เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 699

รถยนต์ไปไกลจากตระกูลหลิน หลินชิงเสว่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับ มองทัศนีย์ภาพที่ถอยหลังไปอย่างรวดเร็วอย่างเหม่อลอย ไม่รู้เหมือนกันว่ากำลังคิดอะไรอยู่

“ยังคิดเรื่องของจ้าวหยูนอยู่หรือครับ?”

ถังเฉาขับรถอย่างนุ่มนวลไปด้วยยิ้มแล้วพูดไปด้วย

ดวงตาของหลินชิงเสว่แดงก่ำ “ต่อไปเธอก็จะเป็นเจ้าหญิงองค์เดียวของตระกูลหลินแล้ว ฉันกลัวว่าเธอจะรับความกดดันที่มาจากทุก ๆ ทางไม่ไหวค่ะ”

หลินจ้าวหยูนบอกว่าจะมองเธอเป็นเป้าหมาย อยากจะกลายเป็นผู้หญิงแบบเธอ

แต่มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้น?

ห้าปีมานี้เธอผ่านมาได้อย่างไร ความเศร้าโศกและความทุกข์ทนที่อยู่ในนั้นมีเพียงตัวของเธอเองเท่านั้นที่รู้

หลินจ้าวหยูนเกิดอยู่ในตระกูลหลิน อาจจะไม่ได้มีความกดดันเหมือนการสร้างตัวด้วยมือเปล่า แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือจะต้องเผชิญกับการต่อสู้กับภายในตระกูลทุกรูปแบบ

นี่มันอันตรายยิ่งกว่าการสร้างตัวด้วยมือเปล่าเสียอีก

“อีกอย่าง ฉันกลัวว่าเธอจะถูกใช้ประโยชน์ค่ะ”

หลินชิงเสว่เอ่ยขึ้น “ผู้หญิงคนนั้นเห็นหลินจ้าวหยูนเป็นเพียงเครื่องมือที่ทำให้ฐานะของเธอมั่นคง ไม่เคยคิดเพื่อจ้าวหยูนเลย”

ถังเฉายิ้ม “ที่จริงแล้วผมกลับคิดว่าให้เธอพบกับอุปสรรคบ้างก็จะดีกว่า”

“คุณพูดอะไรน่ะ?”

หลินชิงเสว่คิ้วกระตุกอย่างน่ามอง นั่งตัวตรงขึ้นมาทันที มองเขาด้วยความขุ่นเคืองอยู่บ้าง

ปฏิกิริยาที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ถังเฉาเองก็ตกใจ จากนั้นก็ยิ้มแย้ม “ชีวิตที่ไม่ได้ผ่านความซับซ้อนแบบนี้ยังจะเรียกว่าชีวิตได้หรือ?”

“ไม่เพียงแต่กับจ้าวหยูนหรอก กับเสี่ยวลี้ก็เหมือนกัน คุณไม่สามารถจะปกป้องเธอมากเกินไปได้ บางครั้งต้องหกล้ม ต้องบาดเจ็บถึงจะรู้ถึงความดีของคุณ ไม่ใช่หรือครับ?”

ฟังคำพูดของถังเฉาแล้ว หลินชิงเสว่ก็อิงแอบกลับไปอีกครั้ง เงียบไม่พูดไม่จา

ด้วยกลัวว่าหลินชิงเสว่จะคิดมาก ถังเฉาจึงยิ้มแล้วพูดขึ้นอีก “วางใจเถอะครับ ทางฝั่งเว่ยหมิงจวินนั่น มีผมคอยดู... ถ้าหากว่าเธอใช้ประโยชน์จ้าวหยูนจริง ๆ ผมจะเป็นคนแรกเลยที่ไม่ปล่อยเธอเอาไว้”

หลินจ้าวหยูนอยากจะฝึกฝนตัวเอง ถังเฉาเห็นด้วยเป็นอย่างมาก

แต่การที่เว่ยหมิงจวินใช้หลินจ้าวหยูนมาทำให้ตำแหน่งในตระกูลหลินมั่นคงนั้น ถังเฉาไม่ปล่อยให้เธอได้สมดังปรารถนาแน่

ถึงอย่างไรเยี่ยนตูก็มีสมาคมการค้าเก้าราชาแห่งเยี่ยนตูก็อยู่ในนามของเขา

บ้าการค้าเองก็บัญชาการเยี่ยนจิงด้วยตัวเอง เรื่องการลงทุน ถังเฉาพูดแล้วคนอื่นก็ต้องทำตาม

ถังเฉาพูดเช่นนี้แล้วในใจของหลินชิงเสว่ก็สบายใจไปเยอะเลย

เธอลอบมองใบหน้าด้านข้างของถังเฉาด้วยหางตา ไม่ละสายตาอยู่นาน

แต่งงานกับผู้ชายแบบนี้สบายใจมากจริง ๆ

“กลับมาเข้าประเด็นเดิม ที่จริงผมคิดว่าพ่อตาเลี้ยงดูสั่งสอนจ้าวหยูนมาก็ไม่มีอะไรผิดพลาดนะครับ”

ถังเฉาเปลี่ยนหัวข้อสนทนากะทันหัน เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม

หลินชิงเสว่ชะงักไปทันที “เพราะอะไรคะ?”

ถังเฉาหัวเราะเจ้าเล่ห์ขึ้นมาฉับพลัน สายตาทอดอยู่บนรูปร่างงดงามเต็มวัยของหลินชิงเสว่ “ลูกสาวที่แต่งออกไปแล้วก็เหมือนกับน้ำที่สาดออกไปแล้วใช่ไหมล่ะ จะเก็บกลับมาได้อย่างไร?”

“...”

ทึ่มอยู่เป็นนาน หลินชิงเสว่โมโหจนใบหน้าแดงก่ำ เอ่ยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองว่า “ใครอยากจะแต่งกับคุณกันล่ะ?”

“ใช่สิ ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงของตระกูลหลินนี่ ฉันไม่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลหลินเลยแม้แต่กระผีกเดียว คุณก็เกาะฉันกินไม่ได้แล้ว!”

หลินชิงเสว่เอ่ยด้วยความประชดประชันเป็นอย่างมาก

ถังเฉากลับมองเธอด้วยสายตาอบอุ่นอ่อนโยน “จะเป็นเจ้าหญิงของตระกูลหลินหรือไม่ไม่สำคัญหรอก ขอเพียงคุณต้องการ ผมสามารถทำให้คุณเป็นเจ้าหญิงของทั้งต้าเซี่ยได้”

หลินชิงเสว่ชะงัก รีบเคลื่อนย้ายสายตาทันที ไม่กล้าสบตากับถังเฉา

เธอค้นพบว่ายิ่งคบหากับถังเฉานานเท่าไหร่ ถังเฉาก็มักจะพูดคำพูดที่ทำให้เธอร้อนอย่างไม่มีที่สิ้นสุดไปทั้งตัวพวกนี้

โดยเฉพาะแนวต้านทานสุดท้ายที่ทะลวงไปตั้งแต่แรกแล้ว หลินชิงเสว่ยังนับว่าสำรวม แต่ก็ยังต้องแอบอดกลั้นเอาไว้

“ที่รักคะ ในเมื่อพวกเรายังต้องขยับขยายกันอยู่ในเยี่ยนจิงเป็นเวลานาน ก็จำเป็นจะต้องหาที่พักกันแล้วล่ะค่ะ”

หลินชิงเสว่คิดอะไรขึ้นมาได้กะทันหัน จึงเอ่ยกับถังเฉา

ถังเฉาพยักหน้า “ควรจะซื้อบ้านแล้ว”

เดิมทีพวกเขาตัดสินใจจะกลับไปอยู่ในตระกูลหลิน แต่ใครจะไปรู้ว่าตอนนี้เว่ยหมิงจวินเป็นคนดูแลเรื่องในตระกูลกันล่ะ ถูกเธอค้นพบชาติกำเนิดที่แท้จริงของหลินชิงเสว่แล้ว ถึงแม้ว่าหลินชิงเสว่จะไม่ได้ถูกไล่ออกมาจริง ๆ ก็ตาม แต่ด้วยนิสัยของเธอแล้ว ยังไงก็ไม่มีทางไปพักอยู่ที่ตระกูลหลินเด็ดขาด