เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 407

“ญาติสนิท？！”

คำพูดของผู้บ้าการแพทย์ ทำให้ทุกคนประหลาดใจ

แขนขาของโจวเหม่ยหยูนชาไปหมด ฟันของหล่อนกระทบกันด้วยความสั่นกลัว

หลินฉ่ายเวยร้องอุทานออกมาว่า “ญาติสนิท ไม่ใช่ฉันหรือไง？”

ความหมายของผู้บ้าการแพทย์นั้นแน่ชัด ในบางสถานการณ์ ไม่ใช่แค่ยากับฝีมือการรักษาโรคเท่านั้น แต่ความปรารถนาของผู้ป่วยเองก็มีความสำคัญเช่นกัน

มักจะมีผู้ป่วยโคม่าบางรายที่ไม่จำเป็นต้องใช้ยากระตุ้น ก็สามารถตื่นขึ้นมาเองได้ จากการที่มีญาติคอยติดตาม

นี่เป็นความรักของคนในครอบครัวที่มักกล่าวได้ว่าเลือดข้นกว่าน้ำ ความปรารถนาที่เรียกภายในใจ ได้ถูกส่งเข้าไปยังสมองของผู้ป่วยโคม่าและปลุกจิตสำนึกของเขาให้ตื่นขึ้น

หลินเจิ้นสงเองก็เช่นกัน

หลินฉ่ายเวยกำมือของหลินเจิ้นสงเอาไว้แน่น พร้อมกับร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันจะอยู่เคียงข้างพ่อ！”

“ประธานหลิน ส่วนเรื่องที่บริษัท ฉันอยากพักร้อนไปช่วงหนึ่งค่ะ”

หลินชิงเสว่ตอบตกลงอย่างง่ายดาย เมื่อรู้ว่าหลินเจิ้นสงหายจากอาการป่วย เธอเองก็ดีใจเป็นอย่างมาก

ถังเฉาไม่ได้มองโลกในแง่ดีนัก ความสนใจของพวกหล่อนต่างมุ่งเน้นไปที่คำว่า‘ญาติสนิท’สองคำนี้เท่านั้น แต่กลับเพิกเฉยส่วนที่สำคัญที่สุด

คิดถึงมากที่สุด

ใครเป็นญาติที่พ่อนั้นคิดถึงมากที่สุด？

หลินฉ่ายเวยเหรอ？

ปฏิกิริยาแรกของทุกคน แน่นอนว่าต้องเป็นหลินฉ่ายเวยอยู่แล้ว

แต่ ถังเฉาผู้ที่รู้เรื่องมากกว่าทุกคน กลับไม่คิดเช่นนั้น

ในสายตาของเขา เขากลับมองไปที่หลินชิงเสว่

ปัญหาใครเป็นคนผูกก็ต้องเป็นคนแก้เอง เขามีลางสังหรณ์ว่าความลับที่น่าตกใจที่ปกปิดมาตลอด กำลังจะถูกเปิดเผยออกมา…..

“ตอนนี้ผมจะใช้เข็มเงินในการกระตุ้นประสาทของเขา！”

ผู้บ้าการแพทย์หยิบเข็มเงินออกมา แล้วแทงไปตามจุดต่างๆบนร่างกายของหลินเจิ้นสงอย่างไม่ลังเล

เมื่อมองจากตาเปล่า นิ้วของหลินเจิ้นสงนั้นดูขยับเล็กน้อย

ทุกคนมองดูฉากนี้ สีหน้าของพวกเขาเริ่มตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ

มีเพียงแค่โจวเหม่ยหยูน ที่ใบหน้านั้นดูตื่นตระหนก ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตนไป

ทำไมหล่อนถึงไม่เคยคิดเลยว่า เหตุการณ์ที่มั่นใจเป็นอย่างยิ่ง ท้ายสุดจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้

ไม่รู้ว่าถังเฉาไปเชิญหมอเทวดานี้มาจากไหนกัน ไม่เพียงบอกได้ถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นของหลินเจิ้นสง แต่ยังรวมถึงการรักษาให้หายอีกด้วย

หลังจากไปไปมามา หล่อนก็ทำไปเหนื่อยเปล่าจริงๆ

“ไม่ได้ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปต้องสืบหาต้นตอมาเจอฉันแน่ๆ ฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว！”

ในมุมที่ไม่มีใครสังเกตเห็น สีหน้าของโจวเหม่ยหยูนนั้นดูดุร้ายเป็นอย่างมาก

ไม่นานนัก ผู้บ้าการแพทย์ก็ได้เก็บเข็มของเขา มองไปที่ถังเฉาพร้อมกับยิ้มและพูดว่า “รองหัวหน้า ผมได้กระตุ้นประสาทสัมผัสทั้งหมดของร่างกายให้แล้วรอบหนึ่ง ตราบใดที่มีญาติสนิทที่เขาคิดถึงมากที่สุดอยู่ข้างกาย ก็สามารถใช้พลังแห่งรักนั้นปลุกให้เขาตื่นขึ้นมาได้！”

“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักครับ”

ถังเฉาตบไปที่ไหล่ของเขา

“เป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้วครับ นี่ถือเป็นสิ่งวิเศษที่สามารถรักษาชีวิตคนได้”

ใบหน้าของเจียงสือเหนียนก็แสดงรอยยิ้มออกมาเช่นกัน “ไม่ว่าเครื่องมือจะละเอียดแม่นยำแค่ไหน ไม่ว่ายาจะมีประสิทธิภาพดีอย่างไร บางครั้งมันไม่มีประโยชน์เท่ากับการโทรหาคนที่เรารักสักคน นี่อาจจะเป็นเสน่ห์ของความรักทางสายเลือดก็เป็นได้”

คำพูดที่ผู้บ้าการแพทย์ได้พูดออกมานั้นมาจากใจ ถังเฉาเองก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

“ช่วงนี้ ผมจะมาอยู่ที่หมิงจูสักสองสามวัน รอจนกว่าพ่อเขาจะตื่นแล้วค่อยออกเดินทางต่อ”

ผู้บ้าการแพทย์พูดขึ้นมาอีกครั้ง

ถังเฉากล่าวอย่างเคร่งขรึม “ขอบคุณครับ！”

หลินชิงเสว่และหลินฉ่ายเวยต่างลุกจากเตียงลงมาแสดงความขอบคุณ