เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 503

น้ำเสียงของถังเฉานิ่งสงบ แต่กลับเหมือนดั่งสายฟ้าที่เสียงดังระเบิดอยู่ข้างหูของทุกคน

เริ่นจวินตงตะลึง

หงเทียนหยาตะลึง

ยอดฝีมือทั้งหมดของสมาคมการต่อสู้เจียงเฉิงล้วนตะลึง

แม้แต่เย่หรูอี้เองก็มองถังเฉาด้วยสีหน้าซับซ้อน

ถึงแม้พวกเขาจะเป็นศัตรูกันและกัน ถึงแม้เธอจะคอยไปสะกิดขีดจำกัดของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

แต่เมื่อเธอลำบาก ถังเฉาก็จะช่วยเหลือ

เพราะว่าจิตใจของทั้งสองนั้นเชื่อมกัน

มีเพียงแค่อีกฝ่ายที่สามารถทำร้ายอีกฝ่ายได้

คนอื่น ห้าม

หลังจากความเงียบ หงเทียนหยาและสมาชิกทุกคนในสมาคมการต่อสู้มีสีหน้าโมโหปรากฏขึ้น พวกเขาถูกรุกล้ำ

“แกมันตัวอะไรถึงกล้าบอกว่าพวกฉันเป็นพวกหมาพวกแมว?”

“พวกฉันเป็นหมาเป็นแมว แล้วนายเป็นอะไร? มดบนพื้น? แพลงก์ตอนในน้ำ?”

“เด็กน้อยไม่รู้อะไร พูดจาอวดเก่ง!”

สมาชิกทุกคนของสมาคมการต่อสู้เจียงเฉิงต่างก็ส่งเสียงอย่างโมโห บนใบหน้าของทุกคนแสดงถึงความโกรธ

หงเทียนหยาไม่อยากปล่อยถังเฉาไปเลยสักนิด “ใจกล้ามากจริงๆ ถึงได้กล้าพูดว่างานประชุมแดนเหนือที่ศักดิ์สิทธิ์เป็นเรื่องเด็กเล่นของเด็กน้อย นายกำลังไม่ให้ความเคารพต่อผู้นำแดนตะวันตกท่านมู่ตงเฟิง!”

เมื่อได้ฟังคำพูดของถังเฉา แม้แต่เย่อู๋เหินที่อยู่ด้านหลังเย่หรูอี้เองก็ส่ายหัว

การประเมินในใจที่มีต่อถังเฉาลดลงไปไม่น้อย

เขาผิดหวังมาก

คุณหนูไปชอบผู้ชายที่พูดไม่คิดแบบนี้เนี่ยนะ

เป็นคนโง่ชัดๆ!

เย่อู๋เหินรู้ดีว่าเพียงแค่คำนี้ของถังเฉา ก็คือการให้คำว่า “ดูถูกนักบู๊ทั่วโลก” ใส่ตัวเขาก็ไม่มากเกินไป

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ ใบหน้าของเริ่นจวินตงเองก็ยิ้มเย็นชา

พอดีเลย เขาเองก็มีเรื่องอยากจะคิดบัญชีกับถังเฉา

ถ้าหากถังเฉาเป็นนักบู๊ตัวแทนของตระกูลเย่ เขาก็ลงมือไม่ค่อยสะดวก

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน มีสมาคมการต่อสู้เจียงเฉิงหนุนหลัง เย่หรูอี้เองก็หมดอำนาจแล้ว เป็นเพียงเสือแค่เปลือก จะสามารถปกป้องถังเฉาได้ยังไง?

“ทุกคนคงไม่รู้ว่า คนๆนี้ไม่เพียงแต่มีปัญหากับหัวหน้าหงของสมาคมการต่อสู้เจียงเฉิงเท่านั้น แม้แต่สมาคมการค้าเจียงผิงของผม เขาก็ไม่วางไว้ในสายตา!”

เริ่นจวินตงชี้ไปที่ถังเฉา พูดอย่างเย็นชา

“โอ๊ะ? เขาไม่วางประธานเริ่นไว้ในสายตายังไงครับ?”

สีหน้าหงเทียนหยามีความตกใจ แต่ที่มีมากกว่าคือสมน้ำหน้า

สมาคมการต่อสู้ของเขาและสมาคมการค้าเจียงผิงกดดันพร้อมกัน เขารับไม่ไหวอยู่แล้ว จะต้องชดใช้ต่อการพูดไม่คิดของเขา!

เริ่นจวินตงยิ้มเย็นชาพูดว่า “สมาคมการค้าเจียงผิงของผมมาสนับสนุนจวี้เฟิงกรุ๊ปด้วยความหวังดี แต่ไม่คิดเลยว่าเขากลับไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ไม่เพียงแต่ให้ลูกน้องหูอีซาน ไล่สมาชิกสมาคมการค้าเจียงผิงของผมออกจากคณะกรรมการบริษัท แล้วยังทำให้ผมเสียสมาชิกสองคนคือหวังเต๋อหลงและสวีโยว่เหนียนพอดีเลย พวกเรามาคิดบัญชีพร้อมกันทีเดียว!”

”อะไรนะ?ใจกล้าขนาดนี้เชียว!”

สีหน้าหงเทียนหยาเต็มไปด้วยความตกใจ อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองถังเฉา

มีปัญหากับสมาคมการค้าเจียงผิง แต่จวี้เฟิงกรุ๊ปและลี่จิงกรุ๊ปสาขาเจียงเฉิงภายใต้ในนามของเขายังไม่ล้มละลาย?

นี่มันปาฏิหาริย์มาก!

ทันใดนั้น หงเทียนหยาเหมือนว่าจะนึกอะไรขึ้นได้อีก ถามว่า “หูอีซาน เป็นคนตระกูลหูของเจียงเฉิงไม่ใช่หรอครับ?”

เริ่นจวินตงพยักหน้า “ใช่แล้ว แต่ก็เป็นเพียงแค่ลูกที่ถูกทอดทิ้งเท่านั้น ไอ้หนุ่มนี้ชื่อถังเฉา ผมเคยสืบประวัติของเขา เป็นเพียงแค่ลูกเลี้ยงของตระกูลเล็กๆในเมืองหมิงจู แต่ว่ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับหูอีซาน”