เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 801

เมื่อเห็นฉากนี้ หลินฉ่ายเวยก็ปิดหน้าผากของเธอโดยพูดไม่ถูก ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสงสาร

นี่ต้องคิดไม่ตกขนาดไหนกัน?

หลิวเซียนและหวังเหวินหย่าต่างก็มองดูถังเฉาอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น และรอให้เขาปล่อยไก่

ก็แค่คนที่เคยเป็นทหาร จะมีประสบการณ์อะไร?

ซ่าๆๆ!

แต่ครูและนักเรียนในกลุ่มผู้ชมที่อยู่ด้านล่างเวทีไม่รู้ ภายใต้การชมเกินจริงของต่งเฟยการแสดงออกของพวกเขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น และพวกเขาก็หลงคิดว่าถังเฉาเป็นคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียง

ผู้อำนวยการหวังหยางดูกังวลเล็กน้อย เขาอยู่ในเมืองหมิงจูมาโดยตลอด และแน่นอนว่าเขารู้จักเรื่องราวของถังเฉา

แต่ถังเฉายังคงยืนขึ้นด้วยรอยยิ้ม ยิ้มรับไมโครโฟน แล้วพูดว่า “ผมไม่ใช่คนศักดิ์สิทธิ์อย่างที่เขาพูด ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผมมีชีวิตที่เรียบง่าย ผมไปเป็นทหารและเพิ่งออกจากกองทัพในปีนี้ "

บูม!

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ครูและนักเรียนทุกคนในโรงเรียนก็ตกตะลึง

เสียงเชียร์และเสียงปรบมือที่ดังก็ลดลงมาพร้อมกัน

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคารพอาชีพนี้ แต่ว่า เมื่อเทียบกับบุคคลก่อนหน้านี้ มันด้อยกว่าพวกเขามาก

หลิวเซียนและหวังเหวินหย่าหัวเราะจนปวดท้อง ไปเป็นทหารจริงๆด้วย!

ส่วนต่งเฟยจิบน้ำแร่จางๆตรงหน้าเขา พร้อมด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากของเขา

เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว ถังเฉาได้หน้าแตกต่อหน้าครูและนักเรียนทุกคนในโรงเรียนแล้ว

เขาเหลือบมองหลินฉ่ายเวยหนึ่งที อยากเห็นปฏิกิริยาของเธอ

คิดไม่ถึงว่า เธอไม่รู้สึกเสียหน้าเลย ตรงกันข้าม เธอดูสงบ

หลินฉ่ายเวยรู้ดี ถังเฉายังมีเรื่องจะพูด

เห็นถังเฉายิ้ม "พวกคุณต้องรู้สึกผิดหวังมากใช่ไหม? สิบปีผ่านไป ผมไม่ได้สร้างชื่อให้ตัวเองในฐานะทหาร"

เมื่อถามกลับเช่นนี้ ทำให้หลิวเซียนและหวังเหวินหย่าผงะไปครู่หนึ่ง แม้แต่ต่งเฟยก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

หรือว่า เขาต้องการจะพูดอะไรอีก?

เห็นถังเฉาเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วจู่ๆก็ถามขึ้นว่า “หลังจากสำเร็จการศึกษาแล้วไปทำงาน มีจุดประสงค์อะไร?”

"พูดในทางแคบ คือเพื่อตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้น แต่พูดในทางกว้าง เพื่ออะไร?"

"เพื่อชาติเพื่อบ้านเกิด!"

ทันใดนั้น เสียงของถังเฉาก็ดังขึ้นพร้อมกับยกระดับเสียงขึ้นสูง กล่าวว่า “เยาวชนแข็งแกร่ง ประเทศก็แข็งแกร่ง และถ้าประเทศแข็งแกร่ง เยาวชนก็จะแข็งแกร่ง! สิ่งเหล่านี้ประกอบเสริมซึ่งกันและกัน”

"..."

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ครูและนักเรียนของโรงเรียนต่างตกตะลึง

จะเล่าข้อคิดที่ตนเองได้ไม่ใช่เหรอ?ทำไมพูดถึงประเทศแล้ว?

“ผมคิดไปคิดมา การเป็นทหารมันเป็นทางออกหนึ่ง ซึ่งเป็นวิธีที่ตรงที่สุดในการช่วยประเทศ”

ถังเฉาหยุดและพูดต่อ “ดังนั้นผมก็เลยไปทำ ในระหว่างนั้น ผมยังได้คิดเกี่ยวกับวิธีการการพัฒนาเศรษฐกิจ การทำธุรกิจ มันก็เป็นทางเลือกที่ดีด้วยเช่นกัน มีหลายวิธี ล้วนขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเลือกทางไหน"