เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 555

“อ๊ากกกก...”

ในห้องทำงานสะท้อนเสียงกรีดร้องแหลม ๆ อย่างน่าเวทนาของชายร่างใหญ่

เขาถอยหลังตึง ๆ ๆ สามก้าว แขนทั้งแขนของข้อมือข้างที่หักกำลังชักเกร็ง

“อะไรเนี่ย?”

ถังหลินมองฉากนี้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เขาที่สะดุ้งตกใจลุกขึ้นยืนในทันที

“เจ้าห้า!”

ใบหน้าของผู้แข็งแกร่งสี่คนที่อยู่ด้านหลังของถังเฉาเต็มไปด้วยความช็อก พอตั้งสติได้พวกเขาก็ก้าวเข้ามาพร้อมกัน แล้วพยุงตัวเขาขึ้นมา

ดวงตางดงามของเย่เซ่าเตี๋ยเบิกกว้าง สีหน้าแบบนั้นเหมือนกับเห็นผีไม่มีผิด

ถึงขั้นแปลกใจจนเกินเหตุ แม้แต่ปากเล็ก ๆ ก็ยังเผยอน้อย ๆ

ดวงตาทั้งคู่ของหงเทียนเฉินที่อยู่ด้านหลังหรี่ลงน้อย ๆ มองฉากนี้ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

เขาเคยได้ยินชื่อถังเฉาคนนี้มาตั้งนานแล้ว ไม่เพียงแต่สังหารหลัวจวิน สมาชิกของสมาคมการต่อสู้ แม้แต่หลัวเฉิงที่อยู่อันดับที่เก้าของสมาคมก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้

วันนี้ได้พบแล้ว ไม่ธรรมดาจริง ๆ

ถังเฉาประคองถ้วยชา ค่อย ๆ ดื่มหนึ่งอึก “โชคดีที่เขาไม่ได้ออกแรงในทันที ไม่อย่างนั้นตอนนี้แขนทั้งแขนของเขาก็หักไปแล้ว”

“อวดดี!”

ผู้แข็งแกร่งสี่คนที่เหลือเต็มไปด้วยความโกรธ ในดวงตาซ่อนรังสีสังหารที่น่าสะพรึงกลัวเอาไว้ เดินเข้าไปหาถังเฉา

ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่คิดว่าถังเฉาจะเป็นยอดฝีมือ ยังไงก็ไม่ถึงทีที่พวกเขาจะต้องลงมือโดยสิ้นเชิง ดังนั้นถึงได้ให้เจ้าห้าที่บำเพ็ญตนยังไม่ถึงขั้นสูงสุดที่สุดเป็นคนลงมือ นึกไม่ถึงว่าเพียงชั่วพริบตาเดียว ข้อมือของเจ้าห้าก็หักเสียแล้ว

“ถังเฉา อย่าใจร้อน...”

หลินชิงเสว่ที่อยู่ข้าง ๆ สีหน้าเคร่งขรึม

ห้าคนนี้มีศักยภาพพอ ๆ กับองครักษ์อ้านอิ่ง

เย่หรูอี้เองก็ตวาดเสียงดังขึ้นมาครั้งหนึ่ง “หยุดนะ ที่นี่คือห้องทำงานของฉัน!”

กลับถูกพี่ใหญ่หัวหน้าของห้าคนนั้นตะคอกมาตัดบทอย่างเดือดดาล “หุบปาก!”

“เจ้าหมอนี่หักมือข้างหนึ่งของเจ้าห้าไป จะต้องเอาเลือดชดใช้เลือด!”

ใบหน้าของถังหลินเต็มไปด้วยความโกรธ นี่เป็นถึงยอดฝีมือตัวแทนขึ้นต่อสู้ของตระกูลถัง ตอนนี้กลับถูกหักมือไปหนึ่งข้าง นี่กำลังลดกำลังการแข่งขันของตระกูลถังอยู่นะ!

“โยนเขาลงไปจากชั้นบนสุด!”

ถังหลินตะคอกเสียงดัง มีเพียงแบบนี้เท่านั้นถึงจะสามารถสงบความเดือดดาลของเขาได้

ถังเฉากลับวางถ้วยชาลง เอ่ยอย่างเย็นชา “พวกคุณไม่ได้พูดหรอกเหรอว่าผู้แข็งแกร่งอยู่สูงสุด ผมก็จะให้พวกคุณได้รู้ว่าอะไรที่เรียกว่าผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง”

ตอนที่พูดถังเฉาก็ค่อย ๆ ยืนขึ้น รอสี่คนที่เหลือรุมโจมตีเข้ามา

พลัก!

ถังเฉาลงมืออย่างโหดเหี้ยม หมัดหนึ่งอัดเข้าไปที่ท้องของคนที่อาวุโสเป็นเจ้ารองในบรรดาสี่คนอย่างโหดเหี้ยม

“อัก!”

ร่างกายของเจ้ารองโค้งงอเหมือนกุ้งราวกับถูกโจมตีอย่างหนักทันที แม้แต่น้ำลายก็ยังกระเด็นออกมา

“เจ้ารอง!”

พี่ใหญ่คำรามเสียงดังหนึ่งครั้ง จากนั้นสายตาที่มองไปยังถังเฉาก็ยิ่งเดือดดาลยิ่งขึ้น “แกมันรนหาที่ตาย!”

“แทนที่จะเป็นห่วงคนอื่น ไม่สู้หาเวลามาห่วงตัวเองเสียหน่อย”

เสียงเย็นชาของถังเฉาดังขึ้น แต่กลับไม่พบเงาร่างของถังเฉา

พี่ใหญ่หันกลับมาตามสัญชาตญาณกลับถูกถังเฉาถีบออกไปทีหนึ่งอย่างโหดเหี้ยม

พลัก!

ร่างกายของพี่ใหญ่ถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายก็ไปกระแทกกับหน้าต่างจากพื้นจรดเพดานขนาดยักษ์

เพล้ง!

บนกระจกจากพื้นจรดเพดานมีรอยร้าวกระจายโดยแน่นอยู่ทั่ว

ร่างกายของพี่ใหญ่ฝังอยู่ในกระจกจากพื้นจรดเพดาน ตกใจกลัวจนสีหน้าขาวซีด สั่นสะท้านไปทั้งร่าง

ถ้าหากถังเฉาใช้แรงมากกว่านี้อีกสักหน่อย เขาก็จะตกลงไปแล้ว

เขาลงมาอย่างระมัดระวัง หันกลับไปมอง กลับเห็นเพียงฉากที่ทำให้เขาโกรธจนลูกตาแทบถลนออกมา...

ถังเฉาใช้เท้าเหยียบขยี้อยู่บนหัวเขาของเจ้าสามกับเจ้าสี่

กำลังที่แข็งแกร่ง ถีบลงไปจนเจ้าสามกับเจ้าสี่ล้มลงไปคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของถังเฉา

“ถังหลิน นี่คือบุคคลที่เลือกมาเป็นตัวแทนตระกูลถังออกไปต่อสู้เหรอ? อ่อนแอไปหน่อยนะ!”

ไม่รู้ว่าถังเฉากลับไปนั่งที่ตำแหน่งเดิมตั้งแต่ตอนไหน สองมือยกถ้วยชา มองถังหลินด้วยใบหน้าหยอกเย้า

ถังหลินโมโหจนหน้าหน้าเขียวคล้ำ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือความหวาดกลัวชนิดหนึ่งที่ออกมาจากในใจ