เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 817

แซ่ดแซ่ด…..

ผืนทะเลป่าวูบไหว ป่าไม้เคลื่อนไหวขึ้นลง เสียงลมลอยมา พัดพาใบไม้ให้เกิดเสียงแซ่ดแซ่ดไม่หยุด

ฟึ่บฟึ่บฟึ่บ!

ฝ่ายหว่างเหลียง ผู้แข็งแกร่งหว่างเหลียงทุกคนยกอาวุธในมือขึ้น เล็งไปยังผู้ที่กำลังเดินมาทางนี้

เยี่ยนซื่อเฉิงกลับมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก รีบยกมือและสั่งห้ามด้วยเสียงอันสั่นเทา

“หยุด….หยุดนะ!”

ผู้แข็งแกร่งหว่างเหลียงด้านหลังรีบวางอาวุธในมือ และมองเงาของผู้นี้กำลังเดินมาทางนี้เงียบๆ

เขาคือผู้เฒ่าที่เดินได้อย่างเชื่องช้า บนหัวเริ่มมีผมหงอกขึ้นแล้ว หลังโก่งนิดหน่อย ขึ้นเขามาด้วยความยากลำบาก แทบจะต้องหยุดพักชั่วครู่ทุกสิบก้าว

เยี่ยนซื่อเฉิงมองผู้เฒ่าคนนี้แล้วสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก ตะโกนเรียกอย่างห้ามใจไม่ได้

“พ่อ…..”

ตู้ม!

เมื่อคำนี้ถูกเอื้อนเอ่ยออกไป ผู้แข็งแกร่งหว่างเหลียงทุกคนต่างมองผู้เฒ่าด้วยสีหน้าตะลึง

ผู้เฒ่าผู้นี้ เป็นคุณพ่อของท่านค้างคาวหรือนี่?!

คุณพ่อของท่านค้างคาวปรากฏตัวบนสนามรบ เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล

ขณะนั้นเยี่ยนกั๋วลี่ก็มาถึงจุดกึ่งกลางของสถานที่ เขาเงยหน้าขึ้น ก็เห็นลูกชายตัวเองยืนอยู่บนที่สูง มีคนมากมายยืนอยู่ด้านหลัง

ผู้เฒ่าเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ที่ไหน เขาพลันตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน โซซัดโซเซล้มลงกับพื้น

เยี่ยนซื่อเฉิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาจะเข้าไปพยุง แต่ถังเฉาชิงพยุงเยี่ยนกั๋วลี่ขึ้นมาก่อนเขา

“......”

เมื่อเห็นภาพนี้ ใบหน้าของเยี่ยนซื่อเฉิงกระตุกเบาๆ ไม่รู้ทำไม เขาในตอนนี้โมโหจนแทบคุมตัวเองไม่หยุด เส้นเลือดขยายอยู่ในตา

“คุณอา ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ?”

ถังเฉาถามอย่างเป็นห่วง

เยี่ยนกั๋วลี่รีบโบกมือ สายตาเขาจ้องมองเยี่ยนซื่อเฉิงที่อยู่บนที่สูงตลอด เขาถามอย่างเลื่อนลอย “ซื่อเฉิงเอ๋ย แกทำอะไรอยู่? คนด้านหลังพวกนั้นเป็นใครกัน? พวกเขาดูไม่เหมือนคนดีเลยนะ……”

“......”

เมื่อเผชิญกับคำถามคาดคั้นจากพ่อเฒ่าของตัวเอง เยี่ยนซื่อเฉิงพูดอะไรไม่ออก เขาเผยอปากเล็กน้อย แต่พูดอะไรไม่ออกสักคำ

เขาจะพูดอะไรได้?

หากบอกความจริงทั้งหมด เกรงว่าพ่อเฒ่าของตัวเองได้โมโหจนเป็นลมไปตรงนี้

เยี่ยนซื่อเฉิงไม่พูดอะไร เอาแต่จ้องถังเฉาด้วยสายตาอาฆาต สีหน้าของเขาราวกับอยากจะกินถังเฉาเข้าไปในคำเดียวให้สิ้นซาก

“แก….แก เป็นคนพาพ่อฉันมา!”

เขามองถังเฉาอย่างเคียดแค้น และเอ่ยเสียงเข้ม

“ฉันเอง”

ถังเฉามองเขาด้วยสีหน้าสงบ “เมื่อเช้านี้ฉันไปรับคุณอา”

“นายอยากตายใช่มั้ย!”

เยี่ยนซื่อเฉิงโกรธจนตาแทบทะลุออกจากเบ้า กำหมัดแน่น สั่นเทิ้มไปทั้งตัว

จิตสังหารแรงกล้าถาโถมออกมา จิตสังหารเช่นนี้แผ่ซ่านออกไป เล่นเอาผู้แข็งแกร่งหว่างเหลียงจำนวนไม่น้อยตัวสั่นไปหมด

เรื่องมันเลยเถิดเกินกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้อย่างสิ้นเชิง

เดิมทีเขาคิดไว้ในใจว่าจะรีบจัดการกองทัพปราณมังกรเสีย หลังจากเข้าไปในกองทัพปราณมังกรแล้วค่อยรับพ่อเฒ่ามา ให้พวกเขาเคารพยำเกรงตัวเอง และให้พ่อเฒ่ารู้สึกปลาบปลื้มใจ

แต่ตอนนี้ นอกจากถังเฉายังไม่ตายและทำลายแผนของเขาแล้ว ยังพาตัวพ่อเฒ่าเขามาก่อนเวลาอันควรอีก----เช่นนี้ภาพที่เขานำทัพนักฆ่าหว่างเหลียง พ่อเฒ่าก็เห็นหมดเลยสิ

เรื่องมันเกินกว่าที่เขาคาดการณ์ไปหมดเลย เรียกได้ว่านี่คือผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุด!

และคนที่ก่อให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ก็คือถังเฉา!

จิตสังหารในสายตาเยี่ยนซื่อเฉิงพลุ่งพล่าน เคียดแค้นจนอยากจะฆ่าถังเฉาให้ตายๆไปซะ

“ซื่อเฉิง ที่เสี่ยวถังพูดเป็นเรื่องจริงหมดเลยหรอ?”

ขณะนั้น เยี่ยนกั๋วลี่ที่อยู่ด้านล่างปริปากอีกครั้ง น้ำเสียงนั้นแฝงไว้ด้วยความไม่อยากจะเชื่อและปวดร้าวหัวใจ

“แกโดนกองทัพปราณมังกรขับไล่ออกไปแล้วหรอ และตอนนี้กำลังนำทัพกลับมาแก้แค้นต่อกองทัพปราณมังกรใช่มั้ย?”

“แบบนั้นใช่มั้ย?”

ประโยคคาดคั้นสองประโยคเล่นเอาเยี่ยนซื่อเฉิงตากระตุกหนักกว่าเดิม

เขาจ้องถังเฉาเขม็ง

เป็นเพราะเขา!

ทั้งหมดนี้ต้องเพราะเขาเป็นคนเล่าแน่

ราวกับดูออกว่าเยี่ยนซื่อเฉิงคิดอะไรในใจ ถังเฉามีสีหน้าเรียบสงบ “ฉันทนดูคุณอาอายุปูนนี้แล้วยังต้องโดนลูกชายอกตัญญูของตัวเองหลอกไม่ได้จริงๆ ดังนั้น ฉันจึงเล่าความจริงทุกอย่างให้เขาฟัง”

ตู้ม!

เมื่อเอ่ยคำนี้ออกไป โทสะในใจของเยี่ยนซื่อเฉิงพุ่งถึงขีดสุด จิตสังหารพลุ่งพล่าน

ส่วนเยี่ยนกั๋วลี่ก็ตัวสั่น หน้าตาไม่อยากจะเชื่อ

“ถ้าอย่างนั้น สิ่งที่เขาพูดก็เป็นความจริงหมดเลยใช่มั้ย? ทุกอย่างที่แกพูดหลอกฉันทั้งนั้นใช่มั้ย?”

เมื่อได้ยินที่เยี่ยนกั๋วลี่พูด เยี่ยนซื่อเฉิงลนลานขึ้นมาทันที เขารีบลงเขามาอยู่ตรงหน้าพ่อเฒ่าเพื่ออธิบาย “ไม่ใช่ครับพ่อ ไม่ใช่อย่างนั้น…..”

เพียะ!

เยี่ยนกั๋วลี่ที่บันดาลโทสะตบหน้าเยี่ยนซื่อเฉิงฉาดใหญ่

เขาไม่ได้ออกแรงตบมาก แต่พอเยี่ยนซื่อเฉิงโดนเข้าแล้วมึนงงไปหมด

หน้าตาเขาเลื่อนลอย แม้กระทั่งแรงอาฆาตในใจก็พลันหายไป ได้แต่มองเยี่ยนกั๋วลี่อย่างเหม่อลอย

นาทีต่อมา ผู้เฒ่านั่งลงกับพื้น ร้องไห้โฮ

“ฉันผิดไปแล้ว เป็นความผิดของฉันที่เลี้ยงลูกทรพีเช่นนี้ นอกจากจะไม่ตอบแทนผืนแผ่นดินแล้ว กลับกลายเป็นคนทรยศ----สู้ให้แกสู้รบจนตัวตายไปยังจะดีซะกว่า”

“เมียเอ๊ย ผมผิดต่อคุณ ผมสอนลูกชายของเราได้ไม่ดี….ผมคือคนบาป คือคนบาป…..”