เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 637

ฮูว์....！

พอลู่เจียงไห่พูดจบ ไม่ว่าฝ่ายเจียงเฉิง หรือฝ่ายหมิงจู และหรือตระกูลหลวงเยี่ยนตู ล้วนโห่ใส่เป็นกระแสคลื่นอื้ออึง

“ลู่เจียงไห่ แกกล้าทรยศต่อคุณถังหรือ ?”

ทางด้านตระกูลเซี่ย เซี่ยสิงจู๋อารมณ์โกรธขึ้นเต็มหน้า ตวาดใส่ออกไป

หูอีซานตัวแทนตระกูลหู ก็ถลึงตาจ้องด้วยความโกรธ

ขณะนี้เกือบทั้งกลุ่มอิทธิพลในเจียงเฉิงทั้งหมดรู้กันทั่วว่า ตระกูลลู่ก็สยบอยู่กับถังเฉา

คิดไม่ถึงว่า กลับหันหลังให้อย่างรวดเร็ว

ถังเฉาหรี่ตาลง ในส่วนลึกในตา แวบผ่านความเยือกหนาว

พูดตามตรง เรื่องการทรยศของตระกูลลู่ เขาไม่รู้สึกเหนือความคาดเดา

โดยส่วนลึกของเขากับตระกูลลู่ ทางกายภาพก็เป็นการพึ่งพาผลประโยขน์ซึ่งกันและกันเท่านั้น

แต่ก็คิดไม่ถึง ตระกูลลู่จะแปรพักตร์ได้ไวขนาดนี้

ลู่เจียงไห่ก็โกรธจนหน้าเขียว “เซี่ยสิงจู๋ แกไม่ต้องมายกยอข้า สภาพในเวลานี้ ผู้รู้จักประเมินสถานะการณ์คือคนเก่งจริงถึงจะเรียกว่าคนเก่งจริง ข้าก็อยากจะเตือนพวกแกตระกูลเซี่ยกับพวกตระกูลหู ให้ยอมแพ้กันดีกว่า”

ลู่เจียงไห่พูดไปด้วยเสียงอันดัง นำลู่โป๋หาน ตลอดถึงคนตระกูลลู่ทั้งหมดลุกยืนขึ้น

พฤติกรรมนี้ยิ่งทำให้พวกเซี่ยสิงจู๋ยิ่งโกรธหนัก ถมึงตาจนกลมโต

“ตระกูลเซี่ยของข้า ไม่ทางที่จะทรยศกับคุณถัง！”

“ตามใจแก！”

ลู่เจียงไห่ทำเสียงฮึ หลังจากนั้นหันหน้าที่เต็มไปด้วยความยำเกรงมองไปยังไวโอเล็ตที่อยู่บนลิฟท์ “คุณผู้หญิงครับ ตระกูลลู่ของผม ขอยอมสวามิภักดิ์ พร้อมรับใช้ท่านขอรับ”

“อื๋อม์？”

ไวโอเล็ตหัวเราะคิก ๆ มองผู้นำคนแรกที่ยอมสวามิภักดิ์อย่างอารมณ์ดี พูดเนือย ๆ ว่า “ผู้รู้จักประเมินสถานะการณ์คือคนเก่งจริง แต่ว่า พูดแต่ปากไม่มีอะไรประกัน ท่านจะยืนยันได้อย่างไรว่ายอมสวามิภักดิ์ต่อเราจริง ?”

ลู่เจียงไห่สะท้านขึ้นมาทั้งตัว รีบพูดไปด้วยเสียงอันดัง “คุณผู้หญิงครับ ในระยะหลังนี้การขยายตัวของตระกูลลู่ของเราไปได้ไม่เลว เปิดตลาดในหมิงจู ประสบสำเร็จในการรวมทุนอยู่หลายกิจการ ผมยินดียกผลจากกำไรร้อยละ 50 มอบให้เป็นของท่าน เพื่อแสดงความจริงใจจากตระกูลลู่ของเรา”

พุดจบ ยังสั่งให้คนร่างสัญญาขึ้นมาโดยทันที เตรียมไว้อยู่กับมือ

“ลู่เจียงไห่ แกนี่จะยกเอาความหน้าด้านขึ้นมาได้อีกเท่าไหร่ พวกความร่วมมือเหล่านี้ มันล้วนแต่เป็นสิ่งที่คุณถังยกให้แก ไม่อย่างนั้นแกยังจะมีวันนี้หรือ ?”

เซี่ยสิงจู๋ตวาดใส่ไปด้วยใบหน้าที่เต็มด้วยความโกรธ

“หยุดปากของแก！”

ลู่เจียงไห่ตอบกลับด้วยความโกรธ “เป็นคนใครไม่ทำเพื่อตนเอง ฟ้าจะลงทัณฑ์ดินต้องลงโทษ รอบทั้งบริเวณนี้ถูกฝังด้วยระเบิดไปทั่ว นอกจากยอมแพ้ ยังจะมีวิธีไหนอีกไหม ?”

คำพูดประโยคนี้เขย่าความคิดของบรรดาตระกูลทั้งเล็กใหญ่ ไม่เคยมีใครคิดเลยว่า งานประชุมแดนเหนือนี้ ในรายการสุดท้ายจะเป็นการเลี้ยงโต๊ะระเบิด

ชีวิตของคนทั้งหมดนี้ ล้วนถูกกุมไว้ในกำมือของคนผู้หญิงที่ชื่อไวโอเล็ตผู้นี้

เผชิญหน้ากับเรื่องชีวิต คนมักจะบ้าคลั่งกันมาก

“คุณอาเซี่ย พูดตรง ๆ นะครับ ตระกูลลู่ของผม แต่ไหนแต่ไรไม่เคยยอมสยบให้จากใจต่อถังเฉาคนนั้นเลย”

ถึงตอนนี้ ลู่โป๋หานพลันขึ้นเสียงมาบ้าง ใบหน้าของเขาเป็นสีสันของการเย้ยเหยียด

“อะไรนะ？”

พอคำพูดนี้หลุดออกมา เซี่ยสิงจู๋ หูอีซาน ต่งวี่ซู่ ซุนยู่เฟิง กลุ่มอิทธิพลในหมิงจู ต่างมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างหนัก

ลู่โป๋หานพูดอย่างยิ้มเยาะ “ถังเฉามันก็ไอ้พวกบ่าวแต่งเข้า อีกทั้งยังไม่ได้เป็นที่ยอมรับของตระกูลหลินด้วยซ้ำไป จะมีฐานะอะไรมาให้ตระกูลลู่ของข้าไปยอมสยบ ?”

“ตระกูลลู่ของข้าที่ไปยอมมัน ก็เพราะเพียงจะใช้ประโยชน์จากมันเท่านั้นเอง”

“ยิ่งมีตระกูลที่ไปยอมสยบให้มันยิ่งมาก ก็ยิ่งเป็นประโยชน์ให้ตระกูลลู่ของข้ามากขึ้น มันก็เพียงเป็นเครื่องมือใช้ในการให้เราก้าวขึ้นเป็นซุปเปอร์ตระกูลยักษ์ใหญ่เท่านั้นเอง”

ก็ในเมื่อยอมฉีกหน้าตัวเองแล้ว ก็ไม่ต้องไปแคร์กับการถูกชี้หน้าด่าของมวลชน

พอลู่โป๋หานพูดคำนี้ออกไป พลันเกิดความฮือฮาขึ้นมาทันที

พวกเซี่ยสิงจู๋ หูอีซานต่างตื่นตลึงกันพูดอะไรไม่ออก

ถังเฉาสีหน้าเย็นชา แต่ไม่ได้ปริปากพูด

ลู่โป๋หานส่ายหน้า พูดออกไปว่า “ความจริงแล้วก็คิดว่าจะอยู่จำศีลอีกสักระยะหนึ่ง ไม่คิดว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นแบบนี้ หมดปัญญา ชีวิตสำคัญกว่า ก็ต้องเลือกทางสว่างไว้ก่อน”

“คนเนรคุณคน”

“ทำคุณบูชาโทษ！”

“……”

พฤติกรรมแบบนี้ ทำเอาบรรดาคนตระกูลต่าง ๆ ให้รู้สึกทุเรศ ต่างคนตางสบถด่า