เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 707

เสียงตะโกนอย่างลนลานของจางขุยดังมาจากด้านหลัง สีหน้าของหลินชิงเสว่จึงดูผิดแปลกไปเล็กน้อย เธอบังคับตัวเองอย่างสุดความสามารถให้สงบลง

เธอสามารถเข้าไปในคริสตัลตอนกลางวันได้ แต่เมื่อถึงตอนกลางคืน ในใจของเธอกลับรู้สึกไม่แน่ใจเป็นอย่างมาก

ไม่ใช่ว่าเธอไม่เชื่อใจถังเฉา แต่สถานการณ์เช่นนี้มันดูพิเศษเกินไป！

การจับฉลากของซื่อเหอย่วนนั้นมีสมาคมการค้าเก้าราชาเป็นคนเปิด แม้แต่ตระกูลหลินที่เธออยู่มาก่อนหน้านี้ก็ยังต้องแสดงความนับถือเลย！

ตอนนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เธอไม่ใช่คุณหนูของตระกูลหลินอีกต่อไป สถานะของเธอนั้นลดลงเรื่อยๆ เกรงว่าบรรดาแขกที่มาร่วมงานในค่ำคืนนี้ คงจะเป็นเธอที่มีสถานะทางสังคมต่ำต้อยที่สุด

ไม่ การที่จะเข้าวังคริสตัลได้นั้นจะต้องมีจดหมายเชิญ แต่ตอนนี้ถังเฉานั้นยังไม่ได้รับจดหมายเชิญเลยด้วยซ้ำ

ถังเฉาอยู่ในท่าทางที่ดูสงบและผ่อนคลาย มือข้างหนึ่งจับมือของลูกสาวเอาไว้ ใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม “ฉันคิดว่าการที่ทุกคนมาที่นี่นั้นมีจุดประสงค์เพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือการเข้าสู่วังคริสตัลใช่ไหมล่ะ？”

“นาย...”

ขณะที่จางขุยกำลังคิดหาวิธีโต้ตอบกลับอยู่นั้น

สองสาวฝาแฝดที่อยู่ด้านซ้ายและด้านขวาก็ได้ตอบโต้ไปแทนเขา

“โอ้ พูดจาดีนะเนี่ย ไม่ดูสถานะของพวกนายสักหน่อยเหรอ วังคริสตัลในตอนกลางคืนเป็นสถานที่ที่พวกนายมาได้อย่างนั้นเหรอ？”

“ใช่ มีแค่ตระกูลหลวงในเยี่ยนตู คนใหญ่คนโตจากสามอาณาจักรอันทรงพลังเท่านั้นแหละถึงจะมีคุณสมบัติได้เข้าไป！”

“คุณบ้าการค้าจากสมาคมการค้าเก้าราชาเองก็จะมาที่นี่ด้วยตนเองอีกด้วย！รู้จักไหมว่าบ้าการค้านั้นเป็นใคร？ก็คือ...อืม เอาเป็นว่าเป็นคนใหญ่คนโตที่เก่งกาจมากๆก็แล้วกัน ไม่ใช่คนชนชั้นระดับล่างอย่างพวกนายที่จะเข้าไปได้！”

“รู้จักปรับตัวให้มันเหมาะหน่อยนะ ยังไม่รีบไสหัวไปอีก！อย่าให้ฉันต้องเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมานะ！”

สองสาวฝาแฝดยืนอยู่ที่ด้านหน้าของหลินชิงเสว่ ทำตัวอำนาจบาตรใหญ่ พูดไปด่าไป

พวกหล่อนนั้นได้เรียนรู้และยกสิ่งที่จางขุยได้แสร้งทำเมื่อตอนกลางออกมา ทำตัวราวกับว่าพวกหล่อนนั้นรู้จักวังคริสตัลเป็นอย่างดี

หากไม่ทราบถึงสถานะทางสังคมของพวกหล่อน ก็คงเห็นเพียงเป็นแค่สองเมียน้อยที่ไร้ยางอายเท่านั้น คงคิดว่าทั้งสองนั้นเป็นผู้หญิงชนชั้นสูงที่ต้องพึ่งพาผู้ชาย

ถังเฉานั้นกำลังหัวเราะออกมาจริงๆ ในสายตาของถังเฉาสองสาวฝาแฝดนี้ก็เหมือนกับหมาพันธุ์ปั๊กที่คอยเอาแต่เห่าเสียงดัง คิดว่าการที่ตนนั้นเห่าดังนั้นจะทำให้คนตกใจกลัว แต่แท้จริงแล้วไม่มีพลังทำลายล้างอะไรเลยแม้แต่น้อย

ถังเฉาเองก็ขี้เกียจลดระดับไปโต้เถียงกับจางขุย เขาจับมือหลินชิงเสว่จากนั้นพาเข้าไปอย่างดูเป็นธรรมชาติ

ชั้นนอกของวังคริสตัลนั้นเป็นงานสังสรรค์กลางแจ้งขนาดใหญ่ ตรงใจกลางมีบ่อน้ำที่เงียบสงบอยู่ น้ำพุมากมายต่างถูกพ่นออกมาพร้อมกับเสียงดนตรีที่คลอเบาๆ

รอบๆน้ำพุ มีการจัดโต๊ะอาหารแบบตะวันตกขึ้นมา ขนมอบที่เลอค่าและไวน์แดงถูกจัดไว้ด้านบนเพื่อให้แขกได้ลิ้มรส

สองทางด้านข้างนั้นเป็นวงดนตรีที่จ้างมาเล่นในราคาที่แพงมาก เล่นเพลงและท่วงทำนองเบาๆ

วังคริสตัลในตอนกลางคืนนี้ช่างลุ่มหลงในความฟุ้งเฟ้อเสียจริง คนชนชั้นสูงปรากฏออกมาอย่างไม่ขาดสาย

นี่เป็นสิ่งที่คนชนชั้นกรรมกรไม่มีวันเอื้อมถึงในชั่วชีวิตนี้

ถังเฉาหยิบแก้วไวน์แดงสองใบและมอบให้หลินชิงเสว่ จากนั้นชิมอย่างสบายๆ

อีกทั้งยังนำของหวานและขนมเค้กอีกสองชิ้นมาให้กับถังเสี่ยวลี้อีกด้วย เจ้าตัวเล็กกินอย่างมีความสุข

“ค่อยๆกิน อย่าให้สำลักล่ะ กินหมดแล้วก็ยังมีอีกนะ”

ถังเฉาช่วยถังเสี่ยวลี้เช็ดครีมออกจากมุมปากอย่างระมัดระวัง

ชายและหญิงที่อยู่รอบๆ พยักหน้าให้พวกเขาด้วยรอยยิ้ม ส่วนถังเฉาเองก็ยิ้มตอบกลับไปเบาๆ

หลินชิงเสว่ที่ถือแก้วไวน์อยู่ก็ยิ้มอย่างสงบ

เมื่อพวกเขาเดินจากไป รอยยิ้มอันเงียบสงบบนใบหน้าของหลินชิงเสว่ก็หุบลงทันทีพร้อมกับดึงถังเฉาออกไปอีกฝั่งหนึ่ง ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ

“ถังเฉา ที่นี่มันล้อมไปด้วยเหล่าคนมีอำนาจ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่านายดูคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมแบบนี้ล่ะ？นายเคยปนเปอะไรแบบนี้มาก่อนเหรอ？”

เธอได้รับการศึกษามารยาทขึ้นสูงมาตั้งแต่ยังเด็ก เธอรู้ดีว่าสถานการณ์ไหนควรทำอะไรหรือควรแสดงท่าทางแบบไหน

แต่ถังเฉานั้นไม่เหมือนกัน เขาโตมาจากตระกูลหลิน แถมยังเคยเป็นทหารมาก่อนด้วย ทำไมเขาถึงดูสงบเสงี่ยมมากเธอได้ซะงั้นล่ะ？

ราวกับว่า ---- เขาเป็นชายระดับสูงจริงๆ！เป็นหนึ่งในนั้น？

มีที่ไหนเป็นทหารกลับมาแล้วจะดูสงบเสงี่ยมได้ขนาดนี้กัน？

หลินชิงเสว่นั้นไม่อยากเชื่อ หากบอกว่าเสแสร้งแกล้งทำ มันก็ดูเหมือนเกินไปนะ？

เธอเห็นมากับตาว่ามีชาวตะวันตกผมบลอนด์คนหนึ่งเข้ามาถามทาง ถังเฉาก็พูดภาษาอังกฤษออกมาได้อย่างดีและพูดคุยกันเป็นเวลานานอีกต่างหาก

ทั้งสองพูดคุยกันอย่างมีความสุข ในที่สุดชาวตะวันตกก็กอดถังเฉาอย่างอบอุ่นและทิ้งนามบัตรไว้ให้อีกด้วย

ปรากฏว่าเขาเป็นหุ้นส่วนของบริษัทขนส่งข้ามชาติที่มีอิทธิพลกว้างขวางในเยี่ยนจิง มีมูลค่านับพันล้าน

หลินชิงเสว่ตกตะลึง

ถังเฉายิ้ม “ฉันเคยเรียนมาก่อนน่ะ”

เขาเคยเรียนมาอย่างแน่นอน ไม่ต้องพูดแค่เรื่องของมารยาทขั้นสูง แม้แต่งานเต้นรำที่สืบทอดมาแต่ดั้งเดิม เขาก็สามารถเต้นรำออกมาได้อย่างมีมาตรฐาน

หลังจากนั้น หลินชิงเสว่เองก็ไม่ได้ถามอะไรมากความอีก ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกว่ามันเหลือเชื่อมากก็ตาม

ตนจะพูดได้อย่างไรว่าเคยเป็นเจ้าหญิงคนโตของตระกูลหลินมาก่อน ตอนนี้ได้แต่เดินตามหลังถังเฉาอยู่ติดๆ

การกระทำของพวกเขาอยู่ในสายตาของจางขุยและสองสาวฝาแฝด

พวกเขาทั้งหมดดูงี่เง่าและไม่ตอบสนองเป็นเวลานาน

“พวกเขา...เข้าไปในนั้นได้จริงเหรอ？”

พี่สาวสองสาวฝาแฝดนั้นมีปฏิกิริยาก่อน ใบหน้านั้นแดงก่ำเต็มไปด้วยความโกรธ

จากนั้นน้องสาวของฉันและจางขุยก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน ทันใดนั้นภายในใจก็รู้สึกไม่สมดุลเอาเสียเลย

“ในลานสนามนี้ไม่ได้มีแต่คนได้รับจดหมายเชิญเท่านั้นถึงเข้าไปได้หรอกเหรอ พวกเขาเข้าไปได้ยังไงกัน？”

“ไม่ได้การละ ฉันต้องเข้าไปเปิดเผยพวกเขา！”

จางขุยและสองสาวฝาแฝดนั้นลนลานเข้าไปในลานสนามเล็กๆด้วยความโกรธ จากนั้นชี้ไปที่ถังเฉาและหลินชิงเสว่พร้อมกับตะโกนเสียงดัง “ทุกท่านอย่าโดนครอบครัวของสามคนนี้หลอก ครอบครัวสามคนนี้มันเป็นคนขี้โกหก！”

“ลูกสาวร่ำรวยบ้าบออะไรกันล่ะ？เธอมันก็แค่คนไร้แผ่นดิน！”

“แถมผู้ชายคนนี้อีก แต่ก่อนน่ะเขาเป็นแค่ลูกเขยที่พึ่งพาภรรยาตัวเองเท่านั้น ตอนนี้ภรรยาโดนขับไสไล่ส่งออกมาแล้ว แม้แต่ที่อยู่ก็ไม่มีให้อยู่เลย！”

“แถมยังเป็นคนบ้านนอกต่างถิ่นอีกด้วย！”