เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 872

พอก้าวเข้าไปในงานชมรมหมากรุกเป่ยโต่ว ฉู่หยังก็ได้คุยโวอวดโอ่ไว้ว่าข้างหลังตัวเขานั้นมีเจ้ามังกรยืนอยู่

ไม่ว่าจริงเท็จจะว่าเจ้ามังกรนี้ใช่เจ้ามังกรนั้นหรือไม่ แต่ก็ฟังน่ากลัว ผู้ที่ขึ้นประมือกับหลินรั่วหวีหัวหน้าตระกูลหลินตัวต่อตัว จนถึงสุดท้ายในงานประชุมแดนเหนือ พลังฝีมือลึกล้ำสุดคาดเดา

ถ้าไม่เพราะการต่อสู้รอบตัดเชือกในครั้งนั้นถูกยุติโดยการก่อเรื่องของไวโอเล็ตจากพวกหว่างเหลี่ยง ทุกคนต่างก็เห็นว่าคงจบไม่ดีแน่ คนยอดฝีมือน่ากลัวระดับนี้ กลุ่มอิทธิพลหลาย ๆ กลุ่มต่างก็คิดหวังจะดึงตัวมาเข้าพวก แม้กระทั่งตระกูลหลวงเมืองซื่อจิ่วที่ว่ามีกำลังคนมีฝีมือมากมาย ก็ไม่ยกเว้น

แต่ทว่าผู้เก่งกล้าสุดยอดแท้จริงนั้นมักไม่ยอมถูกครอบงำจากอำนาจผลประโยชน์ ไม่มีใครคิดว่าเจ้ามังกรจะถูกใครดึงเข้าเป็นพวกได้ ใครจะไปคิดได้ว่าเจ้ามังกรได้ไปเข้ากันดีด้วยกับตระกูลหลวงตระกูลฉู่ ทั้งตอนนี้ยังเป็นผู้ที่มายืนอยู่หลังฉู่หยังนั่น

นาทีนี้ ภายในห้องพิเศษเงียบสนิท บรรยากาศสะกดอากาศหยุดนิ่งจนหายใจกันไม่ได้

ทุกคนในที่นั้น ต่างก็มองไปที่ฉู่หยังอย่างฉงนสงสัย

ซึ่งแม้ฉินกวนฉีเอง ก็ไม่ได้ใส่ใจกับเลือดสดบนใบหน้า เบิ่งลูกตากว้าง มองฉู่หยังอย่างฉงนสงสัย

“ที่ยืนข้างหลังแกคือเจ้ามังกร！ หรือว่า ที่ลงมือตะกี้นี้คือเจ้ามังกรงั้นหรือ？”

ฉินกวนฉีพึมพำเหมือนพูดกับตัวเองอย่างยากที่จะคิดให้เป็นไปได้

ฉินผู่หยางไม่ได้มองไปที่ฉู่หยังในทันที แต่ในปฏิกิริยาครั้งแรกกลับมองไปที่ถังเฉา

เขาให้รู้สึกว่าไม่น่าจะใช่เจ้ามังกรจากงานประชุมแดนเหนือ แต่กลับอยากจะเชื่อนักว่าผู้ที่ลงมือคือถังเฉา

แต่ทว่า ถังเฉานั่งสงบนิ่งอยู่บนโซฟา มือทั้งคู่ยกสูง ไม่มีร่องรอยท่าทีที่ให้เห็นว่าจะเป็นคนลงมือ

ฉินเจียนเวยกลับมองไปที่ถังเฉาอย่างลึกซึ้ง คนอื่นไม่รู้ได้ ส่วนหล่อนเองจะไม่รู้เชียวหรือ？

ผู้ที่ลงมือเมื่อกี้นี้ ก็คือถังเฉา!

ถังเฉาก็คือเจ้ามังกร！

เพียงแต่ว่า ความลับนี้ คนอื่นไม่มีทางจะรู้ได้

ฉู่หยังยังคงหลับตาปี๋ ความคิดยังตกผลึกที่ฉินกวนฉีกำลังจะทิ่มคอเขาทะลุ

เกร็งเครียดไปทั้งตัว ยังคงคิดอยู่ที่ว่าตัวเองจะตายในบัดเดี๋ยวนั้น

แต่ทว่า ผ่านไปนาน ๆ มาก การตายในความวาดฝันยังไม่เห็นมาถึงสักที เขาให้รู้สึกสนเท่ห์เป็นยิ่งนัก ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นดู

ตามด้วย ภาพที่เห็นกับตาพาให้ตะลึงงง

เขาไม่ได้เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย กลับเป็นฉินกวนฉีที่ว่าเก่งกาจมาก ๆ มีรอยบาดแผลอยู่ข้างแก้มอย่างเห็นชัด

เลือดรินไหลไม่หยุดจากรอยบาด ทีละหยดทีละหยด หยดใส่บนโต๊ะ บรรยากาศเป็นกลิ่นคาวเลือดอ่อน ๆ

ฉู่หยังชงักไปนิดหนึ่ง พลันคิดอะไรขึ้นมาได้ หันไปมองถังเฉาอย่างตื่นเต้น สีหน้าเต็มด้วยดีใจ

“เห็นแล้วใช่ไหมหละ？คนที่ยืนอยู่ข้างหลังข้านี่ก็คือเจ้ามังกร จะตีหมาก็ดูหน้าเจ้าของหน่อย แกมาลงมือกับข้า เจ้ามังกรไม่ปล่อยแกแน่！”

เขาหัวเราะเสียงลั่นแล้วพูดกับฉินกวนฉี สีหน้าไม่มีแววหวาดกลัวแม้แต่น้อย ระห่ำกวนอารมณ์อย่างสุด ๆ

“……”

ฉินกวนฉีไม่พูดอะไร แต่เพ่งมองเขาด้วยสายตาอึมครึม

เขารู้สึกไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลย จริงหรือว่ามีผู้แข็งแกร่งสุดยอดฝีมืออยู่ข้างหลังฉู่หยังเป็นคนลงมือ？

แค่เพียงจู่โจมทีเดียว ก็คลี่คลายการโจมตีที่มุ่งจะเอาชีวิตของเขาอย่างง่ายดาย！

พลังฝีมือแข็งกล้าอย่างน่ากลัว........

ฉินกวนฉีไม่ได้ลงมือต่อ แต่กลับจ้องเขม็งไปที่ฉู่หยัง ถามว่า “บอกข้าหน่อยซิ แกทำยังไงถึงได้รับการชื่นชอบจากเจ้ามังกรที่มาจากงานการประชุมแดนเหนือ？”

ในน้ำเสียงคำพูดของเขา แฝงไปด้วยความรู้สึกข้องใจที่เข้มข้น

สิ่งที่ตระกูลฉู่มี ตระกูลฉินก็มี สิ่งที่ตระกูลฉู่ไม่มี ตระกูลฉินก็ยังมี แล้วทำไม ทำไมคนระดับฝีมือแข็งแกร่งอย่างเจ้ามังกรกลับไปเข้ากันด้วยดีกับตระกูลฉู่？

หากแม้นตัวเขาได้รับการร่วมด้วยช่วยกันจากเจ้ามังกร อย่าว่าแต่จะได้ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลฉินเลย แม้จะคิดรวบยอดคุมทั้งเมืองซื่อจิ่ว ก็ไม่ใช่เป็นเรื่องที่จะพูดว่าไม่ได้

ช่างน่าเสียดายแท้！

ไม่เฉพาะแต่ฉินกวนฉี ฉินผู่หยาง ฉินเจียนเวยก็ต่างหันไปมองฉู่หยังอย่างฉงนใจ ยากจะคิดได้จริง ๆ ว่า เบื้องหลังคนประเภทกากขยะแบบนี้จะมีเจ้ามังกรหนุนหลังอยู่！

ฉู่หยังส่งสายตาแบบถามปัญหาไปให้ถังเฉา เห็นถังเฉาไม่มีปฏิกิริยาแต่อย่างใด ก็จึงพูดไปอย่างเต็มปากว่า “เรื่องคงต้องย้อนไปเริ่มต้นที่งานแต่งงานของเย่หรูอี้ธิดาตระกูลเย่กับคุณชายถังหลินแห่งตระกูลถังนะ”

“ตระกูลเย่กับตระกูลถัง.......”