เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 63

บทที่ 63 ความชอบธรรม

“เหอะ!”

ลุงเหลียงเดินออกมาจากพุ่มไม้พร้อมกับซูเซี่ยด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “แกยังมีพ่ออยู่เหรอ!”

พรึ่บ!

เหลียงเจียหมิงถึงกับหมดเรี่ยวแรงและนั่งลงกับพื้น สองตาของเขามองไปข้างหน้าแล้วพูดพึมพำอย่างคลุมเครือ “ไม่จริง ไม่จริง......พ่อน่าจะนอนอยู่บนเตียงนี่นา......”

ลุงเหลียงเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วและพูดเสียงดัง “แกพูดถูก ถ้าไม่ใช่เพราะเสี่ยวเฉาช่วยพ่อเอาไว้ ตอนนี้ข้ายังนอนอยู่บนเตียงอย่างแน่นอน!”

“ถังเฉา?”

ทันใดนั้นเหลียงเจียหมิงก็เข้าใจและใบหน้าของเขาก็ซีดลงทันที

“พี่ชายคะ พี่ช่างน่าผิดหวังเลยจริงๆ!” ซูเซี่ยก็พูดด้วยความเศร้าใจ

“คนอื่นสั่งสอนแกไม่ได้ ข้าจะสั่งสอนแกเอง คอยดูว่าข้าจะจัดการกับไอ้ลูกไม่เอาไหนยังไง!”

ทันใดนั้นลุงเหลียงก็เดินเข้ามาและตบหน้าเหลียงเจียหมิงอย่างกะทันหัน

เนื่องจากลุงเหลียงเป็นชายชรา การเครื่องไหวของเขาจึงค่อนข้างช้า เหลียงเจียหมิงที่รู้สึกตกใจก็เดินถอยหลังไป

“แกกล้าหลบเหรอ?”

ลุงเหลียงโกรธจนลุกเป็นไฟและตบไปที่หน้าของเหลียงเจียหมิงอีกครั้ง

เหลียงเจียหมิงที่กำลังจะหลบ แต่ในขณะนี้เขาได้ยินคำพูดเย็นชาจากปากของถังเฉา “ยืนนิ่งๆ ยอมรับการสั่งสอนจากพ่อโดยดี”

พรึ่บ พรึ่บ!

เฟิ่งหวงง้างเท้าแล้วเตะไปที่หัวเขาของเหลียงเจียหมิงจากด้านหลัง

ทันใดนั้นเหลียงเจียหมิงก็รู้สึกเจ็บหัวเข่าและอดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลงต่อหน้าลุงเหลียง

ผ๊วะ!

ลุงเหลียงตบไปที่หน้าของเหลียงเจียหมิงอย่างจัง

ลุงเหลียงใช้สุดแรงที่มีตบไปที่กลางหน้าของเหลียงเจียหมิง จนใบหน้าข้างหนึ่งของเขาบวมช้ำและมีเลือดจางๆ ไหลออกมาจากมุมปาก

“ข้าได้ยินคำพูดของแกหมดแล้ว เอาตัวผู้หญิงไป ส่วนผู้ชายก็ให้ฆ่าทิ้งซะ......นั่นมันใช่คำพูดของคนไหม?”

“แม้บ้านตระกูลเหลียงของเราไม่ได้เป็นคนรวย ไม่ใช่ตระกูลเศรษฐีที่ไหน แต่เราไม่เคยคิดร้ายแบบนี้มาก่อน แล้วลูกชายที่ดื้อรั้นอย่างแกโผล่ออกมาจากไหน วันนี้ข้าจะตีแกให้ตาย ไอ้ลูกไม่รักดี!”

ลุงเหลียงพูดไปและวิ่งเข้าไปดึงกิ่งไม้หนาๆ ออกมาจากพุ่มไม้แล้วฟาดไปที่เหลียงเจียหมิง

โดยสัญชาตญาณแล้วเหลียงเจียหมิงสามารถหลบได้ แต่ด้วยสายตาของเฟิ่งหวงที่จ้องมองเขา เขาจึงไม่กล้าหลบและทำได้เพียงคุกเข่าเป็นเป้านิ่งให้ถูกเฆี่ยน

ผ๊วะ......ผ๊วะ......

ความรุนแรงของการเฆี่ยนหนักขึ้นเรื่อย ๆ และเหลียงเจียหมิงก็กรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่หยุด

“พ่อครับ ผมผิดไปแล้ว ผมไม่กล้าทำอีกแล้วครับ.......โอ๊ย......”

“พ่อครับ เรื่องรักษาพ่อผมไม่รู้จริงๆ ผมแค่เห็นแก่เงินในอารมณ์ชั่ววูบจึงคิดทำแบบนี้ ผมไม่เอาเงินห้าล้านนี้แล้วครับ!”

เหลียงเจียหมิงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดและยอมรับผิดไปด้วย แต่ลุงเหลียงไม่รู้สึกซาบซึ้งกับความรู้สึกนี้เลย

“ไอ้สารเลว ข้ายังไม่ตาย และวันนี้ข้าจะตีแกให้ตาย แกพูดอะไรก็ไม่เกิดประโยชน์หรอก!”

ผ๊วะ......ผ๊วะ......ผ๊วะ......

ท่อนไม้ฟาดลงบนร่างกายของเหลียงเจียหมิงครั้งแล้วครั้งเล่า จนท่อนไม้แตกหักไป ผิวหนังของเหลียงเจียหมิงก็กระเซ็นและมีเลือดไหลออกมา

จากนั้นลุงเหลียงก็หันไปหยิบท่อนไม้มาใหม่และตีต่อไป

หลินจ้าวหยูนกับซูเซี่ยถึงกับทึ่ง โดยเฉพาะซูเซี่ยเริ่มทนดูไม่ได้ เพราะถึงอย่างไรแล้วเขาก็คือพี่ชายแท้ๆ ของเธอ

“พี่ถังเฉา ช่วยห้ามที......”

“โทษทีนะ เรื่องนี้ผมช่วยไม่ได้”

ซูเซี่ยอยากให้ถังเฉาช่วยห้ามลุงเหลียง แต่ถังเฉากลับปฏิเสธเธออย่างไร้เยื่อใย

เธอเพิ่งสังเกตเห็นสีหน้าของถังเฉานั้นเย็นชาและเคร่งขรึมอย่างที่สุด

“ผมรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร แต่เรื่องนี้ผมช่วยไม่ได้ ถ้าผมห้ามเขา มันก็คงไม่ยุติธรรมต่อเธอ”

ถังเฉาชี้ไปที่หลินจ้าวหยูนแล้วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ผมไม่เชื่อว่าฟ้าจะมีตา แต่ผมเชื่อว่าทุกคนที่ทำผิดจะต้องมีใครสักคนที่คอยจัดการกับเขา......จ้าวหยูนเป็นแค่นักศึกษาคนหนึ่ง เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เรื่องอะไรถึงต้องทำร้ายเธอด้วย? อีกอย่างเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ถ้าถูกพวกมันพาตัวไปจะเกิดอะไรขึ้นคงไม่ต้องพูดถึง”

“นี่มัน......”

ซูเซี่ยสีหน้าซีดเซียว ส่วนหลินจ้าวหยูนก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน

เธอไม่กล้าคิดเลยว่าถ้าหากไม่มีถังเฉาในวันนี้ เธอต้องเจอกับจุดจบอย่างไร

เสียชื่อเสียงแล้วยังไม่พอ แถมยังต้องเสียพรหมจารีอีกด้วย แต่คนที่ช่วยเธอไว้กลับเป็นชายธรรมดาคนหนึ่งที่เธอคิดว่าไม่เหมาะสมกับการเป็นพี่เขยของเธอด้วยซ้ำ

“พี่สาวคะ ชายคนนี้ที่พี่เลือก เขาเป็นคนยังไงกันแน่......” เธอพึมพำกับตัวเอง

หลังจากถูกเฆี่ยนตีมาสักพัก เหลียงเจียหมิงในขณะนี้แทบจะเป็นลมหมดสติไปแล้ว ส่วนลุงเหลียงก็รู้สึกเหนื่อยล้าและโยนท่อนไม้ทิ้งไป

“ทำให้มันตื่น” ถังเฉาพูดอย่างไม่แยแส

ซูเซี่ยคิดว่าการที่ทำให้เขาตื่นนั้นเป็นการตบหน้าเบาๆ เพื่อปลุกเขา แต่เฟิ่งหวงกลับกระชากหัวของเหลียงเจียหมิงแล้วลากไปที่ริมแม่น้ำเหมือนสุนัขที่ตายไปแล้ว จากนั้นกดหัวเขาจุ่มลงไปในน้ำ

คร่อก คร่อก......

ฟองอากาศลอยขึ้นมาจากในน้ำอย่างไม่หยุด เหลียงเจียหมิงที่รู้สึกสิ้นหวังและหายใจไม่ออกในใต้น้ำก็ตื่นขึ้นมาแล้วไออย่างไม่หยุด

จากนั้นเฟิ่งหวงก็ลากเขากลับไปตรงหน้าถังเฉา