เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 52

บทที่52 โลกของสัตว์

คนของตระกูลหลินทั้งหมดมองหน้ากัน และสายตาพวกเขาหันไปมองที่หลินฉ่ายเวย

เมื่อไม่พูดถึงเรื่องนี้ไม่เป็นไร แต่เมื่อพูดแล้ว ทำให้พวกเขานึกขึ้นได้ว่า มีเรื่องนี้เกิดขึ้นจริงๆ

ตอนนั้นหลินฉ่ายเวยไม่คิดว่าถังเฉาทำสามารถทำสามสิ่งที่ไม่สามารถทำสำเร็จภายในอาทิตย์เดียวได้ ก็เคยไม่ได้กล้าอะไร เอาตัวเองลงไปพนัน ถ้าเธอแพ้ ไม่เพียงต้องคอยเสิร์ฟชาและน้ำให้ถังเฉา และขอโทษถังเฉา ยังต้องเป็นคนรับใช้ของถังเฉาหนึ่งวันด้วย

ในที่สุด ถังเฉาทำสำเร็จ บริษัทลี่จิงกรุ๊ปไม่ได้ยกเลิกสัญญาความร่วมมือกับตระกูลหลิน ตระกูลหวางและตระกูลจ้าวไม่เพียงให้อภัยตระกูลหลิน แถมยังมาขอโทษ และมอบเงินจำนวนยี่สิบล้าน

ตอนนี้หลินฉ่ายเวยหันหลังกลับไม่ได้แล้ว

ทุกคนจ้องไปที่เธอ สีหน้าของเธอตอนนี้ขาวซีด และเลือดได้สูบฉีดอย่างรวดเร็ว ทำให้ใบหน้ากลายเป็นสีแดง

ใช่ ตอนนั้นเคยพูดแบบนี้ก็จริง แต่เพราะขณะนั้นเธอโกรธอยู่ เป็นคำพูดที่พูดเล่นๆ ไม่ใช่หรือ?

ถ้ามาค่อยเสริฟชาเสริฟน้ำให้ถังเฉา และเป็นคนรับใช้ของถังเฉาหนึ่งวันต่อไปหน้าของเธอจะเอาไปไว้ที่ไหน?

ที่สำคัญ เธอถูกเลี้ยงดูอย่างคุณหนูมาตั้งแต่เด็ก จะทำอะไรเป็น?

“ถังเฉา นาย นายอย่ามาบังอาจนะ! ”

ใบหน้าของหลินฉ่ายเวยแดงไปหมด พูดออกมาอย่างติดๆ ขัดๆ

“นี่เธอพูดเองไม่ใช่หรือ ถ้าเธอแพ้เธอจะมาค่อยเสริฟชาและน้ำให้ฉัน และมาเป็นคนรับใช้ฉันหนึ่งวัน หรือเธอจะคืนคำ?”

“ฉัน”

หลินฉ่ายเวยโมโห ตอนนี้เธอขี่หลังเสือคงจะลงยากแล้ว เธอกระทืบเท้าอย่างแรง หันไปมองที่โจวเหม่ยหยูน “คุณแม่ เขารังแกคนมากเกินไปแล้ว! ”

สีหน้าของโจวเหม่ยหยูนตอนนี้ดูแย่มากและพูดว่า“ถังเฉา นายอย่าทำเกินไปนะ พวกเราให้นายอยู่ในตระกูลหลินต่อไป ก็เป็นบุญของนายแล้ว ในเมื่อเราให้โอกาสนายก็อย่าทิ้งโอกาสนั้น! ”

หลินฉ่ายเวยเป็นลูกสาวแท้ๆของเธอ ถ้าลูกสาวของเธอไปเป็นคนรับใช้ของคนไร้ค่าอย่างถังเฉา หน้าของคนเป็นแม่ก็ไม่เหลืออะไรแล้วน่ะสิ

“แค่กแค่ก ถังเฉา ไม่ว่าอย่างไรก็ตามฉ่ายเวยก็เป็นน้องสาวนายนะ”

ตอนนี้คุณลุงหลินจ้องพูดออกมาพร้อมเสียงไอที่แห้ง“พวกเธอเป็นเล่นกันมาตั้งแต่เด็กจนโต และเธอก็ได้รู้สึกผิดแล้ว การพนันนี้ถือเป็นโมฆะนะ และห้ามพูดถึงอีก”

“ก็ใช่สิ นายมันคนไร้ความรู้สึกและโหดเหี้ยม จะให้น้องสาวของตัวเองมาเป็นคนรับใช้หรือ?” น้าโจวซูหัวพูดออกมา

ได้ยินที่ทุกคนค่อยพูดช่วยตัวเอง หลินฉ่ายเวยถึงโล่งใจ และเงยหน้าอย่างหยิ่งผยองและใช้สายตาที่ไม่เป็นมิตรมองไปที่ถังเฉาและหลินเจิ้นสง และพูดด้วยความไม่พอใจ“คุณพ่อ หนูเป็นลูกคุณพ่อนะ คุณพ่อจะไม่พูดอะไรหน่อยหรือ?”

หลินเจิ้นสง ถึงได้หน้าด้านพูดว่า“เสี่ยวเฉา เรื่องนี้ถือว่าลูกผมไม่ได้พูดนะได้มั้ย?”

ตั้งแต่ต้นจนจบ ถังเฉามองพวกเขาคุยกันด้วยสีหน้าที่เฉยชา ไม่ได้พูดอะไรออกมา

และไม่นาน มีคนหยุดพูด และค่อยๆ หยุดพูดทีละสองคนสามคน......จนทุกคนเงียบ!

เพราะพวกเขารู้สึกได้ถึงแววตาที่เย็นเยือกของถังเฉา เหมือนกับแววตาครั้งก่อนที่ถังเฉาออกจากตระกูลหลิน

“พวกเธอเข้าใจอะไรยากหรือ?”

ถังเฉามองไปหาคนของตระกูลหลินทั้งหมด และหัวเราะอย่างไร้ความรู้สึก“ในสายตาพวกคุณ นี่เป็นเรื่องที่เล็กและไม่มีค่าอะไร มีก็ได้ไม่มีก็ได้ ผมจะมาพนันเพื่ออะไร ที่สำคัญ ยังมีคุณลุงใหญ่ และคุณลุงรอง และพ่อมาช่วยพูด พวกคุณคิดว่าผมควรจะทำให้เรื่องใหญ่เป็นเรื่องเล็ก และทำเรื่องเล็กหายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

“ผมก็อยากทำแบบนี้ แต่พวกเราจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยได้หรือ?”

สีหน้าที่เย็นชา แววตาที่แหลมคมของถังเฉา เขาเว้นระยะการพูดและพูดต่อว่า“ทุกอย่างกลับไปไม่ได้แล้ว”

เป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว

เมื่อประโยคนี้ถูกพูดออกมา ทุกคนหัวใจเต้นแรงมาก ปรากฏสีหน้าที่ไม่ธรรมชาติ

“ถังเฉานายพูดว่าอะไรนะ?” สีหน้าที่แดงปนขาวซีดของหลินฉ่ายเวย

“ตอนเธอเสนอจะพนันกับฉัน เธอไม่คิดเลยหรือว่า เธอจะมีโอกาสแพ้?”

สายตาที่แหลมคมของถังเฉา ไปบาดใจของหลินฉ่ายเวย“ฉ่ายเวย เธอเคยคิดคำถามที่ว่า ถ้าฉันแพ้แล้ว เธอจะทำอะไรกับฉันมั้ย? พวกคุณจะทำอะไรกับผม?”

“พวกคุณจะไล่ผมออกไปรับบาปอย่างไม่ลังเล เพื่อความปลอดภัยของพวกคุณเอง สละเรือเพื่อฮ่องเต้ ผมก็เป็นคนที่ต้องเสียสละคนนั้น พวกคุณก็เหมือนฮ่องเต้ เป็นลูกที่เกิดจากแม่บุญธรรม ไม่มีใครสมควรตายไปมากกว่ากันหรอก”