เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 48

บทที่ 48 ภัยพิบัติอันร้ายแรง

ในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งนาที ผู้คนในตระกูลหลินก็ประสบสองสภาพความโศกเศร้าและความสุข

ยังคงจมอยู่กับการตกลงจะร่วมงานต่อและความสุขของครอบครัวตระกูลหลิน วินาทีต่อมา หลี่ถาวก็ได้กล่าวว่าคนเดียวที่จะเป็นตัวแทนได้คือหลินเจิ้นสง และ นอกจากหลินเจิ้นสงแล้วคนอื่นๆในตระกูลหลินจะถูกจดบันทึกไว้ในบัญชีดำของบริษัทลี่จิง！

นี่มันแนวคิดอะไร?

เท่ากับว่า นอกจากหลินเจิ้นสงแล้วคนอื่นๆถูกบริษัทลี่จิงสั่งห้ามแล้ว！

โดยเฉพาะหลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูน ชื่อของเธอสองคนนั้นถูกหลี่ถาวแยกออกมาต่างหาก สีหน้าสองแม่ลูกนั้นรู้สึกโกรธมาก

“นี่มันอะไรกัน? การสั่งห้ามในโลกธุรกิจ?”

โจวเหม่ยหยูนกล่าวอย่างโกรธ： “ถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นบริษัทใหญ่ ก็ไม่สามารถทำเรื่องเอาแต่ใจอย่างนี้ ไม่ได้ ฉ่ายเวย แกไปถามให้รู้เรื่องซิ！”

พวกเธอยังหวังเพื่อจะหารายได้จากการร่วมงานนี้อยู่เลย สุดท้ายกะพริบตาเดียวก็ถูกบันทึกเข้าองค์กรบัญชีดำซะงั้น

หลินฉ่ายเวยก็คิดไม่ตกว่าทำไม ว่าทำไมมีแค่คุณพ่อของตัวเองคนเดียวที่ได้ข้อยกเว้น ตอนนั้น ได้โทรหาเบอร์หนึ่ง

ไม่นาน มีคนรับสาย เป็นเสียงเย็นชาของหลี่ถาวที่ลอยออกมา：“ยังมีเรื่องอะไรอีก？”

“เลขาหลี่ นี่มันหมายความว่าอะไร อะไรคือการที่เราถูกบันทึกในองค์กรบัญชีดำตลอดไป เหมือนว่าพวกเรายังไม่เคยมีเรื่องกับบริษัทลี่จิงไหม？” หลินฉ่ายเวยระงับความโกรธไว้ กล่าวถาม

จากนั้น หลี่ถาวแค่หัวเราะเย็นชา：“นี่เป็นคำสั่งของเบื้องบน ถ้าจะถาม ไปถามประธานหลินไป”

น้ำเสียงที่ดูเหมือนเย้ยหยิ่งนั้น ทันใดนั้นหลินฉ่ายเวยรู้สึกว่าถูกเหยียดหยาม แต่เธอ ยังไม่กล้าที่จะโจมตี เถียงด้วยเหตุผลว่า：“ฉันจะพบประธานหลิน”

“ขอโทษ ด้วยฐานะของคุณ ยังไม่สามารถที่จะพบเจอกับประธานหลิน”

หลี่ถาวอธิบายอย่างมีเหตุผล： “ประธานหลินมีงานให้ยุ่งทุกวัน ตารางงานของทุกวันถูกจัดเต็มหมด จะเอาเวลาที่ไหนมาสนใจเรื่องไร้สาระเหล่านั้นของพวกคุณ？”

“คุณ----” หลินฉ่ายเวยโกรธจนไม่รู้จะพูดอะไรดี

“คุณหลิน บริษัทลี่จิงทำกับตระกูลหลิน ถือว่ามีความเมตตากรุณามากพอแล้ว หากพวกคุณยังไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงอีก ก็อย่าหาว่าพวกเราใจร้ายละกัน！”

น้ำเสียงหลี่ถาวเปลี่ยนเย็นชาทันที：“คนเป็นคนทำ เบื้องบนดูอยู่ ทำเรื่องชั่วเยอะไป กรรมจะตามสนองแน่”

คำพูดนี้พูดจนทำให้สีหน้าหลินฉ่ายเวยเปลี่ยนไปเล็กน้อย ตระกูลหลินทำเรื่องชั่วอะไร?

คำพูดแบบนี้ หากโดยปกติแล้ว หลี่ถาวจะไม่พูดเด็ดขาด แต่ว่าครั้งนี้ ดูเหมือนว่าประธานหลินจะโกรธจริงๆ มอบอำนาจให้หลี่ถาว เธอถึงได้สั่งสอนตระกูลหลินอย่างนี้

“เลขาหลี่ คุณช่วยไปขอความกรุณากับประธานหลินหน่อยได้ไหม？”

หลินฉ่ายเวยขมปาก กล่าวขอร้อง：“การร่วมมือในครั้งนี้มันสำคัญกับพวกเรามาก”

“ลองนึกดูดีดีว่าช่วงนี้ไปมีเรื่องกับใครหรือเปล่า แล้วค่อยมาคุยกับฉัน”

หลี่ถาวพูดจบอย่างเย็นชา แล้วก็วางสายไป

หลินฉ่ายเวยนำคำพูดทุกคำพูดที่หลี่ถาวพูด พูดซ้ำอีกรอบ ทุกคนในตระกูลหลิน เข้าสู่โหมดนิ่งคิด พยายามนึกว่าช่วงนี้ได้ไปมีเรื่องกับใครมาหรือเปล่า

แต่ว่า นึกมาครึ่งวันละ ก็นึกไม่ออกว่าไปมีเรื่องกับใครมา

“หรือว่าจะเป็นไอ้ไร้ประโยชน์นั่น......”

หลินฉ่ายเวยพูดอยู่คนเดียว แต่หลังจากนั้น ความคิดนี้ก็ถูกลืมไป เขาคงไม่มีความสามารถมากขนาดนี้

นึกไม่ออก ไม่นึกจะดีกว่า ณ เวลานี้ บรรยากาศในห้องรับแขกตระกูลหลินมันแปลกจนบอกไม่ถูก สายตาที่ไม่ปกติของทุกคนมองไปทางหลินเจิ้นสง

บางคนสงสัย บางคนตาแดง ที่มากไปกว่านั้นคือการมองด้วยกันคาดหวัง

หลังสีหน้าที่ดูไม่ได้ของหลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนนั้น ก็กลับสู่ปกติ