เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 491

ถังเฉาและหลินฉ่ายเวยถือได้ว่าเข้าใจแล้ว

หลังจากที่ตระกูลเหวินล่มสลาย เหวินเฉี่ยวหรูก็มีชีวิตที่ย่ำแย่

กลับถึงตระกูลเซีย ตอนแรกคิดว่าจะกลับมาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากัน คาดไม่ถึงกลับถูกบีบคั้นให้ออกจากบ้าน

แม้แต่บ้านหลังเก่าที่พักอาศัยอยู่ ก็เป็นตระกูลเซีย ที่เช่าให้เหวินเฉี่ยวหรู

ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นคนในครอบครัวด้วยซ้ำ แต่เป็นผู้เช่าคนหนึ่ง ไม่สิยังไม่ดีเท่ากับผู้เช่าทั่วไป

พวกเขาก็จงใจทำให้เหวินเฉี่ยวหรูลำบากใจ และจงใจเพิ่มค่าเช่าบ้านเป็นเดือนละห้าหมื่น

“เดือนละห้าหมื่น ทำไมพวกคุณไม่ไปปล้นล่ะ?”

หลินฉ่ายเวยโกรธจัดในทันที และจ้องมองไปที่เซวหย่าจิ้งและเซวโหย่วฉินด้วยความโกรธ

ถ้าหากเป็นเดือนละห้าพัน เธอก็จะจ่ายแทนเหวินเฉี่ยวหรูแล้ว

แต่ห้าหมื่น ก็มากเกินไปแล้ว

เมิ่งจื้อกางก็ลุกขึ้นมา มองไปที่หลินฉ่ายเวยอย่างเยือกเย็น: “ในเมื่อเธอไม่ใช่คู่ดูตัวที่น้ารองจัดไว้ให้ฉัน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดที่นี่ หุบปากซะ!”

“นายว่าไงนะ? เชื่อมั้ยว่าฉันจะไม่เกรงใจนาย?”

หลินฉ่ายเวยท่าทางจะลงไม้ลงมือ ถังเฉาก็รีบดึงเธอไว้อย่างรวดเร็ว

เขาไม่ได้ออกหน้าคืนเงินก้อนนี้แทนเหวินเฉี่ยวหรู แต่มองไปทางเหวินเหรินวี่ที่ยังคงนั่งทานน้ำซุปอยู่

“เหรินวี่ ลูกกลับห้องไปก่อน”

ทันใดนั้นเหวินเฉี่ยวหรูก็พูดกับเหวินเหรินวี่

เหวินเหรินวี่เข้าไปในห้องโดยไม่หันกลับมามองจริงๆ

สิ่งนี้ทำให้ถังเฉายิ่งต้องระมัดระวังมากขึ้น

“ห้าหมื่น ขาดไม่ได้แม้แต่บาทหนึ่ง”

เซวเสว่อี๋มองไปที่เหวินเฉี่ยวหรูแล้วพูด

สีหน้าของเหวินเฉี่ยวหรูดูไม่ดีมาก: “แต่ฉันหาเงินห้าหมื่นนี้มาไม่ได้จริงๆ”

“งั้นพวกเธอทั้งครอบครัวก็ไปนอนที่ถนนซะ”

เซวโหย่วฉินก็โทรหาหมายเลขหนึ่งทันที

ก็มีชายร่างกายแข็งแรงกำยำหลายคนวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วในทันที และเริ่มขนข้าวของในบ้าน

บนเสื้อผ้าของพวกเขาเขียนว่า‘การย้ายบ้านเหายุ่น’สี่คำไว้

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เซวโหย่วฉินพวกเขาเรียกบริษัทขนย้ายมาทันที

“พวกคุณทำอะไรน่ะ? หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

สีหน้าของหลินฉ่ายเวยเปลี่ยนไปมาก และเข้าไปขวางไว้ในทันที

แต่เธอเป็นผู้หญิง พละกำลังจะสู้ได้ที่ไหนกัน ในไม่ช้าก็ถูกผลักก็ล้มลงกับพื้น

เธอลุกขึ้นต้องการที่จะขัดขวางต่อไป เมิ่งจื้อกางหัวเราะเหอะๆแล้วพูดว่า: “เธอชื่อหลินฉ่ายเวยใช่มั้ย ฉันว่าเธอยอมรับน้ารองเป็นแม่บุญธรรม ก็เพื่อมรดกของตระกูลเหวินใช่มั้ย?”

“มรดกของตระกูลเหวินเหรอ?”

หลินฉ่ายเวยนิ่งไปครู่หนึ่ง

ถังเฉาก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

เขาไม่ขัดขวาง เป็นเพราะบ้านของที่นี่กลายเป็นอาคารที่อันตรายแล้ว เขาสามารถที่จะจัดเตรียมคอนโดในใจกลางเมืองแห่งหนึ่งให้เหวินเฉี่ยวหรูได้อย่างแน่นอน

แต่คาดไม่ถึงว่า กลับนำไปสู่เบาะแสที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้

“อย่าแมร่งทำเป็นเนียนกับฉัน ผู้หญิงสารเลวที่ละโมบโลภมากอย่างเธอฉันเห็นมานักต่อนักแล้ว”

เมิ่งจื้อกางมองไปที่หลินฉ่ายเวยอย่างเหยียดหยาม: “น้ารองของฉันแต่งงานเข้าตระกูลเหวิน กลายเป็นนายหญิงของตระกูลเหวินอย่างรวดเร็ว คงจะรู้ว่ามรดกของตระกูลเหวินอยู่ที่ไหน นอกเหนือจากเหตุผลนี้แล้ว เธอจะเข้าหาน้ารองของฉันทำไม?”

หลังจากที่เมิ่งจื้อกางพูดจบ เซวโหย่วฉินกับเซวหย่าจิ้งและเซวเสว่อี๋ต่างก็มองเธอด้วยความเยาะเย้ย

หลินฉ่ายเวยเบิกตากว้าง: “พวกเธอพูดอะไรน่ะ ตระกูลเหวินล่มสลายแล้ว เงินของตระกูลเหวิน แม่บุญธรรมก็บริจาคเพื่อการกุศลทั้งหมดแล้ว จะเอามรดกของตระกูลเหวินมาจากที่ไหน?”

“ตระกูลเหวินล่มสลายแล้ว แต่เหวินหนานเฉิงยังมีมรดกที่ซ่อนไว้ อยู่ที่ไหนกันแน่ มีเพียงน้ารองและเหวินเหวยเฉินเท่านั้นที่รู้”

เซวหย่าจิ้งและเซวโหย่วฉินพวกเขาก็จากไปอย่างรวดเร็ว

ก่อนหน้าที่จะไป พวกเขาก็ตักเตือนเหวินเฉี่ยวหรูอย่างโหดร้าย

“อีกสองเดือน พวกเราจะมาอีกครั้ง ถึงเวลานั้นค่าเช่าบ้านจะเพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งแสน ต่อหนึ่งเดือน ไม่ให้ พวกเธอก็ไสหัวออกไปซะ!”

เหวินเฉี่ยวหรูนั่งอยู่บ้านโซฟาอย่างตกตะลึงพรึงเพริด ขณะที่หลินฉ่ายเวยยังคงโกรธอยู่

ถังเฉายังคงมองด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง สุดท้าย สายตาก็จับจ้องไปที่บานประตูห้องของเหวินเหรินวี่

“แม่ค่ะ แม่วางใจได้ ที่อยู่อาศัยของแม่ หนูจะช่วยแม่จัดการเอง”

หลินฉ่ายเวยเข้ามาพูดปลอบโยน: “หนูจะซื้อบ้านหลังหนึ่งให้แม่อยู่ในเมืองเจียงเฉิง อีกหน่อยแม่ก็พักอยู่ที่นั่น”

น้ำตาของเหวินเฉี่ยวหรูไหลออกมาทันที และก็ส่ายหน้า: “ฉ่ายเวย แม่ไม่สามารถทำให้ลูกเดือดร้อนได้อีกแล้ว ลูกและคุณถังรีบออกไปให้เร็ว”

หลินฉ่ายเวยก็ส่ายหน้า ยิ้มแล้วพูดว่า: “แม่ค่ะ ถ้าหากไม่มีแม่และถังเฉา ตอนนี้หนูก็แต่งงานเข้าตระกูลเหวินไปแล้ว หนูก็จะถูกทารุณกรรมในครอบครัว ถูกตบตีจนได้รับบาดเจ็บทั่วร่างกาย พวกแม่ช่วยหนูไว้”

“หนูตอบแทนถังเฉาไม่ได้ แต่หนูสามารถตอบแทนแม่ได้”

หลังจากที่ทานอาหาร ถังเฉาตั้งใจจะกลับไป

หลินฉ่ายเวยส่ายหน้า: “ถังเฉา นายกลับไปก่อนเถอะ ฉันกลัวว่าอีกไม่กี่วัน พวกเขายังจะมารังควานแม่ หลายวันนี้ฉันก็จะพักอยู่ที่นี่”

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร แค่พูดว่า “ระวังทุกอย่างด้วย” ก็กลับไป

ห้องของเหวินเหรินวี่

มองดูถังเฉาที่จากไป เหวินเหรินวี่ก็โทรหาหมายเลขหนึ่ง

“จื้อกาง เรื่องมรดกของตระกูลเหวินพวกเราต้องค่อยๆปรึกษากันให้ดีก่อน แม่ของฉันนึกไม่ออกชั่วเดี๋ยวเดียว ต้องทำเรื่องที่กระตุ้นเซลล์ประสาทของเธอ”

“คุณมีวิธีที่ดีเหรอ?”

เสียงหม่นหมองของเมิ่งจื้อกางดังมาจากทางโทรศัพท์

เหวินเหรินวี่เห็นหลินฉ่ายเวยที่อยู่ข้างกายของเหวินเฉี่ยวหรู แล้วพูดว่า: “นายชอบหลินฉ่ายเวยคนนั้นไม่ใช่เหรอ? เมื่อก่อนฉันก็ชอบ เธอจะอาศัยอยู่ในบ้านของพวกเราในอีกไม่กี่วันข้างหน้า พวกเราจัดการเธอก่อน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เมิ่งจื้อกางก็ยิ้มขึ้นมาอย่างชั่วร้ายขึ้นมา: “เหรินวี่ นายยังไม่ยอมเลิกละปล่อยวาง คิดถึงแต่อดีตผู้หญิงของพี่ชายคุณ”