เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 722

“อา….อาจารย์?”

ตู้ม!

พอคำนี้่ถูกเอื้อนเอ่ยออกไป ทั้งวังคริสตัลเงียบกริบ เงียบจนถ้าตอนนี้มีเข็มหล่นยังได้ยิน

ทุกคนใจเต้นรัวเร็วขึ้น หายใจติดขัด สายตาจับจ้องอยู่ที่ถังเฉาและบ้าการค้าอย่างเลื่อนลอย

ถังเฉา….เป็นอาจารย์ของบ้าการค้าหรือนี่?!

นาทีนี้ นอกจากไม่กี่คนที่รู้เรื่องอยู่แล้ว ทุกคนอึ้งกันหมด

ตาโตอ้าปากค้าง สีหน้าเลื่อนลอย

“เป็นไปได้ยังไง? เขาเป็นสามีของหลินชิงเสว่ไม่ใช่หรอ ทำไมถึงกลายเป็นอาจารย์ของบ้าการค้าล่ะ?”

“ไม่จริง! ไม่จริง! ฉันไม่เชื่อ!”

“พระเจ้า……”

บางคนอุทานเสียงหลงด้วยสีหน้าตื่นตระหนก บางคนตะโกนด้วยอารมณ์ตื่นเต้น และมีคนอีกมากที่หน้าตาเหมือนเจอผี พึมพำกับตัวเอง

ทั้งวังคริสตัล ตกอยู่ในบรรยากาศตื่นตกใจ

ในบรรดาคนเหล่านี้ หลินอิ่นและถงเจินถือเป็นที่สุด

หลินอิ่นเหงื่อเม็ดเท่าถั่วไหลเต็มหัว จนหลังเสื้อชุ่มไปหมด เขาตัวสั่นเบาๆ กัดฟันแน่น

ถงเจินยิ่งดูไม่ได้ไปใหญ่ เธอล้มลงนั่งกับพื้นเสียงดังตุ้บ และลุกไม่ขึ้นอีก

ฉินกวนฉี ถังฉันเจี๋ย เย่เซ่าเตี๋ย ถังหลินและคนอื่นๆต่างมีสีหน้าเหลือเชื่อ

นี่มันกระทันหันเกินไป พวกเขาไม่ได้คิดไปถึงขั้นนั้นเลย

ที่บ้าการค้าออกหน้าอาจแค่เพราะต้องการรักษาหน้าตาและความน่าเกรงขามของสมาคมการค้าเก้าราชาเท่านั้น แต่ไม่ใช่เพื่อออกหน้าให้ถังเฉาและหลินชิงเสว่

ยังไงซะ คำพูดคำจาและการกระทำของหลินอิ่นและถงเจิน ล้ำเส้นของสมาคมการค้าเก้าราชาจริงๆ

แต่พวกเขาเข้าใจผิด บ้าการค้าถึงกับเรียกถังเฉาว่าอาจารย์

ใครจะไปคิดถึงว่าถังเฉาคืออาจารย์ของบ้าการค้า?

“ที่ ที่รัก นี่มันไม่จริงใช่มั้ย”

ถงเจินนั่งกับพื้น เหงือกสั่นจนฟันสบกันเสียงดังกึกกัก

หลินอิ่นก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่ เขาเอ่ยเสียงสั่น “บ้าการค้าไม่หลอกใคร น่าจะเป็นเรื่องจริง”

“พวกเราผิดเอง ที่ไม่รู้ตัวให้เร็วกว่านี้”

ที่จริงหลินอิ่นและถงเจินมีโอกาสรู้ตัวเร็วกว่านี้ว่าถังเฉาก็คืออาจารย์ของบ้าการค้า

ตอนที่พวกเขาชนเข้ากับบ้าการค้า บ้าการค้าเรียกถังเฉาว่า ‘รองหัวหน้า’

เพียงแต่ตอนนั้นหลินอิ่นและถงเจินหยิ่งยโส วางตัวหัวสูงยิ่งกว่าพวกผู้ดี จึงไม่ได้ใส่ใจ

ตอนนี้มานึกเสียใจ สายไปแล้ว

แต่ หลินอิ่นยังไม่อยากเชื่อความจริงนี้

หลังจากรู้ตัว เขาพยายามคลี่ยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าร้องไห้และพูดกับบ้าการค้า “คุณบ้าการค้าครับ ต่อให้ท่านจะกำราบเรื่องวุ่น ทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก ทำเรื่องเล็กให้หายไป ก็ไม่เห็นต้องลดตัวขนาดนี้ด้วยการเรียกขานเขาว่าอาจารย์เลยนะครับ……”

คำพูดของหลินอิ่นเตือนสติถงเจิน เธอลุกขึ้นพรวด พร้อมสมทบ “ใช่ค่ะๆ คุณบ้าการค้า ท่านฐานะอะไรแล้วเขาฐานะอะไร มีสิทธิ์เป็นอาจารย์ท่านที่ไหนกันคะ?”

ฟึ่บ!

เมื่อคำพูดนี้ถูกเอื้อนเอ่ย สายตาบ้าการค้าเย็นยะเยือกขึ้นมาทันที

หม่าเหวินซวนด้านหลังเขาเข้าใจทันที เขาก้าวไปอยู่ตรงหน้าถงเจินด้วยใบหน้าเย็นชา และตบเธอลงไปร่วงกับพื้น

"สิทธิ์รึ? ฉันสามารถบอกเธอได้อย่างชัดเจนเลยว่า คุณถังคือคนยิ่งใหญ่ระดับที่แม้แต่คุณบ้าการค้ายังต้องพูดว่า ‘สวัสดีครับอาจารย์’ ด้วยความเคารพ เพียง แต่คุณถังไม่ชอบเอิกเกริก จึงไม่เปิดเผยตัวตนของเขา พวกเธอนี่สิ ได้คืบจะเอาศอกหรอ? "

บ้าการค้ามองทุกอย่างด้วยสายตาเย็นยะเยือก สีหน้าได้เปลี่ยนเลยสักนิด

วินาทีต่อมา ภายใต้สายตาจ้องมองจากผู้คนมากมาย เขาเดินตรงมาอยู่หน้าถังเฉา สองมือประสาน โค้งตัวต่ำ

"อาจารย์ครับ ตั้งแต่จากกันคราวก่อน นี่ก็ผ่านไปหลายปีแล้ว ห้าปีแล้วอาจารย์ยังรูปโฉมเหมือนเดิมเลยนะครับ!"

ตู้ม!

ท่าทางโค้งต่ำของบ้าการค้าสะเทือนขวัญทุกคน ผู้คนตาโตด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

หลินอิ่นและถงเจินหวาดกลัวจนเกือบจะสิ้นหวัง

ก่อนหน้านี้ พวกเขายังมีความหวังอยู่นิดหน่อย พวกเขารู้สึกว่าบ้าการค้าจงใจเรียกถังเฉาว่าอาจารย์ คิดไม่ถึงว่าบ้าการค้าถึงกับโค้งคำนับ!

ทั้งต้าเซี่ยแห่งนี้ มีใครที่สามารถพอจะให้บ้าการค้าโค้งคำนับบ้าง?

ทว่า สิ่งที่น่าขนลุกขนพอง ยังมีอีก

กลุ่มสมาชิกทั้งหมดของสมาคมการค้าเก้ามังกรเดินไปข้างหน้า โดยมีหม่าเหวินซวน และท่านชิวนำ พร้อมโค้งคำนับถังเฉาอย่างพร้อมเพรียง