เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 62

บทที่ 62 เฟิ่งหวง

“พี่เขย เราจะทำไงดี……”

ชายชุดดำล้อมรอบเข้ามาอย่างกะทันหัน ทำให้หลินจ้าวหยูนหวาดกลัวจนวิ่งเข้าไปหลบอยู่ด้านหลังของถังเฉา

เหลียงเจียหมิงพูดอย่างชัดเจนแล้วว่าให้เอาตัวผู้หญิงไป ส่วนผู้ชายก็ให้ฆ่าทิ้งเลย

ผู้หญิงที่ถูกชายกลุ่มหนึ่งพรากไป โดยปกติแล้วจะมีจุดจบเพียงอย่างเดียว......

แม้จะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ แต่เหลียงเจียหมิงยังไม่นิ่งนอนใจและมองไปรอบๆ อย่างประหม่า

หลังจากที่เขาไม่เห็นผู้หญิงคนเมื่อเช้านี้ เขาจึงรู้สึกโล่งอกและแสดงสีหน้าหยิ่งผยองอีกครั้ง

“ถังเฉา ไอ้สารเลว ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่อยู่แล้วคุณจะเอาอะไรมาสู้กับผม!”

เหลียงเจียหมิงมองไปที่ตัวของหลินจ้าวหยูนอย่างตะกละตะกลาม “ผมจะบอกความจริงกับคุณนะ คืนนี้ คุณต้องไปกับพวกผม ส่วนคุณก็จะตามเธอมาเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าจะมาอย่างคนเป็นหรือคนตายนะ”

คุณชายฉางเคยสัญญาแล้ว ขอแค่ส่งผู้หญิงคนนี้ไปที่ห้องของเขาในคืนนี้ หลังจากคุณชายฉางเสร็จกิจแล้วเขาก็จะมีโอกาสได้ลิ้มรสเธอด้วย

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ดวงตาของเหลียงเจียหมิงก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที ตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยสัมผัสผู้หญิงแบบนี้มาก่อนเลย......

หลินจ้าวหยูนมาเขาด้วยความรังเกียจและในขณะเดียวกันก็หลบอยู่ด้านหลังของถังเฉาด้วยความหวาดกลัว

ถ้าหากเธอไม่รู้ว่าตอนนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอคงต้องเป็นต้องโง่อย่างที่สุดแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นการขู่กรรโชกหรือเรื่องยาก่อนหน้านี้ เหลียงเจียหมิงไม่ได้ทำเพื่อเงิน แต่ทำเธอจะได้เธอมากกว่า

ถึงอย่างนั้นถังเฉากลับไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่นิด เขาไม่แม้แต่จะเหลือบมองชายชุดดำเหล่านั้น สายตาของเขาได้แต่มองไปที่เหลียงเจียหมิงตั้งแต่ต้นจนจบ “ผมจะบอกให้คุณฟันอย่างมีความรับผิดชอบนะ คุณพาเธอไปไม่ได้หรอก อีกอย่าง คุณจะต้องตายอย่างอนาถด้วย”

“น่ากลัวจังเลย”

เหลียงเจียหมิงแสร้งทำเป็นตัวสั่นและแสดงสีหน้าดูหมิ่น “คุณก็แค่ไอ้เหลือขอคนหนึ่งที่มีบอดี้การ์ดหญิงที่พอมีฝีมือคอยคุ้มกันไว้ แล้วไงล่ะ มันจะเปลี่ยนตัวตนของคนเหลือขออย่างคุณได้เหรอ การที่จะเล่นงานคนอย่างคุณมันไม่ต่างอะไรกับการเหยียบมดตายหรอก!”

“ดูเหมือนคุณยังไม่เข้าใจสถานการณ์สินะ”

ถังเฉาถอนหายใจเบาๆ และไม่ได้เสียเวลากับเหลียงเจียหมิงอีก จากนั้นเขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “เฟิ่งหวง ลงมือเลย”

หึ......

ทันทีที่เสียงพูดของถังเฉาจบลง ก็มีลมเย็นๆลอยขึ้นกลางอากาศ

ทันใดนั้นเหลียงเจียหมิงเหมือนนกหวาดเกาทัณฑ์ และรีบก้าวถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

สองมือของเขายกขึ้นและปิดหน้าตัวเองไว้

“......”

แต่หลังจากลมกระโชกอย่างรุนแรง ก็ไม่มีใครพบเห็นการปรากฏตัวของใครเลย

เหลียงเจียหมิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก เฟิ่งหวงในช่วงเช้าทำให้เขาหวาดผวาจริงๆ

จากนั้นเหลียงเจียหมิงก็พูดด้วยความโกรธ “ไอ้ถังเฉา กล้าหลอกผมเหรอ แม่นางคนนั้นไม่ได้มาด้วยใช่ไหม!”

“ไม่แน่นะ!”

ถังเฉายิ้มจางๆ ในท่ามกลางผู้คน สายตาของเขามองไปที่เหลียงเจียหมิงด้วยความสงสาร “พวกคุณถูกล้อมไว้หมดแล้ว”

“คุณว่าใครถูกล้อมนะ?”

ปัง ปัง ปัง ......

เหลียงเจียหมิงกำลังจะหัวเราะเยาะ แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้น

เหลียงเจียหมิงมองไปตามเสียงนั้น และทันใดนั้นเสียงของเขาก็หยุดลงทันทีเหมือนว่าวที่ถูกตัดสายขาด

ในขณะเดียวกัน ใบหน้าทั้งใบของเขาก็ซีดเซียวลง ดวงตาของเขาเบิกกว้างและกระตุกอย่างรุนแรงราวกับว่ามีสิ่งอันน่าสยดสยองปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา

“ไม่......ไม่นะ เมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น?”

หลินจ้าวหยูนมองไปรอบๆ และรู้สึกตกตะลึงจนพูดจาไม่ออก

เธอเห็นเพียงชายชุดดำที่ยืนล้อมเธอกับถังเฉาแต่เดิมนั้น ยืนนิ่งเหมือนท่อนไม้ และสามวินาทีหลังจากนั้นทุกคนก็ล้มลงไปเหมือนโดมิโนที่ถูกโค่น ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างเงียบสงบ ไม่มีแม้แต่เสียงกรีดร้องใดๆ

และไม่มีใครรู้ว่าชายชุดดำกลุ่มนี้ล้มลงได้อย่างไร