เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 816

เงาร่างนั้นเหมือนกับปรากฏออกมากลางอากาศ มือถือปืนกลสองด้าม ยิงกราดไม่หยุด

ทุกที่ที่ผ่าน กระสุนสาดเป็นฝน คนที่อยู่ที่นั่นล้วนถูกยิงตายหมด

ทันใดนั้น สถานการณ์การรบก็พลิกผัน

“นี่มัน…..”

เมื่อเห็นคนมาได้อย่างชัดเจนแล้ว คนฝั่งหว่างเหลียงก็อึ้งกันหมด สีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

โดยเฉพาะไวโอเล็ต ดวงตาคู่สวยของเธอเต็มไปด้วยความทึ่ง เธอถึงขั้นสงสัยว่าตัวเองตาลายไปหรือเปล่า

ขยี้ตาแล้วมองใหม่ ผู้ชายที่ค่อยๆเดินมานั้นยังคงอยู่ และสีหน้าเย็นชายิ่งกว่าเดิม

สายตาของเขาดุดันประหนึ่งกระบี่ที่ออกจากฝัก ข้ามมหาสมุทรแห่งผู้คนมากมายและเล็งตรงไปที่ไวโอเล็ต

จิตสังหารสะท้านฟ้านั้นราวกับหินกล้าที่พร้อมจะฉีกเธอเป็นชิ้นๆ

“อ๊าก…..อ๊าก!!”

ไวโอเล็ตผวาจนหน้าซีดเผือด กรีดร้องเสียงแหลมและออกจากสนามรบภายใต้การอารักขาของผู้แข็งแกร่งหว่างเหลียงสามสี่คน

“เป็นไปไม่ได้ เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้……”

เยี่ยนซื่อเฉิงก็มีท่าทางผงะ เขากัดฟันแน่น พยายามไม่ให้ตัวเองร้องเสียงหลง

เขายืนอยู่ที่เดิม มือไม้เย็นเยียบ ความประหวั่นพรั่นพรึงในใจเหมือนจะส่งเขากลับไปยังวันที่ถูกกระทืบหนัก!

ฝ่ายหว่างเหลียงถูกถังเฉาเพียงคนเดียวสังหารจนไม่เหลือซาก

ฝ่ายกองทัพปราณมังกรหลังจากเงียบไปเป็นเวลาสั้นๆ ก็เปล่งเสียงไชโยดังก้องไปทั่วทั้งฟ้า

เจียงไป๋เสว่ที่เจ็บจนไม่สามารถลุกขึ้นได้มองร่างที่เปรียบดั่งยมทูตย่างกรายเข้ามาช้าๆ ก็เผยรอยยิ้มโล่งอกออกมาเช่นกัน

"ในที่สุดก็มา......"

หลังจากนั้น เธอก็หลับตาราวกับมอบทุกอย่างออกไปหมด

"ครู!"

ผู้แข็งแกร่งกองทัพปราณมังกรหลายคนรีบเข้าไปพยุงเจียงไป๋เสว่และเข้าไปรักษาในฐานฝึก

ขณะเดียวกัน ร่างที่จิตสังหารพลุ่งพล่านก็มาถึงที่นี่แล้วเช่นกัน เขายิงผู้แข็งแกร่งหว่างเหลียงคนหนึ่งล้มอย่างด้วยท่าทีสบายๆ ก่อนจะหันไปมองผู้แข็งแกร่งกองทัพปราณมังกรคนนั้น

"ไป๋เสว่เป็นไงบ้าง?"

เป็นถังเฉาเองที่รุดหน้ามา เขามองเจียงไป๋เสว่ที่ตาปิดและลมหายใจรวยริน พลันมีเพลิงโทสะลุกโชติขึ้นในตาของเขา อากาศรอบๆยังมีอาการนิ่งงัน

ผู้แกร่งกองทัพปราณมังกรคนนั้นสีหน้าหม่นหมอง "บาดเจ็บถึงกระดูกสันหลัง ตอนนี้ขยับไม่ได้ครับ"

ชั่วขณะนั้น สายตาของถังเฉาเย็นยะเยือกและกำชับ "ส่งเธอไปยังหลุมหลบภัยใต้ดินฐานฝึก ฉันจะหยุดคนเหล่านี้เอง"

"พวกนายก็กลับไปซะ"

ถังเฉาหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะบอกกับผู้แข็งแกร่งคนนั้นอีกครั้ง

"อะไรนะครับ? เจ้ามังกร นี่ท่าน....."

ผู้แข็งแกร่งคนนั้นทำท่าจะพูดบางอย่างแต่ก็ไม่พูด

ถังเฉาส่ายหัว "สถานการณ์คับขัน อย่าให้มีผู้บริสุทธิ์บาดเจ็บเพิ่มอีกเลย"

"......"

ไม่นานนัก ทั้งผืนป่าก็เหลือเพียงถังเฉาคนเดียว

หลังจากเยี่ยนซื่อเฉิงอึ้งไป บัดนี้ก็ค่อยๆได้สติกลับมา สายตามืดมนขึ้นมาทันควัน

"ถังเฉา แกยังไม่ตายอีกหรือนี่?"

ถังเฉายิ้มบางๆ "คิดไม่ถึงล่ะสิ ที่จริงนี่เป็นแผนที่ตั้งใจลวงนายอยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่านายจะติดกับจริงๆ"

ฟึ่บ!

หลังจากเขาพูดประโยคนี้ออกไป สีหน้าเยี่ยนซื่อเฉิงก็กลายเป็นอึมครึม เขาจ้องถังเฉาเขม็ง พูดด้วยน้ำเสียงมุ่งร้าย "ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่า ฉันประเมินนายต่ำเกินไป ฉันน่าจะคิดได้ว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้ แต่ จะเป็นอะไรไปล่ะ? สงครามนี้ก็ยังไม่ได้เกิดความเปลี่ยนแปลงมากนัก"

"นายไม่มีโอกาสนั้นแล้ว"

ถังเฉาเฉยชา เอ่ยเสียงเย็นเยียบ "นายคิดว่าหลังจากวันนี้ไปนายยังจะมีชีวิตอยู่อีกหรอ?"