เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 730

ฟึ่บ!

สิ้นเสียงเย่เซ่าเตี๋ย ถังเฉาก็มีสายตาเย็นเยียบ และหรี่ตาลงอย่างอันตราย

นัยน์ตาดำทมิฬนั่นมีแสงเย็นยะเยือกแว้บผ่านไป

“คุณว่าอะไรนะ?”

เสียงของถังเฉาเย็นยะเยือก อุณหภูมิทั้งห้องทำงานประหนึ่งลดลงถึงจุดแช่แข็ง

สบเข้ากับสายตาถังเฉา เย่เซ่าเตี๋ยตัวสั่น ใบหน้าสะสวยที่บรรจงแต่งหน้าอย่างพิถีพิถันนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ฉันบอกว่า……”

เย่เซ่าเตี๋ยตั้งใจจะทวนอีกรอบด้วยสัญชาตญาณ แต่พออ้าปาก กลับเอ่ยคำพูดหลังจากนั้นออกมาไม่ได้อีก”

อย่างกับโดนอุดคอไว้

“หืม?”

จิตสังหารในแววตาถังเฉาเปล่งประกายมากขึ้นอีก

ถูกถังเฉาจ้องด้วยสายตาเย็นชา เย่เซ่าเตี๋ยหมดสิ้นความกล้าจะพูดต่อไป คนทั้งคนเหมือนอยู่ในภาพมายาที่ตัวเองโดนกระบี่หมื่นเล่มแทงทะลุหัวใจ

สายตาของถังเฉาน่ากลัวเกินไป เย่เซ่าเตี๋ยไม่สงสัยเลยสักนิดว่าถ้าตัวเองพูดต่อไป เขาต้องฆ่าตัวเองทิ้งโดยไม่ลังเลแน่

ฉะนั้น เย่เซ่าเตี๋ยหุบปากเงียบ จิตสังหารพลุ่งพล่านรอบตัวถังเฉาถึงได้สลายไป

อุณหภูมิของห้องทำงาน กลับสู่ระดับเดิมอีกครั้ง

“ฟู่วฟู่ว…..”

“ฟู่วฟู่ว…..”

เย่เซ่าเตี๋ยเหงื่อชุ่มราวกับเพิ่งขึ้นจากน้ำ มิหนำซ้ำทั้งแขนและขาแข็งทื่อซะจนขยับไม่ได้เลย

สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่เพิ่งรอดตายมา

เธอตระหนักได้แล้วว่า การหมายตาผู้ชายแบบนี้เป็นเรื่องที่อันตรายขนาดไหน

แม้แต่เย่หรูอี้ยังไม่ประสบความสำเร็จ อย่าว่าแต่เธอเลย

ถังเฉาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวช้าๆ ดวงตาของเขาประหนึ่งดวงตาแห่งความตายที่จ้องเย่เซ่าเตี๋ยอย่างเย็นชา เธอเอ่ยขึ้น "คุณเย่ ผมคิดว่าคุณเป็นถึงคุณหนูตระกูลเย่แห่งตระกูลหลวงน่าจะรู้เรื่องหนึ่งดีนะครับ----เรื่องที่ว่าปลาหมอตายเพราะปาก"

"สิ่งที่ควรพูด พูด สิ่งที่ไม่ควรพูด อย่าพูด ไม่อย่างนั้นจะถึงแก่ชีวิตได้"

"กรี๊ด!"

คำพูดของถังเฉาเป็นคำขู่อย่างไม่ต้องสงสัย เย่เซ่าเตี๋ยกลับกลัวจนกรี๊ดอกอมา และตกจากเก้าอี้จนข้อเท้าแพลง

"ประธานเย่ ประธานเย่ ท่านเป็นอะไรไป?"

พอได้ยินเสียง เจ้าหน้าที่ระดับสูงด้านนอกพากันร้องเรียกอย่างตกใจและพุ่งเข้ามา

ถังเฉามองหน้าเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์​ เย่เซ่าเตี๋ยเข้าใจทันที เธอรีบพูดขึ้น "ไม่เป็นไร ฉันไม่ทันระวังเลยล้ม ไม่ต้องเข้ามา!"

พนักงานของเธอรออยู่หน้าประตูด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่กล้าเข้าไป รอกันอยู่พักหนึ่งก็จากไป

ถังเฉาถึงได้พยักหน้า และหันไปมองเย่เซ่าเตี๋ยอีกครั้ง

เย่เซ่าเตี๋ยในตอนนี้นั่งขดตัวล้มอยู่ที่พื้น หน้าตาฉายแววเจ็บปวด ขาสองข้างที่เต็มไม้เต็มมือหากแต่ไร้ซึ่งไขมันนั้นแนบชิดอยู่ด้วยกัน มือของเธอจับข้อเท้าตัวเองที่เคล็ดขัดยอกอยู่แน่น

ขบกัดริมฝีปากสีแดงระเรื่อ มองถังเฉาด้วยสายตาน่าสงสาร

เธอหวังว่าจะปลุกความสงสารเห็นใจและอยากปกป้องของถังเฉาด้วยวิธีนี้

ผู้ชายปกติโดยทั่วไปไม่ปฏิเสธผู้หญิงที่ข้อเท้าแพลงคนหนึ่งหรอก หรือบางคนที่เหี้ยมหน่อยอาจกดเธอลงบนโต๊ะแล้วจัดการไปเลยก็ได้

ทว่า อีกฝ่ายคือถังเฉา เย่เซ่าเตี๋ยถูกกำหนดไว้แล้วว่าต้องผิดหวัง

ถังเฉายังคงมีสีหน้าเย็นชา สายตาที่มองเย่เซ่าเตี๋ยราวกับมองคนตายคนหนึ่ง

“ผมแนะนำให้คุณเลิกเสแสร้งจะดีกว่า ภรรยาของผมถูกพนักงานของคุณเอาตัวไป ประธานบริษัทอย่างคุณก็ไม่รอดเหมือนกัน ถ้าคุณเสียชีวิตกระทันหันที่นี่ ผมว่าเย่หรูอี้น่าจะยินดีมากหลังได้รู้เรื่องนี้”

ถังเฉาเอ่ยด้วยความเย็นชา

ตู้ม!

ทันใดนั้น เย่เซ่าเตี๋ยผวาขึ้นมาในใจ ไม่กล้าเสแสร้งอีกต่อไป เธอลุกขึ้นทั้งที่ขากะเผลก สีหน้าหวาดกลัวถึงขีดสุด

“อย่า อย่าฆ่าฉัน……”

ในที่สุดเธอก็ตระหนักได้แล้วว่าอยากจะได้ถังเฉามาไว้ในกำมือ เป็นเรื่องที่ยากขนาดไหน

แทบจะเป็นไปไม่ได้!

อันดับแรก ถังเฉาหลงรักภรรยาของเขา หลินชิงเสว่มาก

อันดับสอง ตัวเองและถังเฉาเคยมีปัญหากันมาก่อน