เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 86

บทที่ 86 วายร้ายที่ยากจะป้องกัน

คำตะโกนของถังเฉา ทำไมหลินฉ่ายเวยและคนอื่นๆตื่นจากฝัน

ในไม่ช้า ใบหน้าของพวกเขาก็เป็นน่าเกลียดอย่างไม่มีอะไรมาเปรียบได้เดิมทีพวกเขาไม่ได้คิดว่าจะมีบริษัทมาสปอนเซอร์ด้วยซ้ำ ไม่มีเงินสนับสนุนแล้วจะแบ่งเงินยังไง？

ดังนั้นพวกเขาจึงเคยคิดเงินการแบ่งเงินมาก่อน

แต่ตอนนี้ถังเฉาไม่เพียงแต่หาสปอนเซอร์มาได้ แต่ยังประธานจากบริษัทยักษ์ใหญ่ห้าสิบอันดับแรกของเมืองหมิงจูอีกต่างหาก แถมได้เงินสปอนเซอร์มาอีกแปดร้อยแปดสิบล้าน นี่มันยิ่งกว่าตัวเลขที่ใช้คำนวณในดาราศาสตร์อีกนะ！

ใบหน้าของหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนนั้นกระตุกอย่างแรง พร้อมกับมองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาที่แทบลุกเป็นไฟ

มีเงินมากมายขนาดนี้ จะแบ่งเงินจากพวกเขาก็ไม่ได้ จะทำยังไงให้พวกเขาสมัครใจกันล่ะ？

ตอนนี้ในใจของทุกคนนั้นต่างตื่นตระหนก ไม่เคยทำอะไรไม่ถูกขนาดนี้มาก่อน

หลินฉ่ายเวยทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอชี้ไปที่ถังเฉาด้วยความโกรธ พร้อมกับพูดด้วยความโมโหว่า “ทำไมนายถึงบอกว่าเงินนี้พวกเราจะเอามาไม่ได้ เห็นว่าคนที่จะไม่ได้เงิน น่าจะเป็นายเองซะมากกว่า?”

ถังเฉามองหล่อนด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยพร้อมพูดว่า “การทำงานร่วมกับลี่จิง ดูเหมือนว่าจะมีแต่พ่อที่ออกแรงช่วย พวกเธอ ออกแรงกันได้สักครึ่งหนึ่งหรือยังล่ะ？”

“......”

“เมื่อพูดคำเหล่านี้ออกมา หลินฉ่ายเวย โจวเหม่ยหยูน หลินจ้องและคนอื่นไต่างพากันมองหน้า ขณะที่โกรธอยู่นี่ ก็แบบมีความรู้สึกผิดอยู่บ้าง”

อันที่จริงตั้งแต่ต้นจนจบ ก็จะมีแต่หลินเจิ้นสงคนเดียวที่จัดการติดต่อธุรกิจกับทางลี่จิง พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย

“พวกเราไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น แต่ว่าพวกเราคือคนในตระกูลหลิน สิ่งนี้มันปฏิเสธไม่ได้！”

หลังจากอดกลั้นมานาน หลินฉ่ายเวย หลินฉ่ายเวยก็ได้ปฏิญาณว่า “เพียงแค่พวกเราเป็นคนของตระกูลหลิน พวกเราก็มีคุณสมบัติในการได้แบ่งเงิน！”

หลังจากที่หลินฉ่ายเวยพูดจบ โจวเหม่ยหยูน หลินจ้อง โจวเหม่ยหลิงที่จริงใจโหดร้าย ก็ได้แต่หน้าด้านหน้าทนเห็นด้วย

“หลินฉ่ายเวยพูดถูก เรื่องของตระกูลหลิน คนนอกอย่างแกจะมาบงการได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？”

ฉันเห็นว่าแกก็แค่โลภในสมบัติของตระกูลหลิน แม้แต่สักแดงเดียว แกก็ไม่มีทางที่ได้มันเลยด้วยซ้ำ！

หลังจากฟังพูดพวกนี้ ใบหน้าของถังเฉาก็ดูเย็นชาขึ้นเล็กน้อย

หลินเจิ้นสงทนไม่ได้ที่จะดูครอบครัวที่เถียงกันเรื่องเงิน จึงถอยหลังออกไปก้าวหนึ่ง “เอาล่ะ เสี่ยวเฉา ไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว แต่ก่อนฉันเคยบอกว่าจะกระจายเงินตามสัดส่วนของหุ้นครอบครัว เราจึงต้องทำตามที่พูดไว้ ... ”

“ไม่ได้”

จากนั้น ยังไม่ทันที่จะพูดจบ ถังเฉาก็พูดขึ้นมาขัดจังหวะว่า “พ่อ ท่านใจอ่อนเกินไปแล้ว ท่านปฏิบัติกับเขาเหมือนคนในครอบครัว พวกเขาล่ะ？คิดว่าเป็นส่วนหนึ่งในตระกูลหลินงั้นเหรอ？”

เขามองไปที่โจวเหม่ยหยูนและคนอื่นๆอย่างเย็นชา เขาจะไม่ยอมอ่อนข้อให้เด็ดขาด “สามีภรรยาเป็นเหมือนนกที่คู่กัน ยามเกิดภัยพิบัติแม้แต่คู่รักก็จะดูแลซึ่งกันและกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกเขาเป็นภรรยา ลูกสาว พี่ชาย น้องสาวของท่าน ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นคนสนิทชิดเชื้อ แต่พวกเขากลับไปพึ่งซ่งเทียนซาน ไม่ถามถึงความลำบากของคนในบ้านเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้พอหาเงินได้ ก็มาคิดว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน มันมีอะไรในโลกใบนี้ทีสวยขนาดนั้นเลยเหรอ？ ”

“คือ...”

จากคำพูดของถังเฉา ใบหน้าของหลินฉ่ายเวยและคนอื่นๆในตอนนี้หน้าตาน่าเกลียดสุดจะบรรยาย หลินเจิ้นสงได้แต่ถอนหายใจอย่างแผ่วเบา

สิ่งที่ถังเฉานั้นได้พูดมา มีหรือที่เขาจะไม่รู้？เขารู้ดีกว่าถังเฉามากนักว่าคนกลุ่มนี้เป็นคนยังไง

นี่คือกลุ่มคนที่เลี้ยงยังไงก็ไม่อิ่ม เป็นหมาป่าที่หิวโหยตลอดเวลา ไม่ยอมเสียตังค์จ่าย สนใจแต่สิ่งที่ตัวเองอยากได้เท่านั้น

แต่ถึงยังไง ก็ยังคงเป็นญาติคนใกล้อยู่ดี

แม้ว่าหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนจะทำเรื่องแบบนี้ แต่สำหรับเขา เขาทำมันไม่ได้จริงๆ --- ไม่อย่างนั้นเขาและพวกหล่อนจะมีอะไรที่แตกต่างกันล่ะ？

“ไอคนไร้ประโยชน์ แกหุบปากเดี๋ยวนี้！”

ทันใดนั้น โจวเหม่ยหยูนก็มองไปที่ถังเฉาพร้อมกับคำด่าชุดใหญ่ “แกถูกไล่ออกจากตระกูลหลินไปแล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่ให้แกมาพูด！”

หลังจากนั้นชั่วครู่ เธอก็มองไปที่หลินเจิ้นสงอีกครั้งและพูดว่า “เรื่องนี้เรากลับบ้านไปค่อยคุยกัน เอะอะโวยวายบนถนนใหญ่เหมือนอะไรกัน คนอื่นเขาจะได้หัวเราะกันให้น่ะสิ！”

เธอเกลียดถังเฉาเป็นอย่างมาก ไม่เพียงทำร้ายแม่กับลูกสาว แต่ยังถูกบริษัทลี่จิงขึ้นบัญชีทำอีกต่างหาก ตอนนี้ยังจะมาขัดประโยชน์ของเธออีก

แปดร้อยแปดสิบล้าน เงินเยอะขนาดนี้ ถ้าเงินแม้แต่แดงเดียวก็แบ่งไม่ได้ล่ะก็ มันคงทำให้เธอตายทั้งเป็น

ถ้าไม่มีถังเฉาอยู่ด้านข้างคอยเป่าลม ให้ไฟมันขึ้นล่ะก็ หลินเจิ้นสงจะต้องแบ่งเงินให้อย่างแน่นอน!

“พี่ใหญ่พูดถูก มีเงินเยอะก็ไม่ควรป่าวประกาศ เรื่องนี้ เรากลับบ้านแล้วค่อยคุยกันเถอะ”

โจวเหม่ยหลิงเองก็เข้าใจเจตนาของโจวเหม่ยหยูน มองไปที่ถังเฉาอย่างระแวดระวัง “แกไม่ใช่คนของตระกูลหลินแล้ว ไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าประตูบ้านเราอีกต่อไป”