เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 725

“เวรเอ๊ย!”

เสียงดับเครื่องยนต์ดังขึ้น พริบตาเดียวราศีเกรียงไกรที่จางขุยสั่งสมขึ้นมาก็ล้มไม่เป็นท่า

หน้าเขาซีดเผือด ท่าทางเหมือนคนป่วย

“คุณชายจางคะ คุณ…..”

จางขุยแทบจะโรคหัวใจกำเริบ “อุบัติเหตุ อุบัติเหตุ ปกติไม่เร็วขนาดนี้หรอก……”

สองสาวฝาแฝดสวมเสื้อผ้าอย่างอารมณ์ค้าง และมองออกไปนอกหน้าต่าง

ปรากฏว่าได้ยินเสียงดับเครื่องยนต์เหมือนกัน

พวกเธอเบ้ปากอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ “คุณชายจางคะ ทำไมตั้งแต่ไปวังคริสตัลมาเมื่อวาน คุณถึงปอดแหกขึ้นเยอะเลยคะ? กลัวแม้กระทั่งรถที่จอดข้างถนน”

“นั่นน่ะสิคะ พวกเราไม่ใช่โจรซะหน่อย เราแค่มาเยี่ยมชม เยี่ยมชมเข้าใจมั้ยคะ?”

แฝดพี่แฝดน้องผลัดกันพูดแดกดัน

จางขุยผงะ “เธอว่าอะไรนะ จอดอยู่ริมถนนหรอ?”

“ใช่น่ะสิคะ”

แฝดน้องพูดอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ “ซอยตงเฉินก็อยู่ริมถนนนี่ ถ้าเป็นถนนก็ต้องมีรถจอดอยู่แล้วนี่คะ คุณคงไม่คิดว่าเจ้าของซอยตงเฉินกลับมาหรอกนะ”

“เรื่องนั้น…..”

จางขุยเหงื่อผุดที่หน้าผากเม็ดเท่าถั่ว เขามองออกไปนอกประตูตามสัญชาตญาณ

นี่เขาคิดไปเองหรอ

จางขุยยังไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่

เมื่อกี้เขาได้ยินอย่างชัดเจนว่ารถคันนั้นจอดอยู่หน้าประตู

ต่อให้จอดที่ถนน ใครกันจะจงใจจอดรถที่หน้าประตูซอยตงเฉินทั้งที่รู้สถานการณ์ของซอยตงเฉินอยู่แล้ว

“พวกเรารีบไปจากที่นี่กันดีกว่า”

จางขุยจูงมือสองสาวฝาแฝดอย่าไม่ฟังอะไร เตรียมไปจากที่นี่

“เฮ้ คุณทำอะไรคะ…..”

สองสาวฝาแฝดกลับเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่ยอมไป พวกเธอกำลังจะส่งเสียงร้อง

ตึง! ตึง! ตึง!

ทันใดนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากสวนด้านหน้านอกซื่อเหอย่วน

เสียงของสองสาวฝาแฝดชะงักงันในทันใด สีหน้าซีดลงแบบเห็นได้ด้วยตาเปล่า เม็ดเหงื่อผุดออกมาเต็มหน้าผาก

“แย่แล้วแย่แล้ว เจ้าของซอยตงเฉินกลับมาแล้ว พวกเราจะทำยังไงกันดี”

สองสาวฝาแฝดกลัวจนมีสภาพเหมือนมดบนกระทะร้อน ร้อนใจจนเดินวนไปวนมา

จางขุยก็กลั้นหายใจ ไม่กล้าหายใจแรง

เขาในตอนนี้ถือว่ายังใจเย็นอยู่ พอฟังเสียงฝีเท้าจากด้านนอก เสียงหนึ่งเป็นรองเท้าหนัง อีกเสียง เป็นเสียงส้นสูงกระทบพื้น

เป็นการแสดงให้เห็นว่า คนมาเป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่ง

เสียงฝีเท้าเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ สองสาวฝาแฝดอย่างกับทำวิญญาณหายไป

กลับเป็นจางขุยที่ใจเย็นลง

เขาคิดไว้แล้วว่าจะพูดยังไง แค่บุกเข้ามาโดยไม่ตั้งใจเท่านั้น ไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอก

อย่างมากก็แค่เสียหน้า

แอ๊ด!

ขณะนั้น ประตูมังกรของซื่อเหอย่วนถูกผลักออก ถังเฉาพาสมาชิกครอบครัวเดินหัวเราะกันเข้ามา

แต่แล้ว พอเห็นจางขุยและสองสาวฝาแฝดที่ยืนอยู่ในสวน สายตาของทั้งหกคนสบเข้าด้วยกัน บรรยากาศเงียบลงในบัดดล

ถังเฉามองพวกเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ สายตาหลินชิงเสว่ก็ตื่นตระหนกอยู่นิดหน่อย

พวกจางขุยสามคนก็อึ้งไป

“ถังเฉา หลินชิงเสว่ พวกนายเองหรอ?!”

ตีเขาให้ตายเขาก็คิดไม่ถึงว่าคนที่เข้ามาในซื่อเหอย่วนจะเป็นพวกเขา

สองสาวฝาแฝดมองอึ้งๆอยู่นาน ก่อนจะหัวเราะร่วน “ฉันก็นึกว่าใคร ไม่ใช่คู่ปรับก็คงไม่เจอกันสินะ…..”

หลินชิงเสว่หน้าเย็นเยียบ เมินเฉยต่อเสียงหัวเราะเย็นๆของสองสาวฝาแฝด พูดขึ้นทั้งที่ใบหน้างดงามของเธอเย็นยะเยือก “ทำไมพวกเธอถึงมาอยู่ที่นี่”

ในเมื่อเป็นพวกหลินชิงเสว่ จางขุยก็ไม่มีอะไรต้องกลัวอีก รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาฉายแววเย้ยหยัน

“ชิงเสว่ เธอถามแบบนี้ไม่ค่อยดีเลยนะ ทุกคนก็ลอบเข้ามาเยี่ยมชมซอยตงเฉินกันหมด อย่าสงสัยกันไปมาเลยดีกว่า”

“ลอบเข้ามา?!”

สีหน้าหลินชิงเสว่เปลี่ยนไปอย่างมาก สายตาเย็นยะเยือกลง

เธอเข้าใจแล้ว จางขุยลอบเข้ามา และคิดว่าตัวเองลอบเข้ามาเหมือนๆกันพวกเขา

หลินชิงเสว่โมโหขึ้นมาทันควัน “พวกเธอกล้าดียังไง บังอาจลอบเข้ามาในบ้านฉัน รีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้นะ”

“เอิ่ม…..”

พอหลินชิงเสว่พูดแบบนี้ออกไป บรรยากาศที่นี่ก็พิศวงขึ้น

จางขุยและสองสาวฝาแฝดอึ้งกันหมด มองเธอด้วยสายตาเลื่อนลอย

สามวินาทีต่อมา พวกเขาหัวเราะลั่น

“เธอว่าอะไรนะ? ซอยตงเฉินคือบ้านเธอหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันขำจะตายอยู่แล้ว…….”

“เคยเจอคนหน้าด้าน แต่ไม่เคยเจอคนที่หน้าด้านขนาดนี้มาก่อน ทำไมเธอไม่บอกว่าทั้งกำแพงแดงเป็นของเธอไปเลยล่ะ”

สองสาวฝาแฝดหน้าตาเหยียดหยัน พวกเธอเดินยิ้มเย็นไปอยู่ตรงหน้าหลินชิงเสว่ สายตาเคียดแค้น

เห็นได้ชัดว่า พวกเธอยังผูกใจเจ็บกับเรื่องที่เกิดขึ้นที่วังคริสตัลเมื่อคืน

ตอนนั้น ถังเฉาจะเอาใจลูกสาวให้ลูกดีใจ จึงนำบัตรเชิญจากวังคริสตัลมากมายไปพับเป็นเครื่องบินกระดาษ และโยนเข้าไปในน้ำพุดนตรีทั้งหมด