เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 504

คำพูดนี้ของถังเฉาออกมา หงเทียนหยานิ่งอึ้งไปสักพัก

เริ่นจวินตงเองก็อึ้งไปด้วย

จากนั้นก็ยิ้มอย่างดูถูกออกมา มองถังเฉาด้วยสีหน้าเหน็บแนม

“คนธรรมดาอย่างนาย ยังกล้าพูดคำว่า ‘รังแก’ กับนักบู๊อย่างพวกฉัน? เบื่อที่อายุยืนไปงั้นหรอ?”

แล้วก็มองไปที่หลินฉ่ายเวย “นี่ คนแบบนี้ยังมีสิทธิ์เป็นเจ้านายเธอ? รีบหนีไปที่อื่นเถอะ”

หลินฉ่ายเวยพยายามอดกลั้นรอยยิ้มไว้ ส่ายหัวพูดว่า “ฉันทำอยู่ที่นี่ก็ดี เจ้านายก็ดีกับฉันมาก พวกนายอวยพรให้ตัวเองเถอะ”

เธอไม่ได้เคยเห็นถังเฉาลงมือเพียงแค่ครั้งเดียวแล้ว

ไม่ลงมือก็เงียบ ถ้าลงมือก็มีการเจ็บตาย

คนพวกนี้จะเป็นคู่ต่อสู้ได้ยังไงกัน?

“คนของลี่จิงกรุ๊ปล้วนเป็นพวกโง่ทั้งนั้น!”

หงเหยียนหยาเองก็ไม่บังคับ เพียงแต่สีหน้ายิ่งดูถูกมากกว่าเดิม

จากนั้นก็มองไปที่เย่หรูอี้ “คุณหนูเย่ ทางคุณมั่นใจที่จะเลือกเขาแล้วใช่มั้ยครับ?”

ในเมื่อถังเฉาไม่แสดงฝีมือที่แท้จริงออกมา เย่หรูอี้ก็ไม่มีทางที่จะเปิดเผยเขา และพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ใช่แล้ว ไม่ว่าเขาจะตกลงหรือไม่ ฉันก็เลือกเขา”

คำนี้ยิ่งทำเอาหงเทียนหยาตากระตุกอย่างหนัก

หักหน้า

หักหน้ากันนี่นา

สมาคมการต่อสู้เจียงเฉิงของพวกเขาคือตัวแทนของนักสู้ที่ดีที่สุด

ไม่ว่ายังไง เย่หรูอี้ก็ควรจะมาหาเขา

แต่ว่า เย่หรูอี้ดูถูกพวกเขาก็ช่างแล้ว แต่กลับหาขยะที่ไร้ประโยชน์มา

เขาจะต้องทำให้เย่หรูอี้เสียใจทีหลังให้ได้!

“ดี ในเมื่อไม่มีปัญหาอะไรงั้นก็ตามนี้เลย แข่งวิดพื้น ยิงปืน มวยทหาร สามอย่างนี้”

หงเทียนหยาเหลือบมองถังเฉาทีหนึ่ง จากนั้นสายตาก็มองไปมาที่พวกนักบู๊ด้านหลัง

สุดท้ายก็เลือกหนุ่มล่ำที่ร่างกายกำยำ

“นายละกัน!”

หนุ่มล่ำคนนั้นเลียริมฝีปากแล้วก้าวเดินออกมา

มองดูถังเฉาที่ท่าทางสง่างาม เขาพูดด้วยสีหน้าดุร้ายว่า “อีกเดี๋ยว นายอย่าตกใจจนร้องไห้ละ”

ถังเฉาหัวเราะออกมา ไม่ได้สนใจ แล้วก็มองไปที่หงเทียนหยา “นายแน่ใจว่าจะไม่มาด้วยตัวเอง?”

หงเทียนหยาเริ่มโมโหนิดหน่อยแล้ว

ก่อนหน้านี้ให้เขาเลือกคนที่เก่งที่สุด ตอนนี้ก็มาบอกให้เขามาด้วยตัวเอง

โง่จริงๆ!

เขาอดไม่ได้ที่มองไปทางเย่หรูอี้ “คุณหนูเย่ครับ หรือว่าคนที่คุณเลือกจะทำได้แค่ปากเก่ง?”

เย่หรูอี้พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “นี่เป็นการเตือนนายด้วยความหวังดี ฉันคิดว่าทางที่ดีนายรับฟังไว้ เพื่อที่เดี๋ยวจะได้ไม่แพ้อย่างน่าเกลียดเกินไป”

“……”

ประโยคนี้ออกมา หงเทียนหยาอึ้งไป

สมาชิกสมาคมการต่อสู้ทั้งหมดอึ้งไป

จากนั้นก็หัวเราะดังลั่น

“ฮ่าๆๆ คุณหนูเย่ แม้แต่คุณก็พูดตลกด้วยหรอครับ!”

“เขามันฐานะอะไร เหมาะสมที่จะให้หัวหน้าของเราออกตัวด้วยตัวเองหรอ?”

“หัวหน้าของพวกเรา ไม่เคยออกตัวอย่างง่ายดาย และไม่มีความสนใจต่อพวกคนธรรมดา”

สมาชิกสมาคมการต่อสู้ต่างก็พูดชมหงเทียนหยา

หงเทียนหยาได้ยินอย่างนั้นก็หัวเราะเยาะว่า “ได้ยินรึยัง ผู้แข็งแกร่ง จะต้องมีท่าทางความเป็นผู้แข็งแกร่ง ไม่เคยออกตัวง่ายๆ โดยเฉพาะกับคนธรรมดาอย่างพวกนาย!”

ถังเฉาส่ายหัว “งั้นก็ไม่มีทางเลือก”

ถ้าหากดูแค่สามอย่างนี้

ถังเฉาที่เข้าร่วมกองทหารในปีแรกก็สามารถเหยียบพวกเขาได้แล้ว

วิดพื้นคือสิ่งที่จำเป็นต้องฝึกฝนในสนามรบ

ยิงปืนก็เช่นกัน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมวยทหารเลย

ทักษะการต่อสู้ที่เหมือนกันทั่วโลกในสนามรบ!

และในตอนนี้เอง อยู่ๆหนุ่มล่ำคนนั้นก็พูดว่า “หัวหน้าครับ การแข่งสามอย่างนี้ ผมไม่ทำมวยทหารได้มั้ย มวยทหารผมไม่เห็นชอบนี่!”

เมื่อคำนี้ออกมาก็มีคนหัวเราะอีกครั้ง

”ฮ่าๆ ที่พูดก็ใช่ สมาชิกของสมาคมการต่อสู้ของพวกเรา ใครไม่มีความสามารถกัน? มวยทหารนี่มันเด็กๆเกินไปแล้ว”