เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 516

เสียงของถังเฉานั้นดังก้องกังวาน ราวกับเสียงระฆังใบใหญ่ กระทบแก้วหูของทุกคนที่อยู่ที่นั้นอย่างรุนแรง

ในขณะนั้น ทุกคนต่างส่งสายตามองไปที่ตัวของถังเฉา

สิ่งที่เขาพูดนั้น เย่อหยิ่งเกินไปแล้ว

หยิ่งผยองจน ไม่มองหลัวเฉิงที่เป็นเทพสงครามอยู่ในสายตา

ไม่เพียงแต่ยืนอยู่ในตำแหน่งที่เดิม ยังต่อสู้กับหลัวเฉิงโดยใช้มือข้างเดียว

นี่เป็นการดูหมิ่นหลัวเฉิงอย่างชัดเจน!

ใบหน้าของหลัวเฉิงเต็มไปความเดือดดาล จ้องมองถังเฉา

ในดวงตาของเขามีความเป็นปรปักษ์พลุ่งพล่านออกมาอย่างต่อเนื่อง

รวมไปถึงฉินอวี้เหิง ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูที่คุกเข่าอยู่ที่พื้น และคนอื่นๆ ต่างรู้สึกว่าถังเฉาบ้าไปแล้ว

“แกคิดว่าแกเป็นใคร กล้าพูดจาแบบนี้กับคุณหลัว เบื่อที่จะมีชีวิตแล้วเหรอ!”

“ คุณหลัว เขาไม่ได้มองแกอยู่ในสายตาหรอก!”

พวกเขาต่างก็ส่งเสียงพึมพำ พยายามปลุกอารมณ์โกรธของหลัวเฉิง

ความจริงแล้ว พวกเขาไม่จำเป็นพัดลม เติมเชื้อไฟ แค่คำพูดของถังเฉา ก็พอที่จะทำให้หลัวเฉิงเดือดดาลจนลุกเป็นไฟอยู่แล้ว

เด็กน้อย ในเมื่อแกรนหาที่ตาย ฉันก็จะให้แกได้สมหวัง!”

ดวงตาของหลัวเฉิงเต็มไปด้วยไอสังหารจ้องมองถังเฉา น้ำเสียงยิ่งเย็นชาสุดจะเปรียบ

ทุกคนต่างมองไปยังถังเฉาด้วยสายตาที่เห็นอกเห็นใจ

ในมุมมองของพวกเขา แม้ถังเฉาใช้ทั้งมือทั้งเท้า ก็นับว่ายังยากมาก ไม่มีทางที่จะรอดชีวิตจากเงื้อมมือของหลัวเฉิงได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ที่เขาต้องรับมือหนึ่งกระบวนท่า โดยมีมือข้างหนึ่งไขว้หลัง

เมื่อถึงเวลาคนที่ไม่สามารถยืนหยัดได้หนึ่งกระบวนท่า ก็คือเขา

ถังเฉายังคงมีสีหน้าที่นิ่งสงบ ร่างกายยืนขึ้นราวกับหอกตั้งตรง

มือซ้าย ยังคงไขว้หลัง

เขาพูดจริงทำจริง พูดว่าให้มือข้างเดียว ก็ใช้มือข้างเดียว

“รนหาที่ตาย!”

หลัวเฉิงตะโกนด้วยความโกรธ ร่างพลันหายจากจุดเดิมในพริบตา ราวกับภูตผีปีศาจ ปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าของถังเฉา

กางนิ้วมือทั้งห้านิ้ว ตะปบไปที่คอของถังเฉา

ยังคงใช้ท่า มือควักใจ

ผู้คนต่างพากันส่ายหน้า ต่างเดาว่าถังเฉาคงตายแน่ ๆ

หลัวเฉิงอาจจะพลาดไปครั้งหนึ่ง แต่คงไม่พลาดเป็นครั้งที่สอง

แต่ในเวลาต่อมา ได้ยินแค่เสียงเพียะครั้งเดียว มือขวาของถังเฉาจับไปที่ข้อมือของหลัวเฉิงอย่างแม่นยำ

“อะไร?”

ในชั่วพริบตา หลัวเฉิงสีหน้าเปลี่ยน แววตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“นี่ นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”

ฉากนี้ ก็ทำให้ฉินอวี้เหิง ผู้นำตระกูลหลวงในเยี่ยนตูเหล่านั้นรู้สึกช็อค ดวงตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ถังเฉาใช้มือข้างเดียวจับข้อมือของหลัวเฉิงไว้ได้จริง ๆ？

จากนั้น ความน่าสะพรึงกลัวไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้

เพียงแค่เห็นข้อมือของถังเฉาบีบอย่างรุนแรง

กร๊อบ!

ครู่เดียว เสียงกระดูกแตกดังลั่น ทำให้ผู้คนรู้สึกขนลุกซู่

ข้อมือของหลัวเฉิงถูกบิดงอร้อยแปดสิบองศา มองเห็นกระดูกสีขาวอยู่ราง ๆ

ปัง!

จากนั้น ถังเฉาใช้ขาฟาดออกไป

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างจ้องมองด้วยสายตาที่ประหลาดใจ จู่ ๆ ร่างของหลัวเฉิงก็ลอยกลับไป ราวกับว่าวที่ถูกตัดสายป่าน

ล้มลงไปกองใต้ต้นไม้ใหญ่ ลำต้นของต้นไม้หักลงกระแทกกับพื้น

ฝุ่นลอยคละเคล้าไปทั่ว

อ๊าก!

หลัวเฉิงระคายคอ กระอักเลือดออกมากระจายเต็มพื้น

“ฉันพูดไว้แล้ว รับมือกับคุณ ทำไมต้องใช้สองมือสองเท้าล่ะ？มือข้างเดียวก็เพียงพอแล้ว”

สีหน้าถังเฉาสงบนิ่ง เหมือนกับทำเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งไม่ได้สำคัญและไม่ควรกล่าวถึง

ครั้งนี้ หลัวเฉิงไม่ได้แสดงท่าทีเหยียดหยามเหมือนกับก่อนหน้านี้อีกเลย

มีแต่เพียงความประหลาดใจและความหวาดกลัวลึก ๆ

ส่วนฉินอวี้เหิงกับพวกตระกูลหลวงในเยี่ยนตูที่ต่างด่าทอให้หลัวเฉิงฆ่าถังเฉา ในเวลานี้หวาดกลัวจนไม่กล้าพูดอะไรออกมา ตกใจกลัวจนไม่กล้าหายใจแรง ๆ

คนที่หวาดกลัวที่สุด คนหนึ่งในนั้นก็คือพ่อแม่ของหลินจื่อหาน

พวกเขาเองก็คือคนในตระกูลหลิน

ครั้งก่อนขณะที่ถังเฉาอยู่ที่ตระกูลหลินได้ทำไปทั้งหมด พวกเขาต่างก็รู้อย่างชัดเจน

ความหวาดกลัวจึงเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว!

“ไม่ ฉันไม่เชื่อ!”

ใบหน้าที่แก่ชราของหลัวเฉิงเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ สีหน้าทั้งโกรธทั้งตื่นตกใจจ้องมองถังเฉา

ขณะที่พูดนั้น ตัวของเขายิ่งสั่นสะท้านอย่างหนัก