เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 697

บึ้ม!

พอประโยคนี้ดังออกมา เป็นการโยนหินก้อนเดียวสร้างระลอกคลื่นมากมายอย่างไม่ต้องสงสัย ทั้งงานเลี้ยงเงียบสงัด

แขกทุกคนที่อยู่ในงานล้วนแต่มีสีหน้าทึ่มทื่อ มองหลินชิงเสว่กับเว่ยหมิงจวินที่อยู่บนเวทีอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ข่าวที่เปิดเผยออกมาจากคุณนายหลินสั่นสะเทือนเกินไป ไม่เหลือทางหนีทีไล่ให้คนอื่นเปลี่ยนความคิดเลย

อย่าว่าแต่แขกเหล่านั้นเลย แม้แต่คนในตระกูลหลินเองก็มีสีหน้าราวกับเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น

หลินชิงเสว่ก็นับว่าเป็นหลานสาวคนโตของพวกเขา เติบโตมาด้วยกันกับหลานสาวคนเล็ก ตอนนี้กลับมาบอกพวกเขาว่าที่จริงแล้วหลินชิงเสว่ไม่ใช่คนของตระกูลหลินอย่างกะทันหัน เรื่องนี้สะเทือนความเข้าใจของพวกเขาจนแหลกละเอียดอย่างไม่ต้องสงสัย

พอตั้งสติได้ ใบหน้าของเหล่าญาติรุ่นอาของตระกูลหลินก็ปรากฏความอึดอัด

“หมิงจวินเอ๋ย คำพูดนี้จะมาพูดส่งเดชไม่ได้นะ หลินชิงเสว่จะไม่ใช่คนของตระกูลหลินของพวกเราได้อย่างไรกัน?”

“ใช่ ต่อให้รั่วหวีออกไปแล้ว เธอก็ทำตามอำเภอใจไม่ได้นะ ถ้าหากเรื่องนี้รู้ไปถึงหูของรั่วหวีละก็ ไม่แน่อาจจะโมโหมากก็ได้?”

“พวกแขกยังอยู่ อย่าพูดคำพูดพวกนี้เลย”

“...”

พวกเขาพูดโน้มน้าว

เว่ยหมิงจวินกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวโดยสิ้นเชิง รอยยิ้มเยือกเย็นกลับชัดยิ่งขึ้น

“ฉันไม่ได้พูดผิด เธอไม่ใช่คนของตระกูลหลินของพวกเราจริง ๆ ถ้าหากใครไม่เชื่อ จะไปตรวจ DNA ก็ได้นะ!”

ตอนที่พูดคำพูดนี้ เว่ยหมิงจวินมั่นใจเป็นอย่างยิ่ง

เหล่าคนที่เกิดความสงสัยขึ้นในใจเหล่านั้นก็ตะลึงกันไปทุกคน ต่างมองหน้ากัน

เว่ยหมิงจวินไม่ใช่คนโง่ ตรงกันข้าม การที่เธอกลายเป็นภรรยาของหลินรั่วหวีได้นั้นก็พิสูจน์สติปัญญาและความสุขุมระวังทุกฝีก้าวของเธอมาตั้งนานแล้ว

จะมาประกาศเรื่องที่ไม่เป็นความจริงเช่นนี้ต่อหน้าผู้คนมากมายได้อย่างไร?

หรือว่าหลินชิงเสว่จะไม่ใช่คนของตระกูลหลินจริง ๆ?

พอเกิดความคิดเช่นนี้ขึ้น ทุกคนก็ล้วนแต่คิดว่าเหลวไหล

หลินจ้าวหยูนก็มองเว่ยหมิงจวินด้วยใบหน้าไม่อยากจะเชื่อราวกับถูกการโจมตีอย่างหนัก

“แม่คะ ท่านไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหมคะ? ต่อให้หนูกับพี่สาวของหนูจะไม่ใช่พี่น้องกันแท้ ๆ แต่เธอก็ยังเป็นสมาชิกของตระกูลหลินของเรานะคะ”

เว่ยหมิงจวินมีสีหน้าอ่อนโยนลงมาก “จ้าวหยูน แกจะไม่รู้เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่ในเมื่อแกเป็นคุณหนูคนเดียวของตระกูลหลินแล้ว แกก็มีคุณสมบัติที่จะได้รู้ความจริง”

เอ่ยมาถึงตรงนี้เว่ยหมิงจวินก็หันกลับมาอย่างกะทันหัน มองไปยังถังเฉาและหลินชิงเสว่ เอ่ยอย่างเยียบเย็นว่า “เรื่องที่ฉันพูดเหล่านี้พวกเธอน่าจะรู้มาตั้งแต่แรกแล้ว แต่กลับแสดงตัวว่าเป็นคนของตระกูลหลินอย่างไม่รู้จักละอาย หน้าไม่อายจริง ๆ”

“ตอนนี้ฉันจะให้โอกาสพูดความจริงด้วยตัวเองกับเธอ คงไม่ทำให้ฉันกับเธอขายหน้ามากเกินไป”

ถังเฉาสังเกตได้ว่าคำพูดของเว่ยหมิงจวินนั้นเหมือนกับกุมจุดอ่อนของหลินชิงเสว่เอาไว้ เธอตกอยู่ในความเงียบอย่างหาได้ยาก กำปั้นก็กำเอาไว้แน่น

และในตอนนี้เอง ถังเฉาก็ได้รู้ว่าตระกูลหลินได้แตกหักกับหลินชิงเสว่อย่างถึงที่สุดแล้ว

ไม่เพียงแค่ครั้งเดียวที่หลินชิงเสว่คิดจะอยู่ร่วมกันกับตระกูลดี ๆ แต่เว่ยหมิงจวินขัดขวางอยู่ระหว่างนั้นมาโดยตลอด สุดท้ายก็ค่อย ๆ กลายเป็นการนาทีแห่งการแตกหักในวันนี้

เว่ยหมิงจวินพูดถูก หลินชิงเสว่ไม่ใช่คนของตระกูลหลินจริง ๆ

ลั่วเย่นหัวกับหลินรั่วหวีไม่ใช่พ่อแม่ที่แท้จริงของเธอ เธอเป็นแค่ลูกที่เกิดจากของคนรับใช้สองคนของตระกูลหลิน เพื่อที่จะเป็นสิ่งที่ใช้ปิดบังเรื่องที่ลั่วเย่นหัวไม่มีความสามารถในการให้กำเนิดบุตร

ความลับนี้มีเพียงหลินรั่วหวี ลั่วเย่นหัว รวมถึงหลินเจิ้นสงเท่านั้นที่รู้

แต่ว่าปิดควันไฟไม่มิด สักวันความเป็นจริงก็ต้องปรากฏ

นักซุ่มยิงที่โจวเหม่ยหยูนวางแผนว่าจ้างมาลอบฆ่าหลินชิงเสว่ กลับถูกหลินเจิ้นสงขวางเอาไว้หนึ่งนัด

ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่อันตรายถึงชีวิต กลับไม่มีกรุ๊ปเลือดที่เหมาะสมกัน มีเพียงกรุ๊ปเลือดของหลินชิงเสว่กับหลินเจิ้นสงเท่านั้นที่เหมือนกัน

และในนาทีนั้นเอง ก็ได้เปิดเผยความจริงที่สะท้านฟ้าในปีนั้น

หลังจากที่ได้รู้ความจริงแล้ว หลินชิงเสว่ก็พังทลายไปหลายครั้ง ยังดีที่อดทนเอาไว้ได้

ถึงแม้ว่าความลับจะถูกค้นพบ แต่ว่าท่าทีของหลินรั่วหวีก็ยังคงไม่อนุญาตให้มีคนล่วงรู้ความลับนี้มากไปกว่านั้น ดังนั้นหลินชิงเสว่จึงยังเป็นเจ้าหญิงองค์โตของตระกูลหลิน

เพียงแต่ว่าเว่ยหมิงจวินรู้ได้อย่างไร?

ถังเฉามองเว่ยหมิงจวินทีหนึ่งอย่างล้ำลึก รอเธอพูดต่อไป

“ไม่พูดใช่ไหม? หึ เธอนี่มันเลวจริง ๆ!”

รอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าของเว่ยหมิงจวินลึกล้ำขึ้น เอ่ยต่อไปว่า “ในเมื่อเธอไม่พูด ถ้าอย่างนั้นฉันจะช่วยพูดให้เธอเอง!”

“รั่วหวีมอบอำนาจให้ฉันแล้ว ฉันกลายเป็นเจ้าแม่ที่ดูแลตระกูลหลินแล้ว และก็มีคุณสมบัติที่ควรจะได้รับรู้ความลับบางอย่าง หนึ่งในนั้นก็คือชาติกำเนิดของเธอ!”

เว่ยหมิงจวินเอ่ยขึ้น “เธอไม่ได้กำเนิดในตระกูลหลินโดยสิ้นเชิง เธอเป็นแค่ลูกสาวของคนใช้กับหญิงรับใช้ เพียงแค่ถูกรั่วหวีเอามาเลี้ยงก็เท่านั้น”

บึ้ม...

เว่ยหมิงจวินพูดความลับนี้ออกมาด้วยตนเอง ทุกคนราวกับโดนโจมตีอย่างหนัก

ทันใดนั้นทั้งห้องโถงก็เงียบสงัด หลินจ้าวหยูนก็ล้มลงไปนั่งบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง มองหลินชิงเสว่อย่างเหม่อลอย ไม่กล้าเชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

“ที่จริงแล้วเธอควรจะเป็นลูกของคนรับใช้กับหญิงรับใช้ ใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา ๆ กลับมารวมอยู่ในหมู่ของพวกเรา ใช้ชีวิตอยู่ในตระกูลหลินอย่างคิดว่ามันควรจะเป็นมานานขนาดนี้ก็ควรจะพอใจแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“ลูกสาวของฉันสิ ถึงจะเป็นผู้สืบทอดตระกูลหลินที่ถูกต้อง เธอมันผู้หญิงต่ำช้า ยังคิดจะแย่งฐานะทางสังคมกับลูกสาวฉันอีก เธอคู่ควรหรือ?”

เว่ยหมิงจวินพูดจบ ทันใดนั้นก็ฟาดฝ่ามือเข้าไปที่ใบหน้าของหลินชิงเสว่ทีหนึ่ง

หลินชิงเสว่กุมใบหน้า อีกนิดหนึ่งก็จะล้มลงไปบนพื้นแล้ว

สีหน้าของถังเฉาหนาวยะเยือกในทันที กำลังจะลงมือ แต่หลินชิงเสว่กลับฉุดเขาเอาไว้

“ถังเฉา อย่า...”

สีหน้าของเธอขาวซีด ริมฝีปากม่วงคล้ำ ส่ายศีรษะให้กับถังเฉา

ถังเฉาสูดลมหายใจเข้าไปลึก ๆ เฮือกหนึ่ง ทำได้เพียงเก็บกดความเดือดดาลภายในใจเอาไว้อย่างแข็งขืน

ทว่าเพิ่งจะแตะมือของหลินจ้าวหยูนก็ถูกหลินจ้าวหยูนผลักออกไป

เธอใช้สายตาไม่อยากจะเชื่อมองหลินชิงเสว่ สายตาเต็มไปด้วยความแปลกหน้า เดินถอยหลังไปไม่หยุด ถอยจนไปอยู่ด้านหลังของเว่ยหมิงจวิน

“จ้าวหยูน...”

หลินชิงเสว่เบิกตากว้าง หัวใจเหมือนกับโดนอะไรบางอย่างแทงเข้ามาจนเจ็บปวด

ถังเฉาดึงหลินชิงเสว่มาอยู่ด้านหลัง มองเว่ยหมิงจวิน สายตาเยียบเย็นถึงขีดสุด

“ใช้ประโยชน์จากลูกสาวแบบนี้คุณไม่มีความสำนึกผิดบ้างหรือครับ? ใครที่ดีต่อจ้าวหยูนอย่างจริงใจ ใครที่ใช้ประโยชน์จากเธอ ในใจคุณรู้ดี”

คำพูดที่ดังกังวานและเต็มไปด้วยพลังเหมือนโลหะตกกระทบพื้นของถังเฉาทำให้สีหน้าของเว่ยหมิงจวินเปลี่ยนไปเล็กน้อยในทันที

แต่ด้วยความรวดเร็ว เธอก็มองไปที่ถังเฉาด้วยความโหดเหี้ยม “แล้วก็นาย ไอ้สวะ ที่จริงก็อยากจะอาศัยความสัมพันธ์ของหลินชิงเสว่กับตระกูลหลินของฉัน สุดท้ายเมียของแกก็ไม่ใช่คนของตระกูลหลิน ตอนนี้คนที่เจ็บใจที่สุดก็น่าจะเป็นนายสินะ?”

นิ่งไปพักหนึ่ง เว่ยหมิงจวินก็มองไปยังทุก ๆ คน “บนเงื่อนไขของก่อนหน้านี้ ฉันขอเพิ่มคำสั่งเพิ่มอีกหนึ่งข้อ นั่นก็คือขับไล่หลินชิงเสว่ออกจากตระกูลหลิน! ด้วยการยกมือโหวตจากภายในตระกูลหลิน!”

พรึบ ๆ ๆ!

ทันใดนั้น หลังจากที่ทุกคนในตระกูลหลินเรียกสติขึ้นมาได้ก็ล้วนแต่ยกมือขึ้นอย่างไม่มีความลังเล

ฉากนี้ก็ยิ่งทิ่มแทงเข้าไปในใจของหลินชิงเสว่อย่างล้ำลึก

“คุณลุง พวกคุณ...”

“อย่ามาเรียกฉันว่าลุง!”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งมองหลินชิงเสว่ด้วยใบหน้ารังเกียจ เอ่ยอย่างเดือดดาลว่า “นึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าเธอจะไม่ใช่คนของตระกูลหลิน ทั้งยังหลอกกินหลอกดื่มในตระกูลของพวกเรามานานขนาดนี้ เธอกับผัวของเธอเป็นบุพเพสันนิวาสกันจริง ๆ!”

“ใช่ ไม่มีรั่วหวี เธอก็นับเป็นอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!”

“รีบไสหัวออกไปจากตระกูลหลินซะ! ต่อไปก็ห้ามประกาศต่อสาธารณะว่าเธอเป็นคนของตระกูลหลินอีก!”

......

ญาติ ๆ ทั้งหมดด่ากราดเธอสาดเสียเทเสีย ดำเนินการขับไล่

หลินชิงเสว่เบิกตากว้างมองทั้งหมดนี้อย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอคิดไม่ถึงเลยว่าตระกูลหลินจะไล่เธอออกไป!

ถังเฉายืนอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นเยียบ

เขาไม่ได้ขัดขวาง เพียงแค่อยากจะดูว่าเว่ยหมิงจวินคนนี้กุมอำนาจแล้วจะเป็นอย่างไร!

เว่ยหมิงจวินแย้มยิ้ม จากนั้นก็หันกลับไปมองไปยังหลินจ้าวหยูน

“จ้าวหยูนเอ๋ย ตอนนี้เธอเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทตระกูลหลินแล้ว ก็ควรจะทำอะไรเพื่อฝึกฝนคนสักหน่อยแล้ว คำสั่งที่จะไล่พวกเขาออกไปก็ให้เธอเป็นคนสั่งแล้ว!”

บึ้ม!

พอคำนี้ลั่นออกมา ร่างกายของหลินจ้าวหยูนที่ยังช็อกอยู่ก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรงทันที