เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 690

หลังจากที่ท่านเจ้ามังกรปรากฏตัว ทุกคนในงานลุกขึ้นหมด แหงนหน้าอย่างรอคอย

ทุกคนมีแววตาตื้นตัน อยากจะได้ยลโฉมท่านเจ้ามังกรที่ปกป้องประเทศไว้เมื่อห้าสิบปีก่อน

ทุกคนต่างมีใจเคารพนับถือต่อวีรบุรุษทั้งนั้น

ต่อให้วีรบุรุษชราแล้วก็ยังเหมือนเดิม

“คารวะท่านเจ้ามังกร!”

ทุกคนเอ่ยเสียงดังพร้อมกัน หน้าตาเคารพและใฝ่ฝันถึง

“คุณพ่อ!”

“คุณปู่!”

หลงเฟยหยู่ หลงเฟยกั๋ว หลงเจียเจีย หลงหวูหุ่ยและรุ่นที่สองรุ่นที่สามต่างเข้าไปทักทาย

"โอ้ ดี ดีทุกคน"

ด้วยการช่วยพยุงของหลงเจียเจีย ท่านเจ้ามังกรเดินค้ำไม้เท้าและค่อยๆเดินเข้ามา

เขาดูใจดีมาก ไม่ดุดันเลยสักนิด

พอคนเราอายุมากแล้ว ต่อให้เมื่อก่อนดุดันขนาดไหน ก็กลายเป็นคนใจดี

ท่านเจ้ามังกรมีชื่อที่บารมีล้นพ้น

หลงไป่ชวน

นานาสายน้ำกลับสู่มหาสมุทร มังกรโลดบ้านเมืองรุ่งโรจน์

หลงเจียเจียคล้องแขนท่านเจ้ามังกรอย่างสนิทสนม พร้อมยิ้มหวาน "คุณปู่คะ วันนี้เป็นวันเกิดของหนู คุณปู่จะพูดอะไรหน่อยมั้ยคะ"

หลงเฟยกั๋วหัวเราะ "ใช่แล้วครับคุณพ่อ พูดอะไรสักหน่อยสิ ทุกคนอยากฟังคุณพ่อพูดกันทั้งนั้น"

ท่านเจ้ามังกรดูรักเจียเจียมาก ใบหน้าชรานั่นยิ้มจนปากอ้า

"ได้ งั้นฉันจะพูดอะไรเสียหน่อย----"

ท่านเจ้ามังกรมาถึงจุดศูนย์กลางของงานเลี้ยง เอ่ยขึ้นยิ้มๆ "หลานสาวของฉันเนี่ย ออกจะดื้อรั้นไปหน่อย วันนี้เป็นวันพิธีบรรลุนิตาภาวะสิบแปดปีของเธอ ฉันมีเรื่องจะประกาศที่นี่"

พูดมาถึงตรงนี้ เขาหยุดไปชั่วครู่ และกวาดตามองสมาชิกตระกูลหลงทุกคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ฉันคอยเตือนพวกเฟยกั๋ว เฟยหยู่อยู่เสมอว่า เป็นผู้ชายต้องรับผิดชอบครึ่งค่อนนภาให้ได้ แต่ ในใจของฉันอยากเห็นอีกสิ่งมากกว่า-------วีรสตรีกล้าหาญไม่แพ้ชายชาตรี!”

หลงไป่ชวนเหลือบมองหลงเจียเจียด้วยรอยยิ้ม “ฉันหวังมาเสมอว่าในอนาคตเจียเจียจะเป็นคนที่รับผิดชอบทุกอย่างด้วยตัวเองได้ เรื่องนี้ต้องไหว้วานให้ทุกคนในที่นี้ช่วยชี้แนะกันด้วย”

แปะๆๆ!

สิ้นเสียง เสียงปรบมือของแขกล่างเวทีดังกระหึ่ม

หลงเจียเจียอมยิ้มและกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณค่ะคุณปู่”

ทุกคนมีใบหน้าเปื้อนยิ้ม มีเพียงคนเดียวที่รอยยิ้มแข็งทื่อสุดๆ

เขาก็คือหลงหวูหุ่ย

คำพูดของท่านเจ้ามังกรหมายความว่ายังไง?

ไม่ต้องสงสัยเลย คนฉลาดฟังออกหมดว่านี่คือการประกาศว่าที่คนที่ได้รับสืบทอดตำแหน่งผู้นำคนต่อไป

แม้ว่าท่านเจ้ามังกรแก่แล้ว แต่เนื่องจากคนรุ่นที่สองไม่มีใครเหมาะสมที่จะทำหน้าที่ผู้นำ จึงได้แต่ฝากความหวังไว้กับคนรุ่นที่สาม

ในฐานะเด็กหนุ่มที่ดีที่สุดของตระกูลหลง หลงหวูหุ่ยกำลังหนุ่มแน่นและแข็งขัน ขณะเดียวกันก็เป็นหัวหน้าที่อายุน้อยที่สุดแห่งสนามรบเยี่ยนจิง

เขายังหนุ่มและมีประสบการณ์มากพอ ทำไมถึงเป็นผู้นำไม่ได้?

แม้ว่าหลงหวูหุ่ยจะไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า แต่แก้มเขากลับกระตุกเบาๆ

เห็นได้เลยว่าโมโหถึงขีดสุด

หากอีกฝ่ายเป็นคนที่ยอดเยี่ยมกว่าตัวเอง หลงหวูหุ่ยก็จะไม่ว่าอะไร แต่หลงเจียเจีย---- เป็นน้องสาวของเขานะ!

น้องสาวที่เขารักที่สุดกลับจะแทนที่เขา กลายเป็นอนาคตผู้นำของตระกูลหลง นี่เป็นสิ่งที่หลงหวู่หุ่ยไม่สามารถยอมรับได้

แน่นอนว่าท่านเจ้ามังกรเห็นถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ที่นั่งอยู่ด้านล่าง ทันใดนั้นรอยยิ้มของเขาก็กว้างขึ้น