เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 732

ประกายแสงหนาวเย็นยะเยือกสะท้อนจากเข็มเงินส่องไปที่ตัวหล่อน หลู่เหมิงตกใจแทบบ้า

ตั้งแต่เกิดมาโตป่านนี้ ไม่เคยเจอเข็มอะไรจะใหญ่ขนาดนี้

จิ้มเข้าไปบนตัว มันต้องเจ็บปวดเอาการเป็นแน่

หลู่เหมิงกลืนน้ำลายคำโต ตัวสั่นงันงก หดมุดซุกหนีเข้าในผ้าห่ม

จริง ๆ แล้วอย่าว่าแต่หล่อนเลย แม้แต่เย่เซ่าเตี๋ยที่ยืนมองอยู่ ยังตะลึงกลัว

หล่อนเคยคิดอยู่ว่าถังเฉาจะต้องเล่นงานหลู่เหมิง แต่ก็คิดไม่ถึงว่ามีการใช้วิธีแบบนี้ด้วย

ไอ้เข็มเงินใหญ่พิเศษขนาดนี้ น่าจะใช้ฆ่าคนแล้วละมัง ?

“เดี๋ยว รอเดี๋ยว.......”

เย่เซ่าเตี๋ยหน้าตาตื่นดึงถังเฉาไปข้าง ๆ ถามด้วยความข้องใจว่า “เข็มพวกนี้นี่ ใช้สำหรับการรักษาจริงหรือ ?”

ถังเฉามองหน้าหล่อนด้วยสีหน้าเรียบ ๆ “หรือคุณจะลองดูไหมหละ ?”

เย่เซ่าเตี๋ยสะดุ้งวาบ ยิ้มแห้ง ๆ ส่ายหน้า “ฉัน....ฉันไม่ต้องใช้หรอกอ่ะ.......”

พูดจบ มือปาดเหงื่อบนหน้าผาก ในใจรู้สึกรู้จักถังเฉามากขึ้น ลึกซึ้งเข้าไปอีก

อย่างอื่นยังไม่พูดถึง แค่ดูวิธีการแก้แค้น ก็พอจะทำให้เย่เซ่าเตี๋ยเห็นแล้วหนาว

หล่อนคิดไปถึงสมัยอยู่บ้านตระกูลซ่ง เห็นเย่หรูอี้ยังพอสู้รบตบมือกับถังเฉาได้ ความหมองหม่นในใจเพิ่มหนักขึ้นอีกหน่อย

หล่อนดูเหมือนจะดูแคลนเย่หรูอี้ไปหน่อยแล้ว

“นอนดี ๆ มิฉะนั้นถ้าเข็มปักพลาดไปปักเอาจุดที่ไม่ควรปัก ผมจะไม่รับผิดชอบนะครับ”

ถังเฉามือถือเข็ม ก็ได้พูดกับหลู่เหมิงขณะเงื้อมือสูงขึ้น ด้วยน้ำเสียงชาเย็น

หลู่เหมิงเกร็งตัวนิ่ง หยุดการขยับดิ้นลงทันที อ่อนเสียงลงพูดเชิงขอร้องว่า “ดิฉันไม่ได้ป่วยจริง ๆ คุณใช่หมอจริงหรือไม่นะ.......”

หล่อนร้องไห้ขึ้นมาจริง ๆ การแกล้งป่วยก็เพียงลูกไม้หลอกเพื่อให้พวกเขารีบกลับไป คิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะเล่นไม้แข็ง เอาเรื่องเป็นมาตรวจรักษาไข้จริง ๆ.........

เข็มใหญ่ขนาดนี้ จิ้มเข้าไปในเนื้อ จะไม่เจ็บกันเจียนตายหรือ ?

แต่ ไม่ว่าหลู่เหมิงจะพูดอธิบายยังไง ถังเฉาก็ไม่ไปรับฟัง ปากก็คงยังพูดว่า

“ดูท่าคุณนี่ไม่ใช่ป่วยเฉพาะทางร่างกายนะ ทางด้านสมอง ก็น่าจะมีปัญหา ”

“สมองแกสิมีปัญหา ！”

ถ้าไม่เพราะสถานการณ์บังคับ หลู่เหมิงอยากจะลุกขึ้นชี้หัวสมองถังเฉาแล้วด่าสักตั้ง

หล่อนรู้สึกได้แล้วว่า ไม่ว่าจะชี้แจงยังไง ถังเฉาก็จะปักเข็มให้หล่อนอย่างแน่นอน

ถึงยังไงคุณก็ไม่มีปัญญาปลุกคนที่แกล้งหลับให้ตื่นได้ ตอนนี้เท่ากับเหมือนกับได้ยกก้อนหินทุ่มใส่ขาตัวเองโดยแท้

“แล้วเข็มนี่ คงไม่มีผลข้างเคียงนะ ?”

“คนที่ไม่ป่วยปักเข็มนี่ลงไป จะเป็นอะไรไหม ?”

“จะเจ็บไหมนี่ ?”

“……”

หลู่เหมิงที่ข่มใจสงบลง ยิงคำถามใส่เป็นชุด

จนแม้ถังเฉาก็รู้สึกรำคาญ “คุณรู้สึกจะพูดมากไปนะ”

พูดจบ ปักเข็มลงไปที่แขนหลู่เหมิง

ปึก

“โอ๊ย！”

โดนเข็มปักลงไป หลู่เหมิงร้องลั่น ตาเหลือกแดงก่ำ น้ำตาไหลพราก

เจ็บ

เจ็บเอาอย่างมาก ๆ

ถังเฉาให้เย่เซ่าเตี๋ยส่งสำลีมาให้ กดไว้ที่รอยปัก ห่อรัดอย่างเชี่ยวชำนาญ

หลังจากนั้น ก็หยิบเอาเข็มเงินอีกเล่มหนึ่งเตรียมปักลงไปต่อ

“เดี๋ยว ๆ！”

หลู่เหมิงรีบร้องห้าม พูดอย่าสงสัย “ก็ปักไปแล้วไม่ใช่หรือ ทำไมยังจะปักอีก ？”

“เมื่อตะกี้ยังไม่เจอหลอดเลือดดำ”

ถังเฉาพูดเสียงชาเย็น

“……”

“...เชียส....”

ถ้าทำได้ละก้อ หลู่เหมิงอยากจะด่าแม่ใส่แล้วซะนี่

มาถึงปี ค.ศ.นี้แล้ว ยังมีหมอที่ฉีดยาหาหลอดเลือดไม่เจออีก ?！