เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 658

เผชิญหน้ากับการข่มขู่คุกคามของฉินแปด ถังเฉาก็สีหน้าเย็นชา ไม่สนใจเลยสักนิด

จริงๆแล้ว จากชื่อของฉินแปด ฉินสิบเจ็ด เขาก็พอจะเข้าใจพลังของราชวงศ์ต้าเซี่ยอย่างคร่าวๆแล้ว

บอดี้การ์ดฝึกฝนแรงภายใน นี่เป็นมาตรฐานเดียวกันหมด

ทุกคนในราชวงศ์เน้นสนับสนุนเรื่องการต่อสู้ แต่การต่อสู้ไม่ได้ฝึกฝนยากขนาดนั้น ที่สามารถดึงดูดสายตาของเขาได้จริงๆ มีไม่เยอะเลย

ดังนั้นฉินแปดคนนี้ เขาไม่เห็นอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ

“ถอยไปก่อน”

ถังเฉาไม่ได้หันกลับไป แต่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆ พูดกับฉินเจียนเวย

ฉินเจียนเวยใจสั่นกระตุกเล็กน้อย มองถังเฉาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตกใจ

เธอสับสนอยู่สักพัก

ก็ได้ยินถังเฉาพูดขึ้นมาอีกครั้ง“เธอต้องรู้เรื่องนี้ ว่าบนโลกใบนี้ ยังไม่มีตระกูลไหนที่ทำให้ฉันรู้สึกกลัวได้ ราชวงศ์ ตระกูลหลวง สำหรับฉันแล้ว ก็แค่เรื่องจิ๊บๆเท่านั้นแหละ”

“รองหัวหน้า……”

ฉินเจียนเวยรู้สึกซาบซึ้งใจ สุดท้ายก็ถอยไปอยู่ข้างหลังของถังเฉาอย่างเงียบๆ

“ไอ้เด็กน้อย แกก็รู้ว่าฉันเป็นใคร ไม่คิดว่าจะกล้ามาลงมือกับฉัน?”

บอดี้การ์ดพวกนั้นแต่ละคนมองถังเฉาด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด

ในตอนนี้ฉินแปดก็เดินตรงเข้ามา แม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ยังคงมองถังเฉาด้วยใบหน้าดุร้าย“แกกล้ามาหมิ่นประมาทราชวงศ์ต้าเซี่ย?”

ถังเฉาสีหน้านิ่งเฉย“แค่พูดไปตามข้อเท็จจริง หมิ่นประมาทตรงไหนไม่ทราบ?”

บูม！

พอถังเฉาพูดคำพูดนี้ออกมา ฉินแปดกับพวกลูกน้องของเขาสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที สองตามืดมน

ราชวงศ์ต้าเซี่ยไม่ได้ออกสังคมมาบ่อยๆ แต่พวกเขาก็ยังคงเข้าใจแนวโน้มทิศทางการปฏิบัติในสังคมอยู่ไม่น้อย

นี่มันไม่ต่างอะไรกับ‘สาวพระ’ที่พวกเขาส่งมา

ใช่แล้ว ราชวงศ์ต้าเซี่ยไม่ใช่แค่ฉินเจียนเวยสาวพระคนเดียวเท่านั้น

แต่พวกเขาไม่เคยเจอ เด็กที่ไม่เห็นราชวงศ์ต้าเซี่ยอยู่ในสายตาขนาดนี้มาก่อน

เป็นเพราะว่าไม่รู้เรื่องอะไรก็เลยไม่กลัว หรือว่าหยาบคายต่ำช้าโดยแท้จริง?

“เด็กน้อย ดูท่าแกคงจะไม่รู้สินะว่าพวกเราเป็นใคร”

ฉินแปดมองถังเฉาด้วยสีหน้ามืดมน พร้อมกับพูดขึ้น

ตอนแรกเขานึกว่าถังเฉาเป็นคนที่ไล่ตามจีบคนบ้าดนตรีคนหนึ่งเท่านั้น ตอนนี้ดูแล้วคงจะไม่ใช่

ไม่ใช่เขาที่ไล่ตามจีบฉินเจียนเวย แต่เป็นฉินเจียนเวย……ที่ไล่ตามเขา！

“พวกเราเป็นคนของราชวงศ์ต้าเซี่ย ตระกูลหลวงในเยี่ยนตู แกน่าจะเคยได้ยินสินะ นั่นเป็นแค่ตระกูลที่พึ่งพาพวกเราเท่านั้น”

กลัวว่าถังเฉาจะชนชั้นต่ำเกินไป แล้วไม่เคยได้ยินราชวงศ์ต้าเซี่ย ฉินแปดก็เลยตั้งใจอธิบายให้กับถังเฉาฟังโดยเฉพาะ

ตอนที่พูด หน้าตาของเขามีความหยิ่งยโสทะนงตัว มองถังเฉา และคนอื่นๆที่รออยู่ในสนามบินเหมือนกับมองพวกคนชั้นล่าง

พวกเขาเป็นชนชั้นสูงของต้าเซี่ยหวังเฉา อยู่เหนือทุกสิ่ง

พูดแบบนี้แล้วกัน สมมติว่าโลกพังทลาย จะมีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ถูกเก็บรักษาเอาไว้ได้เหมือนกับเมล็ดพันธุ์ พวกเขาก็จะเป็นเมล็ดพันธุ์ประเภทล้ำค่าที่ถูกเก็บรักษาเอาไว้ท่ามกลางผู้คนมากมาย！

พูดจบ ฉินแปดก็มองถังเฉาต่อ

ตอนแรกนึกว่าถังเฉาจะช็อกตกใจ คิดไม่ถึงว่าถังเฉายังคงคาดการณ์ไม่ได้เหมือนเดิม ถึงขนาดที่สีหน้าเยาะเย้ยไม่แยแสเลยด้วย

“ราชวงศ์แล้วยังไง ราชวงศ์แล้วจะสามารถพาตัวใครไปได้ตามอำเภอใจเหรอ?”

ต่อมา ถังเฉาก็พูดสั่งออกมาทันที“ให้เวลาพวกแกหนึ่งนาที รีบออกไปจากที่นี่ซะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้จากที่พวกแกนั่งเครื่องบินมา แต่จะได้นั่งรถพยาบาลกลับไปแทน”

คำพูดนี้ พูดออกมาได้เย่อหยิ่งสุดๆ หลังจากที่ฉินแปดบอกสถานภาพตัวตนของพวกเขาออกมาแล้ว ก็ยังคงไม่สนใจแยแสพวกเขาอยู่ดี

ฉินแปด กับพวกบอดี้การ์ดของราชวงศ์พวกนั้นก็อึ้งตะลึงไป มองถังเฉาด้วความเหลือเชื่อ

ฉินเจียนเวยก็มองถังเฉาด้วยสีหน้าที่ช็อกตกใจเช่นกัน พูดอะไรไม่ออกอยู่สักพัก

เธอเข้าใจ ว่าถังเฉากำลังออกหน้าแทนเธออยู่

พอดึงสติกลับมา สีหน้าของฉินแปดก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นอันตราย รูม่านตาดำสนิท แฝงไปด้วยจิตสังหาร

“ไอ้เด็กน้อย แกรู้ไหมว่าคนที่แกปกป้องอยู่คือใคร”

“เธอคือสาวพระของราชวงศ์ตระกูลฉินของฉัน！แค่ไม่กลับตระกูล ตระกูลก็หมดความอดทนกับเธอไปเรียบร้อยแล้ว！”

“สิ่งที่รอเธออยู่ มีแค่บทลงโทษที่โหดเหี้ยมทารุณเท่านั้น เลาะกระดูก ควักลูกตา และอีกมากมาย หรือว่าแกจะรับโทษด้วยกันกับเธออย่างนั้นเหรอ?”

พอได้ฟังคำพูดนี้ ร่างกายของฉินเจียนเวยก็หนาวสั่นขึ้นมาทันที สาเหตุหนึ่งที่สำคัญมากที่เธอไม่ยอมกลับตระกูลไป ก็คือเกรงกลัวกฎหมายอาญาของราชวงศ์

ถังเฉาฟังจบ กลับยิ้มนิ่งๆ“ไม่รู้ว่ากฎหมายอาญาราชวงศ์ของพวกแกนี้ พอเทียบกับบทลงโทษที่โหดร้ายทารุณของแดนเหนือแล้ว อันไหนมันจะโหดกว่ากัน?”

คำพูดแบบนี้ทำให้คนอื่นๆตกใจกลัวก็ไม่แปลก แต่คิดจะมาทำให้ถังเฉาตกใจกลัว มันไม่ต่างอะไรจากสอนหนังสือสังฆราชเลยด้วยซ้ำ

ฉินแปดไม่ได้พูดอะไร แต่สีหน้าค่อยๆเปลี่ยนไปดำมืด

“ฉันให้โอกาสแกหลายครั้งมากแล้ว แกก็ไม่เห็นค่ามัน ถ้าอย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันโหดร้ายก็แล้วกัน กลับไปราชวงศ์พร้อมกับฉินเจียนเวยของแกด้วยซะเลย！”

“พ่อ！”

จู่ๆ ก็มีเสียงที่ชัดแจ๋วดังขึ้นมาในสนามบิน

ในสนามบินมีเสียงดังมากมายหลายเสียง แต่ถังเฉากลับได้ยินเสียงเสียงนี้

รังสีอำมหิตที่ตัวของเขาแผ่กระจายหายไปจนหมด หันหน้าไปมอง เห็นเด็กผู้หญิงสวมชุดกระโปรงสีขาวบริสุทธิ์คนหนึ่งกำลังวิ่งตรงเข้ามาข้างหลังของเขา

เด็กผู้หญิงที่ผิวขาวนวลคนนี้ ก็คือถังเสี่ยวลี้นั่นเอง

เธอวิ่งตรงเข้ามาหาถังเฉาด้วยความดีใจ ในมือถืออมยิ้มสายรุ้งอันใหญ่ ที่ยังไม่ได้แกะเปลือกออก

ถังเฉาหมดความสนใจในตัวฉินแปดแล้ว วิ่งเข้าไปอุ้มลูกสาวทันที ใบหน้าเผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นง่ายๆ

“ทำไมลูกถึงมาคนเดียวล่ะ?”

ก่อนไปสนามบิน เขาพูดกับหลินชิงเสว่ไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ถังเสี่ยวลี้กลับโผล่มาที่นี่ จะต้องมีคนพาเธอมาแน่ๆ

ถังเสี่ยวลี้ตาโค้งเป็นสระอิ“แม่ทำงานยุ่งอยู่ น้าเล็กพาหนูมา น้าเล็กรอหนูอยู่ข้างนอก”

“แบบนี้นี่เอง”

ถังเฉาเข้าใจขึ้นมา

ต่อมา เด็กน้อยก็ลูบแก้มของถังเฉา จู่ๆก็เบะปากพูดขึ้น“ตอนนี้หนูไม่อยากแยกจากพ่อไปแม้แต่นาทีเดียว พ่อไปไหนพาหนูไปด้วย”

พอได้ฟังแบบนั้น ถังเฉาก็ตกอยู่ในความเงียบ

ประชุมแดนเหนือถูกติดตั้งระเบิด ผู้คนต่างก็คิดว่าเขาตายไปแล้ว

ถังเสี่ยวลี้ก็เหมือนกัน

มีแต่ต้องเคยสูญเสียมาก่อนเท่านั้น ถึงจะเห็นคุณค่าและหวงแหนมัน

ตอนนี้ถังเสี่ยวลี้ยิ่งติดถังเฉาขึ้นเรื่อยๆ แทบอยากจะยัดตัวเองเข้าไปในกระเป๋าของถังเฉา