เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 69

บทที่ 69 คุกเข่าหน้าประตู

“อาจารย์หยาง?!”

หลินจ้าวหยูนถึงกับทึ่งที่เห็นครูที่ปรึกษาของเธอคุกเข่าอยู่ตรงหน้า

แต่เมื่อเห็นถังเฉาที่นั่งดื่มชาด้วยรอยยิ้มจางๆ เธอก็ตระหนักได้ว่าสิ่งที่พี่เขยบอกให้รอก็คืออาจารย์หยางคนนี้!

“จ้าวหยูน กลับไปเรียนเถอะนะ ถือว่าครูขอร้องแล้วล่ะ”

หยางกั๋วหรงขอร้องหลินจ้าวหยูนจนแทบจะคลานลงกับพื้น “ครูยอมรับว่าเป็นความผิดของทางมหาลัยที่ให้เธอออกจากมหาลัย เรารู้ว่าเราตัดสินใจผิดไปแล้ว เธอกลับไปเรียนเถอะนะ”

หลินจ้าวหยูนกำลังจะหลุดปากตอบตกลง แต่แล้วก็เปลี่ยน ทำไมเธอต้องทำตามคนอื่นด้วย?

เธอจึงกลอกตาแล้วพูด “เรื่องอะไรคะ? คุณไล่หนูออกมา หนูก็ออกมา แล้วตอนนี้คุณจะเรียกหนูกลับไป หนูก็ต้องกลับไปเหรอ?”

หยางกั๋วหรงแทบจะร้องไห้ “จ้าวหยูน ครูคุกเข่าให้หนูแล้วนะ หนูจะเอาอะไรอีก?”

หลินจ้าวหยูนที่กำลังจะตอบเขา แต่ถังเฉายิ้มจางๆ แล้วลุกขึ้นพูด “ซูเจี้ยนจงสั่งคุณมาใช่ไหม?”

หยางกั๋วหรงถึงกับตกใจ ถังเฉารู้ได้ไงว่าซูเจี้ยนจงสั่งมาเราที่นี่?

เช้าวันนี้ซูเจี้ยนจงเรียกเขาไปพบที่ออฟฟิศด้วยความกระวนกระวาย จากนั้นเอาหนังสือพิมพ์ประจำวันให้เขาดู

ข่าวใหญ่วันนี้มีอยู่สองเรื่อง เรื่องแรกคือเหลียงเจียหมิงถูกจับเพราะนำยาที่หมดอายุให้กับผู้ป่วย ส่วนอีกเรื่องคือคุณชายตระกูลฉางเล่นบทซาดิสต์

คนอื่นอาจจะไม่รู้ความเกี่ยวโยงของสองข่าวนี้ แต่ซูเจี้ยนจงจะไม่รู้ได้อย่างไร?

แต่เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเพียงเวลาสั้นๆ วันเดียวฉางเซ่าเฟิงก็ถูกเล่นงานเสียแล้ว?

ซูเจี้ยนจงมอบหมายภารกิจให้กับหยางกั๋วหรงเรื่องหนึ่ง นั่นก็คือไม่ว่าด้วยวิธีไหนเขาต้องทำให้หลินจ้าวหยูนกลับไปเรียนที่มหาลัยให้ได้ มิฉะนั้นเขาก็ไม่ต้องกลับไปอีก!

ดังนั้นหยางกั๋วหรงจึงมาคุกเข่าต่อหน้าหลินจ้าวหยูน

“กลับไปบอกซูเจี้ยนจงว่า เรายังไม่อยากคุยเรื่องนี้”

ถังเฉาพูดอย่างเฉยเมยว่า “อีกอย่าง ถ้ากลับไปเรียนใหม่ เธอไม่จำเป็นต้องเลือกเรียนที่มหาวิทยาลัยหมิงจูหรอก”

หยางกั๋วหรงรีบพูดอย่างกังวล “อย่านะครับคุณถัง คุณถังมีข้อเสนออะไรบอกผมได้นะครับ ทางมหาลัยของเรายินดีที่จะ......”

“คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ อาจารย์หยาง?”

สีหน้าถังเฉาค่อยๆ เย็นชาลง “คุณคิดว่าแค่คุกเข่ามอบของขวัญก็จะจบเรื่องนี้ได้เหรอ?”

หยางกั๋วหรงถึงกับทำตัวไม่ถูก

“ให้ซูเจี้ยนจงมาสารภาพผิดเอง”

ถังเฉาพูดอย่างเย็นชา “มาคุกเข่าที่หน้าบ้านทั้งบ่าย!”

หยางกั๋วหรงสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีและยังคิดจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเห็นสีหน้าอันเย็นชาของถังเฉาเขาก็ต้องจากไปอย่างผิดหวัง

หลังจากหยางกั๋วหรงออกไป หลินจ้าวหยูนก็รีบเข้ามานั่งข้างๆ ถังเฉาแล้วถามอย่างตื่นเต้นว่า “พี่เขยคะ พี่รู้ได้ไงว่าทางมหาลัยจะมาขอร้องให้หนูกลับไปเรียนอีก?”

“ง่ายๆ ทุกอย่างเริ่มต้นด้วยการถูกจับกุมของเหลียงเจียหมิง”

ถังเฉายิ้มพูด “ยาที่เธอให้ลุงเหลียงนั้นถูกต้องแล้ว แต่ปัญหามันอยู่ที่คุณภาพของยา แล้วยาตัวนี้ทางมหาลัยรับมาจากบริษัทผลิตยาหงเทียนอีกที นั่นก็หมายความว่าทางมหาลัยก็มีส่วนเกี่ยวโยงกันด้วย ทั้งเหลียงเจียหมิง บริษัทผลิตยาหงเทียนและมหาลัยต่างก็มีส่วนเกี่ยวข้องกันหมด ไม่ว่าใครผิดพลาดแค่คนเดียว มันก็จะเชื่อมโยงไปทั้งสาม”

“เงินทุนมันสำคัญมาก ทางมหาลัยต้องใช้เงิน และสิ่งที่บริษัทผลิตยาหงเทียนไม่เคยขาดสนก็คือเงินทุน ที่สำคัญลูกชายของฉางหงเทียนก็เรียนในมหาวิทยาลัยหมิงจูอีกด้วย ทางมหาลัยจึงดูแลเขาอย่างเจ้าชายไงล่ะ”

หลินจ้าวหยูนพยักหน้าอย่างมึนงง แต่ก็ตะคอกด้วยความโกรธ “พวกฉลาดแกมโกง”

หลังจากเงียบไปสักพักเธอก็พูดต่อ “แล้วพี่จะให้ครูใหญ่มาคุกเข่าจริงเหรอ?”

ถังเฉามองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพูดเบาๆ ว่า “คนทำผิดก็ต้องรับโทษ ไม่อย่างนั้นโลกเราจะอยู่ยังไงล่ะ?”

......

หลังจากหยางกั๋วหรงออกไปได้สักพักซูเจี้ยนจงก็เข้ามา

แต่ประตูบ้านถูกปิดไปแล้ว

ซูเจี้ยนจงมองเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง

แต่เขาก็ยังคงคุกเข่าที่หน้าประตู

ดวงอาทิตย์ที่แผดจ้าบนศีรษะของเขาทำให้เขาชุ่มเหงื่อทันที

ผู้คนมากมายเดินผ่านไปมาและมองซูเจี้ยนจงที่คุกเข่าอยู่หน้าประตูด้วยความประหลาดใจ

แม้ซูเจี้ยนจงจะรู้สึกโกรธในใจ แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากคุกเข่า