เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 698

สีหน้าของหลินชิงเสว่เปลี่ยนไปเล็กน้อย สายตาที่มองไปยังเว่ยหมิงจวินเต็มไปด้วยความโกรธ

ถังเฉายังคงไม่พูดไม่จา เพียงแต่ในดวงตามีความน่าสะพรึงกลัวที่ทำให้ผู้คนสยบวาบผ่าน

พูดอย่างจริงใจ หลังจากที่ชาติกำเนิดของหลินชิงเสว่ถูกคนต่ำต้อยอย่างเว่ยหมิงจวินรู้เข้า ถังเฉาก็เดาออกแล้วว่าจะต้องยืมโอกาสนี้มาขับไล่หลินชิงเสว่ออกจากตระกูลหลิน

แต่เขาคิดไม่ถึงว่าเว่ยหมิงจวินจะให้หลินจ้าวหยูนออกคำสั่งไล่หลินชิงเสว่ออกไปด้วยตัวเอง

นี่คือการทำให้พวกเธอสองพี่น้องกลายเป็นศัตรูกัน!

“จ้าวหยูน แกยังลังเลอะไรอยู่อีก รีบไล่พวกมันไปสิ!”

“แม่ของเธอพูดถูกนะ หล่อนมีผลต่อเธอมาโดยตลอด ดูเหมือนจะกำลังปกป้องเธอ ที่จริงแล้วกำลังควบคุมเธอ!”

“เธอยอมจะถูกคนอื่นควบคุมชีวิตของเธอหลังจากนี้เหรอ?”

“...”

เหล่าญาติในตระกูลหลินทยอยกันพูดโน้มน้าว

สายตาของถังเฉาวาบผ่านบนใบหน้าของคนเหล่านั้นทีละคน ๆ

เขาจำได้ คนพวกนี้แบ่งออกเป็นหลินอิ่นบิดาของหลินโป๋หลาย รวมทั้งหลินหยวนผิงคุณอารองของหลินชิงเสว่ด้วย

หมัดของหลินชิงเสว่กำแน่น ริมฝีปากแทบจะกัดจนแตก พยายามจะทำให้อารมณ์ของตนเองอยู่ในสภาวะสงบอย่างสุดกำลัง จากนั้นก็มองไปยังหลินจ้าวหยูน

เผชิญหน้ากับสายตาของเธอ ร่างกายของหลินจ้าวหยูนก็สั่นเทา ฉากต่าง ๆ ที่ไปมาหาสู่กับพี่สาวปรากฏขึ้นในใจ

เมื่อก่อนคนที่เธอพึ่งพิงมากที่สุดไม่ใช่พ่อแม่ แต่เป็นพี่สาวที่อยู่ไกลถึงเมืองอื่นคนนั้น

บรรยากาศของเยี่ยนจิงกดดันมาก อากาศของเยี่ยนจิงก็ยังไม่ดีอีก ทั้งหมดของทั้งหมดเป็นเหมือนกับกรง หลินจ้าวหยูนเพียงอยากจะหนีไปจากที่นี่

ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะไปเมืองของพี่สาว เมืองหมิงจู

เพียงพบปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ เธอก็จะไปหาพี่สาว

ต่อมาอีก เธอก็ได้รู้จักกับพี่เขย

นั่นเป็นช่วงเวลาที่เธอมีความสุขที่สุด เพียงแต่ว่าในช่วงเวลานั้นเธอได้ทำความผิดไปอย่างหนึ่ง

เธอไม่ควรจะไปชอบพี่เขย

สายตาของหลินจ้าวหยูนเรียบเฉย ส่ายศีรษะไม่หยุด

เธอคว้ามือของเว่ยหมิงจวินเอาไว้ เอ่ยขอร้องว่า “แม่คะ ต่อให้พี่สาวไม่ใช่คนของตระกูลหลิน แต่ก็ใช้ชีวิตอยู่ที่ตระกูลหลินมานานขนาดนี้ พวกท่านก็มีความรักความผูกพันแล้ว อย่าไล่เธอไปเลยได้ไหมคะ?”

สีหน้าของเว่ยหมิงจวินเปลี่ยนไปทันที สะบัดมือของหลินจ้าวหยูนทิ้ง “แกกำลังพูดอะไรน่ะ? เธอไม่ได้เป็นคนของตระกูลหลินตั้งแต่แรก ยังมีคุณสมบัติอะไรมาอยู่ในตระกูลหลิน? ต่อไปเธอจะคุกคามถึงตำแหน่งของแกในตระกูลหลิน”

“แกเชื่อฟังแม่นะ ฉันเป็นแม่ของแก จะทำร้ายแกได้เหรอ?”

“แต่หนูทำไม่ได้จริง ๆ ค่ะ”

น้ำตาของหลินจ้าวหยูนทะลักออกมาจากจากดวงตา

“ไร้ประโยชน์! ตอนแรกไม่น่าจะยอมให้แกไปเมืองหมิงจู!”

เห็นลูกสาวของตัวเองร้องไห้ให้กับคนนอกคนหนึ่งแล้ว สีหน้าของเว่ยหมิงจวินก็เขียวคล้ำ ร้อนรนที่ลูกสาวไม่เอาไหน

จากนั้นเธอก็บีบบังคับให้น้ำเสียงของตัวเองเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน เอ่ยกับหลินจ้าวหยูนว่า “จ้าวหยูน นี่เป็นอุปสรรคอย่างหนึ่งที่แกจะต้องข้ามผ่านไปให้ได้ แกจะต้องตัดสายสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้น แก... จะต้องเปลี่ยนเป็นหลินชิงเสว่คนที่สอง”

สิ้นเสียง ใบหน้าของหลินจ้าวหยูนก็เต็มไปด้วยคราบน้ำตา แต่เสียงร้องไห้ของเธอก็หยุดลงแล้ว สายตามีความงงงวย

“กลายเป็นพี่สาวคนที่สอง หมายความว่าอย่างไร หนูไม่เข้าใจ...”

ความอดทนของเว่ยหมิงจวินกำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว เอ่ยอย่างรำคาญว่า “ยังไม่เข้าใจอีกหรือ? พ่อของแกมีลูกสาวคนหนึ่งแล้ว ทำไมหลังจากแต่งงานกับฉันแล้วยังจะมีลูกสาวอีกคนล่ะ? ก็เพื่อจะใช้ป้องกันในกรณีฉุกเฉินไง!”

“ถ้าหากว่าวันหนึ่งลูกสาวคนโตของเขาไปจากตระกูลหลิน ก็ยังมีลูกสาวคนเล็ก เธอต้องรับผิดชอบตำแหน่งที่ว่างอยู่... ถ้ามีความสามารถไม่เท่ากับหลินชิงเสว่ในเมื่อก่อน แล้วเธอจะได้รับการนับถือได้อย่างไร?”

“พอได้แล้ว!”

ในตอนนี้เอง หลินชิงเสว่คล้ายกับจะกรีดร้องออกมา

ดวงตาคู่หนึ่งจ้องเว่ยหมิงจวินเขม็ง “คุณอย่าบังคับให้เธอทำเรื่องที่เธอไม่อยากทำเลย เธอมีความคิดของเธอเอง เธอยังเป็นเด็กคนหนึ่ง!”

นาทีต่อมา หลินชิงเสว่ก็คว้ามือของหลินจ้าวหยูนเอาไว้ “ไปกับพี่!”

เธอไม่สามารถให้น้องสาวของเธอถูกคนอื่นใช้ประโยชน์อยู่ที่ตระกูลหลินได้

“พี่...”

หลินจ้าวหยูนตั้งสติได้ก็ส่งเสียง ไม่ง่ายเลยกว่าจะหยุดน้ำตาได้ มีแววว่าจะปรากฏออกมาอีกเป็นอย่างมาก

สีหน้าของเว่ยหมิงจวินเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว กรีดร้อง “ขวางเธอเอาไว้!”

ฟึ่บ ๆ ๆ!

ด้วยความรวดเร็ว ผู้คุ้มกันของตระกูลหลินปราดเข้ามา ขวางอยู่ด้านหน้าของหลินชิงเสว่