เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 417

เสียงของเฉิงเพ่ยก้องกังวานไปทั่วพื้นที่ และสีหน้าของผู้บริหารระดับสูงของบริษัทลี่จิงกรุ๊ปทั้งหมดก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

สายตาของทุกคน จ้องไปที่ใบหน้าของเฉิงเพ่ยด้วยท่าทางที่ไม่ดี

สายตาของคนบางคน ยิ่งเหมือนกำลังมองคนโง่

ก่อนที่มันจะได้โครงการของสำนักงานการก่อสร้าง ในเมืองหมิงจู บริษัทลี่จิงกรุ๊ปถือเป็นองค์กรดาวรุ่งอยู่แล้ว ตอนนี้ได้โครงการของสำนักงานการก่อสร้างมาอีก มันก็ยิ่งเหมือนปลาได้น้ำ อย่าว่าแต่ในเมืองหมิงจูเลย แม้แต่ในจังหวัด ก็โด่งดังไปทั่วทั้งจังหวัด

มูลค่าตลาดปัจจุบันของบริษัทลี่จิงกรุ๊ปอยู่ที่ประมาณ 5 หมื่นล้าน

เฉิงเพ่ยคิดจะซื้อบริษัทลี่จิงกรุ๊ป ซึ่งเป็นเรื่องที่เพ้อฝันจริงๆ!

หลี่ถาวดึงสติกลับมาได้ก่อน หัวเราะอย่างเย็นชา มองเฉิงเพ่ยอย่างดูถูก "พูดไม่อายเลย คุณจะเอาอะไรมาซื้อบริษัทลี่จิงกรุ๊ป?"

“ไม่รู้จริงๆว่าเธอคิดอะไรของเธอ แม้ว่าจะขายตัวเธอ ก็ไม่สามารถซื้อบริษัทลี่จิงกรุ๊ปได้!”

“หมาจรจัดที่ถูกไล่ออกไป ยังกล้ากลับมาอีกหรือ?”

“ไล่เธอออกไป กระทบภาพลักษณ์ของกรุ๊ป!”

ผู้บริหารระดับสูงคนอื่นๆของบริษัทลี่จิงกรุ๊ป ก็พูดออกมาด้วยความดูถูกเช่นกัน

ในมุมมองของพวกเขา เรื่องที่เฉิงเพ่ยคิดจะซื้อบริษัทลี่จิงกรุ๊ป เป็นเรื่องที่ช่างตลกจริงๆ

ฟางหย่าดูกังวลและกระซิบกับถังเฉาและหลินชิงเสว่"ประธานหลิน ประธานถัง ในเมื่อเฉิงเพ่ยกล้าที่จะมาบริษัทลี่จิงกรุ๊ปเพื่อท้าเราอย่างหยิ่งผยองแบบนี้ ต้องมีคนสนับสนุนอยู่เบื้องหลังเธอแน่นอน!"

แม้ว่าถังเฉาและหลินชิงเสว่สีหน้าจะดูเย็นชา แต่พวกเขาพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

เมื่อเผชิญกับการเยาะเย้ยของผู้นำผู้บริหารระดับสูงเหล่านี้ เฉิงเพ่ยไม่โกรธแม้แต่น้อย แต่เธอกลับเหลือบมองพวกเขาด้วยความสงสารและพูดกับหลินชิงเสว่"ประธานหลิน ลูกน้องของคุณโง่หรือ?ไม่เห็นคนที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน ว่าเป็นใครกันหรือ ? "

ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ สายตาของทุกคนก็ขยับไปข้างหลังเฉิงเพ่ย

เห็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทตระกูลซ่ง ยืนนิ่งเฉยด้วยใบหน้าที่เย็นชา

ทันใดนั้น ผู้บริหารระดับสูงที่ส่งเสียงประชดประชันก็ไม่พูดอะไรอีก และสีหน้าก็น่าเกลียดมาก

พวกเธอจำได้แล้ว นั่นเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทตระกูลซ่ง กล่าวคือเฉิงเพ่ยมาในนามของตระกูลซ่ง

“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร เธอเข้าไปทำงานในบริษัทตระกูลซ่งได้อย่างไร? นั่นคือทรัพย์สินของตระกูลซ่งเลยนะ!”

“ตอนนี้ตระกูลซ่งนำโดยซ่งหรูอี้ ก่อนหน้านี้ เธอได้ร่วมมือกับเราแล้วไม่ใช่หรือ หรือเธอกลับคำ?”

ซ่งหรูอี้เป็นคนนำบริษัทตระกูลซ่งสู่ความรุ่งโรจน์ เพราะผู้หญิงในตำนานคนนั้น จึงเพิ่มสีสันความลึกลับด้วย ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าเป็นบริษัทอันดับ 1 ในเมืองหมิงจู

ผู้บริหารของบริษัทลี่จิงกรุ๊ปต่างตื่นตระหนก แม้แต่หลี่ถาวก็รู้สึกกดดันเล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หลินชิงเสว่

เธอต่างหากที่เป็นเสาหลักของลี่จิงกรุ๊ป

ในขณะนี้ หลินชิงเสว่ที่เงียบอยู่ในที่สุดก็พูด

“เฉิงเพ่ย คุณกลับมาในครั้งนี้ คุณเป็นตัวแทนของบริษัทตระกูลซ่งหรือเปล่า?”

"ใช่!"

เฉิงเพ่ยมีความมั่นใจเต็มเปี่ยมด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ“เห็นแก่ที่เราเคยร่วมงานกันก่อนหน้านี้ ฉันแนะนำให้คุณตอบตกลงเถอะ แบบนี้พวกคุณยังสามารถทำกำไรต่อไปได้ ไม่อย่างนั้น หากรอให้ประธานซ่งทำลายเศรษฐกิจของพวกคุณ ถึงตอนนั้นทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว”

ทันทีที่พูดแบบนี้ สีหน้าของคนที่อยู่ที่นั่นต่างก็เปลี่ยนไป

บริษัทตระกูลซ่ง ต้องการลงมือกับบริษัทลี่จิงกรุ๊ปหรือ?

สีหน้าของหลินชิงเสว่เย็นชา "นี่คือความคิดของคุณ หรือความคิดของซ่งหรูอี้?"

“บังอาจ!”

เฉิงเพ่ยตะโกน "ชื่อของประธานซ่ง คุณมีสิทธิ์เรียกด้วยหรือ?"

หลินชิงเสว่เพิกเฉยต่อเสียงตะโกนของเธอ แต่พูดอย่างเฉยเมยว่า "ในเมื่อเป็นความคิดของซ่งหรูอี้ ก็ให้เธอเข้ามาคุยกับฉันด้วยตัวเอง ส่วนคุณ ไม่คู่ควร"

"คุณพูดอะไร?"

เฉิงเพ่ยรู้สึกโมโหเล็กน้อย

เธอกลับมาที่ลี่จิงกรุ๊ปอีกครั้ง เดิมทีเพื่อแก้แค้น ไม่ประสบความสำเร็จ กลับถูกหลินชิงเสว่เยาะเย้ยซึ่งเป็นการเสียหน้าอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้เสียสติ แต่กลับเยาะเย้ยมากยิ่งขึ้น

“ประธานซ่งบอกแล้ว เห็นแก่ที่คุณและเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน และทั้งสองฝ่ายทำงานร่วมกันในโครงการของสำนักงานการก่อสร้าง เธอจะให้ราคาที่สมเหตุสมผลแก่คุณ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉาก็เข้าใจซ่งหรูอี้หมายถึงอะไร เธอไม่พอใจกับสถานะของการนำโดยบริษัทลี่จิงกรุ๊ปในโครงการของสำนักงานการก่อสร้าง

ที่ผ่านมา เธอเป็นคนนำคนอื่นตลอด ยังไม่มีใครนำเธอ

อย่างไรก็ตาม ในโครงการของสำนักงานการก่อสร้าง เนื่องถังเฉาเป็นเจ้าของอาคาร จึงชอบบริษัทลี่จิงกรุ๊ปมากกว่า

บริษัทลี่จิงกรุ๊ปเป็นหัวหน้าใหญ่ ตระกูลซ่ง เป็นแค่ผู้ตาม

หลังจากพูดจบ เธอก็โยนสัญญาไปตรงหน้าหลินชิงเสว่

ในขณะนี้ เสียงที่เย็นชาดังมาจากตรงนั้น

ทันใดนั้น ทุกคนหันความสนใจไปที่บนตัวถังเฉาซึ่งไม่ได้พูดมาโดยตลอด

เขานั่งบนเก้าอี้สบายๆ มองเฉิงเพ่ยด้วยสายตาที่รู้สึกตลก

เฉิงเพ่ยตื่นตระหนกในทันใด แต่เมื่อเธอคิดถึงคนที่อยู่เบื้องหลังเธอ เธอก็รู้สึกมีความมั่นใจขึ้นและหัวเราะอย่างเย็นชาในทันที

“แน่นอน ความแข็งแกร่งของตระกูลซ่ง เหนือจินตนาการของคุณ!”

คำพูดของเฉิงเพ่ย ทำให้ถังเฉาหัวเราะเล็กน้อย

เขาเพียงแค่ผลักสัญญาบนโต๊ะออกไป

“เอาตามอย่างที่คุณพูด 5 หมื่นล้าน เพียงคุณสามารถเอาเงินออกมา บริษัทลี่จิงกรุ๊ป เป็นของตระกูลซ่ง”

บูม!

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา การแสดงออกของพนักงานทุกคนในบริษัทลี่จิงกรุ๊ปก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และแม้แต่หลินชิงเสว่ก็ยังกังวลเล็กน้อย

กำลังจะพูด ถังเฉายิ้มจางๆ "ไม่ต้องกังวล ผมจะไม่เอาของของคุณให้กับผู้อื่น"

หลินชิงเสว่จึงค่อยโล่งใจ

เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะเอาบริษัทลี่จิงกรุ๊ปเป็นสินเดิมของหญิงให้กับถังเฉา แม้ว่าจะยังไม่เกษียณ แต่เธอก็มอบอำนาจให้ถังเฉาแล้ว

เขามีสิทธิ์ตัดสินใจทุกอย่างในกรุ๊ป

“ได้ สิ่งนี้คุณเป็นคนพูดเองนะ!”

ในใจเฉิงเพ่ยรู้สึกเสียใจทีหลังเล็กน้อย เดิมทีเธอคิดว่าเธอรู้จักนิสัยหลินชิงเสว่ดี เธอจะไม่ขายมันอย่างแน่นอน คิดไม่ถึงว่า ถังเฉากลับตอบตกลง

หลังจากนั้น เธอได้โทรหาหัวหน้าฝ่ายการเงินของตระกูลซ่ง

“การเข้าซื้อกิจการเสร็จสิ้น สามีที่ไร้ประโยชน์ของหลินชิงเสว่บอกว่า ขอเพียงเราให้เงิน 5 หมื่นล้าน ลี่จิงกรุ๊ปก็เป็นของเรา…”

เดิมทีเฉิงเพ่ยยังทำหน้าเหมือนทำงานได้ดีแล้วรอคำชม แต่แล้วใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป

“อะไรนะ? ไม่มีเงิน?!”

เธออดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความตกใจ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง