เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 504
สรุปบท บทที่504 เพิ่มระดับความยาก: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม
ตอน บทที่504 เพิ่มระดับความยาก จาก เจ้ามังกรพรีเมี่ยม – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่504 เพิ่มระดับความยาก คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต เจ้ามังกรพรีเมี่ยม ที่เขียนโดย เป๋ต้งสู่เพี่ยน เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
คำพูดนี้ของถังเฉาออกมา หงเทียนหยานิ่งอึ้งไปสักพัก
เริ่นจวินตงเองก็อึ้งไปด้วย
จากนั้นก็ยิ้มอย่างดูถูกออกมา มองถังเฉาด้วยสีหน้าเหน็บแนม
“คนธรรมดาอย่างนาย ยังกล้าพูดคำว่า ‘รังแก’ กับนักบู๊อย่างพวกฉัน? เบื่อที่อายุยืนไปงั้นหรอ?”
แล้วก็มองไปที่หลินฉ่ายเวย “นี่ คนแบบนี้ยังมีสิทธิ์เป็นเจ้านายเธอ? รีบหนีไปที่อื่นเถอะ”
หลินฉ่ายเวยพยายามอดกลั้นรอยยิ้มไว้ ส่ายหัวพูดว่า “ฉันทำอยู่ที่นี่ก็ดี เจ้านายก็ดีกับฉันมาก พวกนายอวยพรให้ตัวเองเถอะ”
เธอไม่ได้เคยเห็นถังเฉาลงมือเพียงแค่ครั้งเดียวแล้ว
ไม่ลงมือก็เงียบ ถ้าลงมือก็มีการเจ็บตาย
คนพวกนี้จะเป็นคู่ต่อสู้ได้ยังไงกัน?
“คนของลี่จิงกรุ๊ปล้วนเป็นพวกโง่ทั้งนั้น!”
หงเหยียนหยาเองก็ไม่บังคับ เพียงแต่สีหน้ายิ่งดูถูกมากกว่าเดิม
จากนั้นก็มองไปที่เย่หรูอี้ “คุณหนูเย่ ทางคุณมั่นใจที่จะเลือกเขาแล้วใช่มั้ยครับ?”
ในเมื่อถังเฉาไม่แสดงฝีมือที่แท้จริงออกมา เย่หรูอี้ก็ไม่มีทางที่จะเปิดเผยเขา และพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ใช่แล้ว ไม่ว่าเขาจะตกลงหรือไม่ ฉันก็เลือกเขา”
คำนี้ยิ่งทำเอาหงเทียนหยาตากระตุกอย่างหนัก
หักหน้า
หักหน้ากันนี่นา
สมาคมการต่อสู้เจียงเฉิงของพวกเขาคือตัวแทนของนักสู้ที่ดีที่สุด
ไม่ว่ายังไง เย่หรูอี้ก็ควรจะมาหาเขา
แต่ว่า เย่หรูอี้ดูถูกพวกเขาก็ช่างแล้ว แต่กลับหาขยะที่ไร้ประโยชน์มา
เขาจะต้องทำให้เย่หรูอี้เสียใจทีหลังให้ได้!
“ดี ในเมื่อไม่มีปัญหาอะไรงั้นก็ตามนี้เลย แข่งวิดพื้น ยิงปืน มวยทหาร สามอย่างนี้”
หงเทียนหยาเหลือบมองถังเฉาทีหนึ่ง จากนั้นสายตาก็มองไปมาที่พวกนักบู๊ด้านหลัง
สุดท้ายก็เลือกหนุ่มล่ำที่ร่างกายกำยำ
“นายละกัน!”
หนุ่มล่ำคนนั้นเลียริมฝีปากแล้วก้าวเดินออกมา
มองดูถังเฉาที่ท่าทางสง่างาม เขาพูดด้วยสีหน้าดุร้ายว่า “อีกเดี๋ยว นายอย่าตกใจจนร้องไห้ละ”
ถังเฉาหัวเราะออกมา ไม่ได้สนใจ แล้วก็มองไปที่หงเทียนหยา “นายแน่ใจว่าจะไม่มาด้วยตัวเอง?”
หงเทียนหยาเริ่มโมโหนิดหน่อยแล้ว
ก่อนหน้านี้ให้เขาเลือกคนที่เก่งที่สุด ตอนนี้ก็มาบอกให้เขามาด้วยตัวเอง
โง่จริงๆ!
เขาอดไม่ได้ที่มองไปทางเย่หรูอี้ “คุณหนูเย่ครับ หรือว่าคนที่คุณเลือกจะทำได้แค่ปากเก่ง?”
เย่หรูอี้พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “นี่เป็นการเตือนนายด้วยความหวังดี ฉันคิดว่าทางที่ดีนายรับฟังไว้ เพื่อที่เดี๋ยวจะได้ไม่แพ้อย่างน่าเกลียดเกินไป”
“……”
ประโยคนี้ออกมา หงเทียนหยาอึ้งไป
สมาชิกสมาคมการต่อสู้ทั้งหมดอึ้งไป
จากนั้นก็หัวเราะดังลั่น
“ฮ่าๆๆ คุณหนูเย่ แม้แต่คุณก็พูดตลกด้วยหรอครับ!”
“เขามันฐานะอะไร เหมาะสมที่จะให้หัวหน้าของเราออกตัวด้วยตัวเองหรอ?”
“หัวหน้าของพวกเรา ไม่เคยออกตัวอย่างง่ายดาย และไม่มีความสนใจต่อพวกคนธรรมดา”
สมาชิกสมาคมการต่อสู้ต่างก็พูดชมหงเทียนหยา
หงเทียนหยาได้ยินอย่างนั้นก็หัวเราะเยาะว่า “ได้ยินรึยัง ผู้แข็งแกร่ง จะต้องมีท่าทางความเป็นผู้แข็งแกร่ง ไม่เคยออกตัวง่ายๆ โดยเฉพาะกับคนธรรมดาอย่างพวกนาย!”
ถังเฉาส่ายหัว “งั้นก็ไม่มีทางเลือก”
ถ้าหากดูแค่สามอย่างนี้
ถังเฉาที่เข้าร่วมกองทหารในปีแรกก็สามารถเหยียบพวกเขาได้แล้ว
วิดพื้นคือสิ่งที่จำเป็นต้องฝึกฝนในสนามรบ
ยิงปืนก็เช่นกัน
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมวยทหารเลย
ทักษะการต่อสู้ที่เหมือนกันทั่วโลกในสนามรบ!
และในตอนนี้เอง อยู่ๆหนุ่มล่ำคนนั้นก็พูดว่า “หัวหน้าครับ การแข่งสามอย่างนี้ ผมไม่ทำมวยทหารได้มั้ย มวยทหารผมไม่เห็นชอบนี่!”
เมื่อคำนี้ออกมาก็มีคนหัวเราะอีกครั้ง
”ฮ่าๆ ที่พูดก็ใช่ สมาชิกของสมาคมการต่อสู้ของพวกเรา ใครไม่มีความสามารถกัน? มวยทหารนี่มันเด็กๆเกินไปแล้ว”
“เริ่มเถอะ”
ถังเฉาลุกขึ้น ชี้ไปที่ชั้นบน “ห้องฟิตเนสอยู่ชั้นบน”
ไม่นานคนกลุ่มหนึ่งก็มาถึงห้องฟิตเนส
เวลานี้ทุกคนต่างก็กำลังทำงานอยู่ ห้องฟิตเนสไม่มีคน
เริ่นจวินตงพูดว่า “ฉันเป็นผู้ตัดสินเองละกัน”
เย่หรูอี้ขมวดคิ้ว กำลังจะเถียง ถังเฉากลับยิ้ม “ใครเป็นผู้ตัดสินก็เหมือนกัน”
ความหมายของประโยคนี้ก็คือไม่กลัวความลำเอียง
“ไอ่หนุ่มอวดเก่งดีนี่”
หนุ่มล่ำเยาะเย้ย
เริ่นจวินตงพูดเนื้อหา “จับเวลา ภายในห้านาที ดูว่าตัวเองสามารถทำได้กี่ครั้ง ไม่สามารถอดทนได้ถึงห้านาทีถือว่ายอมแพ้เอง”
พูดจบ เขาก็ยิ้มเยาะออกมา
คนทั่วไปจะสามารถอดทนวิดพื้นได้ถึงห้านาทีมั้ยยังเป็นปัญหาเลย
เพิ่งพูดจบ หนุ่มล่ำก็เริ่มแล้ว
“ฮู่ๆๆ…..”
หมดเวลาห้านาที หนุ่มล่ำยืนขึ้นหายใจหอบ พูดว่า “เหงื่อออกนิดหน่อย”
เริ่นจวินตงอดไม่ได้ที่จะชื่นชมในใจ
ไม่เสียแรงที่เป็นคนของสมาคมการต่อสู้ ถึงแม้จะเป็นคนที่อ่อนที่สุด อดทนนวิดพื้นห้านาที ก็มีเพียงแค่เหงื่อออกเท่านั้น
“สี่ร้อยครั้ง!”
เริ่นจวินตงพูดจำนวนตัวเลขออกมา
ห้านาที วิดพื้นได้สี่ร้อยครั้ง
ถือว่าเร็วมากแล้ว
ในตอนที่ทุกคนต่างก็คิดว่าถังเฉานั้นไม่ถือว่าเป็นคู่ต่อสู้
เขากลับยิ้ม “แค่นี้?”
จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อสูทส่วนบนออก ยื่นให้หลินฉ่ายเวย
“ง่ายเกินไปแล้ว ฉันมาเพิ่มระดับความอยากให้มันสักหน่อย มือข้างเดียวเป็นยังไง?”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม