เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 740

“อ้าว！”

เห็นผู้ที่เข้ามาไม่ใช่หลินรั่วหวีที่หล่อนเฝ้ารอด้วยความคิดถึง สีหน้าของเว่ยหมิงจวินซีดเผือดอย่างฉับพลัน

ตัวอ่อนปวกเปียกล้มพับลงกับพื้น

ถังเฉายืนก้มมองหล่อน สาวเท้าก้าวไปยืนตรงข้างหน้าหล่อน ไม่พูดไม่จา ยืนจ้องหล่อนอย่างเย็นเยือก

ในชั่วพริบตา เว่ยหมิงจวินให้รู้สึกมีความกดดันอย่างมหาศาล

ภายใต้แววตาเย็นชืดของถังเฉา เว่ยหมิงจวินดูเหมือนเก็บซ่อนความลับอะไรไม่ได้แล้ว ไม่มีทางจะหนีรอดไปไหนได้

“ถัง......ถังเฉา ทำไมเป็นแก？”

เว่ยหมิงจวินพูดเสียงสั่น ขดตัวขยับถดถอยไม่หยุด

ถังเฉาปิดประตู เสียงล็อคประตูดังฟังชัด

การกระทำนี้ ยิ่งทำให้เว่ยหมิงจวินหวาดกลัวเพิ่มหนักขึ้นอีก

ถังเฉาก็ได้เดินไปที่ข้างหน้าเว่ยหมิงจวิน ยิ้มอย่างไร้ความอบอุ่น “คุณอาผู้หญิงครับ ผมรู้สึกว่าระหว่างเรามีปัญหาที่จะต้องจัดการให้ขาด”

เสียงถังเฉาไม่ได้หนักหน่วง แต่ใส่ไปที่เว่ยหมิงจวิน กลับทำให้หล่อนหวาดผวาจนตัวสั่น

หล่อนหายใจเข้าลึก ๆ พยายามทำอยู่หลายครั้ง แล้วค่อย ๆ คลานงก ๆ เงิ่น ๆ ลุกขึ้น

ใบหน้าที่ขาวซีด พยายามฝืนให้มีรอยยิ้มออกมา “ถัง..ถังเฉา น้ายอมรับนะ เพื่ออนาคตของลูกสาวน้า น้าอาจจะทำอะไรที่เห็นแก่ตัวกับเธอกับชิงเสว่ ไม่มีความเป็นธรรมกับพวกเธอ แต่ว่า น้าก็ไม่เคยใจร้ายถึงขนาดจะเอาชีวิตกันถึงตายกับพวกเธอนะ”

“ถังเฉา----ถังเฉา----เธอสงบใจลงนิด！ถ้าเธอทำอะไรฉันนะ รั่วหวีไม่ปล่อยเธอแน่----”

เห็นถังเฉามีสีหน้าเรียบเฉยไม่สนใจกับสิ่งที่หล่อนพูด เว่ยหมิงจวินยิ่งร้อนรน ยิ่งให้ใจเสีย ร้องเสียงแหบแห้ง

ถังเฉายังคงแสดงอาการเย็นชา “ในเมื่อคุณพูดเองแล้วว่า คิดจะเอาพวกเราให้ถึงตาย งั้นผมก็คงไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว”

“มีสองทางเลือกให้คุณ-------”

ถังเฉาหยุดชะงักนิดหนึ่ง พูดต่อไปว่า “ไม่ก็คือ ปล่อยวางทิ้งการอยู่ในตำแหน่งคุณนายคุณนายหญิงตระกูลหลิน อีกไม่หรือผมก็คงต้องทำอะไรบางอย่างกับคุณ”

ทีละตัวทีละคำ ถังเฉาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก

ความจริงแล้ว เรื่องไม่น่าจะถึงต้องเลวร้ายขนาดนี้

จนกระทั่งมาถึงคำพูดของหลินอิ่นคำนั้น ‘ยิงใส่ที่ท้องหล่อนเลย！’

เขาถึงได้เข้าใจในที่สุดว่า ความสัมพันธ์ของพวกเขากับตระกูลหลิน ภายใต้การโหมพัดลมนรก จุดไฟเผาผีของเว่ยหมิงจวิน ได้เข้าไปถึงขั้นไม่มีอะไรจะปรับเข้าหากันได้อีกแล้ว

ถึงขนาดก่อการสังหารหนึ่งศพสองชีวิตยังคิดทำได้ลง

หลินอิ่นยังเป็นถึงขนาดนี้ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงความบ้าระห่ำ เล่ห์เหลี่ยมลุ่มลึกอย่างเว่ยหมิงจวินเลย

ในเมื่อเป็นกันแบบนี้ แล้วยังจะมีอะไรต้องพูดกันอีก？

ถังเฉาไม่อยากจะฆ่าเว่ยหมิงจวิน เพราะถึงยังไงก็เป็นผู้หญิงของหลินรั่วหวี แม่บังเกิดเกล้าของหลินจ้าวหยูน

แต่ทว่า เจาะจงบังคับพฤติกรรมของหล่อน ก็ยังคงพอทำได้

ก่อนหน้านี้ซ่งหมิงเวย ก็ได้ถูกใช้วิธีนี้บังคับให้เป็นหนอนบ่อนไส้ให้กับเย่หรูอี้

แต่ในสายตาเว่ยหมิงจวิน ถังเฉาในขณะนี้ท่าทีจ้องจะฆ่าหล่อนเป็นแน่ ตกใจกลัวจนหน้าซีดขาวในทันที

“ถังเฉา แกหยุดนะ รั่วหวีกำลังจะมาถึงเดี๋ยวนี้ละ แกกล้าจะทำอะไรฉันเรอะ？”

หล่อนคิดจะใช้หลินรั่วหวีมาขู่ถังเฉา

ที่ไหนได้ว่าถังเฉากลับย้อนหัวเราะเย้ยไปว่า “ไม่ต้องเอาพ่อตาผมมาข่มผมหรอก เห็นแก่หน้าชิงเสว่นะผมถึงได้ไว้หน้าพ่อตาผม”

บรึม！

ได้ยินคำพูดนี้ เว่ยหมิงจวินจึงได้รู้ซึ้งชัดว่า ถังเฉามีความอึดอัดในการเก็บกดความโกรธในการอยู่ร่วมกับพวกหล่อนขนาดไหน

ปัญหาการสืบทอดที่หลงเหลือในประวัติของตระกูลหลวง มันเป็นรากฝังลึกแน่น โดยข้อเท็จจริงแล้วเพียงใช้ความเพียรของคนแค่ในรุ่นเดียว ก็สามารถปรับแก้ได้อย่างสบาย ๆ

และในฐานะที่หล่อนเป็นส่วนหนึ่งในคนจำนวนมากมาย ที่เป็นตัวสร้างปัญหาการสืบทอด มีหรือจะหนีพ้นจากการถูกสะสาง？

มองดูเว่ยหมิงจวินที่อยู่ในสภาพตัวสั่นงันงก ถังเฉาหยุดมือ ตกอยู่ในภวังค์คิด

“เว่ยหมิงจวิน คุณลองบอกซิ ทำไมคนฉลาด ๆ ในประวัติศาสตร์ ในบั้นปลายล้วนลงท้ายกันไม่ค่อยจะดีเอาเลย？”

ถังเฉาก็ไม่ได้รีบร้อน ลากเอาเก้าอี้มาตัวหนึ่ง

มุมมองในจุดที่นั่งลง สามารถมองเห็นความดำมืดของกลางคืนได้อย่างชัดเจน

เว่ยหมิงจวินสะท้านขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้ถังเฉาถามปัญหานี้มาเพื่ออะไร

แต่หล่อนก็ตอบออกไปว่า “เพราะคนที่ยิ่งฉลาด ก็ย่อมได้อะไรต่ออะไรยิ่งมาก สุดท้ายก็ต้องตายกับความฉลาดของตัวเอง”

ถังเฉาถอนหายใจเนือย ๆ “ถึงว่าไง คุณรู้สึกไหม？คุณจัดว่าฉลาดไหม？”

ตอนนี้มีอย่างเดียวที่หล่อนได้เปรียบ ก็คือหล่อนรู้จักโครงสร้างของพื้นที่สโมสรทั้งหมด พยายามหนีเพื่อถ่วงเวลาไว้

ขอให้ถ่วงเวลาจนกว่าหลินรั่วหวีมาถึงเท่านั้น

หล่อนวิ่งหนีพลาง คอยหันไปมองข้างหลังพลาง

เห็นข้างหลังมืดสนิท ไม่มีวี่แววคนตาม

เว่ยหมิงจวินค่อยได้หยุดวิ่งลงถอนหายใจ กำลังจะก้าวขาเดินไปช้า ๆ ทันใดนั้นได้กระทบถูกร่างของคนเสียงดังปึง ตัวเองล้มโครมลงกับพื้น

โดนชนกลิ้งล้มลนลาน เว่ยหมิงจวินขยี้ตา เพ่งมองไปด้วยจิตสำนึก พอเห็นสิ่งที่มอง ทำเอาตาเหลือกเป็นลม

ถังเฉา ยืนทื่อ ๆ ตรงข้างหน้าหล่อน จ้องมองด้วยสีหน้าที่ไม่มีความรู้สึก

แววตา ดูเหมือนกำลังมองซากศพ

“อ๊าก！”

เว่ยหมิงจวินตกใจกรีดร้องออกมา สั่นงันงกไปทั้งตัว

ถังเฉาเหมือนเป็นภูตผี ไม่รู้ผุดขึ้นมาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ในขณะนั้น ชั้นล่างแว่วเสียงของรถทำการดับเครื่อง เงาร่างสูงตระหง่านของชายวัยกลางคนเดินเข้ามาในลานบ้าน

พอเห็นภาพนั้นเข้า เว่ยหมิงจวินดีใจจนออกนอกหน้า เหมือนยึดฟางที่จะช่วยชีวิตหล่อนได้ กำลังคิดจะตะโกนเรียก

“รั่วหวี......”

แต่เมื่อได้เรียกออกไปคำหนึ่งแล้ว หล่อนกลับชงักหยุด

คิดถึงถังเฉาที่เบื้องหน้านี้ ใจเกิดขวางขึ้นมา

ไหน ๆ กับถังเฉามันอยู่ในสภาวะให้เลือกจะเอาปลาตายหรือจะตัดอวนทิ้ง ก็ให้มันพังไปข้างเลย ยัดข้อหา ‘ข่มขืนแม่’ ให้มันไปเสียเลย

คิดได้ดังนั้น ตาทั้งคู่ของเว่ยหมิงจวินเปลี่ยนเป็นอาฆาตเคียดขึ้นมา แววตาส่องประกายโหดกร้าว สองมือกระชากเสื้อชุดของตัวเองอย่างดุดัน

แคว้ก！

ทันทีนั้น จากชุดที่มีเนื้อผ้าน้อยอยู่แล้ว ถูกฉีกกระจุยออกกว้าง

โชว์ให้เห็นเนื้อขาวผ่องยวนเย้าอารมณ์..........................