บทที่51 การปฏิบัติรับใช้
“นี่......”
ตอนนี้ตระกูลหวาง ตระกูลจ้าวและทุกคนได้ก้าวสิบองศาโค้งคำนับ สถานการณ์ดูยิ่งใหญ่มาก หลินเจิ้นสงก็อึ้งไปสักพัก ไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น
โจวเหม่ยหยูนและหลินฉ่ายเวยที่ยังคุกเข่าอยู่ก็ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น สถานการณ์ตอนนี้กับสิ่งที่พวกเธอคิดดูต่างกัน
พวกเธอคิดว่า ตระกูลหวางคงมาที่นี่เพื่อทวงหนี้แน่นอน ตระกูลจ้าวต้องมาก่อกวนแน่ แต่ทำไมกลับต้องมาขอโทษด้วย?
มีเพียงแค่ถังเฉา ที่ดื่มชาอยู่อย่างสบายใจ และดูตระกูลหวางและตระกูลจ้าวขอโทษ
โค้งคำนับอยู่ประมาณสองนาที หวางหมิ่นเหมินและจ้าวลิ่วถึงได้ลุกขึ้นแสดงสีหน้าที่ดูจริงใจมองไปที่หลินเจิ้นสงและพูดว่า“คุณหลิน นี่เป็นการเข้าใจผิด ฉันจะมาขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลายวันที่ผ่านมานี่”
“เมื่อไม่กี่วันก่อน ผมกับเพื่อนถังมีปัญหากันนิดหน่อย หลังจากเรื่องนั้นผมก็ได้คิดทบทวนใหม่ คิดว่าเรื่องนี้คงผ่านไปแล้ว แต่ลูกของผมที่ไม่รู้เรื่อง ยังคับแค้นในใจ และปิดบังผม ไปที่ศาลให้เพื่อนที่เป็นทนายความมาช่วยและออกหนังสือคำสั่งจากศาล สร้างความเดือดร้อนให้พวกคุณไม่น้อย......ลูกไม่รักดี ออกมาเดี๋ยวนี้!
ระหว่างที่พูด หวางหมิ่นเหมินดึงหูของหวางเยี่ย และหวางเยี่ยถูกหวางหมิ่นเหมินดึงออกมาอย่างจนตรอก
หวางหมิ่นเหมินถีบไปที่ตูดของหวางเยี่ย และถีบเขาไปอยู่ตรงหน้าของหลินเจิ้นสงสีหน้าที่หมองคล้ำ“ทำไมยังไม่เอาหัวโขกกับพื้นและขอโทษตระกูลหลิน!”
หวางเยี่ยในใจไม่ยอม แต่ก็ขันขืนอะไรไม่ได้เขาได้เอาหัวโขกพื้นแล้วขอโทษ“ลุงหลินผมขอโทษ”
และหันไปที่โจวเหม่ยหยูนและหลินฉ่ายเวยและเอาหัวโขกลงไปกับพื้นต่อ“ฉ่ายเวย ผมขอโทษ คุณน้า ผมขอโทษ”
“คุณลุง คุณน้า ผมขอโทษ”
“คุณลุงรอง คุณน้ารอง ผมขอโทษ”
“.....”
หวางเยี่ยได้เอาหัวโขกกับพื้นและขอโทษทุกคน เหมือนคนที่ เต็มล้นไปด้วยความจริงใจ
และคนของตระกูลหลินไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น คุณชายใหญ่ของตระกูลหวางได้ เอาหัวโขกกันพื้นขอโทษพวกเขา? นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลย
หวางหมิ่นเหมินใช้สายตาที่ดุจ้องไปที่หวางเยี่ย และให้สีหน้าที่อ่อนโยนมองที่หลินเจิ้นสงและพูดว่า “คุณหลิน ทางเราได้ยกเลิกหมายศาลเรียกค่าเสียหาย ขณะเดียวกันทางเราจะจ่ายสิบล้านเพื่อเป็นการไถ่โทษหวังว่าคุณ.....คงไม่เอาเรื่อง”
พูดจบ มีคนได้เดินเข้ามาเป็นแถว และแต่ละคนมีกระเป๋ามาด้วย เมื่อเปิดกระเป๋าแล้วข้างในเต็มไปด้วยเงินสด
หลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนและหลินจ้องและโจวซูหัว แววตาที่เปล่งประกายชาตินี้ยังไม่เคยเห็นเงินสดที่มากขนาดนี้เลย
“นอกจากนี้ ผมมีเรื่องจะขอร้องอีกเรื่อง..... ”
สีหน้าของหวางหมิ่นเหมินดูคลุมเครืออีกครั้ง “นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ถ้าจะต้องทะเลาะกันจริงๆ ความสัมพันธ์ระหว่างฉ่ายเวยและลูกของตัวเองละ......”
“ไปมาหาสู่กันบ่อยๆนะ!”
หลินเจิ้นสงยังไม่ทันเอ่ยปากโจวเหม่ยหยูนได้ตกลง และมองไปที่หลินฉ่ายเวยฉ่ายเวย “ต่อไปก็ไปเดินเล่นกับคุณชายตระกูลหวางบ่อยๆ นะ กระชับความสัมพันธ์กัน”
“แน่นอน” หลินฉ่ายเวยยิ้มหวาน
ถังเฉามองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย แต่เฟิ่งหวงที่อยู่ข้างหลัง มองคนตระกูลหลินด้วยสายตาที่ เหยียดหยาม
พวกคนเห็นแก่เงิน ได้เงินเพียงแค่สิบล้าน ก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว ถ้าพวกเขารู้ทรัพย์สินทั้งหมดของรองหัวหน้าแล้ว ไม่สลบไปเลยหรือ?
ความจริงแล้ว เฟิ่งหวงก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าถังเฉารวยแค่ไหน เพราะถังเฉาถึงจุดที่จะซื้ออะไรก็ไม่ต้องใช้เงินตัวเอง แค่ออกคำสั่ง ทุกคนก็จะแย่งกันจ่ายบิลนั้นให้ เพราะอยากที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ แน่นแฟ้น
ก็เหมือนคนรวยที่สุดในเมืองหมิงจูอีซาน รวยพอมั้ย?
แต่เป็นแค่เพียงนักธุรกิจลำดับสุดท้ายของสมาคมการค้าหงยิง คนที่รวยกว่าเขามีมากมาย คนพวกนี้ อยู่ในอำนาจการดูแลของบ้าการค้าแห่งหัวเซี่ยชีชือ และบ้าการค้าก็ได้รับคำสั่งจากรองหัวหน้าอีกที......
ตระกูลหวางขอโทษเสร็จแล้ว ได้พาคนของตัวเองกลับไป ต่อไปก็เป็นตระกูลจ้าว
จ้าวลิ่วได้ก้าวออกไป และไปขอโทษหลินเจิ้นสงด้วยสีหน้าที่จริงใจ “ เพื่อนหลิน เมื่อคืนมีเรื่องกลุ้มใจนอนก็นอนไม่หลับเลย สมองคิดแต่เรื่องโง่ๆ ที่ตัวเองทำลงไป ชั่งน่าอับอายมาก...... ”
เมื่อได้ยินประโยคนี้คนของตระกูลหลินปรากฏสีหน้าที่แปลกประหลาด ถังเฉาที่ดื่มชาอยู่หัวเราะจนเกือบที่จะเกือบที่พ่นน้ำชาออกมา
ถ้าเป็นคนที่เรียบร้อยและมีมารยาทพูดประโยคนี้ออกมาจะไม่แปลกเลย แต่จ้าวลิ่วเป็นคนแบบไหน?
คนที่เป็นนักเลง เป็นหัวหน้าของแก๊ง เขาพูดประโยคนี้ก็เหมือนนักเลงใส่สูท ดูไม่ยากเลยว่า เมื่อคืนนี้จ้าวลิ่วต้องท่องจําคำประโยคที่เตรียมมาขอโทษแน่ๆ
ชั่งลำบากเขาจริงๆ
เมื่อจ้าวลิ่วกำลังที่จะ โค้งคำนับหลินเจิ้นสงรีบประคองเขาไว้ ยิ้มและพูดว่า “คุณจ้าว เรื่องนี้ทางผมเป็นฝ่ายผิด พวกผมไม่ควรไปตีผู้หญิงของคุณ”
“เธอสมควรแล้ว! ”
จ้าวลิ่วพูดด้วยความโกรธ และดึงหลิ่วเซียนที่อยู่ข้างหลัง “ออกมาเดี๋ยวนี้ เธอพูดเลย ว่าไปทำเรื่องอะไรให้เขาโกรธขนาดนี่! ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม