เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 706

หลังจากเอื่อยเฉื่อยมานาน ในที่สุดทุกๆคนก็กลับมารู้สึกตัว ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ที่แท้คุณหลินก็ถูกไล่ออกจากตระกูลหลินแล้วเหรอ？งั้นเธอก็ไม่ใช่เจ้าหญิงคนโตของตระกูลหลินแล้วน่ะสิใช่ไหม？”

“ใช่ เธอก็เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น มีคุณสมบัติอะไรถึงมาสถานที่แบบนี้ได้กัน？”

“เหอะเหอะ ดูเหมือนว่าเธอจะปล่อยวางอดีตที่เคยเป็นลูกสาวที่ร่ำรวยไม่ได้น่ะสิ คิดว่าพวกเรานั้นไม่รู้ข่าวข้อมูลพวกนี้และแกล้งมาทำเป็นคุณหนูของตระกูลหลินอีก！”

…..

ทุกคนเย้ยหยัน พวกเขาทั้งหมดต่างมองไปที่หลินชิงเสว่ด้วยความรังเกียจ

สีหน้าของหลินชิงเสว่นั้นไม่น่าดูมากกว่าเดิม เธอกำหมัดอย่างแน่น

เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากกลับมาจากเยี่ยนจิงนั้น ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันจะตีกลางแสกหน้าเธอเช่นนี้

ไม่เพียงแต่โดนขับไล่ออกจากตระกูลหลิน ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหลินจ้าวหยูนเองก็มีความร้าวฉาน ตอนนี้แม้แต่บ้านก็ไม่มีปัญญาซื้อด้วยซ้ำ

การละเมิดบริษัทของตระกูลหลินนั้นไม่ขึ้นต่อรัฐบาล ซึ่งยังพอมีโอกาสในการอยู่รอดอยู่บ้าง ส่วนเยี่ยนจิงซึ่งเป็นเมืองท้องถิ่นได้แต่ถูกดูดกลืนเข้าไปจนไม่เหลือซาก

ตอนนี้หลินชิงเสว่นั้นเข้าใจอย่างถ่องแท้เลยว่าอะไรที่เรียกว่าหน้าซื่อใจคด

ตอนที่เธอยังเป็นคุณหนูของตระกูลหลิน คนเหล่านี้ปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพและเกือบจะคุกเข่าให้เธอด้วยซ้ำ

ตอนนี้เมื่อเธอถูกขับไล่ ทุกคนต่างพากันรังเกียจและดูถูกเธอ

เดิมทีหลินชิงเสว่ก็เป็นคนยโสอยู่แล้ว แม้ว่าเธอจะไม่ใช่คุณหนูของตระกูลหลินแต่เธอก็ยังคิดว่าตัวเองเก่งอยู่ดี แน่นอนว่าเธอไม่สามารถทนต่อกิริยาอาการแบบนี้ได้

เมื่อเห็นหลินชิงเสว่ที่แต่ก่อนทำหยิ่งยโสกับเขานั้นถูกผู้คนพากันรังเกียจ ในใจของจางขุยนั้นก็รู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ

สองสาวฝาแฝดที่อยู่ทางด้านซ้ายและขวาของเขาก็เบิกบานราวกับดอกไม้

“อั๊ยยะ ชิงเสว่ ไหนบอกมาสิว่าสามีของเธอตอแหลอะไรอยู่？ฉันน่ะไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในวังคริสตัลตอนกลางคืนได้ ฉันก็ยังรู้จักประเมินตัวเอง แต่ดูพวกเธอสิ ดูก็รู้ว่าพวกเธอน่ะมีสถานะที่ต่ำกว่าฉัน ยังจะรนหาที่ตายมาที่นี่อีก！”

จางขุยพูดพลางยิ้มเยาะ ดวงตาที่เหน็บแนมมองไปที่หลินชิงเสว่

หลินชิงเสว่เองก็โกรธจนแทบบ้าไปแล้ว

ข่าวที่เธอถูกไล่ออกมาจากตระกูลหลิน แม้ว่าตระกูลหลวงในเยี่ยนตูนั้นพอจะทราบกันอยู่ แต่ข่าวนี้ก็ถูกปิดกั้นเอาไว้อยู่ หากไม่ใช่ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูล่ะก็ จะไม่มีทางพบข่าวนี้ได้อย่างแน่นอน

แต่จางขุยนั้นกลับปล่อยข่าวนี้ออกมา ทำให้หลินชิงเสว่ขายหน้าต่อคนจำนวนมาก

ถังเฉามองดูฉากนี้ด้วยความว่างเปล่า โดยเฉพาะเมื่อเขามองไปที่จางขุย ดวงตาก็ได้ฉายแววเจตนาฆ่าที่เย็นชาออกมา

“พวกนายรู้ได้ยังไงว่าเราไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในวังคริสตัล？”

เขาเอ่ยปากออกมาอย่างเย็นชา

“พวกนายจะมีคุณสมบัติบ้าบออะไรที่จะได้เข้าไปในวังคริสตัลกันล่ะ？”

จางขุยถ่มน้ำลายลงพื้นอย่างเดือดดาล “ฉันเห็นว่านายยังหลับไม่ตื่น ยังอยู่ในสมัยที่ภรรยาของนายยังเป็นคุณหนูของตระกูลหลินอยู่สินะ！”

“ตื่นเถอะ ภรรยาของนายไม่ใช่เจ้าหญิงของตระกูลหลินอีกแล้ว วันที่นายอยากจะมาเกาะแข้งเกาะขาของตระกูลหลินมันจบสิ้นแล้ว！”

สำหรับถังเฉานั้น จางขุยรู้สึกอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก หากเหยียบย่ำได้ก็จะเหยียบย่ำ

อีกทั้งคำพูดของถังเฉานั้นยังสร้างความไม่พอใจให้กับรอบข้างอีกด้วย

สถานะของพวกเขานั้นก็คล้ายกับจางขุย มีคุณสมบัติที่จะเข้ามาในวังคริสตัลเฉพาะตอนกลางวันเท่านั้น ไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมวังคริสตัลในเวลากลางคืนได้เลย

แต่ตอนนี้กลับมีคนที่มีสถานะต่ำต้อยกว่าพวกเขามาบอกว่าสามารถเข้าวังคริสตัลในยามค่ำคืนได้ นี่มันทนไม่ได้แล้ว

“นี่คงเป็นสามีของหลินชิงเสว่ใช่ไหมล่ะ？คนที่ทำให้เธอต้องเป็นมลทินเมื่อห้าปีก่อน ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงถึงมาแต่งงานกับคนประเภทนี้...”

“ใช่ เป็นลูกเขยที่ใช้ของกินของใช้เธอ สมัยนี้สิ่งที่น่ารังเกียจมากที่สุดก็คือลูกเขยที่มาเกาะผู้หญิงกินนี่แหละ”

“สถานการณ์อย่างนี้ ยังจะมาพูดแบบนี้อีก ความมั่นใจของเขาจะทำให้ภรรยาของตัวเองก็ขายขี้หน้า！”

“...”

ผู้คนนั้นต่างพากันติฉินนินทาพร้อมกับมองไปที่ถังเฉาด้วยความรังเกียจ

ยิ่งถังเฉาพูดออกมาเท่าไหร่ก็จะยิ่งทำให้หลินชิงเสว่ขายขี้หน้ามากขึ้นเท่านั้น

แม้ว่าหลินชิงเสว่นั้นรู้ดีว่าถังเฉาจะมีหนทางพาเข้าไปได้ แต่ก็ทนไม่ได้ต่อการที่คนอื่นนั้นต่างรุมมองราวกับเป็นสวนสัตว์ เธอจึงลากถังเฉาออกไป

“ฮ่าฮ่า คุณชายจางคะ พวกเขาไปแล้วค่ะ！”

สองสาวฝาแฝดต่างพากันหัวเราะอย่างดัง

จางขุยและสองสาวฝาแฝดหัวเราะกันอยู่ที่ด้านข้าง “ฮ่าฮ่า ชิงเสว่ ในเวลานี้สามีของเธอนั้นรู้จักประมาณตัวเองแล้วนะ ใช่ ต่อให้พวกเธอเข้าไปก็ไม่มีปัญญาซื้อหรอก ดังนั้นอย่าเข้าไปจะดีกว่า”

หลินชิงเสว่รู้สึกขยะแขยงเป็นอย่างมาก โมโหถึงขีดสุด

มันช่างน่าหงุดหงิดเหลือเกิน

ถังเฉายังคงหัวเราะคิกคักและกล่าวว่า “พวกเราไปจากที่นี่กันดีกว่า พาเสี่ยวลี้ไปเล่นสวนสนุกเยี่ยนจิงกัน รอถึงตอนกลางคืนแล้วเราค่อยมากันอีกที”

เมื่อถังเสี่ยวลี้นั้นได้ยินคำว่าสวนสนุกก็ปรบมือออกมาด้วยความดีใจ “ดีค่ะดีค่ะ สวนสนุก！”

หลินชิงเสว่ขมวดคิ้ว ในที่สุดเธอก็ได้พยักหน้าและตกลง

หลังจากใช้เวลาหนึ่งวันในสวนสนุก ถังเฉาก็ได้พาหลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้กลับมาที่ประตูวังคริสตัลอีกครั้ง

ในเวลานี้ยามค่ำคืน วังคริสตัลนั้นฉายแสงระยิบระยับสวยงามเป็นอย่างมาก

หน้าประตูนั้นเต็มไปด้วยรถหรูหราที่มาจอด โดยส่วนใหญ่ก็จะเป็นของตระกูลหลวงในเยี่ยนตู

ตระกูลหลินและตระกูลเย่เองก็ได้มาถึงแล้ว อีกทั้งยังเข้าไปด้านในของวังคริสตัลแล้วอีกด้วย

นอกจากตระกูลหลวงแล้วก็ยังมีตระกูลใหญ่ต่างๆอีก

จางขุยและสองสาวฝาแฝดนั้นยังไม่ได้กลับ

“คุณชายจางคะ คุณหาจดหมายเชิญมาไม่ได้จริงเหรอ？ฉันล่ะอยากเข้าไปดูด้านในจริงๆเลย！”

สองสาวฝาแฝดมองไปที่วังคริสตัลอย่างโหยหา

วังคริสตัลในยามค่ำคืนนี่มันงดงามที่สุดแล้ว

ในขณะที่จางขุยนั้นกำลังจะปฏิเสธ ถังเฉาที่มือข้างหนึ่งจับหลินชิงเสว่และอีกข้างจับถังเสี่ยวลี้อยู่นั้นก็ได้เดินอวดโฉมผ่านพวกเขาตรงเข้าไปที่ประตูของวังคริสตัล

จางขุยและสองสาวฝาแฝดจ้องมองด้วยสายตาที่กลมดิ๊ก

“นี่ นี่...นี่มันเป็นไปยังไงกัน？”

เมื่อสตินั้นกลับมา จางขุยจึงลนลานเรียกถังเฉาให้หยุดลง

“พวกนายหยุดเลยนะ จะทำอะไรกันน่ะ?จะเข้าไปในวังคริสตัลงั้นเหรอ?”