เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 759

ทั้งบ้านใหญ่ตระกูลเจียงเงียบสงัด มีเพียงเสียงฝีเท้าทุ้มต่ำของถังเฉาคนเดียวเท่านั้น

เขาเดินก้าวยาว ๆ ไปทางเจียงหนานซานราวกับพญายมที่ต้องการชีวิตของเขา

เจียงหนานซานตกใจกลัวจนใบหน้าขาวซีด ร่างกายที่ชราไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย

ดวงตานิ่งสงบที่เดิมดูเหมือนมองทะลุความเป็นความตาย ในตอนนี้ก็ถูกความตกใจและความหวาดกลัวเข้าครอบครอง

คนทั้งตระกูลเจียงเอ๋อในทันที นี่ยังเป็นอดีตผู้นำที่ไม่หวาดกลัวแม้เผชิญหน้ากับความตาย เป็นจอมวางแผนของพวกเขาอยู่หรือไม่?

ถังเฉามาอยู่ตรงหน้าของเจียงหนานซาน สายตาที่เย็นชามองกดเขาจากมุมบน รังสีสังหารในดวงตาราวกับจะฉีกเขาเป็นชิ้น ๆ

ในดวงตาของเขามีความเยือกเย็น และมีความหยิ่งยโสและความเหยียดหยาม

สายตาประเภทนั้นจองหองยิ่งกว่าตอนที่มองเจียงเทียนโหย่วและเจียงหลงเจ๋อเสียอีก เทียบไม่ได้แม้แต่ขยะข้างถนน

เจียงหนานซานไม่กล้าประสานสายตากับดวงตาที่เต็มไปด้วยรังสีสังหารนั่นของถังเฉา สายตาของเขาดุดันราวกับกระบี่แหลมคม พอสบตาแล้วก็จะทิ่มแทงลูกตาของเขาได้

“เงยหน้า! มองผม!”

ถังเฉาตวาดด้วยความเดือดดาล น้ำเสียงราวกับอสุนีบาต

อย่าว่าแต่เจียงหนานซานเลย แม้แต่ทุกคนในตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงที่อยู่รอบ ๆ ก็ล้วนแต่ใจเสาะขึ้นมา ทุกคนล้วนแต่ถูกถังเฉาทำให้ตกใจกลัว หัวใจดำดิ่งอย่างไม่มีขีดจำกัด!

เขาเป็นเหมือนเทพแห่งการสังหารองค์หนึ่ง เพียงคนเดียวก็ชี้ขาดทั้งตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวง

เจียงเค่อเอ๋อร์ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน หัวใจเต้นตึกตัก ในดวงตานอกจากความหวาดกลัวแล้วยังมีท่าทีที่ไม่ปกติที่ไม่สามารถพูดได้อย่างชัดเจนปรากฏขึ้น

ก็คือจุดเริ่มต้นของความรัก เคยเจอคุณชายตระกูลหลวงปกติ การปรากฏตัวของถังเฉาก็เหมือนกับดาวหางดวงหนึ่งที่สร้างแรงกระเพื่อมในใจของเธออย่างรุนแรง

เจียงหนานซาน อดีตผู้นำของตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงสั่นสะท้านไปทั้งตัว เงยหน้าอย่างแข็งทื่อ มองดวงตาของถังเฉา

พริบตาที่เงยหน้านั้น ดวงตาของเขาก็ถูกสายตาที่คมปลาบทิ่มแทงจนเจ็บปวด ถึงขั้นที่มีเลือดสดสีแดงก่ำไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง!

“ไม่ใช่ว่าไม่กลัวตายไม่ใช่หรือ? หา? ไม่ใช่ว่าเป็นความเป็นความตายเป็นเรื่องไม่สำคัญหรือ? ตอนนี้ผมจะฆ่าคุณแล้ว ทำไมคุณถึงกลัวแล้วล่ะ?”

ถังเฉาตะคอกเสียงดังอย่างแฝงด้วยความโกรธ ยกเท้าขึ้นมาถีบลงไปอย่างโหดเหี้ยม

โครม!

กำแพงด้านหลังของเจียงหนานซานถูกถีบจนแตกกระจายเป็นหลายส่วน

ฉากนี้สั่นสะเทือนทุกคนในตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงอย่างลึกซึ้ง

ฝ่าเท้าเดียวก็ถีบจนกำแพงที่แข็งแกร่งแหลกละเอียด นี่มันพลังเหนือมนุษย์ระดับไหน?

ผู้แข็งแกร่งที่ตระกูลหลวงของพวกเขาใช้เงินมหาศาลเสาะหามาก็แค่นี้เองหรือ?

“เห็นได้ชัดว่ากลัวจนแทบตาย ยังกล้าใช้ชีวิตของตัวเองจบเรื่องทั้งหมดนี้ คุณมีความกล้านี้หรือ? คุณมีความจริงใจที่จะสารภาพผิดจริง ๆ ไหม?”

ถังเฉาตะคอกเสียงดัง สายตาคมปลาบ ลงมืออย่างโหดเหี้ยม คว้าลำคอของเขาตรง ๆ

ดังนั้นเจียงหนานซานที่ลงโลงไปจะครึ่งตัวก็ถูกถังเฉายกขึ้นมาด้วยมือข้างเดียว

ค่ำคืนที่วังเวง ในตอนนี้เมฆดำเข้าปกคลุม ดวงจันทร์ที่เงียบเหงาลอยขึ้น สาดแสงจันทร์ส่อง

“หยุดนะ!”

“แกกล้า!”

“ปล่อยผู้นำนะ!”

“...”

มองเห็นอดีตผู้นำของตัวเองถูกถังเฉายกขึ้นมาเหมือนสุนัขตัวหนึ่งอย่างคาดไม่ถึง คนทั้งตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงก็แตกตื่น

แต่กลับไม่มีใครสักคนที่กล้าเดินหน้าขึ้นมาขัดขวาง

ถังเฉากล้าลงมือแม้กระทั่งคนแก่ที่อายุเกินครึ่งร้อย เป็นคนบ้าจริง ๆ!

เจียงไป๋เสว่เองก็มองถังเฉาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เธอคิดไม่ถึงเลยว่าถังเฉาจะโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดนี้ วิธีการป่าเถื่อนยิ่งกว่าเธอเสียอีก

เผชิญหน้ากับการตวาดด้วยความโกรธของคนมากมายขนาดนั้น ถังเฉายังคงมองเจียงหนานซานอย่างแน่วแน่ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ผมต้องการให้คุณตอบด้วยตัวเอง คำถามที่ว่าตกลงกลัวความตายหรือไม่กันแน่?”

“อึก...”

ถูกถังเฉาบีบคออยู่ เจียงหนานซานหายใจอย่างยากลำบาก สายตาทั้งคู่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“พูด!!!”

ฝ่ามือของถังเฉาออกแรงอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้น ทั้งใบหน้าของเจียงหนานซานที่มีเลือดคั่งแดงเถือกก็สีคล้ำในทันที

ดวงตาของเจียงหนานซานก็ยิ่งหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

เขารู้ว่าถังเฉาไม่มีทางจิตใจดีมีเมตตาจัดการเรื่องราวอย่างละมุนละม่อมเพราะเห็นว่าเขาเป็นคนแก่อย่างแน่นอน

ขอเพียงเป็นคนที่สมควรฆ่า ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง เป็นคนแก่หรือจะเป็นเด็ก ถังเฉาฆ่าไม่เว้น

“กลัว... กลัวตาย.... ฉัน... กลัวตาย!”

ประโยคนี้หลุดออกมาจากลำคอของเขาอย่างยากลำบาก

ภายใต้การคุกคามเป็นตายของถังเฉา เจียงหนานซานรู้สึกหวาดกลัว พูดสถานการณ์จริงของตัวเองออกมา

และหลังจากที่เขาพูดจบ ตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงก็เงียบสงัด

ทุกคนล้วนเบิกตากว้างอ้าปากค้าง มองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เช่นนั้น ก็เหมือนกับความเลื่อมใสศรัทธาได้พังทลายลง

ผู้นำตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงที่สง่าผ่าเผย แม้ว่าจะลงจากตำแหน่งแล้ว ก็ควรที่จะมีปัญญาสุดจะหยั่ง

แต่ท่าทางในตอนที่เพิ่งจะลงสนามก็มีท่าทางดั่งเซียนที่ไม่สนใจความเป็นความตาย ถอยเพื่อจะรุก จัดการเจียงไป๋เสว่จนสู้ไม่ได้

นึกไม่ถึงว่าพริบตาเดียวก็จะถูกถังเฉาบีบบังคับจนเผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมา

เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นกฎที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของบนโลกนี้

ไม่ว่าคุณจะมีความสามารถเหนือกว่าแค่ไหน ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้

ไม่มีใครที่ไม่หวาดกลัวความตายจริง ๆ... ถ้าหากสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ใครจะยินดีไปตาย?

ทุกคนที่อยู่ที่นี่มีเพียงถังเฉาที่มีคุณสมบัติจะมาพูดเรื่องความเป็นความตาย ไม่มีใครเคยเจอความเป็นความตายมาเยอะกว่าเขา

เขาเข้าใจจุดนี้ดีที่สุด

ถ้าหากเป็นคนอื่น อาจจะถูกเจียงหนานซานหลอกลวงไปมั่ว ๆ

แต่ต่อหน้าของถังเฉา คำพูดและการกระทำของเขาน่าขัน ตลกราวกับตัวตลกจริง ๆ

ในตอนนี้เจียงไป๋เสว่มองถังเฉาอย่างเลื่อนลอย ถูกฉากที่อยู่ตรงหน้าทำให้ตะลึงงันไปแล้ว

ถ้าหากไม่ใช่ถังเฉา บางทีเจียงไป๋เสว่อาจจะแก้แค้นไปแล้ว

เพราะว่าเจียงหนานซานพูดได้อย่างมีเหตุผลจริง ๆ ต่อให้ฆ่าคนไป มารดาก็ไม่อาจฟื้นคืนมา

ในที่สุด ทำได้แค่ให้ภายในใจว่างโหวงขึ้น โดดเดี่ยวขึ้น... เธอเป็นคนที่หวาดกลัวความโดดเดี่ยวมาก ๆ คนหนึ่ง

สุดท้าย เขาก็ไม่ได้ไม่หวาดกลัวความตายโดยสิ้นเชิง แต่เป็นจงใจจะพูดเช่นนั้น

ลองถามดูสิว่าในโลกนี้มีใครไม่กลัวตายบ้าง?

มุมปากของถังเฉายิ้มเยือกเย็น โยนเจียงหนานซานไปอีกข้างดังตุ้บ

เจียงหนานซานที่รอดพ้นจากภัยพิบัติก็รีบร้อนลนลานอย่างไม่สนใจท่าทางจนตรอกของตัวเอง บนใบหน้าชราเต็มไปด้วยความโกรธอย่างรุนแรง

“แก นึกไม่ถึงว่าแกจะกล้าทำเรื่องชั่วช้าตามอำเภอใจที่ตระกูลเจียง แกคิดว่าตระกูลเจียงของฉันเป็นที่ที่แกคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไปได้จริง ๆ อย่างนั้นหรือ?”

เจียงหนานซานมองถังเฉาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยอาการโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ มองออกได้ไม่ยากว่าการลงมือของถังเฉาเมื่อครู่เป็นภัยต่อชีวิตของเขา