เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 675

ทุกคนต่างตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ไม่นึกเลยว่าการที่ถังเฉาเรียกคนมามากมายขนาดนี้ ก็เพื่อต้องการให้หลงเฟยหยู่กับหลงชื่อเทาคุกเข่าเท่านั้น!

แต่ทุกคนที่มา ก็ไม่มีใครบ่นอะไรเลยสักคำ

พวกเขาต่างก็เต็มใจที่จะติดตามถังเฉาไป

อีกอย่างพวกเขาต่างก็รู้ถึงสถานะที่แท้จริงของถังเฉาอยู่แล้ว จึงต้องบูชาเขาราวกับเป็นบรรพบุรุษเลย!

หลินรั่วหวี ลั่งเย่นหัวและเย่หรูอี้นั้นมีการหันมาสบตากันเล็กน้อย

พวกเขามีจุดที่เหมือนกันอย่างหนึ่ง

นั่นก็คือพวกเขาต่างก็เคยสืบดูประวัติของถังเฉาแล้ว สืบรู้แค่ครึ่งเดียว ส่วนอีกครึ่งนั้นไม่ว่าจะสืบยังไงก็สืบไม่ได้

เมื่อไม่มีทางเลือก ไม่มีอำนาจในจุดนี้ ทั่วทั้งต้าเซี่ยมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์อ่านฐานะที่แท้จริงของถังเฉาออกได้!

จนถึงตอนนี้พวกเขายังทำใจยอมรับไม่ได้ กับการที่ถังเฉาสามารถเชิญใหญ่คนโตที่อำนาจล้นมือมาได้!

โดยเฉพาะเย่หรูอี้ พอนึกถึงเมื่อก่อนนั้นตัวเองยังทำตัวเป็นศัตรูกับถังเฉา ร่างกายของเธอก็รู้สึกหนาวเย็นขึ้นมาทันที

ถ้าถังเฉาใช้อำนาจที่ตัวเองมีอยู่มาจัดการกับเธอจริงๆ ต่อให้มีสิบชีวิตก็ไม่พอแน่นอน

หลงเฟยหยู่กับหลงชื่อเทานั้นได้คุกเขาลงไปทันที พร้อมกับสีหน้าที่ตื่นเต้น

ตอนนี้พวกเขานั้นอยากที่จะคุกเข่าด้วยความเต็มใจแล้วจริงๆ จนถึงขั้นคำนับให้ถังเฉากับหลินชิงเสว่แล้วด้วย

“คุณถัง คุณหลิน ผมผิดเองที่ไม่ได้สั่งสอนลูกชายให้ดี!”

“ลูกชายผมมันหวังสูงอยากจะเด็ดดอกฟ้า จนไปล่วงเกินคุณหลินเข้า ต้องขอโทษด้วยครับ!”

ตุบๆ!

พูดจบ ก็มีเสียงดังขึ้นสองครั้ง ทั้งคู่ก้มหัวลงไปโขกพื้น

เมื่อเคยได้เห็นความน่ากลัวของถังเฉาแล้ว ในที่สุดพวกเขาก็ได้รู้ตัวว่าตนนั้นได้ไปหาเรื่องคนที่ไม่ควรมีเรื่องด้วย แค่คุกเข่าขอโทษ มันก็กลับกลายเป็นโทษที่เบาที่สุดแล้ว

ไม่อย่างนั้นมีแต่ชีวิตก็คงจะรักษาไว้ไม่ได้!

ถังเฉาไม่ได้สนใจ แต่เขากลับมองไปที่หลินชิงเสว่กับเจียงไป๋เสว่แทน “พอใจรึยังครับ?”

หลินชิงเสว่พยักหน้าเบาๆ ส่วนเจียงไป๋เสว่นั้นทำหน้าไม่สบอารมณ์ “เฉยๆ”

ความจริงหลินชิงเสว่นั้นไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรมากมาย เจียงไป๋เสว่ต่างหากที่โดนหนักกว่า ——คนที่ถูกใจเธอก็คือซ่งเต๋อโหย่ว

พอเห็นว่าหญิงสาวทั้งสองสบายใจแล้ว หลงเฟยหยู่กับหลงชื่อเทาก็รู้สึกโล่งอกไปที

ตอนนี้พวกเขาไม่ได้สนใจอนาคตอีกต่อไปแล้ว สิ่งที่ต้องคำนึงที่สุดก็คือยังจะสามารถมีชีวิตรอดต่อไปได้อีกรึเปล่า

“ขอบคุณครับคุณถัง ขอบคุณครับคุณหลิน!”

“ผมจะพาลูกชายของผมออกไปเดี๋ยวนี้เลยครับ……”

หลงเฟยหยู่ตั้งใจจะพาหลงชื่อเทาจากไปทันที

แต่พอเดินไปแค่ก้าวเดียว เสียงของถังเฉาก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ผมอนุญาตให้พวกคุณไปแล้วเหรอ?”

ทันใดนั้น หลงเฟยหยู่กับหลงชื่อเทาก็แข็งเกร็งไปทั้งตัว แล้วหันหน้ากลับไปอย่างเกร็งๆ

“ก็ให้อภัยพวกเราไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ? แล้วยังคิดจะทำอะไรอีก?”

หลงชื่อเทาถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

ถังเฉายิ้มๆ “ภรรยาของผมนั้นให้อภัยพวกคุณแล้ว แต่ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่พวกคุณยังไม่ได้จัดการเลยไม่ใช่เหรอ?”

มันเป็นคำพูดที่ชวนตกใจ

ทุกคนในที่นั้นต่างก็ช็อกไปทันที แล้วมองไปที่ถังเฉาด้วยความสงสัย

หลงชื่อเทากับหลงเฟยหยู่นั้นทำหน้าช็อกยิ่งกว่าใคร

พอตั้งสติได้ หลงเฟยหยู่ก็ตบไปที่หน้าของหลงชื่อเทาอย่างแรง “นี่แกยังสร้างเรื่องอะไรให้ฉันอีก?” หลงชื่อเทานั้นแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว “ไม่มีแล้วครับพ่อ ไม่มีเรื่องอย่างอื่นแล้ว”

“ถ้าไม่มีเรื่องอย่างอื่น แล้วคุณถังจะรั้งเราไว้อีกทำไม?”

หลงเฟยหยู่ตวาดออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว

หลินชิงเสว่เองก็มองหน้าถังเฉาด้วยความสงสัยเหมือนกัน “ยังมีเรื่องอะไรอีกเหรอคะ?”

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร เขาแค่ค่อยๆ หมุนตัว มองไปยังซ่งเต๋อโหย่วที่กำลังจะแอบย่องหนีไป

“กำลังจะไปไหนครับ? เถ้าแก่ซ่ง?”

พรึบพรับ!

ทันใดนั้นสายตาทุกคู่ก็ไปรวมกันที่ซ่งเต๋อโหย่ว

คนที่อยู่ตรงนี้ต่างก็เป็นคนใหญ่ที่มีอำนาจอย่างล้นหลาม เกิดมาพร้อมกับออร่าที่เป็นเอกลักษณ์ สายตาดุร้ายอย่างถึงที่สุด

ในเวลาสั้นๆ ซ่งเต๋อโหย่วก็รู้สึกเหมือนถูกลูกศรนับหมื่นทิ่งแทงเข้ามาที่หัวใจ กระดูกสันหลังของเขาเย็นวาบ เหงื่อเย็นๆ นั้นไหลออกมาอย่างรวดเร็ว

“คุณ คุณคิดจะทำอะไร?!”

ซ่งเต๋อโหย่วล้มพรึบลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง การที่ถูกคนใหญ่คนโตมากมายขนาดนี้จ้องมอง เขาก็แทบจะเป็นลมไปเลย

“ผมรู้สึกว่าบริษัทรักษาความปลอดภัยข้ามชาติของคุณนั้นไม่สะอาด จึงตั้งใจจะตรวจสอบดูสักหน่อย”

ถังเฉาหรี่ตามองมาที่เขา ค่อยๆ เดินมาหาเขาอย่างช้าๆ

พอคำพูดนั้นถูกพูดออกไป สีหน้าของซ่งเต๋อโหย่วกับหลงชื่อเทาก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที

ในที่สุดพวกเขาก็นึกถึงคำพูดที่ถังเฉาเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ เกี่ยวกับช่องทางการจัดหาคนของบริษัทความปลอดภัย

เบื้องหน้านั้นเป็นการใช้เงินว่าจ้างทหาร แต่ที่มาที่แท้จริงนั้น มันก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับหลงชื่อเทาจริงๆ

“หยุด หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

ซ่งเต๋อโหย่วทำหน้าละอายใจ พูดพร้อมกับโบกไม้โบกมือว่า “บริษัทของเรานั้นมีใบอนุญาตที่ถูกต้องตามกฎหมายรปภ.ของเราทุกคนต่างก็มีประวัติที่ขาวสะอาด แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรที่จะเข้ามาตรวจสอบ?”

ถังเฉายิ้มออกมาอย่างไม่ชอบใจ “ถ้าพวกคุณขาวสะอาดจริง แล้วทำไมต้องกลัวเราเข้าไปตรวจด้วยล่ะ?”

ทันใดนั้น เจียงไป๋เสว่ก็ได้ก้าวมาข้างหน้า เหลือบมองไปยังบอดี้การ์ดร่างกายกำยำที่ยืนอยู่ด้านหลังหลงชื่อเทาแวบหนึ่ง

“คุณกำลังสงสัยว่าพวกเขาใช้สนามรบเป็นแห่งหาคน เพื่อส่งให้บริษัทรักษาความปลอดภัยใช่มั้ย?”

ถังเฉาพยักหน้า “ถูกต้อง คุณดูบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ด้านหลังหลงชื่อเทาสิ คนไหนบ้างที่ไม่ได้มาจากสนามรบ?”

สีหน้าของเจียงไป๋เสว่ก็เคร่งขรึมลงไปแวบหนึ่ง “ถ้าเป็นแบบนั้น ก็ต้องตรวจสอบอย่างละเอียดดู”

พวกเขาต่างก็ออกมาจากสนามรบ จึงไม่เห็นชอบกับการที่คนจากสนามรบถูกเอาไปใช้งานอย่างตามใจชอบที่สุด

ถังเฉาอธิบายถีงรายละเอียดที่มาให้พวกชายชราที่น่าเกรงขามฟังอย่างรวดเร็ว ชายชราที่น่าเกรงขามแววตาเคร่งขรึมจากนั้นก็โบกมือ “ไปตรวจสอบบริษัทรักษาความปลอดภัยข้ามชาติให้ละเอียด!”

“ครับ!”

กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังเข้ามารวมตัวกัน แล้วขับรถไปยังบริษัทรักษาความปลอดภัยข้ามชาติอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยว รอเดี๋ยว……”

ซ่งเต๋อโหย่วร้อนรนขึ้นมาทันที อยากที่จะเข้าไปห้ามคนกลุ่มนั้น

ต้าเซี่ยนั้นมีกฎอยู่ข้อหนึ่ง ห้ามเอาคนของสนามรบออกไปเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวเด็ดขาด

ถ้าเกิดมาใครรู้เข้า โทษที่ได้รับก็จะหนักมาก

แต่ก่อนที่จะตามไปถึง พวกเขาก็ขับรถออกไปแล้ว