เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 709

ท่านผู้นำเฒ่านั้นดูโกรธเป็นอย่างมาก ในน้ำเสียงของเขามีความกลัวอยู่ ซึ่งนั่นทำให้คุณจินรู้สึกเหลือเชื่อ

ท่านผู้นำเฒ่านั้นถือเป็นหนึ่งในสมาคมการค้าเก้าราชาระดับสูง แม้จะมองเยี่ยนจิงไปโดยทั่วแล้วก็หาชายคนที่เขาจะให้ความเคารพได้น้อยมาก ทำไมน้ำเสียงในตอนนี้นั้นดูหวาดกลัวจะเลยล่ะ？

แต่สิ่งที่ทำให้จินวู่นั้นรู้สึกเหลือเชื่อเลยก็คือคำพูดของท่านผู้นำเฒ่า

เขากำลังส่งตั๋วให้จริงๆ！

ให้ใคร？

ถังเฉาเหรอ？

จินหวู่รู้สึกเหลือเชื่อ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง

“ท่านผู้นำเฒ่า ท่านพูดว่าอะไรนะครับ？ส่งอะไรนะครับ？ทำไมผมฟังไม่ค่อยเข้าใจเลย？”

จินหวู่อดไม่ได้ที่จะพูด

แต่ท่านผู้เฒ่านั้นไม่อยากที่จะมาอธิบายอะไร จึงพูดอย่างตรงไปตรงมา “อย่าถามมาก แกก็อยู่ตรงนั้นรอไปก่อน ไม่ใช่แค่ห้านาที ต่อให้เป็นห้าสิบนาทีหรือหนึ่งชั่วโมง แกก็ต้องรอฉัน แกยังมีความรู้สึกที่หยิ่งในศักดิ์ศรีอยู่ไหมล่ะ？”

พูดไปด่าไป ท่านผู้นำเฒ่าก็ได้วางสายลง ทิ้งให้จินหวู่อยู่ตามลำพังอย่างงุนงง

จางขุยที่รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติไปจึงอดไม่ได้ที่จะถามจินหวู่

จินหวู่ยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่พูดอะไร ราวกับคนโง่เขลาที่ยืนอยู่ในความงุนงง

กริ๊ง กริ๊ง！

ขณะนั้น โทรศัพท์ของถังเฉาก็ดังขึ้น

ยังคงเป็นสายโทรศัพท์จากผู้นำเฒ่าคนนั้น

“ฮัลโหล คุณถัง ไม่เกินหนึ่งนาที ผมกำลังจะไปถึงที่นั่นแล้วครับ！”

“ท่านไม่ต้องรีบ ไม่ต้องรีบร้อน”

หลังจากที่บอกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ท่านผู้นำเฒ่าก็ได้วางสายไป

ถังเฉายิ้มพร้อมกับจับมือหลินชิงเสว่

ทันใดนั้นก็พบว่ามือเล็กๆของหลินชิงเสว่นั้นเย็นเฉียบ ใบหน้าของเธอเองก็ดูตื่นตระหนก

ดังนั้นถังเฉาจึงพูดปลอบโยนไปว่า “ไม่ต้องกลัว อีกเดี๋ยวตั๋วเชิญจะถูกส่งมา”

ด้วยคำปลอบโยนของถังเฉา หลินชิงเสว่ก็รู้สึกสงบขึ้นเล็กน้อย

จางขุยเย้ยหยัน “พวกนายนี่ท้ายที่สุดก็ยังจะกระเสือกกระสนจนได้ ถึงแม้ว่าจะรอพวกนายห้าทีแล้วยังไงล่ะ ห้านาทีต่อมา พวกนายก็ยังคงไม่มีตั๋วเชิญอยู่ดีและก็จะถูกโยนออกไป...”

บึ๊นบึ๊น！

ก่อนที่จางกุยจะพูดจบ เสียงคำรามของเครื่องยนต์ก็ดังขึ้นไม่ไกลนัก

รถยนต์เชิงพาณิชย์เมอร์เซเดสเบนซ์สีดำคันแวววาวจอดอยู่ที่ประตูวังคริสตัล

ประตูรถเปิดออก ชายชราในชุดสูทผู้ซึ่งผมสีขาวและมีเคราก็ได้วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

อายุก็ป่าไปห้าสิบหกแล้ว แต่ยังวิ่งพุ่งราวกับวิ่งร้อยเมตรเข้าไปในวังคริสตัล ทุกคนต่างตกตะลึง

“นี่คงไม่ใช่ท่านผู้นำโดยตรงของคุณจิน ผู้ที่เป็นสมาชิกสมาคมการค้าเก้าราชา ท่านชิวใช่ไหม？”

“เขามาได้ยังไงกัน？”

“...”

ผู้คนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“พวกนายดูสิ อะไรอยู่ในแขนของท่านชิวกันน่ะ？”

ทันใดนั้น ไม่รู้ว่าใครอุทาน สายตาของทุกคนก็หันไปสังเกตเห็นกระเป๋าของท่านชิว

เห็นเพียงเขาวิ่งไปหาจินหวู่ด้วยจดหมายเชิญมากมาย

จินหวู่ลุกขึ้นทักทายในทันที “ท่านผู้นำเฒ่า ท่านช้าหน่อย...”

“ออกไป！อย่ามาขวางทาง！”

ท่านชิวผลักเขาออกไป

ท่ามกลางสายตาอันน่าเหลือเชื่อของผู้คนนับไม่ถ้วน ท่านชิวรีบตรงเข้าไปหาถังเฉาพร้อมกับยื่นจดหมายเชิญกองหนึ่งในมือให้

“คุณถัง นี่คือจดหมายเชิญของคุณครับ ส่งถึงแล้ว！”

“คุณลองนับดู ไม่ขาดเลยแม้แต่ใบเดียว！”

เมื่อพูดจบ ท่านชิวถึงจะกล้าที่จะหายใจเสียที

เขาไม่กล้าออกเสียงอะไร ได้แต่ยืนตรงหน้าถังเฉาอย่างระมัดระวัง ไม่รู้ว่าถังเฉานั้นจะพอใจหรือไม่

ผู้คนต่างมองไปที่ท่านชิวผู้ที่มีความสามารถมากและตำแหน่งที่สูงส่งที่กำลังโค้งตัวไปครึ่งหนึ่งราวกับเด็กน้อยที่ทำผิดและรอให้ถังเฉาตอบ

ถังเฉาที่มองไปเห็นจดหมายเชิญก็ขมวดคิ้วในทันที “ใครให้นายเอามาเยอะขนาดนี้กัน？เอามาแค่สามแผ่นก็พอแล้ว เอามาเยอะขนาดนี้ก็เสียของกันพอดีน่ะสิ？”

ถังเฉาดุ

ใบหน้าของท่านชิวดูหวาดกลัว เขากล่าวว่า “คุณถังพูดถูกแล้วครับ คุณถังพูดถูกแล้ว”

ถังเฉาหยิบจดหมายเชิญออกมาสามใบ จากนั้นส่งคำเชิญใบอื่นกลับไปให้เขาและพูดว่า “เอามาเยอะขนาดนี้แล้วทำยังไงดีล่ะเนี่ย？”

ท่านชิวคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเห็นถังเสี่ยวลี้ที่อยู่ด้านข้างถังเฉากำลังพับเครื่องบินกระดาษอยู่ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็สว่างวาบขึ้น “ให้ลูกสาวเอาไปพับเครื่องบินกระดาษเล่นก็แล้วกันครับ！”

“อืม วิธีนี้เชื่อถือได้อยู่”

ถังเฉาคิดว่าวิธีนี้นั้นใช้ได้ จากนั้นจึงพาหลินชิงเสว่มายืนที่ด้านหน้าของจินหวู่ จากนั้นมอบจดหมายเชิญทั้งสามฉบับให้

เขามองจินหวู่ที่กำลังตกตะลึง จากนั้นยิ้มและพูดว่า “เป็นยังไงล่ะคุณจิน การรอไม่กี่นาทีนี้มีความหมายต่อนายหรือเปล่า？”

“.....”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนตะลึงไปทันที

จินหวู่ที่สงสัยว่าดวงตาของเขานั้นผิดปกติหรือเปล่าจึงได้ทำการขยี้จากนั้นมองอีกครั้ง เห็นเพียงในมือของถังเฉาและหลินชิงเสว่ถือจดหมายเชิญอยู่จริงๆ

จดหมายเชิญเป็นสีดำทั้งหมด บริเวณโดยรอบยังฝังด้วยเพชรสีดำ ซึ่งนั่นทำให้ผู้คนต่างรู้สึกเหลือเชื่อ

เขาไม่คาดคิดว่าจะมีคนส่งจดหมายเชิญให้กับถังเฉาจริงๆ

แถมคนที่ส่งให้ยังเป็นคนที่ท่านผู้นำเฒ่า ผู้ที่เขาเคารพรักมากที่สุดอีกด้วย！

ขณะที่หลินชิงเสว่ถือจดหมายเชิญอยู่นั้น ทุกๆคนก็ต่างอยู่ในท่าทางที่งุนงง

ถังเฉาได้รับจดหมายเชิญมามากมายขนาดนี้ นี่มันมีราคามากเสียจนไม่ประเมินค่าไม่ได้แล้ว

ขณะนี้ ในใจของหลินชิงเสว่ที่เดิมทีไม่สงบนั้นก็ค่อยๆลดลงไป

“นี่ นี่นี่นี่...มันเป็นไปได้ยังไง？”

ทั้งจางขุยและสองสาวฝาแฝดนั้นดูโง่ในทันที แม้กระทั่งพูดจาก็ยังดูติดขัด

ฉากที่ท่านชิวนั้นมอบจดหมายเชิญให้กับถังเฉานั้นทำให้ในใจของจางขุยและสองสาวฝาแฝดนั้นสั่นคลอน

พวกเขาหวังว่านี่มันจะเป็นเพียงแค่ความฝัน ไม่นานก็จบไป

“จาง คุณชายจางคะ ดูเหมือนว่าพวกเขานั้นจะได้รับจดหมายเชิญจริงๆด้วย ตัวตลกดูท่าแล้วจะเป็นพวกเราเองใช่ไหม？”

ใบหน้าของสองสาวฝาแฝดซีดเผือดพร้อมกับจ้องมองไปที่ถังเฉา ทั้งอิจฉาและรู้สึกตื่นตระหนก

“ไม่ได้พูดว่า เขาเป็นแค่ลูกเขยที่เกาะู้หญิงกินหรอกเหรอ？ทำไมถึงสามารถให้ท่านชิวมามอบจดหมายเชิญได้ด้วยตนเองล่ะ？”

“คุณหลินเองก็ยังเป็นเจ้าหญิงคนโตของตระกูลหลิน ทั้งหมดนี้คือนายที่มั่วนิ่มไปเอง！”

“คนปล่อยความลือสมควรตายจริง”

“...”

คนรอบข้างต่างมองจางขุยและสองสาวฝาแฝดด้วยแววตาที่เย็นชา

เมื่อถูกคนจำนวนมากจ้องมอง จางขุย ทั้งสามคนแทบจะเป็นลม

ทันใดนั้น จางขุยก็เหลือบไปมองจดหมายเชิญของแขกคนหนึ่ง มันเป็นสีทอง ซึ่งแตกต่างจากจดหมายเชิญที่อยู่ในมือของถังเฉาและหลินชิงเสว่อย่างเห็นได้ชัด

จางขุยผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หัวเราะขึ้นมาราวกับว่าเขาเข้าใจอะไรบางอย่าง

“ฉันเข้าใจแล้ว ทุกๆท่าน ลองมองไปที่จดหมายเชิญที่อยู่ในมือของเขาสิ จดหมายเชิญในมือของพวกเขาไม่ใช่สีทอง มันคือของปลอมอย่างแน่นอน！”

“จดหมายเชิญปลอมยังกล้าที่จะเอามาหลอกเราอีกเหรอ？”

ป้าบ！

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่สิ้นเสียงลง จินหวู่ก็รีบขึ้นมาตบเข้าไปที่ปากของจางขุยฉาดใหญ่

“นายน่ะหุบปากไปเลยไป！”

จางขุยนั้นเกือบเป็นลมล้มไปจากการตบครั้งนี้แล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “คุณจิน นี่ท่านตบผมทำไมครับ？ทำไมท่านถึงไม่ไปตรวจสอบว่ามันเป็นจดหมายเชิญปลอมหรือเปล่า？”

ถังเสี่ยวลี้หยิบเครื่องบินกระดาษขึ้นมา จากนั้นก็ค่อยๆบินออกไปทีละลำ

ทุกคนนั้นจ้องมองด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง มองดูเครื่องบินกระดาษที่มีมูลค่ามากกว่าบ้านหลังหนึ่งบินว่อนกลางอากาศ

“.....”

ทุกคนนั้นดูโง่กันไปหมด

ในเวลานี้เองที่พวกเขาได้เข้าใจความหมายของคำว่า‘รวย’อีกครั้ง

มีเงินคืออะไร？อะไรที่เรียกว่าเศรษฐีที่แท้จริง？

เพียงแค่มีร้อยล้านหรือพันล้านก็ถือว่ารวยแล้วงั้นเหรอ？

ผิวเผิน

ปฏิบัติต่อสิ่งของล้ำค่าเป็นดั่งของเล่น เมื่อเล่นเสร็จก็โยนทิ้งไป

นี่สิคือการมีเงินที่แท้จริง

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเครื่องบินกระดาษ แต่ในสายตาของทุกคนนั้นมันคือบ้านหลายสิบหลังที่กำลังบินว่อนอยู่

ท้ายสุด บ้านเหล่านี้…

ไม่สิ เครื่องบินกระดาษเหล่านี้ล้วนแต่ตกไปที่กลางน้ำพุดนตรี

ฉึก…

ฉึก…

ฉึก…

ในเวลานี้ ทุกคนนั้นได้ยินเสียงของแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

มันคือเสียงของใจที่แตกสลาย

หลังจากบินเครื่องบินกระดาษแล้ว ถังเฉาและหลินชิงเสว่จับมือของถังเสี่ยวลี้แล้วเข้าไปในวังคริสตัลพร้อมกับท่านชิว

จางขุยและสองสาวฝาแฝดได้แต่ยืนอยู่ที่ด้านนอกของวังคริสตัลอย่างสิ้นหวัง ใบหน้าของเขาดูหมองคล้ำราวกับว่าสูญเสียจิตวิญญาณ

เมื่อสติกลับมา พวกเขามองดูเครื่องบินกระดาษที่กระจัดกระจายอยู่ในน้ำพุดนตรีอย่างตื่นเต้น

“คุณชายจาง คุณรีบดูสิ จดหมายเชิญมากมายเลย！”

มีแสงสว่างวาบในดวงตาของสองสาวฝาแฝด จางขุยเองก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเช่นกัน

ตึก ตึก…

หลังจากชั่งใจแล้ว พวกเขาก็กระโดดลงไปในน้ำพุดนตรีอย่างสิ้นหวังเพื่อหาเครื่องบินกระดาษในน้ำ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”

“จดหมายเชิญมากมายขนาดนี้！ครั้งนี้พวกเราก็จะสามารถเข้าไปเปิดโลกได้เสียที！”

“ฟ้ามีตาจริงๆ！”

ทั้งสามเดินออกมาจากน้ำพุดนตรีอย่างเปียกโชกไปทั้งตัว ถือจดหมายเชิญมากมายอยู่ในมือ หัวเราะอย่างบ้า

เมื่อได้รับจดหมายเชิญแล้ว จางขุยพาสองสาวฝาแฝดเข้าไปที่ประตูวังคริสตัลอย่างมีความสุขพร้อมกับส่งจดหมายเชิญที่เปียกชื้นให้แก่จินหวู่

“คุณจิน พวกเราก็มีจดหมายเชิญ รีบให้พวกเราเข้าเร็ว！”

เมื่อเห็นว่าคนโง่สามคนนี้กล้าที่จะปรากฏตัวต่อหน้าเขา จินหวู่ก็ได้ตบเข้าไปที่หน้าของพวกเขาโดยตรง

“เย็ดแม่ง ไม่รู้กฎการเข้าวังคริสตัลหรือไง？ ต้องเป็นจดหมายเชิญที่สมบูรณ์ ไม่มีรอยยับ ชื้น หรือมีรอยฉีกขาด！”

“อีกอย่าง เมื่อกี้ยังกล้ามาหลอกฉันอีกนะ เรียกคนมาตีมันซะ เอาให้ตาย！”

การตบของท่านผู้นำเฒ่านั้นยังเจ็บอยู่ จินหวู่โกรธจนปอดจะระเบิด เขาเรียกคนมานำสามคนนี้ออกไป

“ไม่ให้เข้าก็ไม่ให้เข้าสิ จะลงมือทำไมกัน？”

“อ๊ะ รองเท้าของฉัน！รปภ.ตัวเหม็นกล้ามาเหยียบรองเท้าฉันเหรอ ฉันจะบอกให้นายจบเห่แล้ว！”

“อ๊ะ..ตาฉัน พี่ชายฉันผิดไปแล้ว อย่าตีเลย--ถ้าจะตีก็อย่าให้โดนหน้าไม่ได้เหรอ”

“...”

ภายในสิบนาที จางขุยและสองสาวฝาแฝดก็ถูกขับไล่ออกจากวังคริสตัลไปด้วยความอับอาย