เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 814

"รุกฆาต"

ภายในสวนสาธารณะของชุมชนสวรรค์จิ่นซิ่ว หนึ่งเฒ่าหนึ่งหนุ่มกำลังเล่นหมากรุกกันอยู่

เดิมทีกระดานหมากรุกนี้มีเรืออยู่ทางซ้าย และปืนใหญ่อยู่ด้านหน้า ในเวลานี้ถังเฉาขยับม้าของเขา กระโดดไปอยู่ตรงหน้าประตูของขุนสีดำ

ดังนั้น จึงกลายเป็นสถานการณ์ที่ถูกฆ่าได้สามทาง

ไม่ว่าจะไปทางไหนก็จะถูกฆ่าตายอยู่ดี

เยี่ยนกั๋วลี่มองอยู่นาน สุดท้ายก็ยอมแพ้และส่ายหัว "นี่เป็นเกมที่ต้องตายเท่านั้น ฉันแพ้แล้ว"

ถังเฉายังคงยิ้มแย้ม พูดพร้อมหัวเราะน้อยๆ "เป็นเกมที่ต้องตาย ทว่าเกมนี้มีทางแก้"

"แก้ยังไงครับ?"

เยี่ยนกั๋วลี่พูดอย่างประหลาดใจ สถานการณ์เช่นนี้ยังมีทางแก้อีกหรอ?

ถังเฉายิ้มและคืนตำแหน่งกระดานหมากรุกให้เหมือนก่อน และวิเคราะห์ไปทีละขั้น "แน่นอนว่าเกมเมื่อกี้ไม่มีทางแก้ ที่ผมบอกว่าแก้ได้คือสถานการณ์แบบนี้"

เยี่ยนกั๋วลี่มองกระดานหมากรุกเกมนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน

สถานการณ์ในตอนนี้สถานการณ์ฝ่ายถังเฉายังคงรุกอย่างน่ากลัว ฝ่ายเยี่ยนกั๋วลี่อยู่ในขั้นตอนป้องกัน

แพ้อย่างราบคาบ เริ่มต้นในเวลานี้แหละ

ถังเฉาพูดด้วยรอยยิ้ม "ถ้าครั้งนี้อาสังเกตสถานการณ์ในตอนนี้ได้ เช่นนั้นการที่แพ้อยู่ฝ่ายเดียวในภายหลังก็จะไม่เกิดขึ้นอีก"

เยี่ยนกั๋วลี่ถึงบางอ้อทันที ตอนที่ถังเฉาเดินหมากนั้น เขาได้ทำความเข้าใจกับสถานการณ์บนกระดานไว้หมดแล้ว

คนย่อมชนะฟ้า ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ย่ำแย่ขนาดไหน ตราบใดที่ย่างแต่ละก้าวด้วยความระมัดระวังก็ยังมีโอกาสพลิกกลับได้

"อยากเล่นอีกเกมมั้ยครับ?"

ถังเฉาถามยิ้มๆ

เยี่ยนกั๋วลี่ส่ายหัว "ไม่เล่นแล้ว เสี่ยวถังเอ๋ย ฉันดูแล้วอายุแกยังไม่มาก ทำไมถึงเล่นหมากรุกได้เก่งขนาดนี้ล่ะ?"

"ง่ายมากครับ คำนวณก้าวต่อไปของอีกฝ่าย ก็จะสามารถสร้างผลลัพธ์ที่ปราบได้ทั้งกระดาน"

ถังเฉากล่าวยิ้มๆ "ไม่ว่าจะเป็นเกมหมากรุกหรือสงคราม ก็สามารถทำความเข้าใจและคำนวณได้"

เยี่ยนกั๋วลี่ไม่ได้พูดอะไร เขาแก่แล้ว ไม่เข้าใจคำพูดแบบนี้หรอก

ถังเฉาบิดขี้เกียจและส่งยิ้มให้เยี่ยนกั๋วลี่ "ไปกันเถอะครับอา ผมจะพาอาไปดูละครชั้นดี"

"ละครชั้นดี? ละครชั้นดีอะไรหรอ?"

เยี่ยนกั๋วลี่สงสัย

"ถึงที่นั่นก็รู้เองครับ"

ถังเฉายิ้มอย่างมีเลศนัย และพาเยี่ยนกั๋วลี่ออกจากชุมชน

ฟิ้วฟิ้วฟิ้ว!

ระหว่างทาง บนท้องฟ้ามีเสียงของดอกไม้ไฟและประทัดดังมาไม่หยุด

มาจากทิศทางของตระกูลเย่ นัยน์ตาของถังเฉาลึกล้ำและดุดันขึ้นมา

เขารู้ว่า งานแต่งงานของตระกูลถังและตระกูลเย่เริ่มแล้วแน่ๆ

ตามประเพณีของเมืองซื่อจิ่ว การแต่งงานต้องให้ฝ่ายชายไปรับฝ่ายหญิง งานแต่งงานที่แท้จริงจะเริ่มขึ้นในเวลากลางคืน

เขามีเวลาทั้งวันไปจัดการกับค้างคาว

......

ขณะเดียวกัน ทิศทางตระกูลหลง

หลังจากหลงไป่ชวนล้างหน้าล้างตาแล้วก็ออกจากบ้าน

เขาต้องไปที่กองทัพปราณมังกร แต่เพิ่งออกจากบ้านเขาก็ชะงักฝีเท้า

หน้าประตูใหญ่ตระกูลหลง มีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ประหนึ่งเทวดายืนอยู่

แม้จะอายุล่วงเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่วันเวลาไม่ได้ทิ้งร่องรอยบนตัวเขาเลยสักนิด กลับยิ่งดูสง่างามและเข้มข้นด้วยประวัติศาสตร์----นี่คือชายที่ยิ่งอายุมากยิ่งมีเสน่ห์

หลงไป่ชวนสายตาทื่อไป จ้องหลินรั่วหวีอย่างเอาเป็นเอาตาย

“แกรึ….”

“ผมเองครับ”

หลินรั่วหวีเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบสงบ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ท่านเจ้ามังกร ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”

“แกมาทำอะไร?”

หลงไป่ชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่รู้ทำไม การที่หลินรั่วหวีมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาแบบนี้ทำให้เขาสังหรณ์ใจไม่ดี

“ผมเคารพอาจารย์อาวุโส จึงมาดื่มชาและพูดคุยกับท่านเจ้ามังกร”

หลินรั่วหวีตอบด้วยสีหน้าราบเรียบ