เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 462
สรุปบท บทที่ 462 ไล่ออกทั้งหมด: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม
อ่านสรุป บทที่ 462 ไล่ออกทั้งหมด จาก เจ้ามังกรพรีเมี่ยม โดย เป๋ต้งสู่เพี่ยน
บทที่ บทที่ 462 ไล่ออกทั้งหมด คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต เจ้ามังกรพรีเมี่ยม ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เป๋ต้งสู่เพี่ยน อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
หูจิ้งจู๋กล่าวอย่างเย่อหยิ่ง เดิมทีเขาก็ไม่ได้มีฟางหย่าและพวกนั้นอยู่ในสายตาอยู่แล้ว
ฟางหย่าโกรธทันที “นายพูดว่าอะไรนะ？”
“ฉันพูดผิดหรือไงกัน？”
หูจิ้งจู๋เหลือบตามองห้องประชุม ใบหน้าของเขาแสดงความดูถูกมากขึ้นไปอีก “เหตุผลที่ลี่จิงกรุ๊ปต้องการร่วมมือกับจวี้เฟิงกรุ๊ป ไม่ใช่เพราะว่าต้องการอิทธิพลจากบริษัทเราเพื่อเปิดตลาดที่เจียงเฉิงหรือไงกัน？”
“การที่จวี้เฟิงกรุ๊ปได้ตกลงยินยอมการประชุมของพวกนายมันก็ถือว่าเป็นพระคุณมากแล้วนะ ยังจะมาบอกให้เราตรงต่อเวลาอีกงั้นเหรอ ไหนพวกนายลองพูดหน่อยสิว่า มันเป็นเรื่องที่เป็นไปได้เหรอ？”
หูจิ้งจู๋ยิ้มและมองไปที่ผู้บริหารกลุ่มที่มาภายหลัง
“คุณหูพูดได้ไม่เลวเลยครับ สมเหตุสมผล”
“การที่พวกเขารอพวกเรา มันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว”
เจ้าหน้าที่อาวุโสที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาทั้งหมดเห็นพ้องต้องกัน
ใบหน้าของฟางหย่าและหลินฉ่ายเวยเต็มไปด้วยความโกรธเคือง ส่วนถังเฉานั้นไม่รู้สึกรู้สาอะไร
ความสนใจของเขาไปอยู่ที่หูจิ้งซู ซึ่งดูเงียบอยู่ตลอดเวลาต่างหาก
หูอีซานมองไปรอบๆด้วยสายตาที่มืดมน
เขาจะดูไม่ออกได้อย่างไรกันว่าหูจิ้งจู๋และหูจิ้งซูเป็นตัวนำในการสร้างปัญหา เพียงเพราะพวกเขาไม่ต้องการให้ดำเนินเรื่องความร่วมมือนี้เป็นไปอย่างราบรื่น
เขาเป็นประธานกรรมการการบริหารของจวี้เฟิงกรุ๊ป หากไม่ปราบปรามเจ้าพวกนั้น ในอนาคตมันจะทำให้เขาเสื่อมเสียชื่อเสียงเป็นแน่
ยิ่งไปกว่านั้น ต่อหน้าคุณถัง เขาจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้สำเร็จ！
“เงียบกันให้หมดเลย！”
เขาตะโกนออกมาเสียงดัง
เสียงคำรามนี้ นั่นสามารถทำให้ห้องประชุมเงียบลงได้จริงๆ
กรรมการบริหารทุกคนมองไปที่หูอีซานด้วยความประหลาดใจ
เดิมทีที่ตกใจ ผู้บริหารระดับสูงก็พากันหัวเราะเยาะออกมา
“หูอีซาน นายมันก็แค่ประธานกรรมการการบริหารระดับล่างเท่านั้น มีคุณสมบัติอะไรไปโหวกเหวกโวยวายใส่คุณหูเขา？”
ผู้บริหารระดับสูงหัวล้านมองมาที่หูอีซานอย่างเยาะเย้ย ชื่อของเขาคือจ้าวอวี้
เขาเป็นผู้บริหารองค์กรที่หูจิ้งจู๋นำเข้ามา
“ไม่เลวเลย ฉันจำได้ว่าผู้บริหารหูนี่เป็นคนของตระกูลหูใช่ไหมคะ？อยู่บ้านก็เป็นคุณหูผู้อาศัย มาอยู่ที่บริษัทกลับกล้ามาตะโกนใส่คุณหูได้”
ผู้บริหารหญิงอีกคนพูด เธอก็เยาะเย้ย
ตราที่อยู่ด้านหน้าของเธอ มีหูหลิงเขียนไว้อยู่สองคำ เป็นคนของตระกูลหู
ฟางหย่ากดดันหูอีซานด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง
“ประธานหู นี่เป็นวิธีการต้อนรับแขกของคุณงั้นเหรอคะ？ถ้าเป็นแบบนี้ พวกเราลี่จิงกรุ๊ปจะไม่ร่วมงานด้วยเด็ดขาด！”
เห็นได้ชัดเลยว่าฟางหย่าโกรธเป็นอย่างมาก
เมื่อคืนความรู้สึกก็พ่ายแพ้มากพอแล้ว ธุรกิจวันนี้ก็ถูกยั่วเย้าเหน็บแนม อารมณ์ของหล่อนจะระเบิดอยู่แล้ว
สีหน้าของหลินฉ่ายเวยก็ถอดสีอยู่ที่มุมห้อง หลังจากทำงานมาเนิ่นนาน นี่เป็นครั้งแรกที่บริษัทของเธอถูกทำให้อับอายขายขี้หน้า
หูอีซานสงบลงอย่างรวดเร็ว “ประธานฟางวางใจได้ เรื่องนี้ผมจะให้คำอธิบายกับพวกคุณอย่างแน่นอนครับ！”
วินาทีถัดมา ดวงตาของเขาจมดิ่งลงพร้อมกับมองไปหาทุกคนที่อยู่รอบๆ “ใครที่กล้าพูดเรื่องไร้สาระแม้แต่คำเดียว ไปแจ้งฝ่ายบุคคลแล้วไล่ออกไปซะ！”
เมื่อพูดเช่นนี้ออกมา ห้องประชุมทั้งห้องกลับเงียบลงอีกครั้ง
ทุกคนรู้สึกว่านี่เป็นบรรยากาศที่อันตรายถึงตายเลยทีเดียว
สามวินาทีต่อมา ผู้บริหารที่นำโดยจ้าวอวี้และหูหลิงก็ต่างรู้สึกโกรธ
“นายเอาความกล้ามาจากไหนเยอะแยะ ถึงได้กล้ามาไล่พวกเราออก”
“ใช่ ฉันล่ะอยากเห็นจริงๆว่านายจะกล้าไล่พวกเราออกหรือไงกัน?”
“ถ้าไล่ผู้บริหารระดับสูงออกเยอะขนาดนี้ ก็ไม่ต้องเปิดบริษัทแล้วล่ะฉันว่า！”
“ถ้าไม่มีพวกเราแล้วล่ะก็ ธุรกิจส่วนใหญ่ก็คงเจ๊งจบเห่ไม่เป็นท่าแน่！”
“...”
ผู้บริหารส่วนใหญ่นั้นไร้ซึ่งความกลัว ส่วนหูจิ้งจู๋และหูจิ้งซูก็นั่งอยู่ที่ตำแหน่งตรงนั้น ทำตัวราวกับไม่มีเรื่องอะไร
ระยะเวลาการอยู่ในตำแหน่งของหูอีซานนั้นสั้นเกินไป อดีตประธานกรรมการบริหารคนก่อนก็ถูกคนของตระกูลหูควบคุมไว้
ในอดีต หูอีซานได้ทำการกวาดล้างระบบของตระกูลหูไปบ้างแล้ว ดังนั้นเขาถือว่าได้ทิ้งความประทับใจที่ไม่ดีนี้ไว้ในกลุ่มก้อนนี้
“กรรมการหู ควรทำอะไรก็ทำเถอะ อย่ากลัวผลที่จะตามมาเลย”
“นายไล่เราออก เท่ากับว่านายไม่ได้มีสมาคมการค้าเจียงผิงอยู่ในสายตาสินะ นาย ทางที่ดีคิดให้รอบคอบนะ？”
หูจิ้งจู๋ขยับแว่นที่อยู่ตรงจมูกของเขา
เพียงแค่การกระทำนี้ ทุกคนก็รู้สึกกดดันอย่างมาก
ถังเฉาเหล่ตามอง ฝาแฝดสองคนนี้เทียบไม่ได้กับหูเข่อเฟิงและหูเหยาหยางแม้แต่น้อย
หูอีซานเองก็ตกอยู่ภายใต้แรงกดดันมหาศาลเช่นกัน
สถานการณ์ในตอนนี้ ต่อให้มีหลัวปู้อยู่ก็คงจะแก้ไขอะไรไม่ได้
เมื่อเห็นฉากนี้ หูจิ้งซูที่เงยหน้าอยู่ก็หลับตาลงอีกครั้ง
หูอีซานมองไปที่ถังเฉาอย่างไม่รู้ตัว สีหน้าของถังเฉายังคงสงบ
เขานั่งอยู่ที่มุมห้อง ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ ไม่มีใครสังเกตเห็นเขาด้วยซ้ำ ราวกับโปร่งแสง
สมาคมการค้าเจียงผิงถือเป็นยักษ์ใหญ่ แต่คนที่อยู่หน้าเขาในตอนนี้นั้นอยู่เหนือจินตนาการยิ่งกว่า
เขารู้เพียงแค่ว่าประธานหลัวจากสมาคมการค้าหงยิงนั้นปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ
นั่นก็เป็นเพราะคุณถัง ที่ทำให้เขาค่อยๆปีนป่ายขึ้นมาจนถึงตำแหน่งในปัจจุบันนี้ แถมยังได้กลับมาพบกับลูกสาวที่หายสาบสูญไปอีก
ควรอยู่ข้างฝ่ายไหน ภายในใจมีคำตอบอยู่แล้ว
ดวงตาของหูอีซานเปลี่ยนเป็นสงบ เขาสบตากับหูจิ้งจู๋อย่างไม่หวาดกลัว “นายกับคุณจิ้งซูถูกไล่ออกทั้งคู่”
ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา ผู้บริหารระดับสูงที่อยู่ด้านหลังของหูจิ้งจู๋ต่างตกตะลึง
จากนั้น รอยยิ้มก็เปลี่ยนเป็นความเย็นชา
ตัวตนทั้งสองของหูจิ้งจู๋ ไม่ว่าจะเป็นทางด้านสมาคมการค้าเจียงผิงและคุณชายจากตระกูลหู ล้วนแต่เป็นสิ่งที่หูอีซานนั้นไม่สามารถที่จะหาเรื่องได้
หูจิ้งจู๋ได้ให้โอกาสแก่เขาแล้ว แต่หูอีซานก็ยังคงจะไล่เขาออก ไม่มีเขาในสายตาเลยด้วยซ้ำ
“นายว่าไงนะ！”
หูจิ้งจู๋โกรธเป็นอย่างมาก
“ฉันบอกว่า นายโดนไล่ออกแล้ว หูหนวกหรือไงกัน？”
ครั้งนี้ น้ำเสียงของหูอีซานนั้นดูหนักหน่วง พูดกับหูจิ้งจู๋อย่างตรงไปตรงมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม