เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 614

ตอนนี้ผู้คนทั้งหมดในโรงยิมต่างนั่งกับที่ มีเพียงถังเฉาคนเดียวที่ลุกขึ้นมา ทำให้เด่นต่อสายตาผู้คนทั่วบริเวณ

พิธีกรเมื่อหันไปเห็นถังเฉาแล้ว

" คุณคือเจ้ามังกรงั้นเหรอ? "

พิธีกรชี้ไมค์ไป ก่อนจะมองถังเฉาด้วยความตกตะลึง

เพื่อที่จะรับรองในสิ่งที่เห็น เขาก็รีบวิ่งขึ้นไปยืนอยู่ข้างถังเฉา

" ถังเฉา นายทำอะไรเนี่ย? "

หลินชิงเสว่ที่อยู่ข้างๆ หน้าซีดเผือด และมองไปที่ถังเฉาและความคาดไม่ถึง

ก่อนจะพยายามชุดให้ถังเฉานั่งลงมา แต่ดูเหมือนว่าถังเฉาจะยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติง

ด้วยความที่ถังเฉางั้นยืนขึ้น ความวุ่นวายเจี๊ยวจ๊าวในโรงยิมก็กลับมานิ่งสงบอีกครั้ง

ทุกคนก็มองไปทางถังเฉาเมื่อสายตาที่คาดไม่ถึงเช่นเดียวกัน

น้ำเสียงกร่นด่านั้นหนักหนา ว่าคนที่ยืนขึ้นมาในตอนนี้ ก็คือ' มือสังหาร 'ผู้ที่แอบอ้างชื่อของเจ้ามังกร!

" ถ้างั้นไอ้หนุ่มลุกขึ้นมาทำอะไร? อย่าบอกนะว่าเขาคือเจ้ามังกร? "

ทางด้านตระกูลเย่ เย่เซ่าเตี๋ยเบิกตากว้าง มองไปยังถังเฉาอย่างตกตะลึง

เย่หรูอี้ไม่ได้พูดอะไร แต่สายตามองไปที่เขายังร้อนรน

" เขากำลังทำอะไรเนี่ย.... "

เย่หรูอี้เองก็กระวนกระวายใจ หรือเขาอยากจะยอมรับว่าตอนนี้เขาคือเจ้ามังกรงั้นเหรอ?

ก่อนหน้านี้ถังเฉาก็โดนสมาคมต่อสู้แบน ไม่อนุญาตให้เข้าร่วมงานแข่งขันแดนเหนือ

ถังเฉาจึงใส่หน้ากาก และสวมชื่อ' เจ้ามังกร ' นายเข้าร่วมการต่อไป เดิมทีก็คงเป็นเพราะโชคช่วย

แต่ตอนนี้เขายอมรับ นี่มันไม่ใช่สำนวนที่ไม่มีเงินสามร้อยตำลึง ที่หมายความว่ายิ่งปกปิดยิ่งเปิดเผยไม่ใช่เหรอ?

ตระกูลหลิน ตระกูลถัง ตระกูลฉินฝั่งนั้น สายตาก็จับจ้องมายังถังเฉา

ถังเฉา จะพูดอะไรน่ะ?

พิธีกรยื่นไมค์ไปตรงหน้าของถังเฉา กล้องถ่ายทอดสดทางทีวีก็หันมาทางถังเฉาเช่นกัน

ตอนนี้เขาถูกสายตานับหมื่นจับจ้องอยู่

ถังเฉายิ้มออกมาเล็กน้อย " ผมไม่ใช่เจ้ามังกร ผมก็เป็นคนเหมือนพวกคุณทุกคน เป็นคนที่แสนจะธรรมดา "

" แต่ผมมีคติบางอย่างที่อยากจะพูดซักประโยค "

" ' เจ้ามังกร 'ชื่อนี้ มีผู้ใดเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์งั้นเหรอ ชื่อก็เป็นเพียงรหัสประจำตัวเท่านั้น จะมีหรือไม่มีก็ช่าง คุณสามารถชื่อเจ้ามังกร ผมก็สามารถชื่อเจ้ามังกรได้ ได้ทุกคนเองก็สามารถใช้ชื่อเจ้ามังกรได้เช่นกัน "

" บรรทัดฐานแรกของเจ้ามังกรคือการปกปักรักษาประเทศ แต่ไม่ได้หมายถึงโชคลาภช่วยถึงพึงมี "

ถังเฉาถือไมค์ขึ้นมา แล้วพูดเนิบๆ ทั่วทั้งโรงยิมต่างตอบรับเสียงของเขา ไม่ได้แยกกันไปไหน

เสียงด่าที่บ้าระห่ำจากผู้คนค่อยๆ เบาลง

จริงอย่างที่ว่า เจ้ามังกรไม่ได้เป็นของใครเพียงผู้เดียว มันเป็นเพียงแค่ชื่อเรียกเท่านั้น

แต่ว่า พวกเขาก็คงทนไม่ได้ที่มีคนเอาชื่อเจ้ามังกรไปแอบอ้าง

" พวกคุณจะด่าก็ได้ แต่เพียงแค่เพราะว่ารูปลักษณ์วีรบุรุษของเจ้ามังกรได้ฝังรากลึกลงไปในหัวพวกคุณแล้ว ไม่มีใครที่สามารถทำลายกฎพวกนี้ได้ "

" พวกคุณอาจจะรู้สึกเหนื่อยล้า เมื่อถึงตอนนั้นก็จะมีคนทำลายกฎนี้เอง ทำลายพันธนาการทางความคิด เดี๋ยวสักพักพวกคุณก็คงจะรับได้กันเอง "

ถังเฉายังคงพูดต่อไป แล้วพูดออกไปเนิบๆ

ในที่สุด ผู้คนก็เริ่มที่จะรับได้แล้ว

พวกเขาเริ่มที่จะมองว่า ' เจ้ามังกร 'งั้นมีความเป็นมาอย่างไร

เมื่อพูดจบ ถังเฉาก็นั่งลง

ถังเฉาไม่ใช่เจ้ามังกร สีหน้าท่าทางของพิธีกรดูผิดหวัง

แต่ว่าเมื่อมองอย่างละเอียดอีกที สิ่งที่ถังเฉาพูดมานั้นก็มีเหตุผล เจ้ามังกรที่แท้จริงจะมาเข้าร่วมงานแข่งขันแดนเหนือได้อย่างไร?

เย่หรูอี้ถอนให้ใจยกใหญ่ ถ้าเป็นเพราะชื่อเรียกเจ้ามังกรแล้วโดนต่อต้านตระกูลเย่ของเธอแล้วล่ะก็ จากที่เธอต้องการสร้างชื่อกลับกลายเป็นปล่อยไก่คนดูเสียอย่างนั้น

โชคยังดี ถังเฉาได้แก้ปัญหาทั้งหมดไปแล้ว

ในขนาดนั้นเอง เสียงของเย่เซ่าเตี๋ยก็ดังเข้าหู

" ให้ฉันแนะนำนะ ก็ให้ตระกูลเย่แบ่งออกเป็นสองทีมเพื่อต่อสู้กันสิ! "

เย่หรูอี้หันขวับทันที และมองไปที่เธออย่างหน้าตาย " เย่เซ่าเตี๋ย พูดอะไรของเธอน่ะ? "

" เธอหุบปากเดี๋ยวนี้เลยนะ! "

เย่เซ่าเตี๋ยตะคอกออกมา จากนั้นก็หันไปพูดกับพิธีกร " ทุกคนก็เห็น ว่าจำนวนคนที่เข้าร่วมจากตระกูลเย่มันมากเกินไป มันจะไม่ค่อยยุติธรรมกับตระกูลอื่นเท่าไหร่ ดังนั้นฉันก็เลยแนะนำว่าอยากให้ตระกูลเย่แบ่งออกเป็นสองกลุ่มแล้วสู้กันเอง แบบนี้ก็น่าจะยุติธรรมดีนะ "

เมื่อคำพูดหลุดออกไปแล้ว ตระกูลอื่นที่เข้าร่วมงานแข่งขันแดนเหนือก็ยิ้มกันราวกับดอกไม้บานสะพรั่ง

ผู้เข้าแข่งขันจากตระกูลต่างๆ ก็กังวลเกี่ยวกับคู่ต่อสู้ของตระกูลเย่ที่มีจำนวนไม่น้อย หากไม่รู้ความสามารถที่แท้จริง แต่เมื่อพูดถึงตัวเลขและจำนวนทำให้รู้ว่าได้เปรียบเป็นอย่างมาก

ซึ่งแม้แต่ตระกูลฉิน ตระกูลถังราชนิกุลเยี่ยนตู ก็เป็นกังวลเช่นกัน

แต่เย่เซ่าเตี๋ยกลับเป็นคนเรียกร้องให้คนของตระกูลเย่แยกออกเป็นสองกลุ่มเสียงเอง และสู้กัน

คนที่ได้กำไรก็คือพวกเขาน่ะสิ!

" เย่เซ่าเตี๋ย นี่เธอบ้าไปแล้วหรือไง? "

เย่หรูอี้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนแทบจะระเบิด ใช้สายตาเย็นยะเยือกมองไปที่เย่เซ่าเตี๋ย และพูดออกมาอย่างโกรธเคือง

" งานแข่งขันแดนเหนือไม่ได้จำกัดจำนวนตัวแทนของแต่ละตระกูลเพื่อออกไปต่อสู้ จำนวนคนยิ่งมาก ก็ยิ่งเป็นประโยชน์ต่อตัวเรา แล้วเธอจะทำเรื่องไร้สาระพวกนี้ไปทำไม! "

เย่เซ่าเตี๋ยยิ้มเย็น เธอก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้อยู่แล้ว " แล้วจะทำยังไงล่ะ เพราะคนที่เป็นตัวแทนออกรบของตระกูลเย่ในครั้งนี้ก็คือเธอ ไม่ใช่ฉัน ถึงสุดท้ายแล้วตระกูลเย่จะแพ้ คนที่รับผิดชอบก็ควรจะเป็นเธอสิ แล้วก็ไม่ใช่ฉัน "

พอพูดถึงสุดท้าย ใบหน้าของเย่เซ่าเตี๋ยก็แสดงรอยยิ้มที่ดูดุร้ายออกมา

ตอนแรกก็คิดว่าตัวปลอมที่เย่หรูอี้เอามาอ้างชื่อเจ้ามังกรเพื่อร่วมงานแข่งขันแดนเหนือ จะต้องทำให้ผู้คนไม่พอใจแน่ ไม่นึกเลยว่าจะรอดมาได้อย่างหวุดหวิด

ผลลัพธ์ที่ออกมาแบบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เย่เซ่าเตี๋ยพอใจนัก ไม่ว่าวิธีไหนที่สามารถทำลายเย่หรูอี้ได้ เธอก็จะใช้มันทั้งหมด

สีหน้าของเย่หรูอี้ดูนิ่งสงบราวกับน้ำ " เธอที่คิดวิธีให้มาสู้กันเอง ถ้าคนในตระกูลรู้แล้วก็ คนที่จะถูกลงโทษว่าคงจะเป็นเธอน่ะสิ "

เย่เซ่าเตี๋ยพยักหน้า " ก็ไม่ผิดซะทีเดียว ฉันจะรับบทลงโทษอยู่แล้ว แต่เธอยังหวังว่าจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเลย! "

" ถึงฉันจะทำผิดใหญ่กว่านี้ การรับโทษก็เห็นแค่เรื่องชั่วคราวเท่านั้น แต่ไม่เหมือนกับเธอหรอกนะ นี่เป็นครั้งแรกของเธอ แถมยังโคงเคลงแบบนี้ ถ้าทำผิดขึ้นมาแล้วก็ เธอเตรียมตัวไสหัวไปได้เลย ฮ่าฮ่าฮ่า..... "

เย่เซ่าเตี๋ยเปิดเผยรอยยิ้มที่บ้าคลั่งออกมา

" มันคงไม่เป็นตามที่เธอหวังหรอก "

เย่หรูอี้ตอกกลับอย่างเย็นชา

ต่อมา เธอก็รีบคัดค้านมู่ตงเฟิงว่าที่พิธีกรอย่างไว " ฉันไม่เห็นด้วย ฉันเป็นตัวแทนของตระกูลเย่ นโยบายทั้งหมดควรจะเป็นฉันที่ตัดสินใจสิ! "

ส่วนทางสมาคมต่อสู้ หงเทียนหยาแค่ยิ้มมองมาอย่างเยือกเย็น แล้วหันไปมองทางมู่ตงเฟิง

" คุณมู่ คุณคิดยังไงครับ? "

มู่ตงเฟิงไตร่ตรองสักพัก ก่อนจะพยักหน้าตาม " ไม่เลว งานแข่งขันแดนเหนือให้ความสำคัญกับความยุติธรรม คนตระกูลเย่ของคุณเยอะแบบนี้ ดูไม่ค่อยจะยุติธรรมกับคนอื่นเท่าไหร่นะ "

ชายหนุ่มที่ดูเหมือนเสาเหล็ก นั่นก็คือน้องชายแท้ๆ ของหงเทียนหยา หงเทียนเฉิน

เขายิ้มกริ่มและมองไปยังถังเฉา

" คุณจะทำอะไร? "

เย่เทียนหลงทำหน้านิ่ง แล้วก็มีใครบางคนสาวเท้าพุ่งปราดไปข้างหน้าอย่างเร็วเพื่อดิ่งไปยังถังเฉากับหงเทียนเฉิน

" เทียนหลงไม่ต้องเข้ามา "

ถังเฉาก็โพล่งขึ้นมา

เย่เทียนหลงสงสัยได้เพียงไม่กี่อึดใจ สุดท้ายก็ถอยไปฝั่ง

" มีปัญหาเหรอ? "

ถังเฉาตอบโต้นิดๆ

ภายใต้หน้ากากเหล็กนั่น มีเพียงดวงตาที่เย็นยะเยือก จ้องมองไปยังหงเทียนเฉิน

" ไม่มีปัญหาอะไร "

หงเทียนเฉินยิ้มเย็น : " ฉันแค่อยากจะถามอะไรนายสักหน่อย นายกล้าเรียก ' เจ้ามังกร ' ชื่อนี้ แท้ที่จริงแล้วความสามารถของนายได้สักเสี้ยวของเจ้ามังกรจริงหรือเปล่านะ? "

ตู้ม!

วินาทีต่อมา เขาชักมือออกมาอย่างโหดเหี้ยม กำปั้นนั้นพุ่งไปยังถังเฉาเพื่อที่จะต่อย

" หยุดก่อน! "

ไม่เห็นภาพนั้นแล้ว เย่เทียนหลงก็รีบร้องตะโกน สีหน้าเหยเก

ระยะที่ใกล้ขนาดนี้ บวกกับหมัดที่บ้าระห่ำของหงเทียนเฉินจะหลบทันได้อย่างไร?

การเคลื่อนไหวของตรงนี้ ทำให้ดึงความสนใจจากผู้เข้าสมัคร เพียงชั่วขณะก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

" นี่ไม่ใช่แชมป์อันดับสองของเมืองเจียงเฉิงสมาคมต่อสู้ ที่ชื่อหงเทียนเฉินเหรอ? "

" ตอนนี้ยังไม่ทันจะเริ่ม เขาก็จะลงมือตรงนี้ไปแล้ว ไม่กลัวจะโดนตัดสิทธิ์หรือไง? "

" ....... "

ในขณะที่ผู้คนกำลังวิพากษ์วิจารณ์อยู่นั้น ทุกคนต่างก็ต้องตกใจ

พวกเขามองชายสวมหน้ากากเหล็กคนนั้นอย่างเห็นอกเห็นใจ ไม่มีใครสามารถหลบหมัดระยะประชิดขนาดนั้นได้หรอก

ตู้ม!

เพียงเสี้ยววินั้น ก็มีเสียงดังตึกก้อง

กำแพงที่อยู่ด้านหลังของถังเฉา แทบจะระเบิดออก

แต่ว่าศีรษะของถังเฉา ยังคงอยู่ในสภาพเดิม

เพราะว่า กำปั้นหงเทียนเฉินไม่ได้พุ่งไปที่หัวของถังเฉา แต่ทุบเข้าไปที่กำแพงด้านหลังศีรษะของถังเฉา

แต่ถังเฉาไม่ได้มีท่าทีแม้แต่ตลก ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ สายตาและสีหน้าดูนิ่งเฉยและมองไปยังหงเทียนเฉิน

ผู้คนที่อยู่รอบข้างอึ้งกิมกี่

ถ้าระยะใกล้ขนาดนั้น ถ้าต้องเผชิญกับหมัดที่บ้าระห่ำเช่นนี้ จะหลบก็คงไม่ทัน

หรือเขาจะรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าหงเทียนเฉินคงไม่ลงมือหรอก?

ผู้ที่มีความสามารถปราดเปรื่อง จึงจะสามารถองอาจและห้าวหาญได้