เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 512

“ถังเฉา?!”

พ่อแม่ของหลินจื่อหาน อุทานขึ้นด้วยท่าทีตกตะลึง มองดูสีหน้าของถังเฉา เกิดความหวาดกลัวขึ้นบ้างเล็กน้อย

เพราะว่าเด็กเหล่านี้ เป็นคนของ ตระกูลหลิน ตระกูลฉิน ตระกูลถัง สามตระกูลหลวงใหญ่ มาพร้อมหน้ากันที่นี่

แต่ พวกเขาส่วนใหญ่ ไม่ใช่สมาชิกคนสำคัญของตระกูล เรื่องราวที่เกี่ยวกับหลินชิงเสว่ของตระกูลหลิน พวกเขาเพียงแค่ได้ยินมาเท่านั้น ไม่เคยพบกับถังเฉาตัวจริงเลย

แต่พ่อของหลินจื่อหานไม่เหมือนกัน!

แม้พวกเขาไม่ใช่คนสำคัญในตระกูลหลิน แต่เคยพบถังเฉาตัวจริง

ถังเฉาเพียงคนเดียว สามารถกดดันตระกูลหลินทั้งตระกูล และยังทำให้ลุงหลิน ตกใจกลัวจนหลบเข้าไปในโลงศพ พวกเขาจำภาพนี้ได้ติดตา

พวกเขายังคิดว่า คนที่พาถังเสี่ยวลี้มาเที่ยวเล่นที่สวนสนุก เป็นหลินชิงเสว่

พวกเขาไม่กลัว หลินชิงเสว่ แต่กลัวถังเฉามาก!

“ขอบใจมาก ที่คุณปกป้องลูกสาวของผม”

ถังเฉาเข้าไปอุ้มถังเสี่ยวลี้ จากนั้นแสดงความขอบคุณกับหูจิ้งซู

หูจิ้งซูส่ายศีรษะ: “ฉันก็แค่มาพบโดยบังเอิญเท่านั้น เด็กคนนี้เป็นลูกสาวของรุ่นพี่ชิงเสว่ ฉันต้องปกป้องเป็นธรรมดา”

ถังเฉารู้ดีว่าเธอออกหน้าเพราะนับถือในตัวหลินชิงเสว่ หูจิ้งซูถึงได้เข้ามาปกป้องถังเสี่ยวลี้ แต่ถังเฉาก็ยังคงแสดงความขอบคุณ

ถังเฉา หันหน้าไปมองผู้ปกครองเหล่านั้นอีกครั้ง หัวเราะฮ่าฮ่า ถามว่า: “ได้ยินว่าพวกคุณต้องการให้พวกเธอคุกเข่าเหรอ?”

พ่อแม่หลินจื่อหานไม่กล้าปริปาก มีพ่อแม่ของฉินซวนรู้ว่าถังเฉาก็คือสามีที่ฉุดตัวหลินชิงเสว่ไปเมื่อห้าปีก่อน จึงแสดงสีหน้าเหยียดหยาม

“ฉันคิดว่าเป็นใคร ที่แท้ก็เป็นสามีของหลินชิงเสว่คนนั้น! คุณหลิน คนนี้เป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านตระกูลคุณไม่ใช่เหรอ?”

แม่ของฉินซวน หันหน้าไปมอง พ่อแม่ของหลินจื่อหาน ด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

เขาพยายามส่งสัญญาณให้กับพ่อแม่ของฉินซวนว่าอย่าพูดแล้ว แต่เธอทำเป็นเหมือนมองไม่เห็น ยังคงพูดจาด่าทอ พ่นไม่หยุดเหมือนดั่งปืนไป

“ฉันได้ยินมาว่า สามีของหลินชิงเสว่ เป็นคนไร้ประโยชน์ วันนี้ได้เห็นกับตา เหมือนอย่างที่เขาร่ำลือจริง ๆ คุณกับลูกสาวของคุณ เหมือนดั่งบุพเพสันนิวาส”

“แต่คุณมาได้เวลาเหมาะพอดี พวกคุณสามคน คุกเข่าด้วยกันเถอะ ลูกของเรายกโทษให้เมื่อไหร่ พวกคุณก็ค่อยลุกขึ้นแล้วกัน”

ผู้ปกครองตระกูลถัง รู้สึกว่าชื่อถังเฉาชื่อนี้ค่อนข้างคุ้นหู แต่คิดไม่ออก และไม่ได้นำมาใส่ใจ ยังคงหัวเราะคำโต

หูจิ้งซู มองพวกเขาด้วยท่าทีเดือดดาล ถังเสี่ยวลี้กอดคอถังเฉาไว้พลาง พูดออกมาด้วยน้ำเสียงลนลาน

“คุณพ่อ พวกเขาด่าคุณแม่ และยังด่าพ่ออีก หนูถูกด่าไม่เป็นไรหรอก แต่พวกเขาจะด่าพวกคุณไม่ได้!”

ใบหน้าของเด็กน้อยเต็มไปด้วยความโมโห

ถังเฉาไม่สนใจคำพูดดูถูกของผู้ปกครองเหล่านี้ มีเพียงเข้าไปหอมแก้มของถังเสี่ยวลี้ฟอดหนึ่ง

“พ่อรู้ อีกเดี๋ยว คนเหล่านี้ จะต้องชดเชยสิ่งที่พวกเขาทำลงไป”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......”

เมื่อคำพูดนี้ออกจากปาก ทุกคนต่างหัวเราะเยาะ นอกจากพ่อแม่ของหลินจื่อหาน

บนใบหน้าพวกเขา เผยท่าทียโส: “พวกเราเป็นคนของตระกูลหลวงในเยี่ยนตู สถานะสูงกว่าพ่อแม่ของพวกคุณมากนัก คุณจะให้พวกเราชดเชยอะไรเหรอ?”

คนในกลุ่มนี้ พ่อแม่ของฉินซวน ดุดันที่สุด และก็เหยียดหยามมากที่สุด

ถังเฉาไม่ตอบโต้อะไร จู่ ๆก็มองไปที่แก้มด้านซ้าย ที่บวมเล็กน้อยของหูจิ้งซู: “แก้มของคุณ เธอเป็นคนตบใช่ไหม?”

หูจิ้งซู พยักหน้าเล็กน้อย โมโหแต่ไม่กล้าเอ่ยปาก

หลังจากนั้น ถังเฉา ก็ก้าวไปยืนอยู่ด้านหน้าแม่ของฉินซวน ตบไปที่ใบหน้าอย่างดุดัน

เพียะ!

ตบได้หนักหน่วงมาก จนฟันหลุดออกมาสองซี่ เลือดกบปาก

มองดูภาพนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้ปกครอง ตระกูลหลิน ตระกูลฉิน ตระกูลถัง ล้วนยืนตะลึงมองตาค้างไม่เชื่อกับตาตนเอง

ได้สติ พวกเขาแต่ละคนเดือดดาลสุดจะทนไหว

“แกกล้าทำร้ายคนเหรอ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

“แกกล้าทำร้ายฉันเหรอ ฉันจะทำลายครอบครัวของแก!”

แม่ของฉินซวนเดือดดาลเหมือนดั่งคนบ้า แม้ปากจะพูดไม่ชัดเพราะฟันหลุดไปสองซี่ แต่ก็ยังสบถด่าถังเฉาคำโต

ถังเฉากลับยิ้มเล็กน้อย ไม่นำมาใส่ใจ

“แม้แต่ถังหลิน ฉินผู่หยางและลุงหลิน มาพบกับผม ยังต้องยืนห่างออกไปสามร้อยเมตร พวกคุณเป็นเพียงแค่ตระกูลหลวงปลายแถว กล้าดียังไง สบถคำด่าต่อหน้าผม?”

สิ้นเสียงคำพูด ถังเฉา เดินไปหาพวกเขา