เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 71

บทที่ 71 ตระกูลหลินสวามิภักดิ์ต่อศัตรู

บริษัทโอ้ซิน เดิมเป็นบริษัทขนาดเล็กในเครือตระกูลหลิน ซึ่งตั้งอยู่ในนิคมอุตสาหกรรมพิเศษในเมืองหมิงจู

แต่ว่าหลังจากหลงเถิงกรุ๊ปกลายเป็นธุรกิจของบริษัทอื่น ธุรกิจของตระกูลหลินก็ถูกกลืนโดยตระกูลซ่ง และในที่สุดก็เหลือแค่บริษัทโอ้ชินเพียงบริษัทเดียวเท่านั้น

งานประมูลของลี่จิงกรุ๊ป เดิมตระกูลหลินมาร่วมงานก็เพื่อจะเสี่ยงโชคเท่านั้น ไม่คาดคิดว่าจะถูกถังเฉาประมูลได้

เดิมคิดว่ามันเริ่มต้นได้ดี แต่ไม่ได้คาดคิดว่าจะได้พบกับเรื่องราวที่พลิกผันมากมาย ตระกูลหลินจากนรกขึ้นสวรรค์ จากสวรรค์ลงนรก และสุดท้ายก็ขึ้นสู่สวรรค์ เกือบจะทำให้คนของตระกูลหลินหัวใจวาย

โชคดี ที่หลินเจิ้นสงเซ็นสัญญาในนามของตระกูลหลินกับลี่จิงกรุ๊ปเมื่อวานนี้ ถือว่าได้โครงการนี้อย่างเป็นทางการ ลี่จิงกรุ๊ปยังจ่ายเงินมัดจำเล็กน้อยให้กับตระกูลหลิน

หนึ่งล้าน

แม้ว่าสำหรับบริษัทลี่จิงกรุ๊ปจะเป็นเพียงเงินเล็กน้อยเท่านั้น แต่สำหรับตระกูลหลินแล้ว มันถือว่าเยอะมาก

ตอนเช้า พนักงานหลักของตระกูลหลินก็มาที่ห้องประชุมของบริษัทโอ้ชินเพื่อร่วมประชุม

เมื่อได้ข่าวว่าเงินได้เข้าบัญชีบริษัทแล้ว ทุกคนต่างดีใจจนยิ้มไม่หุบ

“แค็ก ๆ เจิ้นสง เมื่อเงินได้เข้าบัญชีแล้ว ควรจะแบ่งเงินได้แล้ว?”

หลินจ้องผู้ที่อาวุโสที่สุดได้ทำเสียงไอแค็ก อาศัยความอาวุโสที่สุด สั่งกับหลินเจิ้นสง

“ใช่แล้ว บริษัทลี่จิงกรุ๊ปนี่ก็ช่างตระหนี่ ให้เงินมัดจำแค่หนึ่งล้าน ถ้าแบ่งกันทุกคนจะได้คนล่ะเท่าไหร่?”

โจวเหม่ยหลิงก็บ่นเหมือนกัน “ฉันคิดว่า อย่างน้อยต้องห้าล้าน”

“ป้ารอง หนึ่งล้านก็ถือว่าดีแล้ว หากไม่อยู่ในสถานการณ์เดียวกันก็ไม่เข้าใจ” 

หลินฉ่ายเวยรู้สึกไม่พอใจ นี่คือรายได้ที่พ่อของเธอหามาด้วยความยากลำบาก ที่แบ่งปันให้พวกเขาถือว่าให้เกียรติมากแล้ว ยังมาจุกจิกจู้จี้อีก

ถึงแม้ว่าโจวเหม่ยหยูนจะไม่พูดอะไร แต่ก็มองคนที่อยู่ที่นี่ด้วยความรู้สึกเป็นปรปักษ์เช่นกัน

ในความคิดของเธอ คนเหล่านี้มาที่นี่เพื่อกอบโกยเงินของครอบครัวเธอ

“เอาล่ะ พอแล้ว!”

หลินเจิ้นสงตบโต๊ะอย่างกะทันหัน และตะโกนเสียงดัง ทันใดนั้นก็ไม่มีใครกล้าพูดอีกเลย

“พวกคุณลืมไปแล้วหรือว่าใครช่วยให้พวกเราชนะโครงการนี้?”

หลินเจิ้นสงมองไปรอบ ๆ แล้วกล่าวว่า “คือเสี่ยวเฉา แล้วพวกคุณล่ะ? ออกแรงกันสักนิดไหม? วันๆรู้แต่พูดแดกดันบั่นทอนกำลังใจ!”

เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา หลินจ้อง โจวเหม่ยหลิงและทุกคนมีสีหน้าไม่ปกติเล็กน้อย มันเป็นเรื่องจริง ในกระบวนการดำเนินงานของโครงการนี้ พวกเขาไม่ได้มีส่วนร่วมเลย

แต่ว่าโจวเหม่ยหลิงกล่าวอย่างไม่ลดละว่า “มันเป็นเรื่องที่เขาสมควรทำอยู่แล้ว ตระกูลหลินเลี้ยงดูเขามาตั้งนาน มันก็ไม่เห็นเป็นไร หากเขาจะมอบโครงการนี้ให้เราฟรี ๆ?”

ดวงตาของหลินเจิ้นสงเย็นชา และกำลังจะดุด่า แต่ถูกโจวเหม่ยหยูนขวางไว้เสียก่อน “เอาล่ะ เจิ้นสง รีบแบ่งเงินกันเถอะ ช่วงนี้พวกเราหางานทำไม่ได้จริง ๆ ตอนนี้เกือบไม่มีเงินเหลือแล้ว”

คนอื่นก็พยักหน้า ไม่หาเรื่องตอกย้ำถังเฉาอีกต่อไป

ลี่จิงกรุ๊ปมีอิทธิพลอย่างมากในภาคอุตสาหกรรม หลังจากสั่งขึ้นบัญชีดำตระกูลหลินทุกคนยกเว้นหลินเจิ้นสง ช่วงหลายวันที่ผ่านมาพวกเขาประสบปัญหาในการหางาน คนอื่นรู้ว่าพวกเขาเป็นคนของตระกูลหลิน ก็จะขับไล่ไม่รับพวกเขาเข้ามาทำงาน

ไม่มีทางเลือก เพราะว่าลี่จิงกรุ๊ปเป็นบริษัทที่ใหญ่มาก พวกเขาสั่งขึ้นบัญชีดำ ใครจะกล้ารับ ถ้ารับก็แสดงว่ามีเจตนาเป็นศัตรูกับลี่จิงกรุ๊ป?

สิ่งนี้ส่งผลให้คนตระกูลหลินทั้งหมด ต้องอาศัยให้หลินเจิ้นสงเลี้ยงดูเพียงลำพัง

หลินเจิ้นสงกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นก็เริ่มแบ่งเงิน

ครอบครัวหลินจ้องกับโจวซูหัวได้ห้าหมื่น ครอบครัวหลินอีเจิ้งกับโจวเหม่ยหลิงได้ห้าหมื่น หลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนคนล่ะห้าหมื่นเท่ากับหนึ่งแสน เงินที่แบ่งเสร็จ รวมทั้งหมดสามแสน

เมื่อได้เห็นจำนวนเงิน ทุกคนก็รู้สึกโมโหทันที

ปัง-----

หลินอีเจิ้งตบโต๊ะ กล่าวด้วยความโมโหว่า “เจิ้นสง คุณให้เงินขอทานหรือ? แค่ห้าหมื่นต่อคนต่อครอบครัว?”

“ใช่ คุณตระหนี่เกินไปแล้ว? ฉันคิดว่าคุณมีเจตนาจะดูถูกพวกเรา!”

หลินฉ่ายเวยก็ถามด้วยความสงสัยว่า “พ่อ พ่อคีย์ศูนย์ตกไปหนึ่งตัวหรือเปล่า? ห้าหมื่นมันน้อยไปจริง ฉันใช้สองวันก็หมดแล้ว”

หลินเจิ้นสงมองทุกคนอย่างเย็นชา รู้สึกหมดหนทาง คนเหล่านี้ ไม่ตระหนักว่าเงินนี้เป็นทุนเริ่มต้นที่ลี่จิงกรุ๊ปมอบให้พวกเขา ถ้าหากทำงานแล้วลี่จิงกรุ๊ปไม่พอใจผลงาน ความร่วมมือหลังจากนั้นก็จะไม่มีอีกต่อไป

เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า “เงินนี้ลี่จิงกรุ๊ปมอบให้พวกเราสำหรับทำโครงการ มันไม่ใช่ผลกำไรที่แท้จริง ฉันแบ่งให้คุณคนละห้าหมื่น ก็ถือว่าดูแลพวกคุณมากแล้ว”

“แต่ว่าเงินห้าหมื่น ซื้ออะไรได้!”

“ฉันไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้!”

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครใส่ใจ แค่สนใจว่าตนเองสามารถได้เงินใส่กระเป๋าเท่าไหร่

เมื่อมองไปที่สมาชิกตระกูลหลิน หลินเจิ้นสงรู้สึกหมดพลังใจ “ตอนนี้มันเป็นเวลาที่เราควรพิจารณาว่าจะทำโครงการนี้ให้ดีได้อย่างไร? ไม่ใช่ว่าแต่ละคนจะแบ่งเงินได้เท่าไหร่!”

โจวเหม่ยหลิงชักสีหน้าทันที กล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “นี่มันเป็นงานของคุณ เกี่ยวอะไรกับพวกเรา?”

“ลี่จิงกรุ๊ปบอกอย่างชัดเจนแล้วว่า คุณเป็นตัวแทนรับผิดชอบเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น พวกเราทุกคน ถูกขึ้นบัญชีดำแล้ว ยังจะหวังให้พวกเราช่วยอะไรอีก?”

เวลานี้ คนที่รู้สึกไม่พอใจหลินเจิ้นสงก็มีมากขึ้นเรื่อย ๆ จนสุดท้ายหมดทั้งห้องประชุม

“ฮ่า ๆ ดูเหมือนว่าตระกูลหลินของพวกคุณจะมีความขัดแย้งกันเล็กน้อย......”