เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 873

“……”

การจู่โจมของฉินกวนฉีเหี้ยมโหดมาก ระยะห่างที่ใกล้ในขณะนี้ ไม่ว่าจะถังเฉา หรือจะเป็นฉู่หยัง ล้วนสัมผัสได้ถึงกลิ่นไอการฆ่าพุ่งเข้ามาใส่ซึ่งหน้า

ฉู่หยังถึงกับกลั้นหายใจ แม้แต่ถังเฉาเอง ก็เตรียมพร้อมที่จะลงมือ

นาทีต่อมานั้นเอง แววการฆ่าในตัวฉินกวนฉีมลายหายสิ้น ทุกอย่างหยุดสงบเงียบ

ให้แม้แต่ฉินผู่หยางและฉินเจียนเวยที่เฝ้าดูอยู่ข้าง ๆ ต่างอดไม่ได้ลุกยืนขึ้น มองงงอ้าปากค้าง

“อะไรกันนี่........”

ฉินผู่หยางตกใจอย่างสุดขีด ลูกกระเดือกขยับกลิ้ง พูดเสียงออกฟังไม่เป็นศัพท์แม้สักคำ

ถังเฉาหยีตาอย่างเห็นถึงอันตราย มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างที่ไม่มีใครคิดฝัน

ร่างฉินกวนฉีที่แข็งทื่ออยู่เบื้องหน้า มือขวาของเขาเงื้อง่าขึ้นสูง ในท่าที่จะกำหมัดซัดลงไป แววตาของเขายังคงดูเหี้ยม-----ถึงขนาดว่าถ้าไม่เห็นรูโหว่เขรอะเลือดตรงหน้าอก ใครก็ไม่คิดว่าชีวิตของเขาสิ้นสุดแล้ว

“ถัง.......ถังเฉา....”

ตัวฉินกวนฉีเอง ก็ได้ก้มมองรูโหว่บนร่างของตัวเอง เอามือคลำไป เป็นเลือด

ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความข้องใจมองดูถังเฉา เผยอปากหน่อย เหมือนว่าจะพูดอะไร

ฉับ！

แต่แล้ว โดนเข้าอีกทีหนึ่ง

หว่างคิ้วฉินกวนฉีโดนซัดทะลุ เลือดพุ่งสาดกระเซ็น ครั้งนี้ แววตาของเขาดับสิ้น ร่างกายอ่อนยวบล้มลง

ฉินกวนฉี ตายสนิท

บรึม！

ทุกคนที่ต่างได้สติกลับมา ตายังเบิ่งค้างด้วยงุนงง สมองว่างโล่ง เป็นเวลาครู่นาน แต่ละคนพูดอะไรไม่ออก

“ตายแล้วเหรอ？ ตายอย่างนี้นี่นะ？”

ฉินผู่หยางพึมพำกับตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ ขยับมือแตะสัมผัสไม้เท้าในมือสองสามครั้ง จึงได้เชื่อว่าที่เกิดอยู่เบื้องหน้านั้นเป็นความจริง

หลังจากนั้น เขาอดไม่ได้กับความตื่นเต้นมองไปที่ถังเฉา “คุณถังครับ ดีที่คืนนี้ได้คุณช่วย ผมถึงรอดชีวิตมาได้！”

แต่ทว่า ถังเฉายังไม่พูดอะไร สีหน้าคงยังดูเคร่งเครียด พูดเสียงหนักแน่นว่า “ไม่ใช่นะ เขาถูกคนอื่นฆ่าตาย”

ฉินผู่หยางทำหน้ายิ้มผงกหัว “ผมทราบครับ ก็คงจะเป็นเจ้ามังกรที่อยู่ข้างหลังคุณชายฉู่นั่นมัง？”

“……”

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองไปรอบ ๆ ห้องอย่างเงียบ ๆ

เขากับเจ้ามังกรก็คือคนคนเดียวกัน ในที่นี้นอกจากฉินผู่หยางแล้ว หลายคนต่างรู้ดี ทว่าเมื่อครู่นี้เขารู้สึกอย่างชัด ๆ ด้วยตัวเองในการได้สัมผัสกับแรงพลังที่หนักหน่วง แฝงเร้นอยู่ในห้องนี้

และก็ต้องเป็นคนคนนี้นี่แหละ ที่ฆ่าฉินกวนเฉา

ภายในห้องพิเศษนี้ เงียบสนิทไม่มีเสียง

การตายของฉินกวนฉี มิเพียงไม่ได้ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลง แต่กลับตึงเครียดหนักขึ้น

เพ่งมองไปหลายวิ. ทันใดสายตาถังเฉานั้นจ้องจับที่ตู้เก็บอุปกรณ์หมากรุก แล้วค่อย ๆ ปริปาก

“ในเมื่อฆ่าคนแล้ว ก็อย่ามัวซุกตัวอยู่เลย ทำไมไม่ออกมาให้เห็นหน้ากันหน่อยหละ？”

แชวป！

พอเสียงพูดออกไป ไม่ว่าจะฉินผู่หยาง หรือจะฉินเจียนเวย ต่างเปลี่ยนสีหน้า หันมองไปรอบด้าน

ในห้องพิเศษนี้ ยังมีคนอื่นแอบซ่อนอยู่ด้วยอีกหรือ？

แกร๊ก！

เสียงพูดเพิ่งจบ ประตูตู้เสื้อผ้าค่อย ๆ แง้มออกเห็นเป็นร่อง

ชายหนุ่มวัยกลางคนในเสื้อสีเขียวคนหนึ่งเดินออกมา มองถังเฉาด้วยสายตาทึ่ง พูดเสียงเยือกเย็นว่า “ไม่คิดเลยว่าท่านจะรู้ว่าข้าซ่อนตัวอยู่ตรงไหน？”

ฉินผู่หยาง ฉินเจียนเวยกับทุกคน ขยับก้าวถอยโดยสัญชาตญาณ เหงื่อซึมเย็นวาบกันกลางสันหลังอย่างไม่รู้ตัว

เจ้าหนุ่มวัยกลางเสื้อเขียวคนนี้ ยืนมองพวกเขาอยู่ในตู้ตั้งแต่ต้นเลยหรือนี่？