เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 490

ไม่นาน อาหารก็ทำเสร็จแล้ว

สี่คนขึ้นบนโต๊ะ

“ว้าว น่ากินจัง!"

หลินฉ่ายเวยดมกลิ่นคำนึง และพูดอย่างดีใจว่า

โต๊ะเต็มไปด้วยอาหารที่อร่อยๆเลย สีสันสดใส และสะอาดกว่าร้านอาหารข้างนอกเสียอีก

เหวินเฉี่ยวหรูยิ้มและพูดว่า “ทั้งหมดเหรินวี่เป็นคนทำเอง”

จากนั้น ถังเฉาและหลินฉ่ายเวยมองเหวินเหรินวี่ด้วยความประหลาดใจมากขึ้น พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะยังทำอาหารเก่งและอร่อยขนาดนี้

ในที่สุด หลินฉ่ายเวยก็เชื่อจริงแล้วว่าเหวินเหรินวี่เปลี่ยนไป และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่น่าเชื่อจริงๆ ว่าคุณจะทำอาหารอร่อยได้ขนาดนี้”

เหวินเหรินวี่พูดอย่างเฉยเมย: “ตอนที่ยังเด็ก พ่อของผมชอบทำร้ายแม่ผม วันละสามมื้อของผม ผมเป็นคนแก้ปัญหาและทำด้วยตัวเองหมดเลย"

“น่าสงสารจัง"

หลินฉ่ายเวยกล่าวอย่างเห็นอกเห็นใจ แต่เธอก็หัวเราะได้อย่างรวดเร็ว: “ยังไงก็ตาม ณ ตอนนี้ คนตระกูลเหวินล้มละลายไปหมดแล้ว จะไม่มีใครทำร้ายอีกต่อไปแล้ว”

เรื่องราวอดีตของตระกูลเหวิน ไม่ว่าจะเป็นเหวินเฉี่ยวหรูหรือเหวินเหรินวี่ ก็ไม่ใช่ความทรงจำที่ดี ของทั้งสองคนเลย ทั้งคู่ไม่ได้พูดอีก

เหวินเฉี่ยวหรูถามหลินฉ่ายเวยอย่างรวดเร็ว: “ฉ่ายเวย เธอมีเวลามาที่เมืองเขียงเฉิงได้อย่างไร?"

“งานต้องการ บริษัทลี่จิงกรุ๊ปได้เปิดสาขามาที่เมืองเจียงเฉิง ดังนั้นฉันจึงคิดที่อยากจะมา"

หลินฉ่ายเวยยิ้มและพูดว่า:“ครั้งนี้คงจะอยู่เป็นช่วงเวลาหนึ่ง"

“งั้นเป็นเรื่องที่ดีเลย"

เหวินเฉี่ยวหรูพูดคุยกับหลินฉ่ายเวยขึ้นมา

เมื่อเหวินเหรินวี่ได้ยินว่าหลินฉ่ายเวยจะอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน ดวงตาเธอนั้นได้ปรากฏเมฆเงาวาบวาบขึ้นมา

ถังเฉามองเห็นและคิดได้อย่างชัดเจน และดวงตาก็หรี่ลงเล็กน้อย

“ฉ่ายเวยจ๊ะ เธอมาวันนี้พอดีเลย อีกสักพักครอบครัวของฉันก็จะมา และยังจะพาลูกพวกเขามาด้วย แนะนำให้เธอได้รู้จักกับพวกเขาได้อย่างพอดีเลย”

เหวินเฉี่ยวหรูพูดด้วยรอยยิ้ม

“ครอบครัว?"

ถังเฉาและหลินฉ่ายเวยต่างมืนงงสักครู่

ดวงตาของหลินฉ่ายเวยปฏิเสธเล็กน้อย

ทำไมเธอจะฟังคำพูดของเหวินเฉี่ยวหรูไม่ออก

นี่คือจะหาแฟนให้หลินฉ่ายเวย!

เธอฝืนยิ้มและพูดว่า:“แม่คะ หนูไม่ต้องการแฟน”

คนที่หนูชอบก็อยู่เคียงข้างหนูเอง

ถังเฉาสังเกตได้ว่า เมื่อพูดถึงครอบครัวของเหวินเฉี่ยวหรู เหวินเหรินวี่ก็ยิ้มอย่างไร้ร่อง

ดิ่งตูม!

ณ ตอนนี้ เสียงกระดิ่งดังขึ้น

เหวินเฉี่ยวหรูวางตะเกียบลง: “มาแล้วๆ ฉันเปิดประตู”

ทันใดนั้น ถังเฉาก็เห็นชายหญิงสองคนเดินเข้ามา

คนที่หนุ่มหน่อยก็มีแค่ชายหนึ่งและหญิงหนึ่ง อีกสองคนอายุคงใกล้เคียงกับเหวินเฉี่ยวหรู แต่พวกเขาดูแก่กว่า

“รู้จักกันหน่อย พวกเขาคือพี่ชายคนโตและพี่สาวคนที่สองของฉัน และนี่คือลูกๆของพวกเขา”

“นี่คือลูกชายของฉัน เหวินเหรินวี่ เธอเป็นลูกบุญธรรมของฉัน หลินฉ่ายเวย คนนี้เป็นพี่ชายของฉ่ายเวย คุณถัง…...”

เหวินเฉี่ยวหรูยังแนะนำถังเฉาไม่เสร็จ พี่สาวคนที่สองของเธอเซวหย่าจิ้งนั้นก็ขัดจังหวะไปอย่างลำคาน

“เซวเฉี่ยวหรู เธอแกล้งโง่กับเราหรือเธอคิดว่าเรามาเป็นแขกที่บ้านของเธอจริงๆ? เงินล่ะ? พวกเรามาเอาเงินเสร็จก็จะไปละ”

เมื่อเซวหย่าจิ้งอ้าปากขอเงิน ทำให้เหวินเฉี่ยวหรูตกตะลึงใจทันที

ถังเฉามองดูเหวินเฉี่ยวหรูอย่างประหลาดใจ

นามสกุลของเหวินเฉี่ยวหรูไม่ใช่ตระกูลเหวิน แต่มีนามสกุลอื่น หลังจากแต่งงานกับตระกูลเหวิน เธอจึงถูกบังคับให้เปลี่ยนนามสกุลให้เป็นตระกูลเหวิน

นามสกุลเดิมของเธอคือตระกูลเซว และชื่อของเธอนั้นคือเซวเฉี่ยวหรู

เมิ่งจื้อกางทิ้งความบริสุทธิ์ใจลงทันที และมองไปที่ร่างของหลินฉ่ายเวยโดยตรง: “ความสวยและหุ่นนี้ ก็พอได้สะเจ็ดคะแนน ก็ยังพอมีคุณสมบัติเหมาะสมกับผม”

เซวเสว่อี้กลอกตา:“ก็แค่นาฬิกาห่วยๆเรือนหนึ่ง นอกจากนาฬิกาเรือนนี้แล้ว ก็ไม่ได้มีอะไรดีเลย?เชอะ"

หลินฉ่ายเวยโกรธจนจะเป็นลมละ

ก็แค่คนห่วยๆที่เรียนกลับมาจากเมืองนอก ยังกล้าที่จะมาพูดจาดูถูกฉัน

คนที่กลับมาจากเมืองนอกนั้น เธอไล่ออกหลายคนละ!

จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น:“นี่มันคนอะไรมาจากไหน ส่องกระจกดูบ้างนะว่าตัวเองคือสาระรูปแบบไหน?"

เซวหย่าจิ้งและเซวโหย่วฉิงเบิกตากว้างทันที: “เฉี่ยวหรู คนที่เธอพามาเนี่ย ดูเหมือนจะไม่มีมารยาทสักเท่าไหร่เลยนะ จะคู่ควรกับลูกหลานของพวกเราได้อย่างไร?”

“คู่ควรห่าไรละ รีบออกไปสะ บ้านแม่ทูนหัวของฉันไม่ต้อนรับพวกเธอ”

หลินฉ่ายกำลังจะไล่

เซวหย่าจิ้งกับเซวโหย่งฉิงโกรธมากยิ่งขึ้น และมองไปที่เหวินเฉี่ยวหรู: “ไอ่สองตัวนี่ อยากจะเข้าใกล้ชิดพวกเราด้วยการหาเนื้อคู่ให้ลูกๆบ้านเราไม่ใช่เหรอ?ทำไมพวกเขาถึงเสียมารยาทได้ขนาดนี้"

เหวินเฉี่ยวหรูอธิบายทันที: “พวกเธอเข้าใจผิดกันแล้ว พวกเขามาเยี่ยมฉันเฉยๆ ไม่ใช่เนื้อคู่ที่ฉันจัดให้ลูกของพวกเธอ"

เมื่อได้ยินคำนี้ ถังเฉาและหลินฉ่ายเวยก็หมดคำพูดเลย

พวกเขารู้สึกโล่งใจอย่างมาก

เมื่อพวกเขาได้ยินว่าไม่ใช่เนื้อคู่ที่หามาให้ สีหน้าของเซวหย่าจิ้งและเซวโหย่วฉิงก็ใจเย็นลงทันที

“เฉี่ยวหรู ไม่ใช่ว่าพี่ๆไม่นับเธอเป็นน้องสาว จริงๆแล้วคิดว่าเธอจะหาเนื้อคู่ให้ลูกๆของพวกเราเนี่ย พวกเราตั้งใจที่จะลดค่าเช่าให้เธอครึ่งหนึ่ง แต่ถ้าแบบนี้แล้วเนี่ย อย่าโทษพวกเราเลยนะ”

“ค่าเช่าห้าหมื่น ไม่ครบหยวนหนึ่งก็ไม่ได้ รีบจ่ายมาสะ!”

เซวหย่าจิ้งและเซวโหย่วฉิงไม่ยอมเลยสะนิด

สีหน้าของเหวินเฉี่ยวหรูดูน่าเกลียดมาก: “ลดให้หน่อยได้ไหม ห้าหมื่นหยวนนี้ ฉันสามารถไปเช่าบ้านดีๆ กว่างและมีประมาณหนึ่งร้อยตารางเมตรในใจกลางเมืองได้ละ"

“อะไรนะ ยังรังเกียจว่าบ้านเราเก่าแก่อีกหรอ? ถ้าอย่างนั้นแล้วก็ เธออย่าอาศัยอยู่ที่นี่สิ ถ้าไม่จ่ายตังมา ก็รีบขนขิงออกไปจากที่นี่ซะ!”

ทันใดที่เซวหย่าจิ้งพูดเสร็จ ก็ไล่เหวินเฉี่ยวหรูพวกเขาออกไป