เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 758

ถังเฉาเอ่ยขึ้นโดยพลัน ดึงดูดสายตาของทุกคนในตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงทันที

ในใจของเจียงหนานซานแปลกใจเล็กน้อย จากนั้นก็มองไปยังถังเฉา พยักหน้าอย่างไม่มีมาดเป็นอย่างมาก

“แน่นอน"

สิ้นเสียง ทั้งสถานที่นั้นก็มีเสียงหัวเราะที่บาดหูเสียงหนึ่งดังขึ้นทันที

เจียงหลงเจ๋อใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโหทันที ตะคอกเสียงดังว่า “ผู้นำพูด นึกไม่ถึงว่าแกจะกล้าหัวเราะ?”

“หรือว่าไม่น่าขำล่ะครับ?”

ถังเฉาใบหน้าเสียดสี ยิ้มเย็นชาพลางเอ่ยว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นคนบังคับคนอื่นไปตายแล้วยังพูดได้อย่างสง่าผ่าเผยเช่นนี้อีก สมกับเป็นอดีตผู้นำของตระกูลเจียงจริง ๆ ยิ่งแก่ยิ่งร้ายกาจ!”

คำพูดนี้โดยผิวเผินดูเคารพเลื่อมใส แต่ความเป็นจริงกลับเหน็บแนมอยู่ลึก ๆ

ทำไมต้องบิดเบือนความจริง กลับดำเป็นขาว?

นี่ก็ใช่!

ทุกคนในตระกูลเจียงกลับกลั้นสีหน้าไว้ไม่ได้ แต่ละคนสีหน้ามืดครึ้ม

“บังอาจ!”

“นึกไม่ถึงว่าจะกล้าพูดแบบนี้กับอดีตผู้นำ!”

“ตอนที่อดีตผู้นำโลดแล่นอยู่ในเยี่ยนจิงแกยังไม่เกิดด้วยซ้ำ ยังกล้ามาตำหนิท่านผู้นำ!”

“…”

ตระกูลหลวงทุกคนโกรธแค้นอย่างเต็มอก ใบหน้าเต็มไปด้วยความเดือดดาล แทบอยากจะฆ่าถังเฉาให้หนำใจ

โดยเฉพาะเจียงหลงเจ๋อกับเจียงเทียนโหย่ว ในดวงตาเต็มไปด้วยไฟพิโรธ เต้นเร่าด้วยความโกรธ

เจียงเฉายืนอย่างท่ามกลางกลุ่มคน ใบหน้ามีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น ดวงตาทั้งคู่ที่มองถังเฉาเต็มไปด้วยความเยียบเย็น

ในสายตาเขา ถังเฉาสงสัยอดีตผู้นำต่อหน้านั้นจี้ถูกจุดไม่เคารพของเขาแล้ว

สามารถเป็นผู้นำตระกูลเจียงได้ ทั้งยังอยู่ในตำแหน่งมาสามสิบกว่าปี จะเป็นพวกใจซื่อมือสะอาดได้อย่างไร?

อย่ามองท่าทางใจบุญมีเมตตาของอดีตผู้นำในตอนนี้ มีความเป็นไปได้เป็นอย่างมากว่าวินาทีต่อไปเขาก็จะยิ้มแล้วสั่งให้คนฆ่าถังเฉาและเจียงไป๋เสว่เสีย

ถึงอย่างไรตอนที่อดีตผู้นำยังหนุ่มอยู่นั้นก็ถูกเรียกว่าเป็น ‘เสือหน้ายิ้ม’ เชียวนะ!

เป็นไปอย่างที่คิดไว้ เจียงหนานซานก็โบกมือ เสียงด่าด้วยความเดือดดาลทั้งหมดหายไปอย่างไร้ร่องรอย

รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาล้ำลึกยิ่งขึ้น แต่กลับไม่ได้พูดอะไร

ในบรรดาเสียงตำหนิมากมายเทียมฟ้านั้น ถังเฉากลับไม่ได้โกรธ ตรงกันข้าม มองเจียงหนานซานพลางหัวเราะหึหึ

หนึ่งหนุ่มหนึ่งแก่ล้วนแต่มีรอยยิ้มหยอกเย้า แต่ว่าทุก ๆ คนล้วนสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นดุดันทีละระดับ

“ฉันไม่ได้คิดจะเล่นสำนวนอะไร"

ผ่านไปนาน เจียงหนานซานก็หัวเราะหึหึพลางเอ่ยว่า “ฉันเป็นคนแก่ที่กำลังจะลงโลงไปครึ่งท่อนแล้ว จะมีความคิดร้าย ๆ ได้อีกหรือ? แกก็มองเห็นความจริงใจของฉันได้ ยินดีจะรับผิดชอบการฆ่าคนอย่างทารุณเมื่อยี่สิบปีก่อน เพียงแต่ไป๋เสว่เด็กคนนี้ใจดีใจอ่อน ลงมือกับคนแก่อย่างฉันไม่ลง!”

ถึงแม้ว่าเจียงหนานซานจะบรรยายความจริงอย่างชัดเจน แต่ถังเฉากลับฟังความหมายอีกชั้นหนึ่งออก… ในเมื่อคุณลงมือไม่ได้ ละครตลกเรื่องนี้ก็จบลงแล้ว

ถ้าไม่กลับเข้าตระกูลเจียง ช่วยให้ตระกูลเจียงของฉันแข็งแกร่งขึ้น หรือไม่ก็ตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลเจียง ตั้งแต่นี้ไปก็อย่าได้พูดถึงบุญคุณความแค้นนี้อีก!”

และทั้งสองทางนี้ ไม่ว่าจะเป็นทางไหน สำหรับเจียงไป๋เสว่แล้วก็ไม่สามารถรับได้

“คุณไปพักผ่อนข้าง ๆ สักหน่อยเถอะ"

ถังเฉามองเจียงไป๋เสว่ที่พยายามรักษาความเยือกเย็นไว้อย่างเต็มที่ข้าง ๆ เอ่ยด้วยความสงสารอยู่บ้าง

ผู้หญิงคนนี้ไม่มีคนที่สามารถพึ่งพิงได้ แม่แท้ ๆ ก็จบชีวิตตัวเองไป ทั้งคู่หมั้นก็หายสาบสูญ เสาเอกของเธอโค่นลงไป

แม้ว่าใบหน้าของเจียงไป๋เสว่จะขาวซีด แต่ก็ยังคงกัดริมฝีปากแน่น ยืนอยู่ข้าง ๆ

เธอไม่สามารถพักผ่อนได้

ก่อนที่วันครบรอบวันตายของแม่เธอจะจบลง เธอไม่สามารถพักผ่อนได้แม้แต่ครู่เดียว

ได้ยินอย่างนั้น ถังเฉาก็ไม่ฝืนอะไรอีก เพียงแต่เดินไปข้างหน้าเจียงหนานซานทีละก้าว ๆ

ส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรของถังเฉาต่อหน้าเจียงหนานซานที่หลังค่อม เห็นความสูงใหญ่ได้ชัดยิ่ง

แต่ว่าพลังของทั้งสองคนกลับไม่มีใครด้อยไปกว่ากัน

“เรื่องนี้ก็ผ่านไปยี่สิบปีแล้ว ตกลงแล้วมีราชวงศ์ต้าเซี่ยอยู่ในเหตุการณ์ด้วยหรือไม่ผมไม่รู้ ผมรู้เพียงเรื่องเดียว นั่นก็คือคุณออกคำสั่งบีบบังคับแม่ของเธอให้ไปตาย ทั้งยังไล่เธอออกไปจากตระกูลเองกับมือ"