เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 721

คำพูดนี้เล่นเอาหลินอิ่นและถงเจินผงะทั้งคู่ ทั้งสองหันไปมองตามสัญชาตญาณ

ปรากฏว่าไม่มีอะไรทั้งนั้น

หลินอิ่นด่าทออย่างบันดาลโทสะ “แกบังอาจหลอกฉัน?!”

ที่จริง เรื่องที่ทำให้เขาบันดาลโทสะไม่ใช่เรื่องที่ถังเฉาหลอกเขา แต่เพราะเมื่อกี้ตอนที่ถังเฉาบอกให้เขาหันมองด้านหลัง เขาผวาจริงๆ

สองขาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

หลินอิ่นอยู่มาจนป่านนี้ ต่อให้เป็นตอนประจันหน้ากับหลินรั่วหวียังไม่เคยลนลานขนาดนี้มาก่อน

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยู่ในสภาพไม่น่าดูขนาดนี้มาก่อน

ถังเฉาหัวเราะ “ฉันไม่ได้หลอกแกนะ ฉันบอกให้แกมองด้านหลัง ด้านหลังแกมีคนตั้งเยอะ”

พอพูดประโยคนี้จบ หลินอิ่นไม่ได้หันกลับไปอีก กลับเป็นหลินชิงเสว่ที่ชะโงกมอง

ด้านหลังหลินอิ่นมีคนยืนอยู่เรียงรายจริงๆ ส่วนใหญ่เป็นคนหน้าคุ้นทั้งนั้น และมีบางคนที่หลินชิงเสว่ไม่เคยเห็น

แต่ ไม่มีใครคือบ้าการค้าเลยนี่?

หลินชิงเสว่อดดึงเสื้อถังเฉาไม่ได้ เธอเอ่ยเสียงแผ่ว “คุณรู้ได้ยังไงว่าบ้าการค้าจะมาคะ? ตอนนี้เหลือเวลาอีกห้านาทีงานประมูลก็เริ่มแล้วนะ”

นาฬิกาบนกำแพงเดินต่อไปทุกวินาที งานประมูลที่ซอยตงเฉินกำลังจะเริ่มในอีกห้านาที

ทุกคนรอด้วยความร้อนใจ

ตอนแรกหม่าเหวินซวนบอกว่าคุณบ้าการค้าต้องมาแน่ ทุกคนเชื่ออย่างไม่สงสัย

แต่พอถูกหลินอิ่นตั้งข้อกังขา ทุกคนสั่นคลอนกันหมด

คนเราสั่นคลอนง่ายมาก เหลือแค่ห้านาที บ้าการค้าจะมาหรอ?

“ไอ้หนุ่ม คุณบ้าการค้าไม่ได้มาที่นี่สักหน่อย แต่แกกลับบอกว่าเขาอยู่ด้านหลังฉัน กุเรื่องแบบนี้ไม่กลัวหรอว่าจะเกิดอะไรขึ้น?”

หลินอิ่นหน้าตาฉุนเฉียว ตะคอกใส่ถังเฉา

ถงเจินก็จ้องเขาเขม็งอย่างกราดเกรี้ยว

เมื่อกี้ตอนถังเฉาบอกว่าบ้าการค้าอยู่ด้านหลังพวกเขา ถงเจินตกใจแทบตาย

พอหันไปมอง กลับไม่มีอะไร

ตอนนี้ถงเจินเกลียดถังเฉาสุดๆ

ถังเฉาพูดเนิบๆ "ฉันไม่ได้โกหกสักหน่อย พวกคุณลองมองดีๆสิ ว่าบ้าการค้าอยู่ด้านหลังคุณหรือเปล่า?"

พอคำพูดนี้ถูกเอื้อนเอ่ย หลินอิ่นและถังเจินมีสีหน้าโกรธเกรี้ยวมากขึ้น

"ยังจะโกหกฉันอีกหรอ ต่อให้แกพูดน้ำไหลไฟดับขนาดไหน บ้าการค้าก็ไม่มาหรอก!"

พูดจบ เขาก็สั่งพวกบอดี้การ์ด "พาพวกเขาออกไปนอกวังคริสตัล ฉันมีบางอย่างจะบอกพวกเขา!"

"ครับ!"

บอดี้การ์ดของตระกูลหลินสีหน้าเย็นชา ก้าวยาวๆไปอยู่ตรงหน้าถังเฉาและหลินชิงเสว่โดยไม่มีความลังเลใดๆ

"นายท่านของเราขอเชิญ ไปกับพวกเราหน่อย"

พูดจบก็เดินออกไปนอกวังคริสตัล

แต่หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็พบว่าถังเฉาและหลินชิงเสว่ไม่แม้แต่จะยืนขึ้นด้วยซ้ำ

พอเห็นภาพนี้ หลินอิ่นและถงเจินเผยรอยยิ้มเย็นที่มุมปาก

ฉินกวนฉี เย่เซ่าเตี๋ยและคนอื่นๆ ก็รอดูเรื่องสนุกกันอยู่

พวกเขารู้ว่าถังเฉามีความสามารถกล้าแกร่ง แต่ที่นี่คือวังคริสตัล

ตระกูลหลินพาพวกเขาออกไปด้วยเรื่องตระกูล ตราบใดที่ไม่เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น สมาคมการค้าเก้าราชาก็ยุ่งไม่ได้ แต่ถังเฉาไม่เหมือนกัน หากเขาต่อต้าน ก็จะทำให้เกิดความขัดแย้ง

เรื่องแบบนี้สมาคมการค้าเก้าราชาไม่อนุญาตให้เกิดขึ้นแน่

อภิสิทธิ์ สามารถปรากฏได้ทุกเมื่อ

ทว่า ถังเฉายังไม่คิดจะลุกขึ้น เขายังคงจิบชาร้อนในมือเบาๆ

"อยากตายเรอะ!"

"ในมือคุณไม่ลุก งั้นผมจะช่วยคุณเอง!"

บอดี้การ์ดของตระกูลหลินบันดาลโทสะ มือข้างหนึ่งยื่นไปคว้าไหล่ของถังเฉาอย่างรวดเร็ว

ฟู่วฟู่วฟู่ว!

หลังจากบอดี้การ์ดของตระกูลหลินปรับเปลี่ยนโฉมใหม่แล้ว ความสามารถโดดเด่นจริงๆ ลงมือทีทุกคนได้ยินเสียงลมกันหมด

ทุกคนอดรู้สึกไม่ได้ว่า ไหล่ของถังเฉาคงจะใช้งานไม่ได้อีกแล้ว

ทว่า ถังเฉาไม่รู้สึกอะไรต่อมือของบอดี้การ์ดเลย ราวกับว่าเขาแค่ตบไหล่ถังเฉาเบาๆเท่านั้น ไม่เจ็บไม่ปวด

“......”

เงียบ

เงียบราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิต

ทุกคนอึ้งกันหมด ถังเฉาต้องเจ็บจนลงไปดิ้นกับพื้นสิ ทำไมไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยล่ะ?

หลินอิ่นได้สติแล้วโมโหจนด่ากราด “แกจะยั้งมือทำไมวะ เอาให้มันแขนหลุดไปเลยสิโว้ย”

บอดี้การ์ดตระกูลหลินคนนั้นยืนอยู่ด้านหลังถังเฉาประหนึ่งรูปปั้น มือข้างหนึ่งจับไหล่ถังเฉาไว้แน่น สีหน้าจากอึ้งแปรเปลี่ยนเป็นผวา

เขาออกแรงมากแล้วนะ แต่ถังเฉายังไม่รู้สึกอะไรเลย

ห้านิ้วของเขาราวกับจับลงไปบนเหล็ก

“เอามือของแกออกจากไหล่ของเขาซะ”

ทันใดนั้น เสียงสงบเรียบเฉยเสียงหนึ่งดังไปทั่ววังคริสตัล

เสียงนั้นไม่ได้ดังมาก แต่กลับแฝงไว้ด้วยบารมีดุดันที่ไม่อาจขัดขืน

ทุกคนในที่นี้ทำหน้าอึ้งกันหมด เพราะเสียงนั้นไม่ได้ออกจากปากของถังเฉา

ฟึ่บฟึ่บฟึ่บ!

ทุกคนหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง สายตาไปจับอยู่เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งด้านหลังหลินอิ่น

ชั่วขณะนั้น เขากลายเป็นจุดสนใจของทั้งงาน

ถังเฉาเผยรอยยิ้มเมื่อเห็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีคนนั้น

หลินอิ่นและถงเจินกลับมีสีหน้าเลื่อนลอย แทบจะเอ๋อไปแล้ว

“นายเองรึ?!”

ถงเจินร้องเสียงหลงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หลินอิ่นจำได้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้คือเด็กหนุ่มที่เผลอชนพวกเขา

ตอนนั้นพวกเขายังนึกว่าคนๆนี้เป็นคนจากตระกูลเล็กๆ ไม่เคยเห็นมาก่อน คิดไม่ถึงว่าจะกล้าตะคอกใส่พวกเขาต่อหน้าสาธารณชน

พอได้สติ หลินอิ่นและถงเจินหน้าตาเกรี้ยวกราดขึ้นมา