เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 61

บทที่ 61 มัจฉาตายตาข่ายขาด

หลังจากเหลียงเจียหมิงวางสาย สีหน้าของซูเซี่ยและลุงเหลียงก็เต็มไปด้วยความโกรธ

พวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับการขู่กรรโชกของเหลียงเจียหมิงเลย ซูเซี่ยดูแลลุงเหลียงที่ป่วยหนักอยู่ทุกวัน แต่เขากลับใช้เป็นเครื่องมือในการขู่กรรโชก

ลุงเหลียงมองไปที่หลินจ้าวหยูนแล้วพูดด้วยเสียงแข็ง “สาวน้อย ไม่ต้องกังหรอกนะ เงินห้าล้านนี้เธอไม่ต้องจ่ายสักเหรียญหรอก รอมันกลับมาก่อน ลุงค่อยสั่งสอนคนไม่ซื่อสัตย์อย่างมัน แค่ก ๆ ......”

ด้วยอารมณ์โกรธ ลุงเหลียงก็ไออย่างรุนแรงอีกครั้ง

ถังเฉารีบลูบหลังให้กับลุงเหลียงแล้วพูดว่า “ลุงเหลียง ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณนะครับ แต่รอหายป่วยก่อน คุณถึงจะสั่งสอนเขาได้”

ลุงเหลียงส่ายหัวแล้วพูดด้วยสีหน้าขมขื่น “เสี่ยวเฉาเอ๋ย ลุงรู้ว่าเองหวังดี แต่อาการป่วยของลุงนั้นไม่วันหายแล้ว”

ถังเฉาไม่ได้พูดต่อ แต่กลับหันกลับไปพูดกับหลินจ้าวหยูน “ช่วยหยิบถังขยะให้ที”

หลินจ้าวหยูนสงสัย ทำไมต้องให้หยิบถังขยะมาด้วย?

แต่เธอก็หยิบถังขยะใต้เตียงออกมาตามคำสั่งของเขา

“ลุงเหลียง เดี๋ยวอาจจะรู้สึกไม่สบายหน่อย แต่คุณต้องอดทนหน่อยนะ”

จากนั้น ถังเฉาก็จับข้อมือของลุงเหลียงเบาๆ แล้วเริ่มนวดเบาๆ

จากเดิมที่นวดเบาๆ ช้าๆ ตอนนี้เริ่มเร็วขึ้นและใช้แรงมากขึ้น

ลุงเหลียงเริ่มหายใจเร็วขึ้นและใบ้หน้าก็เริ่มซีดลง ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกอยากอาเจียนขึ้นมาแล้ว

จากนั้น ลำคอของเขากระพืออย่างรุนแรง เปลือกตาทั้งบนและล่างก็กระตุก

จนในที่สุด เขารู้สึกจุกท้องและก้มไปด้านหน้าแล้วเปิดปากกว้าง

“โอ้กกกก......”

ของสีดำกองใหญ่ถูกอาเจียนลงถังขยะ ซึ่งเป็นยาที่หมดอายุทั้งนั้น

“พ่อคะ เป็นอะไรไหมคะ?”

เมื่อเห็นลุงเหลียงอาเจียนออกมา ซูเซี่ยก็รู้สึกตกใจและอยากจะรีบเข้าไปหาเขา แต่ถูกเฟิ่งหวงห้ามเอาไว้

“พ่อคุณไม่เป็นไรหรอก” เฟิ่งหวงพูดเบาๆ

“ผมให้ลุงเหลียงคายยาสมุนไพรจีนที่ไม่ได้ย่อยออกมาทั้งหมดในร่างกายของเขา ตอนนี้ลุงเหลียงน่าจะรู้สึกดีขึ้นแล้ว” ถังเฉาอธิบาย

จากนั้นเขาหยิบเข็มเงินออกมา ซึ่งเป็นเข็มเงินแบบเดียวกันกับที่ใช้ฝังชายหนุ่มร่างบาง

แต่เมื่อเข็มเงินฝังเข้าไปในตัวของลุงเหลียง เขากลับไม่รู้สึกเจ็บแต่รู้สึกสบายมากกว่า

เมื่อเข็มเงินอยู่ในมือของถังเฉาทุกอย่างก็กลายเป็นความยืดหยุ่นและ คล่องแคล่ว

และในขณะที่ลุงเหลียงฝังเข็ม เหงื่อเม็ดใหญ่ก็ออกเต็มหน้าผากของเขา

“เช็ดเหงื่อ” ถังเฉาพูด

“อ้อ”

หลินจ้าวหยูนรีบหยิบผ้าเปียกมาซับเหงื่อให้กับลุงเหลียงอย่างไม่หยุด

ถังเฉามองไปที่เธอแล้วพูดอีกครั้ง “ผมหมายถึงเช็ดเหงื่อให้ผม”

“หืม?”

หลินจ้าวหยูนรู้สึกงงงวย แต่เมื่อหันกลับมามองถังเฉาเธอก็ถึงกับต้องตกตะลึง

เหงื่อบนหน้าผากของถังเฉามีมากกว่าลุงเหลียงเสียอีก

มีเพียงเฟิ่งหวงเท่านั้นที่รู้สาเหตุ

พิษยาในตัวของลุงเหลียงได้เข้าทำลายหัวใจและปอดของเขาแล้ว ถ้าใช้ยารักษาในตอนนี้คงจะสายเกินไป มีเพียงวิธีเดียวนั่นก็คือการใช้แรงภายใน

หรือคนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้จะเรียกว่า......กำลังภายใน

ซึ่งการขับพิษด้วยกำลังภายในนั้นไม่ได้เป็นเรื่องยาก

แต่น้อยคนที่จะสามารถฝึกฝนโดยใช้วิธีนี้ได้ ท่ามกลางผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้หลายพันคนจะมีเพียงหนึ่งคนเท่านั้นที่สามารถใช้กำลังภายในได้