เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 720

คนในตระกูลหลวงอื่นๆที่อยู่รอบๆ ต่างถอยห่างออกไปคนละก้าวโดยปริยาย และดูไม่ออกกว่าบนใบหน้าของพวกเขามีความสุขหรือโกรธเคืองอะไร

แต่ว่า ในสายตาทุกคนรู้ว่า ตระกูลหลินจะลงมือกับถังเฉา

ไม่ลังเลที่จะใช้กำลัง!

“คุณอาลุง นี่คือวังคริสตัล พวกคุณต้องการจะทำอะไรคะ?”

ใบหน้าของหลินชิงเสว่เย็นชา ดวงตาเบิกกว้าง น้ำเสียงโกรธจัด

ใบหน้าของถงเจินเต็มไปด้วยความเยือกเย็น "หลินชิงเสว่ พวกเราให้โอกาสคุณพอแล้ว แต่พวกคุณกลับทำให้พวกเราอับอายมาก ในเมื่อพวกคุณไม่ให้ งั้นก็อย่าให้ พวกเราจะแย่งมันมา!"

หลินอิ่นตบมือ

แปะๆ!

ทันใดนั้นข้างนอกก็มีกลุ่มคนสวมชุดสูทสีดำเดินพุ่งเข้ามา ยืนอยู่ข้างหลังหลินอิ่น

บรรยากาศในวังคริสตัลเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมในทันที แววตาของถังเฉาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา ถังเสี่ยวลี้ที่อยู่ในอ้อมแขนก็ได้รับความตกใจ กอดคอของถังเฉาไว้แน่น

“หลินอิ่น คุณมันบ้าแล้ว!”

“นี่เป็นงานที่สมาคมการค้าเก้าราชาจัดขึ้น คุณกล้าพาผู้บอดี้การ์ดของตระกูลหลินเข้ามาเหรอ?

คนของสมาคมการค้าเก้าราชายืนอยู่ในเหตุการณ์ไม่น้อย แต่ละคนทั้งตกใจทั้งโมโหพากันตำหนิต่อว่า

สีหน้าของหม่าเหวินซวนยิ่งเคร่งขรึมสุดขีด "หลินอิ่น พวกคุณตระกูลหลิน อยากเป็นตระกูลหลวงที่พินาศคนแรกใช่มั้ย?"

กวาดสายตามองบอดี้การ์ดของตระกูลหลินอย่างเย็นชา แต่หม่าเหวินซวนกลับไม่กลัว น้ำเสียงก็ยังอดกลั้นไว้ด้วยความโกรธ

ตระกูลหลวงที่อยู่รอบๆ เมื่อได้ยินแล้วก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว

อันที่จริง หลินอิ่นเรียกบอดี้การ์ดของตระกูลหลิน ซึ่งสัมผัสได้ถึงความอดกลั้นของสมาคมการค้าเก้าราชาได้จริงๆ

แม้ว่าตระกูลหลินจะแข็งแกร่ง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสมาคมการค้าเก้าราชา ก็ยังดูอ่อนแอ

แค่ความกดขี่ทางการค้า ตระกูลหลินก็ไม่สามารถรับไหวแล้ว

ดังนั้นหม่าเหวินซวนจึงมีความมั่นใจพอที่จะดุหลินอิ่นด้วยความโกรธ

หลินอิ่นในขณะนี้เผชิญกับแรงกดดันมหาศาล ชาไปทั้งหนังศีรษะ แต่เขาอดทนต่อการกดขี่ และพูดด้วยเสียงต่ำว่า “ประธานหม่า เรื่องนี้ตระกูลหลินผมวู่วามเกินไป หลังจากวันนี้ จะต้องหาเวลามาขอโทษด้วยตัวเอง!”

“แต่ว่าฉลากของซอยตงเฉิน พวกเราตระกูลหลินต้องเอามาให้ได้!”

หลินอิ่นในเวลานี้ ไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว ใครมาก็ไม่ได้

“บังอาจ!”

หม่าเหวินซวนโกรธจะเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ สมาชิกหลักของตระกูลหลิน กล้าที่จะเพิกเฉยต่อคำสั่งของเขา

บ้าการค้าก็กำลังมองจากด้านล่าง ถ้าตัวเองแก้ปัญหาไม่ได้ เก็บความรู้สึกแย่ๆไว้ อนาคตของเขาก็จะคลุมเครือ

พอนึกถึงตรงนี้ หม่าเหวินซวนไม่ลังเลอีก ตะโกนว่า "ตอนนี้เป็นการแข่งขันรอบสุดท้ายแม้ว่าจะยังไม่เริ่ม แต่กฎกติกามีมานานแล้ว ในสนามเลี่ยงที่จะเกิดเรื่องขัดแย้งไม่ได้ ใครจับฉลากได้ ก็คือคนนั้น พวกคุณยังอยากจะฝืนแย่งอีก?”

ด้วยเสียงตะโกนดังของหม่าเหวินซวน ในหัวใจของหลินชิงเสว่ที่ไม่สงบ ก็หายไปเช่นกัน

เธอไม่เชื่อ ว่าในอาณาเขตของสมาคมการค้าเก้าราชาตระกูลหลินจะกล้า ลงมือกับพวกเขา

แน่นอนหลินอิ่นไม่กล้า แต่ในไม่ช้า หลินอิ่นก็หัวเราะเบาๆ "แน่นอนไม่ใช่ พวกเราต้องการหารือเรื่องในตระกูลหลินกับพวกเขาหน่อย"

จากนั้นเขาก็มองไปที่หลินชิงเสว่ “ชิงเสว่เอ้ย ตอนนี้มีเรื่องบางอย่างในครอบครัวที่ต้องการความร่วมมือกับคุณ ออกมากับพวกเราหน่อย"

ฮะ！

คำพูดนี้ออกมา สีหน้าของหลินชิงเสว่เปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน แต่สีหน้าของถังเฉายังคงปกติ

หลินอิ่นก็ไม่ได้บอกว่าจะลงมือในสมาคมการค้าเก้าราชานะ ขอเพียงแค่ออกจากวังคริสตัล สมาคมการค้าเก้าราชาก็ยุ่งไม่ได้แล้ว

แต่หลินอิ่นใช้เรื่องของครอบครัวเพื่อเรียกหลินชิงเสว่ออกมา สมาคมการค้าเก้าราชาก็ห้ามไม่ได้ ในเมื่อ เป็นเรื่องของคนในครอบครัวไม่สามารถไปจัดการได้!

สีหน้าหลินชิงเสว่ยิ่งเย็นชา "ฉันไม่ใช่คนของตระกูลหลินแล้ว ยังต้องออกไปกับพวกคุณทำไม?”

หลินอิ่นยิ้มที่มุมปากและพูดอย่างดูถูก "แน่นอนคุณไม่ใช่คนของตระกูลหลินแล้ว แต่คุณสามารถพูดได้ไหมว่า ระหว่างพวกเราไม่มีความเกี่ยวข้องกันสักนิดเหรอ?”