เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 534
เสี่ยงนี้คุ้นหูเกินไป ไม่ใช่ถังเฉาหรอกหรือ?
ถังเฉามาแล้ว?
เฉิงเพ่ยสั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยความตกใจ เสื้อผ้าด้านหลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ
นี่คือตัวการสำคัญที่ทำให้เธอร่อนเร่มาจนถึงจุดนี้!
พอเฉิงเพ่ยสำนึกได้ก็หันกลับมามอง สุดท้ายห้องใต้ดินมืดสนิท มองไม่เห็นอะไรเลย
อย่าว่าแต่เงาคนเลย
เฉิงเพ่ยผ่อนลมหายใจ “ยังดี แค่ภาพหลอน...”
ตอนที่กำลังจะสั่งสอนถังเสี่ยวลี้ต่อ แต่พอหันกลับมา กลับพบว่าถังเฉายืนอยู่ด้านหน้าเธอ
“อ๊า...”
เฉิงเพ่ยตะโกนด้วยความตกใจ ตกใจจนวิญญาณแทบหลุด ร่วงลงไปนั่งบนพื้นดังตุ้บ
“เฉิงเพ่ย เป็นคุณ...”
ดวงตาทั้งคู่ของถังเฉาเปล่งแสงเย็นยะเยือกออกมาสองลำ น้ำเสียงไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์
“คุณพ่อ!”
ถังเสี่ยวลี้ที่นอนหมอบอยู่กับพื้นราวกับมองเห็นผู้พิทักษ์อย่างไรอย่างนั้น วิ่งเข้ามาทางถังเฉา
“เสี่ยวลี้!”
ถังเฉาไม่ได้ไปสนใจถังเสี่ยวลี้ เพียงแค่กอดถังเสี่ยวลี้ไว้แน่น ๆ
“คุณพ่อขา หนูคิดถึงคุณพ่อมากเลยค่ะ...”
“คุณป้าคนนี้ขังหนูไว้ในห้องใต้ดิน ให้หนูทำงานตลอด ไม่ทำงานก็ตีหนู ทั้งยังไม่เอาของกินให้หนูด้วย หนูหิวมาก ๆ จริง ๆ...”
ถังเสี่ยวลี้ร้องไห้จนหายใจไม่ทัน ไหล่ของเธอสั่นสะท้าน
ดวงตาทั้งคู่ของถังเฉาหนาวยะเยือก แต่ในตอนนี้ไม่ได้เผยให้เห็นรังสีสังหาร แต่กลับกอดถังเสี่ยวลี้ไว้แน่น เอ่ยปลอบใจไม่หยุด
“เสี่ยวลี้ไม่กลัวนะคะ พ่อมาแล้วค่ะ!”
นาทีนี้บนใบหน้าของถังเฉามีความรู้สึกผิดในใจ
ถ้าหากถูกหลินชิงเสว่รู้เข้าว่าเขาเกือบจะทำลูกสาวหายไป เธอจะต้องเอาเรื่องเขาอย่างถึงที่สุดแน่
ตึง ๆ ๆ!
ทางด้านหลังก็มีเสียงก้าวเท้าถี่ ๆ ส่งมาทันที
พวกของหูเซียว หูจิ้งจู๋ หูจิ้งซูก็เร่งมากันแล้ว
เห็นฉากพ่อลูกกอดกันกลมนี้แล้ว ในใจของทุกคนก็หายใจยาวอย่างสบาย ๆ เฮือกหนึ่ง
สิ่งที่พวกเขากลัวที่สุดก็คือเฉิงเพ่ยจะทรมานถังเสี่ยวลี้
ถ้าหากถึงขั้นนี้จริง ๆ การที่ตระกูลหูสูญสิ้นแทบจะเป็นเรื่องที่แน่นอนไปแล้ว
แต่ก็ยังดีที่ถังเสี่ยวลี้ไม่เป็นอะไร
ยังเหลือโอกาสรอดให้ตระกูลหูอยู่
เฉิงเพ่ยกลับราวกับเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น มองถังเฉาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ในความคิดของเธอนั้น ถังเฉาไม่สามารถฝ่าด่านตระกูลหูมาได้อย่างสิ้นเชิง
ต่อให้มาแล้วก็ต้องโดนตระกูลหูสังหาร
ถึงอย่างไรเจียงเฉิงก็เป็นหนึ่งในสามตระกูลร่ำรวยที่ยิ่งใหญ่ในเมืองเจียงเฉิง!
แต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือถังเฉาไม่เพียงแต่ไม่เป็นอะไร แต่ยังมาตามหาเธอพบที่นี่แล้ว
ชั่วพริบตานี้เฉิงเพ่ยหวาดกลัวจนวิญญาณแทบออกจากร่าง สั่นสะท้านไปทั้งตัว
แต่ในตอนนี้ถังเฉาไม่มีเวลาจะไปสนใจเฉิงเพ่ย
เขากำลังโอ๋ถังเสี่ยวลี้อย่างต่อเนื่อง
“เสี่ยวลี้ไม่ร้องนะคะ ผู้หญิงชั่วคนนั้นพ่อจะจัดการเธอแทนหนูเอง!”
ไม่ง่ายเลยกว่าที่ถังเสี่ยวลี้จะหยุดร้อง
ถังเฉาจึงได้ค่อย ๆ หันกลับมา
ในนาทีที่หันกลับมานั้นเอง ดวงตาทั้งคู่ของถังเฉาก็เปี่ยมไปด้วยความเหน็บหนาว
ในดวงตาของเขาเฉิงเพ่ยนั้นได้กลายเป็นศพไปแล้ว
“รองหัวหน้าคะ ฉันช่วยคุณฆ่าเธอเองค่ะ...”
เฟิ่งหวงเตรียมจะลงมือ
ถังเฉากลับขัดขวางเธอเอาไว้ “คุณพาเสี่ยวลี้ไป ผมจะลงมือด้วยตัวเอง”
เฟิ่งหวงถอยมาอยู่อีกด้านทันที
เธอรู้ว่ารองหัวหน้าได้โกรธจริง ๆ แล้ว
ถึงกับโกรธยิ่งกว่าในตอนอยู่บ้านใหญ่ตระกูลหูก่อนหน้านี้อีก
บรรยากาศทั้งห้องใต้ดินต่ำลงถึงจุดเยือกแข็ง
ใต้หล้านี้ยังไม่มีใครกล้าทำอะไรลูกสาวของเขา!
“ถังเฉา นึกไม่ถึงว่านายจะยังมีชีวิตอยู่...”
นาทีที่ถังเฉาปรากฏตัวนั้นเฉิงเพ่ยก็รู้แล้วว่าเรื่องมันแย่แล้ว
“เฉิงเพ่ย ก่อนหน้านี้ผมปล่อยคุณไปแล้ว คุณยังมาปรากฏตัวต่อหน้าผมอีก ทั้งยังกล้าลงมือกับลูกสาวของผม คุณคงเบื่อโลกแล้วสินะ!”
ถังเฉาก้าวยาว ๆ มาทางเธอ น้ำเสียงเย็นชาหาใดเปรียบ
“ที่นี่คือตระกูลหู นาย... นายกล้าก่อเรื่องเหรอ!”
เฉิงเพ่ยตกใจไม่น้อย พยายามจะวิ่งไปทางหูเซียว
เดิมคิดจะหาคนคุ้มครองกับตระกูลหู ไหนเลยจะรู้ว่าหูเซียวกลับตะคอกขึ้นอย่างเดือดดาล ตบลงบนใบหน้าของเธออย่างโหดร้าย
“หุบปากเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
เฉิงเพ่ยถูกฝ่ามือนี้ตบจนงง กุมใบหน้าแล้วเอ่ยถามว่า “เจ้าบ้านหู ทำไมถึงตบฉันล่ะคะ?”
ใบหน้าของหูเซียวเต็มไปด้วยความโมโหอย่างรุนแรง เอ่ยตำหนิว่า “แกทำตระกูลหูของฉันจนเป็นแบบนี้แล้ว ยังมาถามอีกว่าทำไมฉันถึงตบแก?”
เฉิงเพ่ยมึนงงจนถึงที่สุด “ฉันไม่ได้ทำตระกูลหูนะ ประโยคนี้พูดออกมาได้อย่างไร?”
“ยังไม่รู้อีกว่าตัวเองผิดตรงไหน!”
หูเซียวที่โมโหถึงขีดสุดตบไปอีกทีจนเฉิงเพ่ยล้มลงไปบนพื้น
พวกของหูจิ้งจู๋กับหูเข่อเฟิงก็ล้วนจ้องเฉิงเพ่ยเขม็ง
ลืมไปเสียหมดว่าเป็นพวกเขาที่เสนอความเห็นออกมาว่าให้ขังถังเสี่ยวลี้ไว้ในห้องมืด
เฉิงเพ่ยเป็นเพียงเครื่องสังเวยที่น่าสงสารหนึ่งชิ้น
หูเซียวชี้เฉิงเพ่ย เอ่ยอย่างเยียบเย็นว่า “ผู้หญิงคนนี้ถึงจะเป็นตัวการที่ลงมือกับลูกสาวของคุณ จะเอายังไงกับเธอก็แล้วแต่คุณ แต่อย่ามาลากตระกูลหูไปเกี่ยวด้วย!”
ถังเฉามองอย่างเย็นชาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเพราะมีตระกูลหูหนุนหลังอยู่ เฉิงเพ่ยถึงได้กล้าดีเดือดขนาดนี้
ถังเฉามองไปยังถังเสี่ยวลี้พลางเอ่ยถามว่า “ผู้หญิงคนนี้รังแกลูกยังไงบ้าง?”
“เธอสั่งให้หนูทำงานหนัก ทั้งยังให้หนูกินหมั่นโถวลูกนั้น!”
ถังเสี่ยวลี้ชี้ไปที่หมั่นโถวสีดำคล้ำที่อยู่ในบ่อเกรอะ
ขวับ!
สายตาของถังเฉาเยือกเย็นขึ้นทันที “รนหาที่ตาย!”
สัญชาตญาณของเฉิงเพ่ยอยากจะหนีไป ถังเฉากลับคว้าผมยาว ๆ ของเธอไว้อย่างรวดเร็วและรุนแรง จากนั้นก็ออกแรงฉุดไปด้านหลัง
“อ๊าก...”
ในอุโมงค์ใต้ดินที่เปล่าเปลี่ยวส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนาที่น่าสะเทือนใจของเฉิงเพ่ยออกมา
ผมยาวทั้งศีรษะของเฉิงเพ่ยดูเหมือนจะถูกถังเฉาออกแรงดึงจนขาดไป
สีดำบนพื้นกลุ่มหนึ่งนั่นล้วนแต่เป็นเส้นผมของเธอ
เฉิงเพ่ยดิ้นทุรนทุรายพลางร้องโหยหวนอยู่บนพื้น
พลัก!
ถังเฉายกเท้าขึ้นมาเหยียบลงไปบนใบหน้าของเฉิงเพ่ยอย่างโหดเหี้ยม
ใบหน้าของเฉิงเพ่ยแนบอยู่บนพื้นอย่างแนบแน่น อวัยวะบนใบหน้าบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง
ทุกคนในตระกูลหูที่อยู่ด้านหลังล้วนแต่อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็น ๆ เข้าไปหนึ่งเฮือก
วิธีการของถังเฉาอำมหิตมาก!
“ได้ยินมาว่าคุณให้ลูกสาวของผมกินหมั่นโถวที่อยู่ในบ่อเกรอะอย่างนั้นเหรอ?”
ถังเฉากดสายตามองเธอจากมองบน น้ำเสียงเย็นชา
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี คุณก็กินมันซะสิ”
“ถ้าไม่กินผมก็จะเหยียบหัวคุณให้เละไปเลย!”
บึ้ม!
พอคำนี้พูดออกมาทุกคนก็มองไปที่หมั่นโถวลูกนั้น สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างรุนแรงทันที
หมั่นโถวลูกนั้นเปื้อนของเสียไปแล้ว ทั้งยังมีแมลงวันหัวเขียวเกาะอยู่เต็ม
อย่าว่าแต่กินลงไปเลย แค่แตะนิดเดียวก็สุด ๆ แล้ว!
ทุกคนล้วนแต่คิดไม่ถึงว่าเฉิงเพ่ยจะโหดร้ายขนาดนี้ ให้ถังเสี่ยวลี้กินหมั่นโถวแบบนั้น
“เป็นไปไม่ได้! ฉันไม่กินแน่!”
เฉิงเพ่ยขยับตัวไม่ได้แต่ก็ยังคงปากแข็ง
ไม่ว่าเงื่อนไขอะไรเธอก็ตอบรับได้ทั้งนั้นยกเว้นกินหมั่นโถวลูกนี้เท่านั้น เธอไม่ตอบรับเด็ดขาด!
“ยังทระนงอยู่มากเลยนี่...”
ถังเฉายิ้มขึ้นมาน้อย ๆ
แต่รอยยิ้มนี้พอตกอยู่ในสายตาของคนอื่น ๆ กลับน่าหวาดผวาอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่กิน ถ้าอย่างนั้นผมจะเหยียบหัวคุณให้เละล่ะนะ”
นาทีต่อมาถังเฉาก็ออกแรงที่เท้าอย่างรุนแรง
กร๊อบ!
ทันใดนั้นทุกคนก็ล้วนได้ยินเสียงบดกระดูก
เฉิงเพ่ยก็ยิ่งรู้สึกเหมือนศีรษะของตัวเองถูกบดจนละเอียดอย่างไรอย่างนั้น เจ็บจนร้องออกมาอย่างหวาดกลัวติดต่อกัน
“อ๊าก... หัวของฉัน หัวของฉัน จะแหลกแล้ว...”
ร่างกายของเธอปรากฏสภาวะชักขึ้นมาเบา ๆ แล้ว พิสูจน์ได้ว่าถ้าหากถังเฉาออกแรงอีกละก็ ศีรษะของเธอจะถูกเหยียบจนแตกได้จริง ๆ!
ไม่รู้เหมือนกันว่านี่คือความเข้าใจผิดหรือเปล่า ที่ไม่ว่าจะเป็นฝั่งของตระกูลหูหรือจะเป็นพวกของเซี่ยสิงจู๋กับหูอีซานต่างก็ล้วนรู้สึกว่าศีรษะของตนเองเจ็บเป็นอย่างยิ่ง
อวัยวะบนใบหน้าของเฉิงเพ่ยล้วนบีบรวมกันจนเปลี่ยนรูปไปแล้ว!
ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ทนไม่ไหว ตะโกนลั่น
“ฉันกิน ฉันกิน!”
บทที่ 535 ตกนรกทั้งเป็นยากจะเลี่ยง
เฉิงเพ่ยแทบจะดิ้นรนไปด้วยพูดประโยคนี้ไปด้วย
พอทุกคนได้ฟังแล้ว รู้สึกตัวได้ก็ผงะถอยไปหนึ่งก้าว เบิกตาสองข้างกว้าง มองเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
เป็นไปได้ไหมที่เฉิงเพ่ยจะไปเก็บหมั่นโถวสกปรกโสมมนั่นขึ้นมากินจริง ๆ?
ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชา “ถือว่าคุณรู้จักเอาตัวรอด”
ถังเฉาเคลื่อนเท้าออกมา
ตอนนี้เฉิงเพ่ยจึงได้นอนตะแคงข้างอยู่บนพื้นราวกับการหมอบกราบ
เธอในตอนนี้บนใบหน้าเต็มไปด้วยฝุ่น ระดับของเส้นผมไม่เท่ากัน ลักษณะจนตรอกถึงขีดสุด
ฟันของเธอกัดกันจนเลือดออก ทั้งร่างกำลังสั่นสะท้าน
ดวงตาทั้งคู่ที่มองไปยังถังเฉาก็ยิ่งเต็มไปด้วยความแค้น
เธอรู้สึกอัปยศอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เพื่อที่จะเอาชีวิตรอด นึกไม่ถึงว่าเธอจะต้องกินหมั่นโถวเหม็นเน่าที่เปื้อนสิ่งปฏิกูล!
แต่ว่าถ้าหากไม่ทำตาม เธอก็ไม่สงสัยเลยสักนิด ถังเฉากล้าที่จะเหยียบหัวเธอจะเละจริง ๆ
เทียบกับการมีชีวิตอยู่แล้ว อะไรก็ล้วนรุนแรงน้อยกว่าทั้งนั้น
ควรจะเลือกอะไรนั้นมันมีผลลัพธ์อยู่แล้ว
เห็นเพียงเฉิงเพ่ยเดินไปที่ร่องระบายน้ำที่ส่งกลิ่นเหม็นเน่าท่วมฟ้าเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง
หึ่ง ๆ...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม