เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 903

ถังเฉากัดฟันแน่น พยายามใช้แรงทั้งหมดขัดขวางเลื่อยไฟฟ้าที่กำลังจะหั่นลงไปเอาไว้

บรื้น ๆ ๆ...

เสียงเลื่อยไฟฟ้าหมุนด้วยความเร็วห่างจากหน้าของถังเฉาอยู่ไม่กี่เซนติเมตร... ถึงขั้นที่เขาสามารถมองเห็นฟันเลื่อยหมุนอย่างรวดเร็วไปอย่างชัดเจน

“...”

เห็นได้ชัดว่ามนุษย์โคลนคิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะมาขวางเขาได้รวดเร็วถึงเพียงนี้

ตอนนี้เขาออกแรงอย่างต่อเนื่อง ดันลงไปข้างล่าง คิดจะกดจนเลื่อยไฟฟ้าไปให้ถึงร่างของถังเฉา

เส้นเลือดดำบนหน้าผากของถังเฉาปูดโปนขึ้นมา ดวงตาทั้งคู่เข้มครึ้มจนสามารถคั้นน้ำออกมา น้ำเสียงหนาวยะเยือกราวกับมาจากนรกอเวจี

“คนที่คุณต้องการฆ่าคือใคร ทำไมถึง...ต้องลงมือกับพวกเธอด้วย?”

ฝ่ามือของถังเฉาออกแรงทีละส่วน ๆ

เลื่อยไฟฟ้าค่อย ๆ ถูกถังเฉาแยกห่างออกมา

จากนั้นก็โยนขึ้นไปข้างบนอย่างโหดเหี้ยม

เลื่อยไฟฟ้าถูกโยนขึ้นไปในอากาศในทันที ถูกถังเฉาแย่งเอาไป

ถังเฉาที่ได้เลื่อยไฟฟ้ามาแล้วก็มีสีหน้าที่ปรากฏความดุร้ายอย่างคลุมเครือ ความคิดที่จะฆ่าได้เกิดขึ้นแล้ว

“ฆ่า!”

ถังเฉาตะโกนเสียงดังขึ้นมาครั้งหนึ่ง เลื่อยไฟฟ้าที่อยู่ในมือฟันลงบนมนุษย์โคลนอย่างโหดเหี้ยมในทันที

กร๊อบ...

เลื่อยไฟฟ้าที่แหลมคมฟันลงบนศีรษะของมนุษย์โคลนในทันที

ฉัวะ ๆ!

แทบจะในชั่วพริบตา ทั้งศีรษะก็ถูกเลื่อยไฟฟ้าหั่นจนเศษเล็กเศษน้อย

เหลือเพียงศพไร้หัวของมนุษย์โคลนที่ยังยืนทื่อ ๆ อยู่ที่เดิม

ถังเฉาผลักเบา ๆ ก็ร่วงลงไปดังตุ้บ

สังหารมนุษย์โคลนเสร็จถังเฉาก็หันกลับมาทันที มองไปยังหลินชิงเสว่กับหลินจ้าวหยูนที่ตกใจกลัวจนเอ๋อไปแล้ว ความไร้ความรู้สึกบนใบหน้าค่อย ๆ หายไป เอ่ยถามขึ้นว่า “พวกคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”

“ไม่... ไม่เป็นไรค่ะ...”

หลินชิงเสว่พยักหน้าอย่างอกสั่นขวัญแขวน ยังนับว่าสามารถพูดได้ แต่ว่าหลินจ้าวหยูนไม่ไหวแล้ว สายตาไร้จิตวิญญาณ สายตาไม่โฟกัส

เป็นครั้งแรกที่เธอมองเห็นเลื่อยไฟฟ้าชูขึ้นมาทางพวกเธอ แล้วก็เป็นครั้งแรกที่มองเห็นศีรษะของคนถูกหั่นจนเป็นชิ้นละเอียด นี่ทำให้เธอยากที่จะยอมรับได้ในเวลาสั้น ๆ

“แหวะ!”

หลินจ้าวหยูนหันกลับไปอย่างรวดเร็ว อาเจียนออกมาอย่างหนัก

อาเจียนเสร็จถึงจะดีขึ้นมาบ้าง

ถังเฉามองหลินจ้าวหยูนที่อาเจียนอย่างเงียบ ๆ แล้วเอ่ยขึ้นอย่างสงบว่า “หลังจากที่ผมฆ่าคนครั้งแรกในสงครามก็อาเจียนไปสามชั่วโมงเต็ม ๆ ฝันร้ายติดต่อกันไปสามคืน”

หลินชิงเสว่มองดูอย่างเงียบ ๆ ใจลอยอยู่ในตอนนี้ ถ้าหากไม่ใช่ถังเฉา เธอกับหลินจ้าวหยูนในตอนนี้ก็ได้เป็นศพไปแล้ว

เป็นเขาที่ปกป้องตนเองมาโดยตลอด

คิดมาถึงตรงนี้แล้ว หลินชิงเสว่ก็ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้อีกต่อไป ไม่พูดไม่จาอะไร เพียงแค่กอดถังเฉาเอาไว้

ถังเฉาเองก็กอดหลินชิงเสว่เบา ๆ ไม่ว่าใครได้เจอเรื่องแบบนี้ก็ต้องตกใจกลัว

“เอ่อ...”

ในตอนนี้ ด้านหลังก็มีเสียงเบา ๆ ดังขึ้นมา

ถังเฉาหันกลับไปมองวัยรุ่นสาวชาวญี่ปุ่นที่กระสับกระส่ายอยู่บ้าง

ชุดกิโมโนบนร่างกายของเธอเปลี่ยนเป็นสกปรกมอมแมม แต่ใบหน้ายังดูสวยสดงดงาม เพียบพร้อมไปด้วยความน่ารักและเชื่อฟังของผู้หญิงญี่ปุ่น

พอถูกถังเฉาจ้องมองอยู่พักหนึ่ง ใบหน้าเล็ก ๆ ของโอดะไอก็แดงก่ำขึ้นอย่างฉับพลัน โค้งเก้าสิบองศาให้กับถังเฉาก่อน “ขอบพระคุณที่คุณผู้ชายท่านนี้สละชีวิตช่วยชีวิต โอดะไอซาบซึ้งอย่างถึงที่สุด”

ถังเฉาโบกไม้โบกมือ ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ “เล็กน้อยแค่ยกมือเท่านั้น”

เล็กน้อยแค่ยกมือเท่านั้นจริง ๆ เดิมทีเขาอยากจะช่วยชีวิตเจียงไป๋เสว่ เพียงแต่ถือโอกาสได้ช่วยชีวิตสาวญี่ปุ่นคนนี้มาด้วยเท่านั้น

โอดะไอสบตากับถังเฉาครั้งหนึ่ง ทันใดนั้นแก้มก็แดงปลั่ง

“ศพนี้จะทำอย่างไร?”

ฟิ้ว...

ลมพัดแล้ว ความหนาวเป็นพิเศษ ยิ่งนำพาความรู้สึกแปลกประหลาดที่ทำให้ผู้คนรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึงขึ้นมา

นึกไม่ถึงว่าศพจะหายไปด้วยตัวเอง?

ศพเดินเองไม่ได้ เช่นนั้นเหตุผลที่เหลือก็คือศพถูกเอาไปแล้ว

“เป็นพวกมัน...”

สายตาของถังเฉาเปลี่ยนเป็นลึกซึ้ง พูดพึมพำกับตัวเอง

ในเมื่อหว่างเหลี่ยงนำพาศพของมนุษย์โคลนไปแล้ว ถังเฉาก็ประหยัดแรงที่จะทำลายหลักฐาน กลับบ้านอย่างรวดเร็ว

ระหว่างทางกลับไป สีหน้าของเขาเคร่งขรึมมาก กังวลเรื่องอนาคตมากกว่าเดิม

นั่นเป็นเพียงแค่ร่างโคลนของหลี่เห้า มองออกได้ว่ายังมีร่างทดลองที่เหมือน ๆ กันกับรหัส 10032 อีกมากมาย คนมากมายขนาดนี้ ถ้าหากในอนาคตเกิดสงครามขึ้นจริง ๆ จะต้องต้านได้อย่างไรกันนะ?

โดยไม่มีข้อสงสัยแม้แต่น้อย ในเมื่อเขานำทัพ เผชิญหน้ากับกองพลทหารที่ไร้คู่ต่อสู้เช่นนี้ ก็ไม่มีความมั่นใจที่จะรบชนะโดยสิ้นเชิง

ยังมีอีกจุดหนึ่ง หลี่เห้ายังอยู่ในมือของหว่างเหลี่ยง...

เรื่องราวยังไม่จบไปอีกนาน ในอนาคตทำได้เพียงมืดมนยิ่งกว่าเดิม

ถังเฉากลับมาอยู่ในบ้าน หลับไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากความตายได้เฉียดผ่านไปอย่างใกล้ชิด หลินชิงเสว่จึงกอดถังเสี่ยวลี้แน่นมาก ๆ

เธอกลัวมากว่าจะเสียถังเฉาไป

เจียงไป๋เสว่ถูกจัดห้องพักไว้ในห้องพักแขกชั้นสอง เธอถูกฉีดยากล่อมประสาทเข้าไปมาก ถ้าหากไม่หลับไปหนึ่งวันหนึ่งคืนก็ไม่มีทางตื่นขึ้นมาแน่

เช้าตรู่วันต่อมา ถังเฉายังอยู่ท่ามกลางความฝัน ในระหว่างที่สะลึมสะลืออยู่นั้น ดวงตาโต ๆ ที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองตนเองอยู่

เขาลืมตาน้อย ๆ กลับพบกว่าตรงหน้าเตียงของตัวเองมีผู้หญิงสวยงามหยาดเยิ้มสวมกิโมโนคนหนึ่งยืนอยู่

ผู้หญิงคนนั้นกำลังมองตนเองอยู่ด้วยใบหน้าอ่อนโยน

ถังเฉาตกใจจนรีบร้อนได้สติมาไม่น้อย กลิ้งลุกขึ้นนั่งทันที จ้องมองโอดะไอที่ไม่รู้ว่าจ้องตัวเองมานานขนาดไหนแล้วอย่างระมัดระวัง “คุณ... คิดจะทำอะไร?”

“พี่ชาย คุณตื่นแล้ว?”

โอดะไอหรี่ตามองพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ร้องขึ้นมาอย่างน่ารัก