เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 489

“เหวินเหรินวี่?”

เมื่อได้ยินเฟิ่งหวงพูดถึงบุคคลนี้ สายตาของถังเฉาก็พร่ามัว

เขาจำชื่อนี้ได้

เจ้าชายคนที่สองของตระกูลเหวิน

เหวินเหวยเฉินเป็นลูกชายของเหวินเฉี่ยวหรูและคนรักที่แท้จริงของเธอนั้น

ส่วนเหวินเหรินวี่กลับเป็นลูกชายที่เหวินหนานเฉิงข่มขู่ให้เหวินเฉี่ยวหรูนั้นคลอดลงมา เป็นทายาทที่แท้จริงของตระกูลเหวิน

เพื่อได้เป็นตำแหน่งเจ้าของตระกูลในอนาคต คนทั้งสองเกินการแย่งชิงอย่างร้ายแรงมาก

แต่ในที่สุดก็คือลูกชายหมาขี้เรื้อน เหวินเหวยเฉินได้รับชัยชนะ และเหวินเหรินวี่พ่ายแพ้อย่างน่าเสียดาย

สำหรับผู้พ่ายแพ้ เหวินเหวยเฉินไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อย แม้ว่าคู่แข่งขันจะเป็นน้องชายของเขาก็ตาม

เขาตบตีขาของเหวินเหรินวี่จนหัก และไล่ออกจากบ้านตระกูลเหวิน

เหวินเหรินวี่มีความเกลียดอยู่ในใจตลอด จนถึงหลินฉ่ายเวยจะแต่งงานกับเหวินเหวยเฉิน เขาถึงออกตัว และต้องใช้หลินฉ่ายเวยมาแก้แค้นเหวินเหวยเฉิน

หลังจากนั้นตระกูลเหวินเสียชีวิต เขาก็ไม่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย

ถังเฉาไม่ได้ยินข่าวของเหวินเหรินวี่มาเป็นเวลานานมากแล้ว

“คุณสงสัยว่าเป็นเขาเหรอ?”

เฟิ่งหวงส่ายหัว: “ณ ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานใดๆว่าเหวินเหรินวี่เป็นคนทำ แต่ที่แน่นอนได้ก็คือ คนที่ทำต้องเป็นเศษซากของตระกูลเหวิน"

“นี่คือข้อมูลรายละเอียดปัจจุบันที่เหลือของตระกูลเหวิน”

เฟิ่งหวงยื่นเล่มรายงานเล่มหนึ่งออกมา

ถังเฉาอ่านอย่างตั้งใจ

ปรากฎว่า คนส่วนใหญ่ไม่ได้อาศัยอยู่ในเมืองเจียงเฉิงแล้ว แต่มีบางคนอาศัยอยู่ในเมืองเจียงเจ้อและและภูมิภาคอื่นๆ มีเพียงเหวินเหรินวี่เท่านั้นที่ยังคงอาศัยอยู่ในเมืองเจียงเฉิง

และก็ เมื่อไม่นานมานี้ เคยเจอตัวที่อยู่ที่เมืองหมิงจู

ถังเฉารวบรวมข้อมูลเหล่านี้: “ข้อมูลเหล่านี้ สามารถระบุได้ว่าเหวินเหรินวี่เป็นผู้ที่น่าสงสัยมาก แต่ไม่สามารถระบุได้อย่างชัดเจนว่าเป็นเขา เรียกคนดำเนินการสอบสวนหาหลักฐานอีกต่อไป"

เล่นที่เมืองเจียงเฉิงเป็นระยะสองวัน หลินชิงเสว่ก็พาถังเสี่ยวลี้กลับไปที่เมืองหมิงจู

ก่อนไป ถังเฉาได้เตือนชิงเสว่เป็นพิเศษ ว่าเขาไม่ได้อยู่เคียงข้าง ต้องระวังความปลอดภัยด้วย

เพื่อปกป้องหลินชิงเสว่ ถังเฉาจงใจให้เทียนหลงและหงโฝอยู่ในเมื่องหมิงจู และยังให้เย่เทียนหลงเป็นผู้นำของสมาคมการต่อสู้หมิงจู

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

หลินชิงเสว่แต่กลับยิ้ม :“คุณก็เหมือนกัน"

เธอปอกแอปเปิลหนึ่งลูก และปอกเปลือกแอปเปิลอย่างยาว:“เมื่อเห็นเปลือกแอปเปิลนี้ ถ้าคุณทำอะไรให้ฉันเสียใจ ฉันจะห่างเป็นส่วนๆเหมือนที่ฉันปอกเปลือกแอปเปิลนี้”

ถังเฉาจะหัวเราะหรือจะร้องไห้ก็ไม่ได้ เธอยังคงจำเรื่องของเจียงไป๋เสว่ได้

หลังจากนั้น ถังเฉาก็ได้เปิดห้องให้เจียงไป๋เสว่อีกห้องหนึ่ง แต่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน

เมื่อได้ส่งหลินชิงเสว่พวกเขาออกไป ถังเฉา ฟางหย่าและหลินชิงเสว่ก็ไปปฏิบัติงานที่สาขาเจียงเฉิงแล้ว

ที่สำนักงานใหญ่ ทีมงานหลักได้ส่งผู้ช่วยเก่งๆมาฝ่างนี้ มาช่วยเหลือพัฒนาสาขาเจียงเฉิงให้ดีอย่างราบรื่น

ด้วยความช่วยเหลือจากจวี้เฟิงกรุ๊ปแล้ว ฝ่ายเจียงเฉินจากที่เริ่มต้น ก็ได้นำหน้าวิสาหกิจท้องถิ่นอื่นๆขอสาขาเจียงเฉินละ

ในช่วงเวลานี้เจียงไป๋เสว่ต้องการที่จะลาออก และไปตามหาหลี่เห้าอีกต่อไป แต่กลับถูกถังเฉาห้ามไว้

“คุณก็อยู่ที่นี่ เรื่องของหลี่เห่า ผมก็จะไปตามหาด้วย”

สีหน้าของถังเฉานั้นจริงจังมาก

เขากลัวว่าเจียงไป๋เสว่จะได้พบเจอกับคนของ“หว่างเหลี่ยง" อีกครั้ง

แต่ที่สำคัญคือ คนที่พวกเขาจัดกลุ่ม ก็ไม่น่าจะใช่มนุษย์

“ถังเฉา ฉันขอลาหยุดสักสองสามวันได้ไหม? ฉันอยากไปเยี่ยมแม่ทูนหัวของฉันหน่อย”

หลินฉ่าย้วยรายงานให้ถังเฉา

เธอมาที่เจียงเฉิง เหตุผลส่วนใหญ่นั้นเป็นเพราะเหวินเฉี่ยวหรู

หลังจากมาถึงที่เจียงเฉิง เพราะงานยุ่ง เธอก็ไม่เคยได้มีเวลาไปเยี่ยมเหวินเฉี่ยวหรู และเธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

เป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ ถังเฉาตกลงทันที “อีกสักครู่ผมจะไปกับเธอ ผมก็จะไปเยี่ยมท่านด้วย"

เขายังคงคิดถึงเรื่องของเหวินเหรินวี่อยู่ ถ้าเหวินเหรินวี่อยู่ในเจียงเฉิง จะไปหาเหวินเฉี่ยวหรูแน่นอน

เป็นเพราะ เหวินเฉี่ยวหรูเป็นแม่แท้ๆของเหวินเหรินวี่

แม้ว่าหลินฉ่ายเวยจะประหลาดใจเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ซื้อของขวัญที่จะเอาไปเยี่ยมเสร็จ ถังเฉากับหลินฉ่ายเวยก็ไปโรงพยาบาลที่เหวินเฉี่ยวหรูทำงานโดยตรงเลย และได้ข่าวว่าวันนี้เป็นวันหยุดของท่าน

โชคดีที่ขอที่อยู่ไว้

หลังจากตระกูลเหวินล้มละลาย เหวินเฉี่ยวหรูได้เอาเงินทรัพย์สินครอบครัวของตระกูลเหวินทั้งหมดนี้บริจาคให้การกุศล

เหวินเฉี่ยวหรูรีบเข้ามาอธิบาย: “ฉ่ายเวย เหรินวี่เป็นลูกชายของฉันเอง หลังจากที่ตระกูลเหวินล้มละลาย เขาก็อยู่กับฉันแล้ว?"

“อยู่ด้วยกัน?"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินฉ่ายเวยก็กังวลใจมาก สีหน้านั้นเต็มไปด้วยความระแวดระวัง

ถังเฉาหรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องมองเหวินเหรินวี่

ลูกชายทั้งสองของเหวินเฉี่ยวหรูนั้น เป็นคนอันตรายที่มีจิตใจที่บิดเบี้ยวมาก

เหวินเหรินวี่ยิ้มอย่างแผ่วเบา: “ผมรู้ว่าพวกเธอไม่ชอบผม และผมก็ไม่ชอบพวกเธอเช่นกัน แต่ว่า นั่นก็เป็นเรื่องของอดีตแล้ว”

“ตอนนี้ตระกูลเหวินล้มละลายแล้ว ผมไม่ใช่เจ้าชายของตระกูลเหวินอีกต่อไป และแม่ของผมก็ไม่ใช่เจ้าแม่ตระกูลเหวินอีกต่อไป พวกเราเป็นแค่ครอบครัวธรรมดาๆแค่นั้นเอง”

คำพูดของเหวินเหรินวี่ทำให้ถังเฉาและหลินฉ่ายเวยประหลาดใจมาก

นี่คือ กลับตัวกลับใจเป็นคนดีละเหรอ?

เหวินเหรินวี่มองไปที่หลินฉ่าย้วย: “ถ้าคุณยังเกลียดผมเพราะเรื่องที่อยู่ในบาร์ งั้นผมต้องขอโทษได้"

“ขอโทษครับ"

เหวินเหรินวี่โค้งตัวลงให้กับหลินฉ่ายเวย

“ไม่ ไม่ต้อง เธอรีบๆลุกขึ้นมาเถอะ…...”

หลินฉ่ายเวยรู้สึกอึดอัดใจมากรีบเรียกเหวินเหรินวี่ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นฉากนี้ เหวินเฉี่ยวหรูมีความสุขมาก และทักทายพวกเขาให้นั่งลงอย่างรวดเร็ว

“พวกเธอนั่งก่อน เดี๋ยวอาหารก็จะทำเสร็จละ”

“แม่ครับ ให้ผมช่วยนะครับ”

ดูเหมือนเหวินเหรินวี่ไม่ค่อยอยากนั่งด้วยกันกับถังเฉาพวกเขาสะเท่าไหร่ แกว่งไม้ค้ำยันและเดินเข้าไปในห้องครัวอย่างลำบาก

หลินฉ่ายเวยยังยืนอยู่ที่นั่นราวกับว่าเห็นผี เป็นเวลานาน หันกลับไปมองถังเฉาครั้งหนึ่ง: “เขาเปลี่ยนเป็นคนดีจริงๆแล้วเหรอ?"

เขาไม่กล้าจินตนาการว่าเหวินเหริววี่ในปัจจุบันและเหวินเหริววี่ในบาร์ในคืนนั้นเป็นคนเดียว

“อาจจะมั้ง"

ถังเฉายิ้มและดื่มน้ำ

หันไปมองดูด้านหลังของเหวินเหรินวี่ที่อยู่ในห้องครัว เขาหรี่ตาลง

เขารู้สึกถึงว่าเรื่องมันไม่ได้เรียบง่ายขนาดนั้น