เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 638
เสียงไวโอเล็ตฟังดูเย้ายวน แต่มันเหมือนนับถอยหลังสู่ความตาย
หนึ่งนาทีให้หลัง พวกตระกูลที่ไม่ยอมแพ้ ล้วนจะต้องตาย
พวกกลุ่มตระกูลที่ได้ยอมแพ้ไปแล้ว ต่างโล่งใจเหมือนได้ยกภาระอันหนักอึ้งออกจากอก
ตามด้วยความสมน้ำหน้าที่มองกลุ่มตระกูลที่ไม่ยอมแพ้ ด้วยสายตาล้อหยอก
“เซี่ยสิงจู๋ ตระกูลเซี่ยของพวกแก ยังจะไม่ยอมแพ้หรือ ?”
“ยังพวกตระกูลหู ข้าว่านะ หูเซียวน่าจะเลอะตอนแก่ ดันยกตำแหน่งผู้นำให้แกได้”
ลู่เจียงไห่มองเซี่ยสิงจู๋กับหูอีซานด้วยสายตาล้อหยอก น้ำเสียงเปี่ยมเต็มด้วยการประชด
ปากก็ว่าไปแบบนั้น ใจจริงลู่เจียงไห่ไม่อยากให้พวกเขายอมแพ้แม้แต่น้อย
เพราะคู่แข่งที่สำคัญของตระกูลลู่ ก็คือตระกุลหูกับตระกูลเซี่ย
ถ้าหากตระกูลเซี่ยกับตระกูลหูล่มสลายไปในที่นี้ ตระกูลลู่ก็แน่นอนว่าเป็นหนึ่งเดียว
ลู่เจียงไห่เมื่ออยู่ในฝัน ก็ยังคิดอยากเห็นภาพแบบนี้อยู่เลย
“บัดนี้ การนับเวลาถอยหลังเริ่มได้”
ไวโอเล็ตนำเอาหัวเราะของมารร้ายมาใส่ที่ใบหน้า ในมือถือนาฬิกาทรายเป็นอุปกรณ์ใช้เป็นเครื่องมือนับถอยหลัง
เวลาผ่านพ้นไป เม็ดทรายละเอียดค่อย ๆ ไหลร่วง เรียกได้ว่าการนับเวลาถอยหลังของชีวิต
“ท่านผู้นำ ท่านยังจะยึดติดกับอะไรอีก รีบยอมแพ้เถอะ！”
“ท่านผู้นำ รอบด้านมีแต่ระเบิดทั้งนั้น พวกเรายังไม่อยากตายนะครับ！”
“ท่านผู้นำ！”
ในกลุ่มตระกูลเซี่ย ก็ได้มีคนที่รับไม่ได้กับความหวาดกลัวต่อความตายแล้ว
ชีวิตของพวกเขา มีเหลือเพียงหนึ่งนาทีไม่ถึง
ในเวลาช่วงนี้ ไม่มีแล้วตระกูล ไม่มีแล้วน้ำใจ มันมีเพียงชีวิตที่เป็นของตัวเอง
“หูอีซาน แกยังยืนงงทำอะไรอยู่ ? รีบ ๆ ยอมแพ้ซี่！”
“แกคิดจะให้พวกเราตายใช่ไหม ? คิดไม่ออกจริง ๆ ว่าคุณปู่คิดยังไงถึงได้ยกตำแหน่งผู้นำให้แก?”
“ใกล้จะหมดเวลาแล้ว！”
ทรายในนาฬิกาทรายจิ๋วนั้นเห็นใกล้หมดแล้ว แต่หูอีซานกับเซี่ยสิงจู๋ไม่มีทีท่าจะยอมแพ้ พวกหนุ่ม ๆ ผวาจนเซ่อ บางคนกลัวจนฉี่แตกก็มี
“ยังอีกสิบวินาทีนะ”
เสียงไวโอเล็ตเตือนมา
หลินโป๋หลายที่ยืนอยู่ข้างหลังมองไวโอเล็ตอย่างอกสั่นขวัญผวา
นาทีนี้เอง เขาถึงได้รู้ซึ้งเห็นจริงถึงความน่าสะพรึงกลัวของผู้หญิงคนนี้
หล่อนมีความถนัดมากในการแคะคุ้ยเอาด้านมืดที่สุดของสันดานมนุษย์
เหมือนกับสังเกตรู้จากสายตาหลินโป๋หลาย ไวโอเล็ตเอ่ยปากขึ้นมาทันที พูดว่า “ไอ้น้องชาย เธอต้องเข้าใจในเรื่องหนึ่งให้ดี ในโลกนี้ที่ไว้วางใจไม่ได้เลยก็คือมนุษย์”
“ต่อจากนี้ไป เธอจะได้ประสบพบกับงานเลี้ยงฉลองสันดานมนุษย์”
ไวโอเล็ตพูดด้วยน้ำเสียงแบบชี้ขาด หลินโป๋หลายฟังจนหน้าซีดเผือด เหงื่อขนาดเม็ดถั่วผุดไหลออกมาจากหน้าผาก
พูดถึงในบางมิติ ไวโอเล็ตมีความเป็นเทวทูตที่มาไถ่บาปคนบางจำพวกจริง
ในขณะเดียวกัน ก็เป็นผู้ที่มาจัดการฝังศพให้คนอีกบางจำพวก
ก็ต้องดูที่จะเลือกแบบไหน
“ผมตระกูลถัง ยินดีจะยอมแพ้！”
ในที่สุด ถังฮันเจี๋ยทานรับความกดดันไม่ไหว เป็นตัวแทนในนามตระกูลถังยอมแพ้
เฮ！
หลังจากตระกูลถังยอมแพ้ เสียงเฮลั่นดังขึ้นรอบด้าน
แม้กระทั่งตระกูลหลวงในเยี่ยนตูก็ยังยอมแพ้แล้ว
ถึงขนาดนี้แล้ว บรรดาคนตระกูลอื่นต่างมีสีหน้าเป็นขี้เถ้ามอดแห้ง ก็ได้แต่พากันยอมแพ้
และแล้ว เม็ดทรายในนาฬิกาทรายไหลเกลี้ยง คงยังมีตระกูลที่ไม่ยอมแพ้อยู่
“ถึงเวลาแล้ว ขอฉันดูหน่อยซิว่าตระกูลไหนบ้างที่ดื้อด้านได้ขนาด”
ไวโอเล็ตโน้มตัวเล็กน้อย สายตากวาดมองไปทั่วบริเวณ
คนที่อยู่ในบริเวณงานมีเป็นจำนวนมาก แต่หล่อนก็ยังคงได้ใช้สายตาที่แหลมคมค้นพบเหล่าตระกูลที่ไม่ยอมแพ้
“เจียงเฉิง มีตระกูลเซี่ย ตระกูลหู”
“หมิงจู มีตระกูลซ่ง ตระกูลต่ง ตระกูลซุน ตระกูลจ้าว ตระกูลเย่------ ยังเยอะนี่นะ”
“เยี่ยนจิง มีตระกูลหลิน ตระกูลฉิน ตระกูลลั่ว ตระกูลเย่----ไม่ใช่มั้ง ? พวกคุณช่างเข้าใจด้วยความไร้เดียงสาจริงนะ คงคิดว่าพวกคุณเป็นตระกูลหลวงในเยี่ยนตู แล้วฉันจะไม่กล้าฆ่าพวกคุณงั้นละสิ ?”
น้ำเสียงของไวโอเล็ตแฝงด้วยความรู้สึกทึ่ง แต่รอยยิ้มที่วางไว้มุมปากกลับค่อย ๆ ส่อถึงความร้ายกาจ
ถังเฉาไม่ได้ปรากฏตัวมาตั้งแต่ต้น และก็ไม่พูดอะไร เพียงแต่อยู่ในฝูงคน หรี่ตายืนดู
เวลานี้ เขาได้ถอดเอาหน้ากากออกแล้ว ไม่มีใครจำเขาได้ว่าเป็น ‘เจ้ามังกร’
“พวกเราไม่มีทางที่จะทรยศคุณถัง ไม่มีวันที่จะเป็นนกสองหัว！”
สายตาเซี่ยสิงจู๋ฉายแววเย็นเฉียบ พูดออกมาด้วยเสียงอันดัง
“ตระกูลหูของข้า ก็เป็นอย่างนี้！”
หูอีซาน ก็พูดแบบเดียวกันนี้
“ยังมีข้าตระกูลซ่งแห่งหมิงจู！”
“ตระกูลต่งจากหมิงจู！”
“ตระกูลซุนจากหมิงจู！”
“ตระกูลจ้าวกับตระกูลเย่！”
“……”
บรรดาผู้นำของตระกูลใหญ่ ต่างก็ออกปากประกาศตัว
“ฮา ฮา ฮา ฮา ！”
ลู่เจียงไห่หัวเราะเสียงลั่น หัวเราะออกจะบ้าคลั่ง
“เซี่ยสิงจู๋ หูอีซาน ต้องบอกว่าพวกแกนี่กล้าหาญอย่างน่านับถือ หรือจะบอกว่าโง่ซื่อบื้อดีนะ ? ความตายมาอยู่ตรงหน้าแล้ว ความจริงต้องรักษาชีวิตไว้เป็นสำคัญกว่านะ พวกแกคงไม่คิดว่าเจ้าถังเฉานั่น สามารถมาช่วยพวกเจ้าได้จริงนะ”
ลู่เจียงไห่ทำหน้าเหยียด ๆ “มันแม้กระทั่งงานประชุมแดนเหนือยังเข้ามาไม่ได้เลย จะช่วยพวกแกยังไงได้”
“ตระกูลเซี่ย ตระกูลหู หมดแน่พวกแก！”
ขณะนี้ ลู่เจียงไห่รู้สึกกระหยิ่มอย่างออกหน้า
หากแม้นเป็นก่อนหน้านี้ ตระกูลลู่ไม่มีทางที่จะเกินหน้าตระกูลเซี่ยกับตระกูลหูได้
แต่ทว่าตอนนี้ ตระกูลลู่เป็นหนึ่งเดียวที่ใหญ่ในเจียงเฉิง ได้เป็นเรื่องที่แน่แท้เหมือนตอกตะปูย้ำฝาโลงแล้ว
ลู่เจียงไห่มองไปที่ไวโอเล็ต พูดขอร้องไปว่า “คุณผู้หญิงครับ ผมขอนะครับ หากว่าตระกูลพวกนี้ล่มสลายหมดแล้ว สินทรัพย์กิจการของพวกเขา ให้ผมตระกูลลู่รับเข้าไปจัดการนะครับ”
ไวโอเล็ตผงกหัว ตอบรับปากว่า “ได้ ในฐานะที่คุณเป็นผู้นำของกลุ่มที่มายอมสวามิภักดิ์ มีคุณสมบัตินี้ได้”
“ขอบคุณคุณผู้หญิง！”
ลู่เจียงไห่ตื้นตันจนหุบปากไม่ลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม