เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 853

ตอนที่พูดประโยคนี้ ในดวงตาของหลินจ้าวหยูนมีความมั่นใจอย่างเข้มข้น

ถังเฉามองจนใจลอย ผ่านไปเป็นเวลานานก็ยังพูดไม่ออกอย่างคาดไม่ถึง

เห็นว่าตนเองรออยู่นานมากก็ยังไม่ได้รับคำชมจากพี่เขย ทันใดนั้น หลินจ้าวหยูนก็เริ่มจะไม่พอใจขึ้นมาบ้างแล้ว

“พี่เขย ฉันตั้งเป้าหมายของชีวิตไว้แล้ว ทั้งยังก้าวไปยังเป้าหมายนี้แล้วด้วย ทำไมคุณถึงไม่ชมฉันสักหน่อยล่ะ?”

หลินจ้าวหยูนพูดด้วยใบหน้าไม่พอใจ

ตอนนี้เองถังเฉาจึงได้เรียกสติกลับมาได้ ยกแก้วขึ้น คารวะหลินจ้าวหยูนหนึ่งแก้ว “มีเป้าหมายเป็นเรื่องดี หวังว่าเธอจะได้เป็นประธานคนที่สองเหมือนกับหลินชิงเสว่นะ”

ตอนนี้หลินจ้าวหยูนถึงได้หัวเราะหึหึขึ้นมา หยิบแก้วขึ้นมาชนกับถังเฉาทันที ดื่มจนหมดแก้ว

มองดูสาวน้อยที่มีท่าทางใฝ่ฝันถึงอนาคต ถังเฉากลับจมอยู่ในท่ามกลางความเงียบอยู่นาน

เธอยังคิดอย่างเรียบง่ายเกินไป สงครามการค้าโหดร้ายยิ่งกว่าที่เธอคิดเอาไว้ พอถึงตอนนั้นไม่มีใครจะมาใส่ใจว่าพวกเธอเป็นพี่น้องกัน ต้องเอาด้านหนึ่งเป็นการดิ้นรนเอาชีวิตรอด อีกด้านถึงจะสามารถได้รับชัยชนะได้

แต่ว่าถังเฉากลับอดไม่ได้ที่จะเอาความเป็นจริงบอกกับเธอ

บางทีก็มีเพียงตอนที่ไม่รู้เท่านั้นจึงจะเป็นตอนที่มีความสุขที่สุด

ดื่มเป็นเพื่อนหลินจ้าวหยูนมาตลอดจนกระทั่งดึกดื่นจนเที่ยงคืนกว่า หลินจ้าวหยูนดื่มจนเมาหัวราน้ำ ถึงได้เลิก

ในระหว่างนั้นไม่มีใครคนใดที่คิดไม่ดีกับหลินจ้าวหยูนปรากฏตัวออกมา ถังเฉาพาเธอมาเรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง

“พี่เขย คุณจะต้องดีต่อพี่สาวฉันนะ... ฉันไม่ได้พูดความในใจออกมา ก็เพราะไม่อยากจะทำลายความรักความผูกพันระหว่างฉันกับพี่สาวของฉัน”

“ถ้าหากคุณไม่ดีต่อพี่สาวของฉัน ฉันเป็นคนแรกที่จะไม่ปล่อยคุณเอาไว้แน่...”

หลินจ้าวหยูนหลังจากที่เมาเหล้ามีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความแดงก่ำด้วยความมันเมา ปากก็บ่นพึมพำด้วยความเมามาย

ไหนเลยจะรู้ว่าได้เอาศีรษะพิงไปบนบ่าของถังเฉาแล้วหลับไปอย่างไม่รู้ตัว

มองดูหลินจ้าวหยูนที่หลับลงไปเหมือนแมวตัวหนึ่ง ถังเฉาก็เงียบไป

การมีพี่สาวคนหนึ่งที่เกิดมาเปล่งประกาย นี่เป็นเรื่องที่ทั้งโชคดีและโชคไม่ดีเรื่องหนึ่งจริง ๆ

ความสุขก็คือไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น พี่สาวก็จะขวางอยู่ตรงหน้าเธอ

ที่โชคไม่ดีก็คือเธอจะต้องมีชีวิตอยู่ภายใต้เงาและวงแหวนแห่งแสงของพี่สาว

เพราะว่าพวกเธอเป็นพี่น้อง ดังนั้นน้องสาวก็มักจะถูกเปรียบเทียบกับพี่สาวบ่อย ๆ ต่อให้น้องสาวจะยอดเยี่ยมยิ่งกว่าคนที่อยู่ในวัยเดียวกัน แต่ก็ยังทำให้ผู้คนผิดหวัง

นี่สำหรับเธอแล้วไม่ยุติธรรมเลยแม้แต่น้อย

ก็เหมือนกับที่ลั่วเย่นหัวกับลั่วเยนอวิ๋นเคยประสบมาก่อน ลั่วเยนอวิ๋นดีเลิศเพียงพอแล้ว แต่แสงที่สว่างโชติช่วงของลั่วเย่นหัวปกคลุมเธอเอาไว้

ส่งหลินจ้าวหยูนกลับตระกูลหลินแล้ว ถังเฉาก็กลับซอยตงเฉินไป

ดึกมากแล้ว หลินชิงเสว่ยังคงยุ่งอยู่กับงานหน้าคอมพิวเตอร์

“ทำไมถึงยังไม่นอนอีกล่ะครับ?”

ถังเฉาปิดประตูเบา ๆ เอ่ยถามกับหลินชิงเสว่

สายตาของหลินชิงเสว่ยังคงโฟกัสอยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ พูดโดยไม่หันมามองว่า “ช่วงนี้บริษัทเจอกับอุปสรรค ถูกบริษัทหนึ่งดักโจมตีเข้าแล้ว”

“บริษัทไหนครับ?”

ถังเฉาเดินเข้ามาแล้วเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ

ลี่จิงกรุ๊ปเติบโตอยู่ในตลาดของเยี่ยนจิงมาอย่างดีมาโดยตลอด นึกไม่ถึงว่าจะยังมีบริษัทที่กล้ามาดักโจมตี

พอเอ่ยมาถึงตรงนี้ สีหน้าของหลินชิงเสว่ก็เกิดความเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย ถือคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คขึ้นมาส่งไปตรงหน้าของถังเฉา “คุณดูเองเถอะ”

พอมองเห็นว่าบนหน้าจอปรากฏตัวหนังสือ ‘ตระกูลหลิน’ สองตัว ถังเฉาก็เข้าใจได้ในทันทีว่าบริษัทที่ดักโจมตีลี่จิงกรุ๊ปคือใคร

ก็คือบริษัทหลักของตระกูลหลิน

บริษัทที่อยู่ภายใต้ชื่อของตระกูลหลินมีอยู่หลายแห่ง แต่บริษัทหลักมีเพียงแห่งเดียว

“คุณดูสมาชิกหลักของพวกเขาอีกทีสิ”

หลินชิงเสว่เอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

ถังเฉาคลิกเข้าไปดู ทันใดนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก

โครงสร้างสมาชิกของบริษัท นอกจากพวกของหลินรั่วหวีและเว่ยหมิงจวินแล้ว ผู้อำนวยการใหญ่ก็คือหลินจ้าวหยูน